Tweet
Evet bazen herkesin seni yalnız bırakabileceğini ve bu durumla yaşamayı öğrenmelisin...Çok düşündüm,çok yıprandım,insanlara bağlı kalmadan yaşamanın gerektiği sonucuna vardım...Ben çok iyi,anlayışlı,fedakar ve cömert biriyim aslında,hayır gerçekten övmüyorum kendimi...Ama insanlar...Vefadan yoksun yaratıklarla mücadele etmekten yoruldum ve sonunda acı çekerek,yıpranarak da olsa bir 'ODUN' olmayı ve onlardan vazgeçmem gerektiğini öğrendim...'ODUN' deyip geçmeyin haa,çok önemli bir sıfattır,'ODUN' olabilmek dileğiyle...
Yıprandım hem de o kadar çok ki...Ne için? Kim için? Bazen herkesten vazgeçip yalnızca kendinle bir bütün olmalısın,20 yaşındayım ve içimde en az 30 yaşında bir adamın ruhu var,o kadar fedakarlıklar yaptım ki hep sonunda hüsrana uğradım,zırladım,artık sadece bana değer veren insanlar topluluğunu etrafımda barındıracağım...1 kişi mi var sadece? Olsun 1 kişi olsun ama dostuluğun hakkını versin...
Değişeceğim evet,tüm duygularımı bir kenara bırakacağım,hadi ordan sen de be yapamazsın diyenlere de aldırmayacağım,ben çok yoruldum,biraz yormasını da öğreneceğim,öğreteceğim dünyanın kaç bucak olduğunu onlara...
Hayır bunları kriz geçirdiğim bir anda falan yazmıyorum,aptal da değilim ben,aklım yerinde,kendime yeni bir 'ben' oluşturacağım...En azından duygularımı bir kenara bırakıp odun olma yolunda bazı mesafeler katetmekle meşgul olacağım...Gerekirse yalnız kalırım ama içimde o 'iç huzur' zenginliğini hiçbir zaman yitirmeyeceğim...Çok adice ve insafsızca bir konu değil,hala benimle olanlara kapımı açık tutup onlara değer vereceğim,ama bana değer vermeyenin gözünün yaşına(varsa) bakmayacağım,yol vermek deyimi var ya,aynen öyle yol vereceğim...
Kısacası sayın forumdaşlarım,buraya da daha az girmeye ve gerçek hayatla daha fazla haşır neşir olmaya çalışacağım...Ben bana kendim için lazımım,tek gerçek bu,iyi forumlar...
Yıprandım hem de o kadar çok ki...Ne için? Kim için? Bazen herkesten vazgeçip yalnızca kendinle bir bütün olmalısın,20 yaşındayım ve içimde en az 30 yaşında bir adamın ruhu var,o kadar fedakarlıklar yaptım ki hep sonunda hüsrana uğradım,zırladım,artık sadece bana değer veren insanlar topluluğunu etrafımda barındıracağım...1 kişi mi var sadece? Olsun 1 kişi olsun ama dostuluğun hakkını versin...
Değişeceğim evet,tüm duygularımı bir kenara bırakacağım,hadi ordan sen de be yapamazsın diyenlere de aldırmayacağım,ben çok yoruldum,biraz yormasını da öğreneceğim,öğreteceğim dünyanın kaç bucak olduğunu onlara...
Hayır bunları kriz geçirdiğim bir anda falan yazmıyorum,aptal da değilim ben,aklım yerinde,kendime yeni bir 'ben' oluşturacağım...En azından duygularımı bir kenara bırakıp odun olma yolunda bazı mesafeler katetmekle meşgul olacağım...Gerekirse yalnız kalırım ama içimde o 'iç huzur' zenginliğini hiçbir zaman yitirmeyeceğim...Çok adice ve insafsızca bir konu değil,hala benimle olanlara kapımı açık tutup onlara değer vereceğim,ama bana değer vermeyenin gözünün yaşına(varsa) bakmayacağım,yol vermek deyimi var ya,aynen öyle yol vereceğim...
Kısacası sayın forumdaşlarım,buraya da daha az girmeye ve gerçek hayatla daha fazla haşır neşir olmaya çalışacağım...Ben bana kendim için lazımım,tek gerçek bu,iyi forumlar...
Bazen yalnızlık da huzur verir insana,öyle değil mi? 
Çok iyiyim ben,hiç olmadığım kadar hem de 
Yorum