Eşime ;

[rüzgar_86]

Bu zamana kadar belki bunu yapamadım ama belki senin için belki kıızzımız için hayata daha sağlam adımlarla yürüyeceğim.Kendi çıkarlarımı düşünemeyecek kadar verimkarım şuan sen ve kızımız ve sizi yanyana gördüğümde o aşk; sanki kızımızla birlikte büyüyor.
sizi kaybetmeyeceğim o sizi siz yapan sıcak yuva tütecek çünkü sende bu kıvılcımı görüyorum.Bana baktığında gözlerinde evet sevgi yok aşk yok ama bir aile babası var. Beni de sevmen için elbette çaba göstereceğim tek hatalı ben olmasamda belki ben de bir şeyler yıktım. Bu dünyada ancak kendimi değiştirebilirim.
İnsan değer verince üstüne titreyince ve fedakarlık yapınca belki emeğine karşılık oda bir şeyler kazanabilir.Bana baktıklarında verimkar bir anne görüyorlar ama ne bir evlat ne de eş göremiyorlar. Belki de sende bende sevgi görmedin emek görmedin belki nefretlerim vardı benim
Birbirimizi anlamadık derken acaba sen beni anlamaya başladıkça mı benden soğudun içimi gördün belki
İnsanlara olan nefretimi ben ikimiz sevmiyorduk sanıyordum acaba sen gerçekten sevgi dolu bir insandın da bir tek ben mi nefret ediyorddum
Neden bu soru işaretlerini doğuran bakışı attın bana o gün.Neden bende sevemezmişim gibi bakıyordun üzülemez , ağlayamaz
İşte o yüzden değişeceğim belki hataların başı hep bendim....

[umutyalnız]

teşekkür ederim yardımınz için fikirleriniz benim için çok önemli ben herkesten fikir alıp kendime göre yorup ders alabilen bir insanım lakin biraz anlatamamış olabilirim kendimi ben tam tersine hayatı cıvıl cıvıl yaşamayı seven bir insanım sadece eşimle hayatı paylaşmak istiyorum tek başına yükü çekeceksem neden evlendim
bir iki örnek versem daha açıklayıcı olur umarım eşimle şakalaşmak istediğimde eşim bana ilk defa böyle bir şeyle karşılaştığı için tekme atmıştı hiç unutmam ne yapacağını bilemedi
yukarıda anlattığınız her şeyi yaptım hala da yaparım içimden gelir netten kafasını kaldırıpta acaba benle kaç kez bir çay keyfi yaptı HİÇ
dedikodu yapalım hani konuşacak bir şey olmadığı için sen çok konuşuyorsun der ertesi gün konuşmak istemediği için odama geçerim beni izler netten neler yaptığıma bakar sen neden benle ilgilenmiyorsun der her istediğini yaptım
kişiliğim bu hemen ayak uydururum ama ne yapsam eksiktir arkadaşım

o erkek tipini çok iyi bilirim ve öyle bir erkek olmaktan da çok korkarım ben. hayalimde sürekli aynen sana tarif ettiğim gibi yenilikçi ve sohbeti gülümsemeyi seven bir kadınla evlenmek onu mutlu etmek falan vardır. ama sonra düşünürüm elin kızının hayatını ne mahvedesin umut derim kendime. sen daha insanlarla konuşmayı, yolda yürümeyi beceremiyorsun insanların ne düşüneceğini düşünmekten bir de evlenip sorumluluk mu alacaksın o güzelim kızın hayatını da batırma diye kızarım kendime.


eşine gelince; internette bir amca vardı mani söylüyordu böyle arka arkaya. çoktandır dinledim ama bir kısmı aklımda kaldı sürekli hiç de çıkmadı. karısına g.t dönüp yatan erkekten hayır gelmez diyordu. bu cümleyi sizin ve forumdakilerin affına sığınarak yazıyorum ama çok doğru bir söz. senin eşinin yaptığı aynen bu. böyle bir insan karısı tarafından nasıl kazanılır bilmiyorum ama insan birşeyden bir yerden nefret edince, 'hep aynı şeyler işte sıkıldım artık ' düşüncesi kafasına girince bunu değiştirmek baya zordur bence. tıpkı benim şu an evimden ailemden mahallemden nefret ettiğim gibi.


ama değişiklikte fayda var bence herşeyi değiştir evindeki en ufak şeyi bile değiştir bence. kahvaltıda reçel yoğurt koyduğun kabı, yatak nevresimlerini, salondaki halıyla misafir odasındaki halının yerini ne bileyim işte en ufak şeyi bile değiştir. daha renkli bir hale sokmaya çalış. tabi bu halı değiştirme işini eşin evde yokken yap erkekler sinirlenir genelde böyle şeylere ne gereği var şimdi kendi kendine iş çıkarıyorsun diye kocanı tabi ki benden iyi sen tanıyorsun benim verdiğim sadece fikir. kocanla aranın daha kötü olmasını asla istemem ona göre değişiklikler seç veya yap. yani eşinin sorunu eğer aynı hayattan sıkılmaksa böyle şeylerle çözülebilir belki. ama daha büyük sorunları varsa bilemem Allah kolaylık versin sana ve kızına diyebilirim ancak. huzursuz bir ev ortamının çocukları nasıl etkilediğini en iyi bilen insanlardan biriyimdir heralde ben.

[rüzgar_86]

O zaman bende söz bitti. Fiziksel şiddet de varsa, neden çaba gösterdiğini şu noktada anlayamaz oldum ben şahsen... Bugün sana vuran yarın çocuğuna da vurur ayrıca, çok yüksek bir risk. Ayrıca, fiziksel şiddetin bu ülkede bir cezai yaptırımı da yok. yani, varsa da yok. Tüm uygulayıcılar erkek çünkü. Hepsi sana "hak etmişsindir" gözüyle bakıyor. Ve ayrıca bu, vaka-i adiyeden onlar için.

çok ciddi bir şekilde değildi sadece itmişti ama sebebi çok saçma olduğu için zaten polisi aradım ki hani daha sonraki girişimlerinde ne yapacağımı bilsin ki muhtemelen hakim onu uyardı çünkü şuan ben onu iter kakar oldum ve o karşılık vermeye kalksa arıyorum polisi deyince hemen tamam ne istiyorsun onu yapalım falan diyor yani artık yapamaz
onda şiddet eğilimi yok eminim hani ona onu yaptıracak bende bir sorumsuzlukta yok bende. durup dururken kendi kendine sorun çıkartıp ben özellikle susup o bana şiddet uygulamıyor öyle olsa o kişi ile zaten yaşanmaz hoş buda psikolojik şiddet bu daha ağır aslında ama
derdim onun tedavi olması benim de gerekirse olmam eğer mahkeme bunu yapabiliyorsa işlemlere başlayacağım

[alchemy]

O zaman bende söz bitti. Fiziksel şiddet de varsa, neden çaba gösterdiğini şu noktada anlayamaz oldum ben şahsen... Bugün sana vuran yarın çocuğuna da vurur ayrıca, çok yüksek bir risk. Ayrıca, fiziksel şiddetin bu ülkede bir cezai yaptırımı da yok. yani, varsa da yok. Tüm uygulayıcılar erkek çünkü. Hepsi sana "hak etmişsindir" gözüyle bakıyor. Ve ayrıca bu, vaka-i adiyeden onlar için.

[rüzgar_86]

Devletin böyle bir gücü var mı bilmiyorum ama hiç zannetmiyorum. devlet şizofrenlerin evlenmesine izin veriyor, umrunda olduğunu sanmam. Peki ama neden psikoloğa onun götürmesini bekliyorsun, kendin bunu başlatamaz mısın? Ondan sonra irtibatı psikolog da kurabilir.

gitmez fiziksel şiddetten ötürü polise de gittim nedense hakimden sonra ses yok hakim bile sağlık raporu ile ispatlanamdığı için arkasına düşmediyse doktoru da atlatmasını bilir

[alchemy]

Devletin böyle bir gücü var mı bilmiyorum ama hiç zannetmiyorum. devlet şizofrenlerin evlenmesine izin veriyor, umrunda olduğunu sanmam. Peki ama neden psikoloğa onun götürmesini bekliyorsun, kendin bunu başlatamaz mısın? Ondan sonra irtibatı psikolog da kurabilir.

[rüzgar_86]

Valla aslında o zaman, madem gözünü karartma aşamasında değilsin ve bir şans arıyorsun, aile terapisi düşündün mü hiç? Tabi ki kocan buna yanaşmayacaktır ve bir sorun varsa tabii ki de tartışmasız sende olduğunu söyleyecektir. En güzeli de bunu kullanmak olabilir zaten. Sen sanki münferit terapiye başlar gibi yaparsın, sonra onun da "yardım etmesi" gerekir sürece falan... Zaten böyle birşeyin muhtemelen de üzerine atlayacaktır, ne de olsa ona muhtaç ve ondan zayıf olduğunu "kanıtlamak" için bulunmaz bir fırsat yani bu. İşini bilen bir terapist sana çok daha başarılı bir şekilde yol gösterebilir. Ama bu işin bir maddi boyutu var tabi.

maddi boyut sorun değil ben hastayım dedim ki zaten ona şiddetle karşılık verdiğinizde sakinleşip sizin istediğinizi yapıyor böyle bir durumda var dedim bak ben artık hasta olmaya başladım ben doktora gitmek istiyorum tamam dedi seni götüreyim ama kötü tarafı böyle insanların bilgili olması çok daha zor oluyor kendisinin de doktor önüne çıkacağını biliyor ve 6 aydır gideceğiz
hani öyle normal bir evlilikte devam etmiyor zaten neredeyse tamamen ilişki kopukluğu var sanki evde iki yabancı sadece o konuşmak istedi mi konuşulur
peki devletin zorla tedavi etme gibi yaptırım gücü var mı hani dava falan açsam

[alchemy]

Valla aslında o zaman, madem gözünü karartma aşamasında değilsin ve bir şans arıyorsun, aile terapisi düşündün mü hiç? Tabi ki kocan buna yanaşmayacaktır ve bir sorun varsa tabii ki de tartışmasız sende olduğunu söyleyecektir. En güzeli de bunu kullanmak olabilir zaten. Sen sanki münferit terapiye başlar gibi yaparsın, sonra onun da "yardım etmesi" gerekir sürece falan... Zaten böyle birşeyin muhtemelen de üzerine atlayacaktır, ne de olsa ona muhtaç ve ondan zayıf olduğunu "kanıtlamak" için bulunmaz bir fırsat yani bu. İşini bilen bir terapist sana çok daha başarılı bir şekilde yol gösterebilir. Ama bu işin bir maddi boyutu var tabi.

[rüzgar_86]

Bunlar ikiz mi? Boşanmakla ilgili bir yazını okudum blogunda sanırım. Başkalarının tecrübesi senin ne kadar işine yarar bilemiyorum. kaç yaşındasın? kızın kaç yaşında? tek başına yaşayabilir misin? Tek başına annelik yapmak kolay değil, hele hem anne hem de baba olmak zorunda kalırsan. Kızı burnunun dibindeyken bile çok ilgilenmeyen bir baba, uzaktayken daha da beter olabiliyor. Ben boşanalı 12 yıl oldu neredeyse. Şimdi, kendi açımdan bakınca, o adamın narsisizminden ötürü yaptığı gaddarlıklardan iyi ki kurtulmuşum. Aslında kızım açısından bakınca da çok farklı değil... Çünkü beraber olmaya devam etseydik dahi, ben ben olduğum sürece, eşitlikçi bir yapım olduğu sürece, evlilikte de susamayacaktım ve çocuk bundan mutlaka olumsuz etkilenecekti. Bazı doğaları inkar etmemek lazım. Sineye çekebileceksen, çocuğun için buna katlanabileceksen ve bu senin ruhunu örselemeyecekse ve bunun gerektiğini düşünüyorsan, devam ettirmeye çalışmalısındır belki de, bilemiyorum... Çünkü bu işin "dul kadın"lık kısmını açmadım bile daha Ama ruhun buna dayanamayacaksa, bilemiyorum. Bunlar tavsiyede bulunmak için sahiden çok ciddi konular ve lütfen, belirtmek isterim özellikle: tavsiye vermeye kastım niyetim yok, haddimi aşar ve ayrıca çok da tehlikeli buluyorum. Dinlemek istediğin için anlatıyorum, istediğin an kesebilirim...

hayır tam tersi benim için çok önemli ben dul bir annenin kızıyım neler yaşadığınızı az çok tahmin ediyorum çalışıyorum ama türkiyenin durumu ortada dul kadın dul kadındır evli iken bile musallat olanlar varken dulken düşünemiyorum ve tekrar o günlerime dönmek ve kızıma da bunları yaşatmak istemiyorum
sorun ki bunlar varken düşüncelerimde bende haksızlığa susamayan biriyim ve elimde olmadan karşı geliyorum değişemem çünkü benlik bir mesele olmadığını yaşadıkça anladım en basit örneği vereyim size bebekler uyuyumadı mı kısır döngüye girerler uyuyamaz ama ağlarlar ve saatlerce bu durumda bazen araba ile dolaştırsanız bebek anında uyuyacaktır peki gecenin yarısı tek kadın elinde ağlayan çocuk kendiniz kullansanız zaten bebek ağlıyor taksi çağırsanız o saatte arkadaşınızı çağırttırmaz zaten eşiniz ne yapacaksızın böyle zor durumlarda kalıyorum ve hafif gibi görünse de değil başka çözüm bırakmayan bir eşiniz var hem ona muhtaç bırakıyor hemde elinizden tutmuyor ben ne yapabilirim ki böyle durumlarda illaki o olmalı o değişmeli işte sorunda bu gitsem dert kalsam dert zaten gitsem belki de iyi ki gitmişim diyeceğim hatta bunda şüphe yok ama korkumu başta dile getirdim ona artık gücüm kalmadı
düşünün daha 3 senelik çalışma hayatımda 2 kişi beni denedi ki düşünemiyorum dahası dul kadının halini

[alchemy]

Bunlar ikiz mi? Boşanmakla ilgili bir yazını okudum blogunda sanırım. Başkalarının tecrübesi senin ne kadar işine yarar bilemiyorum. kaç yaşındasın? kızın kaç yaşında? tek başına yaşayabilir misin? Tek başına annelik yapmak kolay değil, hele hem anne hem de baba olmak zorunda kalırsan. Kızı burnunun dibindeyken bile çok ilgilenmeyen bir baba, uzaktayken daha da beter olabiliyor. Ben boşanalı 12 yıl oldu neredeyse. Şimdi, kendi açımdan bakınca, o adamın narsisizminden ötürü yaptığı gaddarlıklardan iyi ki kurtulmuşum. Aslında kızım açısından bakınca da çok farklı değil... Çünkü beraber olmaya devam etseydik dahi, ben ben olduğum sürece, eşitlikçi bir yapım olduğu sürece, evlilikte de susamayacaktım ve çocuk bundan mutlaka olumsuz etkilenecekti. Bazı doğaları inkar etmemek lazım. Sineye çekebileceksen, çocuğun için buna katlanabileceksen ve bu senin ruhunu örselemeyecekse ve bunun gerektiğini düşünüyorsan, devam ettirmeye çalışmalısındır belki de, bilemiyorum... Çünkü bu işin "dul kadın"lık kısmını açmadım bile daha Ama ruhun buna dayanamayacaksa, bilemiyorum. Bunlar tavsiyede bulunmak için sahiden çok ciddi konular ve lütfen, belirtmek isterim özellikle: tavsiye vermeye kastım niyetim yok, haddimi aşar ve ayrıca çok da tehlikeli buluyorum. Dinlemek istediğin için anlatıyorum, istediğin an kesebilirim...

[rüzgar_86]

Kızımıza bana göre tek kelimeyle saçma sapan, kızımıza göreyse acı verici davranıyor. Kızım şu anda 14 yaşında, hasta olduğunda kendisini aramayan, birlikteyken sadece "okul nasıl, arkadaşın var mı" diyen, bunlarda başarısızsa ona tirad çeken, sürekli öğüt veren, yakınlık göstermeyen, sevgi göstermeyen, adeta "istediğim gibi ol, olmazsan benden yakınlık göremezsin" diyen, kızının başarısızlıklarını ya yüzüne vuran veya ağzından bir laf çıkmasa da tüm tavrı ile onu "onaylamadığı, beğenmediği ve yetersiz bulduğu" mesajını ileten, kızın yapmasını istediği şeyleri emrivaki ile ona yaptırtmaya çalışan (gitar kursuna yazdırmak, gökbilimle ilgilensin diye teleskop almak, İspanyolca öğrensin diye kitap-cd seti alıp sonra bir de ödev vermek (!), zorla yaz kursuna yazdırmak) itirazlarını dinlemeyen ve kız bunları biraz deneyip soğuyunca onu ayran gönüllülükle suçlayan, ilgi ve zaman yerine sadece para ve öğüt veren... bir zat-ı muhterem işte. Ona sorsan o çok "özverili" bir şekilde bir çabalar bir çabalar gösteriyor ki, sorma gitsin... Ama kızım, hiç unutmuyorum, birkaç yıl önce çok şiddetli bir soğukalgınlığı geçirip 1 hafta yataktan çıkamadığında ve tesadüfen telefonla aradığında bunu öğrendiğinde, bir daha arayıp da nasıl olduğunu hiç sormayan da bir baba... O hastalıktan tam 6 hafta sonra aramıştı mesela... İşin kötüsü, çocuk için babanın bu yaklaşımı çok parçalayıcı, hele kız çocuğu ise. Kıza iliklerine değersizlik mesajını işlemiş durumda. Kızım sürekli öfke dolu ona karşı, ama ondan çok korktuğu için doğru dürüst itiraz da edemiyor... Ve bunu seyretmek, birşey de yapamamak acı birşey. Babanın umursamamasının ne demek olduğunu çok iyi bilen biri larak benim için evet, acı birşey..

gerçekten acı ve sinir bozucu eşim lafta şuan kızını çok seviyor ama ne zaman iş başa düşünce o ortada yok ona göre ben herşeyini büyütüyorum bahane bu kendi yapması gereken sorumlulukları iş başa düşünce hatırlatmak mecburiyetinde kalıyorsunuz o zaman ipler kopuyor zaten ben dediğim için yapmayacağım altında tavırsız umursamaz uyuyorsa uyuyor her ne yapıyorsa ona devam ediyor ne yapacağımı şaştım
ertesi gün hiç bir şey yok gibi kızını yine seviyor iyi de aklı erince kendi ruh hali bozuk olduğu için daha da sapıtacak hareketleri daha anlamsız olacak
başkalarına göre değişecek sadece merak ediyorum acaba değişecek mi sadece kızım için yanlış işler yapmak istemiyorum

[alchemy]

Kızımıza bana göre tek kelimeyle saçma sapan, kızımıza göreyse acı verici davranıyor. Kızım şu anda 14 yaşında, hasta olduğunda kendisini aramayan, birlikteyken sadece "okul nasıl, arkadaşın var mı" diyen, bunlarda başarısızsa ona tirad çeken, sürekli öğüt veren, yakınlık göstermeyen, sevgi göstermeyen, adeta "istediğim gibi ol, olmazsan benden yakınlık göremezsin" diyen, kızının başarısızlıklarını ya yüzüne vuran veya ağzından bir laf çıkmasa da tüm tavrı ile onu "onaylamadığı, beğenmediği ve yetersiz bulduğu" mesajını ileten, kızın yapmasını istediği şeyleri emrivaki ile ona yaptırtmaya çalışan (gitar kursuna yazdırmak, gökbilimle ilgilensin diye teleskop almak, İspanyolca öğrensin diye kitap-cd seti alıp sonra bir de ödev vermek (!), zorla yaz kursuna yazdırmak) itirazlarını dinlemeyen ve kız bunları biraz deneyip soğuyunca onu ayran gönüllülükle suçlayan, ilgi ve zaman yerine sadece para ve öğüt veren... bir zat-ı muhterem işte. Ona sorsan o çok "özverili" bir şekilde bir çabalar bir çabalar gösteriyor ki, sorma gitsin... Ama kızım, hiç unutmuyorum, birkaç yıl önce çok şiddetli bir soğukalgınlığı geçirip 1 hafta yataktan çıkamadığında ve tesadüfen telefonla aradığında bunu öğrendiğinde, bir daha arayıp da nasıl olduğunu hiç sormayan da bir baba... O hastalıktan tam 6 hafta sonra aramıştı mesela... İşin kötüsü, çocuk için babanın bu yaklaşımı çok parçalayıcı, hele kız çocuğu ise. Kıza iliklerine değersizlik mesajını işlemiş durumda. Kızım sürekli öfke dolu ona karşı, ama ondan çok korktuğu için doğru dürüst itiraz da edemiyor... Ve bunu seyretmek, birşey de yapamamak acı birşey. Babanın umursamamasının ne demek olduğunu çok iyi bilen biri olarak benim için evet, acı birşey..

[rüzgar_86]

bence de değiş. çünkü bir aile kolay kurulmuyor bu devirde. insanlar kendilerini hazır hissetmedikleri halde evlenmeye karar veriyorlar. evleniyorlar ilk bir iki ay güzel gidiyor belki sonra patlak veriyor. e haliyle ikisi de birbirinin hayatını mahvetmiş iki evlilikzede insan çıkıyor ortaya. sizinki de öyle mi oldu başka nedenler mi var bilemem ama değiş bence. kocan eve geldiğinde onu kapıda karşıla hoşgeldin kocacım de. yemeklerde yeni yeni şeyler yap. üstüne değişik şeyler giy tabi kocanla yalnızken. sonra demesin başka erkeklere mi süsleniyorsun falan bir de o çıkmasın hiç yapmadığın şeyleri yap ne bileyim aklıma fazla birşey gelmiyor evli olmadığım için veya hiç kız arkadaşım olmadığı için ama sonuçta bir erkeğim yani. çok basit olsa da bir erkeğin hoşuna gidecek şeyler vardır yani onları söylemeye çalışıyorum. mesela bizim evi söyleyim sana herkes tvnin karşısına geçer kimse kimseyle konuşmaz ağzını ayırır onu izler herkes. sizde bu olmayabilir çünkü bir kadın isterse evin havasını baştan başa değiştirebilir. kocanla beraberken yüzünden gülücük eksik olmasın. gülümse sürekli somurtma. ve bir anne modeli vardır. herşeyi kendi yapar. kızına da kıyamaz oğluna da kocasına da. (annem gibi ) bunu da yapma bence fazla hani diyrsun ya fedakar bir anne görüyorlar. fazla fedakarlık iyi değil bence bi yerden sonra sıkabiliyor. bırak akısına olduğu gibi gitsin bence. sana biraz akıl vermiş gibi oldum. kendi hayatını yönlendirmeyi dahi beceremeyen biri olarak bunları sana söylemem tuhaf belki ama belki yardımcı olurum diye yazıyorum inşallah mutlu olursunuz bu günler geçer

teşekkür ederim yardımınz için fikirleriniz benim için çok önemli ben herkesten fikir alıp kendime göre yorup ders alabilen bir insanım lakin biraz anlatamamış olabilirim kendimi ben tam tersine hayatı cıvıl cıvıl yaşamayı seven bir insanım sadece eşimle hayatı paylaşmak istiyorum tek başına yükü çekeceksem neden evlendim
bir iki örnek versem daha açıklayıcı olur umarım eşimle şakalaşmak istediğimde eşim bana ilk defa böyle bir şeyle karşılaştığı için tekme atmıştı hiç unutmam ne yapacağını bilemedi
yukarıda anlattığınız her şeyi yaptım hala da yaparım içimden gelir netten kafasını kaldırıpta acaba benle kaç kez bir çay keyfi yaptı HİÇ
dedikodu yapalım hani konuşacak bir şey olmadığı için sen çok konuşuyorsun der ertesi gün konuşmak istemediği için odama geçerim beni izler netten neler yaptığıma bakar sen neden benle ilgilenmiyorsun der her istediğini yaptım
kişiliğim bu hemen ayak uydururum ama ne yapsam eksiktir arkadaşım

[rüzgar_86]

Üzgünüm, sana kendimi örnek vermek istemem, ben boşandım çünkü. Kurnazlıkla idare etmek ve görünürde ona "itaat" etmek, yani resmen ikiyüzlülük yapmak gerekiyor ama itaat edilse dahi bu ondan gelecek şefkatli bir yaklaşımı ille de davet etmiyor. Bizde otorite ciddi sorundu ve otoritesini ilişkinin bir döneminde sorgulamış olduğum için kendisinde beni sürekli "cezalandırma" hakkını görebilecek kadar kendi egosunun esiriydi benim eski kocam. Ben boşandım, kurtuldum, ama şimdi benzer bir işkenceyi kızına yani kızımıza çektiriyor. Ben bu kişilerin düzelebileceğini düşünmüyorum şahsen, bana göre tek çözüm onlardan uzak durmak.

hadiii kızına nasıl davranıyor peki ya biraz daha derin anlatabilir misin benim için gerçekten önemli çünkü ne yapacağımı bilmiyorum her yolu denedim ama girdabın içine bende giriyorum ve onda hiç bir çaba yok ben kendi kendime boğuluyorum daha da batıyorum

[umutyalnız]

bence de değiş. çünkü bir aile kolay kurulmuyor bu devirde. insanlar kendilerini hazır hissetmedikleri halde evlenmeye karar veriyorlar. evleniyorlar ilk bir iki ay güzel gidiyor belki sonra patlak veriyor. e haliyle ikisi de birbirinin hayatını mahvetmiş iki evlilikzede insan çıkıyor ortaya. sizinki de öyle mi oldu başka nedenler mi var bilemem ama değiş bence. kocan eve geldiğinde onu kapıda karşıla hoşgeldin kocacım de. yemeklerde yeni yeni şeyler yap. üstüne değişik şeyler giy tabi kocanla yalnızken. sonra demesin başka erkeklere mi süsleniyorsun falan bir de o çıkmasın hiç yapmadığın şeyleri yap ne bileyim aklıma fazla birşey gelmiyor evli olmadığım için veya hiç kız arkadaşım olmadığı için ama sonuçta bir erkeğim yani. çok basit olsa da bir erkeğin hoşuna gidecek şeyler vardır yani onları söylemeye çalışıyorum. mesela bizim evi söyleyim sana herkes tvnin karşısına geçer kimse kimseyle konuşmaz ağzını ayırır onu izler herkes. sizde bu olmayabilir çünkü bir kadın isterse evin havasını baştan başa değiştirebilir. kocanla beraberken yüzünden gülücük eksik olmasın. gülümse sürekli somurtma. ve bir anne modeli vardır. herşeyi kendi yapar. kızına da kıyamaz oğluna da kocasına da. (annem gibi ) bunu da yapma bence fazla hani diyrsun ya fedakar bir anne görüyorlar. fazla fedakarlık iyi değil bence bi yerden sonra sıkabiliyor. bırak akısına olduğu gibi gitsin bence. sana biraz akıl vermiş gibi oldum. kendi hayatını yönlendirmeyi dahi beceremeyen biri olarak bunları sana söylemem tuhaf belki ama belki yardımcı olurum diye yazıyorum inşallah mutlu olursunuz bu günler geçer