Duyuru

Collapse
No announcement yet.

Duygu sömürüsüyle nasıl başa çıkılır?

Collapse
X
  • Filtrele
  • Zaman
  • Göster
Clear All
new posts

  • Duygu sömürüsüyle nasıl başa çıkılır?

    Bahsedeceğim duygu sömürüsü aslında geçmişte daha çok yapılıyordu. Ancak şunu farkettim ki benim zihnime acaip yerleşmiş ve hala sürekli düşünüyorum.

    Akrabalarım uzakta yaşıyor, başka şehirlerde. Anne tarafımdan akrabalarım da genelde yalnız ve çocuksuz. Annem kendimi bildim bileli bununla bana duygu sömürüsü yapar. Yani sürekli "ilgilen kızım, ara kızım, onlar yaşlı, onlar yalnız, onlar şöyle onlar böyle" vs. Anneannem 13 yaşımdayken öldüğünde ağlamamıştım, bunu bile birkaç yıl sonra kafama kaktı.

    Gerçek şu ki ben birşey hissetmiyorum. Benim duygusal ilişki kurabilmem için, yakın olmam lazım, yakınlık hissetmem lazım. Ancak benim çektiğim acılardan bile haberi olmayan, yılda 1-2 kez gördüğüm, hayatım boyunca (birçok kişinin teyzesi dayısında gördüğüm gibi) beni arayıp sorunlarımla yaşamımla yaptıklarımla yakından ilgilenmiş insanlar değiller. O yüzden içimden gelmiyor. ve ben çok dirençliyim istemedim mi yapmam o şeyi.

    Gel gör ki, yapmasam da aralıksız şekilde suçluluk hissediyorum. Kendime telkinler yapmaya uğraşıyorum ama kafamdaki konuşmalar değişmiyor. Sonuçta ben suçlusu değilim insanların hayatının öyle olmasından dolayı. Annem kurban gibi gösteriyor onları. Üstelik ben zamanında gerekli ilgiyi de görmemişim. Ama kafamdan aralıksız şunu yapmalısın niye yapmadın, tarzında ağlak cümleler geçiyor. Takıntı haline geldi, nasıl atabilirim üstümden bunu? Artık ben de rahat kafaya takmaya bir insan olmak istiyorum ama her bir haltı takıyorum offf.

  • #2
    Yani yapmacıklıktan öteye geçemiyor. Bir insan her hafta yada her ay akrabasını aramaz ki. Bayramda seyranda oluyor artık bizde. Üzerimizde baskı var. Akrabalarla iletişimi kesmemek adına ama emin ol kimsenin içinden gelmiyor. Ha komşum, ha akrabam. İkisi de yabacı.

    Yorum


    • #3
      anneniz bunları en saf haliyle söylüyor bence, iyi niyetli bir kadın olduğu apaçık. yaşlı akrabalar elbette aranmalı, hllaeri hatırları sorulmalı. günümüz hengamesinde çokça da unutulmaya yüz tutmuşlar. siz biraz fazla abartmışsınız bu oalayı.

      Yorum


      • #4
        Orjinal yazı sahibi: Persona Grata View Post
        anneniz bunları en saf haliyle söylüyor bence, iyi niyetli bir kadın olduğu apaçık. yaşlı akrabalar elbette aranmalı, hllaeri hatırları sorulmalı. günümüz hengamesinde çokça da unutulmaya yüz tutmuşlar. siz biraz fazla abartmışsınız bu oalayı.
        Onlar benimle yeterince ilgilenmediyse, ben niye ilgilenmek zorundayım ki? Ayrıca yalnızlıklarının sorumlusu ben miyim? Benim midemi bulandıran bu tüm topluma yayılmış acıtasyonla istediğini yaptırtma davranışı. Yani bence bu bir baskıdır. Sadece ara veya arasan iyi olur demek yerine, aramak gerektiğine bir ton duygusal sebep söyleniyor. Onu da geçtim, yine bizim toplumda sürekli başkaları adına konuşma huyu var, illet oluyorum. O insanlar benim suratıma birşey dese, onlarla muhattap olacağım ama anne baba aracı olunca, bir takım varsayımlar üzerinden yürüyor tüm mevzu. Ve bilemiyorsun bu annenin fikri mi yoksa, gerçekten oradakilerin mi. Veya oradakilerle bu diyalog geçse ne olurdu vs. Ama bakıyorum anne baba asla bu yüzleşmeye izin vermiyor, arada tampon oluyor. E biz birbirimizle yüz yüze iletişm kurmayacaksak orada bir iletişim, bir ilişki var mı ki zaten? Onlar öyle yaptığı için, mesela ben hastayım, akraba beni aramıyor, kalkıyor beni sormak için babamı arıyor falan. Yani özetle, ben özne olmuyorum burada, eşya oluyorum. Birileri tatmin olsun diye bir takım hareketler yapacak olan eşya. Duyguları da yok nasıl olsa...hani onlar yaşlı üzülür ya, ama ben çocukken hiç üzülmemişimdir zaten, veya psikolojik rahatsız olduğum yıllarda hiç üzülmemişimdir. Bir Allahın kulu da demez, bu kızla niye ilgilenilmedi diye..

        Yorum


        • #5
          Ben asker çocuğuyum babam albay. Hayatım boyunca ünv. kazanıncaya kadar iki seneden fazla bir yerde kalmadım bu yüzden benim de hala dayı tayfasıyla bağlarım güçlü değil. Baba tarafının tek erkek torunuyum bu bakımdan hepsi aranmak hal hatır istiyor. Eskiden benim mesafeme çok içerliyorlardı artık alıştılar. Ben de senin gibi içimden gelmeyen yakınlıklara bulaşmak istemiyorum. Ama yaş ilerledikçe şuan 24 olsam da dediğim gibi büyüdükçe itelediğin o mesafeyi daraltmak istiyorsun. İlişkilerin daha sağlam sohbetlerin daha güçlü dayanaklara oturuyor. Birinin zoruyla değilde kendi tercihlerinle tavrını ve mesafeni ayarlayınca onlarla geçirdiğin zaman da daha kaliteli oluyor.
          ........

          Yorum

          İşleniyor...
          X