okul ve dershane tatile girdiği için evdeyim her gün filmlerle ve kitaplarla geçiyor ve bunaldım artık...annem ve babam var evde onlardan başka yüz görmüyorum,onlarla da muhabbetim yok fazla...gerçi görsem ne olacak iki kelime laf edemiyorum çekingen yapım yüzünden...
bugün odamdan dışarı çıkmadım sayılır...bilgisayar başında geçiyor gençliğim...
insanlarla iki kelime laf edemeyişim deli ediyor beni...babam benim tam tersim ağzı çok iyi laf yapar,nasıl beceriyorlar anlamıyorum ona bile gıcık oluyorum artık galiba...
insanlarla konuşurken rahat olamıyorum,bu yüzden doğru düzgün arkadaşlıklarım olmadı,bu yüzden evden okula bir hayatım oldu,bu yüzden yaşadığım şehiri (istanbul) bile tanımıyorum,bu yüzden garson çağırmayı beceremiyorum cafe adabını bilmiyorum...
özgüvenimde biraz toparlanma yaşamıştım son dönemlerde...ama artık sıkılıyorum ne için yaşıyorum bilmiyorum...insan günde 5-10 cümleden fazla konuşmayarak geçirince günlerini,hatta aylarını,artık konuşmayı unutuyor,beceremiyorum rahat olmayı,hep kasıntı bir hava içinde oluyorum...
ulan ben de istiyorum çevreme(hangi çevre?) enerji yaymak,ortamı neşelendirmek...sıkıldım lan kendimden...
derslerim iyi gerçi,ama sıkılıyorum ne için çalışıyorum dandik bir hayatım olacak zaten neye çabalıyorum şimdi ben?
bi rahatlık yok içimde,bir gençlik enerjisi,hayata 4 elle sarılma yok bende,kiminde doğuştan var işte...
bıktım artık be...çevremde insan yok lan...ne yaşadığım bedenle barışığım,ne kendimle...sevmiyorum da kendimi...
bugün odamdan dışarı çıkmadım sayılır...bilgisayar başında geçiyor gençliğim...
insanlarla iki kelime laf edemeyişim deli ediyor beni...babam benim tam tersim ağzı çok iyi laf yapar,nasıl beceriyorlar anlamıyorum ona bile gıcık oluyorum artık galiba...
insanlarla konuşurken rahat olamıyorum,bu yüzden doğru düzgün arkadaşlıklarım olmadı,bu yüzden evden okula bir hayatım oldu,bu yüzden yaşadığım şehiri (istanbul) bile tanımıyorum,bu yüzden garson çağırmayı beceremiyorum cafe adabını bilmiyorum...
özgüvenimde biraz toparlanma yaşamıştım son dönemlerde...ama artık sıkılıyorum ne için yaşıyorum bilmiyorum...insan günde 5-10 cümleden fazla konuşmayarak geçirince günlerini,hatta aylarını,artık konuşmayı unutuyor,beceremiyorum rahat olmayı,hep kasıntı bir hava içinde oluyorum...
ulan ben de istiyorum çevreme(hangi çevre?) enerji yaymak,ortamı neşelendirmek...sıkıldım lan kendimden...
derslerim iyi gerçi,ama sıkılıyorum ne için çalışıyorum dandik bir hayatım olacak zaten neye çabalıyorum şimdi ben?
bi rahatlık yok içimde,bir gençlik enerjisi,hayata 4 elle sarılma yok bende,kiminde doğuştan var işte...
bıktım artık be...çevremde insan yok lan...ne yaşadığım bedenle barışığım,ne kendimle...sevmiyorum da kendimi...
Yorum