sürekli yanımda birilerinin olduğunu düşünüyorum onunla içimden konuşuyorum görüyor gibi hayal edip onların yanındaymış gibi hissediyorum bunlar mahalleden insanlar da olsa ünlelerde oluyor bazı günler uykusuz geçiyor ..... belki de yanlızlığı hissedip dısarıda akadaslarla konuşmayı bu yüzden sevmiyorum yada ihtiyaç duymuyorum
Duyuru
Collapse
No announcement yet.
kendi kendine konuşmak
Collapse
X
-
-
eğer yaşın 18 den büyükse ağır bir durum yaşıyorsun, tedavi olmalısın.Orjinal yazı sahibi: hodmaynssmoyh View Postsürekli yanımda birilerinin olduğunu düşünüyorum onunla içimden konuşuyorum görüyor gibi hayal edip onların yanındaymış gibi hissediyorum bunlar mahalleden insanlar da olsa ünlelerde oluyor bazı günler uykusuz geçiyor ..... belki de yanlızlığı hissedip dısarıda akadaslarla konuşmayı bu yüzden sevmiyorum yada ihtiyaç duymuyorum
Yorum
-
Bunu bende çok sık yapıyorum.Kendi kendimle çok sık konuşurum elimi ağzıma götürüp kendi kendime bişeyler anlattığım olur.Bazan sinir yaptığımda da olur ama bir türlü geçmedi bende de.Çok ilaç kullandım ama uzun süre kullanmadım ondan oldu galiba yada korkarım kalıcı birşey.
Yorum
-
Eğer siz bunların hayal olduğunu karşınızdaki insanı siz kendi beyninizde yarattığınızı biliyorsanız, bunu kendinizi rahatlamak için yapıyorsanız o zaman herhangi bir sorun yoktur hatta tam tersine bu sizin kendi içinizde rahatlama yönteminiz bile olabilir ama eğer bunu bilerek yapmıyorsanız veya sadece sürekli bunu yaparak rahatlıyorsanız, başka bir rahatlama yönteminiz yoksa -ki öyle gözüküyor yazdıklarınıza göre- o zaman şizofrenliğe doğru gidebilir bu durumunuz, eğer böyleyse ilaçlarınızı aksatmadan almanız gerektiğini bilmelisiniz bende ve çoğu insanda gün içinde kendi kendime konuşurum/konuşurlar ama bunu yalnızlığımı/yalnızlıklarını örtbas etmek için yapmam/yapmazlar çünkü normal bi durum değildir bu, geçmiş olsun..''People who don't know me think I'm quiet, people who do wish I was.''
Yorum
-
Merhaba arkadaşlar bu konu hakkında araştırma yaparken önüme burası çıktı ve benimde böyle bir problemim var...
Anlatayım biraz uzun sürecek ama
23 yaşındayım ve 2 yıldır Üniversite kazanmak için uğraşıyorum sadece hafta sonları yani haftanın 2 günü dersaneye gidiyorum.Bütün arkadaşlarım üniversite kazandığı için başka illerdeler zaten çok arkadşaımda yoktur ve son 1 senedir evdekilerin hepside çalıştığı için yalnızım yani bir günde 16 saat uyanıksam bunun 12 saati yalnızım evde...
Şimdi benim durumum şu.Evde otururken arkadaşlar sanki karşı koltukta birileri varmış gibi onla muhabbet ediyorum.Ama bu karşımda konuştuğum kişi öyle kurmaca biri değil.Arkadaşlarım ailemden birileri veya hocalarım(öğretmenlerim)'e laf anlatıyorum.Ne diyosun sen kardeşim ne anlatıyorsun derseniz inanın spordan tutun siyasete kadar veya eiğitime kadar çok şeyler hakkında konuşuyorum.
Geçen kış kendi kendim ile karşımda biri varmış gibi tam tamına birbuçuk saat konuştum.rekorda bu...
Ama bu küçükkende vardı bende hatırlıyorum abim benle dalga geçerdi.Lakin son 4 senedir baya seviyesi yükseldi ve 2 yıldır inanılmaz arttı bu...
Hani bu konuşma işini yaptıktan sonrada bende baya bir rahatlamada oluyor ve sanki birisine derdimi anlatmışım gibi bir rahatlık geliyor bana.Acaba siz bu konu hakkında ne düşünütsünüz...
Yorum
Yorum