Anlayamıyorum!
Biz kendi içimizde bile huzurlu olamıyoruz. 'Biz' diyorum da belki birçoğunuz 'ben' olarak algılayacak...hayır gerçekten biz diyorum,çünkü benim tarzımda sorunlar yaşayan herkes benim için değerlidir...
Ama gel görelim ki,hepimiz hastalığa,ezikliğe hatta ölüme razı gibiyiz...
Biz toplumun hassas kesimiyiz arkadaşlar,bunu artık anlayın,biz tek başımıza çok fazla birşey yapamayız...başka psikoloji forumlarında bulunmuştum,oralarda da durum aynı, burada yeniyim,burası daha kapsamlı bir forum diye düşünüyorum...
İstersek sesimizi medyaya dahi duyurabiliriz ya...hepimiz köşemize çekilip mutluluğu bekliyoruz...haksız da olabilirim,yaşımın verdiği cahillikten de olabilir ama ben yine de bu şekilde düşünüyorum...sizler katılmayabilirsiniz...
Birbirimize destek olarak başlamalıyız işe...burada psikologlar hariç,hiç kimse hayatından memnun değil...iddia ediyorum değil! kimse kendisini kandırmasın...zaten psikologlar ya da psikoloji okuyan arkadaşlar azınlıkta...
Bilmiyorum neler yapılabilir,nasıl iyi bir hayat kurulabilir,yahu herşey hazır,içimizde psikolog da var malum,onlar da bize destek olamazlar mı.? Bir yığın hasta,içinde psikolog olan bir grup,ama hala adım atamıyoruz! neden arkadaşlar.? bu tembellik üstümüze çöktükçe bu şekilde yaşamaya devam etmek zorunda kalacağız...sizleri bilmiyorum,ama ben sıkıldım artık,ömrümün geri kalan kısmını bu şekilde devam ettirmek istemiyorum...herşeye çözüm bulunuyor,bizim sorunumuzun çözümü de yok mu.?
Neler yapabiliri(z).?
Biz kendi içimizde bile huzurlu olamıyoruz. 'Biz' diyorum da belki birçoğunuz 'ben' olarak algılayacak...hayır gerçekten biz diyorum,çünkü benim tarzımda sorunlar yaşayan herkes benim için değerlidir...
Ama gel görelim ki,hepimiz hastalığa,ezikliğe hatta ölüme razı gibiyiz...
Biz toplumun hassas kesimiyiz arkadaşlar,bunu artık anlayın,biz tek başımıza çok fazla birşey yapamayız...başka psikoloji forumlarında bulunmuştum,oralarda da durum aynı, burada yeniyim,burası daha kapsamlı bir forum diye düşünüyorum...
İstersek sesimizi medyaya dahi duyurabiliriz ya...hepimiz köşemize çekilip mutluluğu bekliyoruz...haksız da olabilirim,yaşımın verdiği cahillikten de olabilir ama ben yine de bu şekilde düşünüyorum...sizler katılmayabilirsiniz...
Birbirimize destek olarak başlamalıyız işe...burada psikologlar hariç,hiç kimse hayatından memnun değil...iddia ediyorum değil! kimse kendisini kandırmasın...zaten psikologlar ya da psikoloji okuyan arkadaşlar azınlıkta...
Bilmiyorum neler yapılabilir,nasıl iyi bir hayat kurulabilir,yahu herşey hazır,içimizde psikolog da var malum,onlar da bize destek olamazlar mı.? Bir yığın hasta,içinde psikolog olan bir grup,ama hala adım atamıyoruz! neden arkadaşlar.? bu tembellik üstümüze çöktükçe bu şekilde yaşamaya devam etmek zorunda kalacağız...sizleri bilmiyorum,ama ben sıkıldım artık,ömrümün geri kalan kısmını bu şekilde devam ettirmek istemiyorum...herşeye çözüm bulunuyor,bizim sorunumuzun çözümü de yok mu.?
Neler yapabiliri(z).?
Yorum