Ahhh ah gençliğim...
Geçmişi pişmanlıkla doldurmuş insanların kederlerinden bihaber olmak kadar rahatlatıcı bir şey var mı şu dünya da?
Zengin bir babaya sahip olmak,yakışıklı, karizmatik olup tüm kızları peşinden koşturmak benim 14-21 yaş aralığımı hunharca tanımlayan sıfateler oluyor ne güzel ki.
İçinizdeki 'güsel phebek' ve 'shekil chocuk' larında şu anda yaşadığı hayatı geçmişime özene bezene teslim ettim daha usturuplu bir yaşama evet demek için.
Geçmişte attığım fütursuz kahkalar, şimdilerde karanlığımı beyaza boyamaya yeltli kandiller kadar 'yakın' ve 'uzak' bana.
İlkokulda ödevlerimi hep sınıf arkadaşlarıma yaptırırdım.
Bir tost parasına yığınla ödev yaptırırdım onlara. Hiçte acımazdım nedense.
Lise de daha acımasızdım.
Başkarının sevgililerinie göz kırpar, kara kedi olurdum. Zengin kara kedi.
Asla işi bir ilişki boyutuna götürmezdim ama sevgilisi olan bir kızla 'öylesine' ilgilenmem bile kız ile sevgilisinin arasının açılmasını, kızın bana meğletmesini sağlamak adına yeterli bir sebepti.
Okulda kur yapmadığım kız yok gibi bir şey oldu lise 3'ün sonuna geldiğimde.
Ve birleşmeden ileri gitmeyen bir kaç ilişki ile mezundum işte.
Hiç arkadaşım olmadı...
Bunu utanarak sıkılarak söylemiyorum.
Okulun fenomeni olmak, beni tek tabanca kıldı yıllar yılı.
Üniversitede de durum tamamiyle aynıydı.
Hatta bir kaç basamak fazlası!!
Sözün özü, tek başına yaşanmış bir yaşam.
Zenginlik hasebiyle.
Geçmişi pişmanlıkla doldurmuş insanların kederlerinden bihaber olmak kadar rahatlatıcı bir şey var mı şu dünya da?
Zengin bir babaya sahip olmak,yakışıklı, karizmatik olup tüm kızları peşinden koşturmak benim 14-21 yaş aralığımı hunharca tanımlayan sıfateler oluyor ne güzel ki.
İçinizdeki 'güsel phebek' ve 'shekil chocuk' larında şu anda yaşadığı hayatı geçmişime özene bezene teslim ettim daha usturuplu bir yaşama evet demek için.
Geçmişte attığım fütursuz kahkalar, şimdilerde karanlığımı beyaza boyamaya yeltli kandiller kadar 'yakın' ve 'uzak' bana.
İlkokulda ödevlerimi hep sınıf arkadaşlarıma yaptırırdım.
Bir tost parasına yığınla ödev yaptırırdım onlara. Hiçte acımazdım nedense.
Lise de daha acımasızdım.
Başkarının sevgililerinie göz kırpar, kara kedi olurdum. Zengin kara kedi.

Asla işi bir ilişki boyutuna götürmezdim ama sevgilisi olan bir kızla 'öylesine' ilgilenmem bile kız ile sevgilisinin arasının açılmasını, kızın bana meğletmesini sağlamak adına yeterli bir sebepti.
Okulda kur yapmadığım kız yok gibi bir şey oldu lise 3'ün sonuna geldiğimde.
Ve birleşmeden ileri gitmeyen bir kaç ilişki ile mezundum işte.
Hiç arkadaşım olmadı...
Bunu utanarak sıkılarak söylemiyorum.
Okulun fenomeni olmak, beni tek tabanca kıldı yıllar yılı.
Üniversitede de durum tamamiyle aynıydı.
Hatta bir kaç basamak fazlası!!
Sözün özü, tek başına yaşanmış bir yaşam.
Zenginlik hasebiyle.
Yorum