Tweet
benim şikayetçi olduğum bazı durumlar var arkadaşlar..
facede arkadaşlık sitesine sayfasına girsem söz oluyo kızlara abone olsam söz öbürü sormasa diğeri soruyo.. eleştiriyo..
sonra nette çok takılıyorum çoğu zaman..
ailemden akrabalar telefon açıyo sanki küçük çocuk gibi bana: hala bilgisayarın başındamı
bazen dayımlar
arkadaşım geliyo msnde biriyle konuşuyorum: sen hiç dışarı çıkmıyon mu..
ya ben size naaptığınız yada neden böle yaptığınız hakkında soruyor cevap arıyormuyum.. yoo.. ama milet bize iyi yapıyor..
işime karışır gibi..
yani var yaa en yakın arkadaşıma bile bi gün iyi okkalı laf edecem
zaten geçen biyerde yaş'dan işden evlenmeden açtı
ne yorum yaparsan yap kendin için konuş ben sevmiyorum bana yapma diyecektim,, o zaman da kalbi kırılıcak arkadaş..
ama yine bişiler söledim eğer o dediğini yaparsan bi daha beni göremezsin metin dedi..
ama biliyom sen bana yapmazsın diyede sonuna ekledi
ellerimi önüme bağladım geçen bi yerde ne öle duruyon cebine soksana dedi görmüyon mu telefon var dedim.. niye hep aynı kazağı giyiyon))
evde aynı laflar dışarda aynı laflar sorular..
nasıl davranacağımı bilemez oldum sinirlensem karşımdaki inciniyo.. sonra ben üzülüyorum.. sinirleniyorum.. karşı taraf ben samimiyetmizden ötürü söylemiş sormuştum özür bi daha sormam diyo..
yine ne diyeceğimi bilemiyorum
haa pardon kusura bakmayla kırılan kalpde çabuk onarılmıyo..
bide birisiyle ciddi birşey konuşuyon
senin söyledğin birşey onun komiğine gidiyo.. gülüyo..
nasıl söleyim böle kendi aklını beğenir cinsinden konuşup gülüyo.. ona da kızıyorum ben..
sonra dalga geçer gibi konuşmaya başlıyorum yerine göre..
arkadaş sen ciddi birşey anlatırken ben yapsam sen kırılıyorsun yada küsme gibi oluyo.. ben yapınca niye kaldıramıyorsun..
of off..
facede arkadaşlık sitesine sayfasına girsem söz oluyo kızlara abone olsam söz öbürü sormasa diğeri soruyo.. eleştiriyo..
sonra nette çok takılıyorum çoğu zaman..
ailemden akrabalar telefon açıyo sanki küçük çocuk gibi bana: hala bilgisayarın başındamı
bazen dayımlar
arkadaşım geliyo msnde biriyle konuşuyorum: sen hiç dışarı çıkmıyon mu..
ya ben size naaptığınız yada neden böle yaptığınız hakkında soruyor cevap arıyormuyum.. yoo.. ama milet bize iyi yapıyor..
işime karışır gibi..
yani var yaa en yakın arkadaşıma bile bi gün iyi okkalı laf edecem
zaten geçen biyerde yaş'dan işden evlenmeden açtı
ne yorum yaparsan yap kendin için konuş ben sevmiyorum bana yapma diyecektim,, o zaman da kalbi kırılıcak arkadaş..
ama yine bişiler söledim eğer o dediğini yaparsan bi daha beni göremezsin metin dedi..
ama biliyom sen bana yapmazsın diyede sonuna ekledi
ellerimi önüme bağladım geçen bi yerde ne öle duruyon cebine soksana dedi görmüyon mu telefon var dedim.. niye hep aynı kazağı giyiyon
)) evde aynı laflar dışarda aynı laflar sorular..
nasıl davranacağımı bilemez oldum sinirlensem karşımdaki inciniyo.. sonra ben üzülüyorum.. sinirleniyorum.. karşı taraf ben samimiyetmizden ötürü söylemiş sormuştum özür bi daha sormam diyo..
yine ne diyeceğimi bilemiyorum
haa pardon kusura bakmayla kırılan kalpde çabuk onarılmıyo..
bide birisiyle ciddi birşey konuşuyon
senin söyledğin birşey onun komiğine gidiyo.. gülüyo..
nasıl söleyim böle kendi aklını beğenir cinsinden konuşup gülüyo.. ona da kızıyorum ben..
sonra dalga geçer gibi konuşmaya başlıyorum yerine göre..
arkadaş sen ciddi birşey anlatırken ben yapsam sen kırılıyorsun yada küsme gibi oluyo.. ben yapınca niye kaldıramıyorsun..
of off..