Tartışma adabı

[psiyorumist]

slm

Temelde benlik yada ego sorunu vardır. Ego savunması her zaman gerçekle bağdaşmak zorunda değildir. Ki çoğu kez de çelişir. Bu durumda kabullenememe durumu zuhur eder ve verilen tepki kişinin karakteri ile doğrudan alakalıdır. Her zaman kendisinin doğru üzerinde olamayacağının farkında olan kişi biraz afallayıp karşıya hak verir, bu alanda benliğini ezen kişi içinde bulunduğu yanlışı düzelttiği için karşıya teşekkür eder(Olması gereken budur) her zaman benim bildiğim doğrudur düşüncesine sahip olan kabullenmez ve konuyu değiştirmeye çalışır, karakter sorunu varsa bahsettiğiniz üzere küfür ve zorbalığa yeltenir..

[BeYaZ_KeLeBeK]

kesinlikle aşağlık kompleksi....başka bir açıklama bulamıyorum...güzel güzel tartışmak varken yada kavga bile diyorsan bununda adabı var....ama küfür ve hakaret başka bir durum...karşıdakine yetemediğini farkedince,karşısındakinin altında ezildiğini farkedince bu yola başvuruyorlar diye düşünüyorum...

ne yapacak başka ?? nası alt edicek karşısındakini??işin içinden nası çıkıcak?? en kolay yol hakaret ve küfür...ha hoş bunu yapınca altmı etmiş oluyor hayır...ama o öyle sanıyor garibim....

kesinikle acizlik ve kompleks....

[siiyah]

fv

slm yazılanların çoğuna katılıyorum bence bunun teöel nedeni eğitimsizlik savunulan konu hakkında bilgi sahibi olmamak savunulan düşünce yanlış çıkınca kişi bu düşünceyi başka yollarla kabul ettirmeye çalışıyor.....

[cengizhan19]

arkadaşlar bi de bağırma var küfür ve hakareti geçtim bağırmak ta aynı şeye geliyor bence bağırarak tartışan bi insanda düşüncelerine güvenmiyor demektir bağırarak karşısındakini etkilemeye çalışmaktadır değil mi?

[huzur]

yetersizlik
karşındaki insanın sözleri karşısında sözü kalmazsa ve hırsınada yenik düşmüşse başka çaresi kalmamıştır bağırmaktan başka..
işte tartışırken bile insanın eğitim veya kültür düzeyi önem arz ediyor.söyleyecek sözü kalmayan konu hakkında yetersiz olan insan birşeye takılır kalır ve ilk çıkmazında da bağırtıya küfüre başvurur..
ben bu konuda bir siyasetçi ismi vermek isterdim örnek olarak ama sitemiz müsait değil...

Re: Tartışma adabı

Herhangi bir tartışmada söyleyecek sözü kalmayan veya savunduklarının yanlış çıktığını gören insanlar neden hemen küfüre ve hakarete başlar?

Ne gibi sorunları vardır temelde?

Kaybetmeyi gururuna yediremeyen, kaybettiğni görmezden gelen kişiler karşısındakinin de bunu görmesini bu tür yollarla, yada laf kalabalığıyla engellemeye çalışırlar..Kendi hatasını örtmeye çalışırlar ama çok komik duruma düşerler..

[bydead]

Aşağılık kompleksi
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Git ve: kullan, ara
Aşağılık kompleksi, Bireysel Psikoloji </wiki/Bireysel_Psikoloji> ekolünün kurucusu Alfred Adler </wiki/Alfred_Adler> tarafından ortaya atılan ve kişinin bazı yönlerde kendini diğerlerinden aşağı hissetmesi neden olan karmaşa.
Bu komplekse sahip kişilerde genellikle kendini ispat etme çabası görülür. Sıklıkla farkına varılmaz ve telafi etme düşüncesi, kişileri eziyet içine sürükler, şaşırtıcı bir kazanım veya aşırı bir antisosyal davranışla sonuçlanır. İlk çalışmalara, teorisini göstermek için Napolyon komplekslerini kullanan Alfred Adler </wiki/Alfred_Adler> öncülük etmiştir. Özgüven eksikliği, saplantı bozuklukları, kültürel yozlaşma; aşağılık kompleksinin nedenleri arasında gösterilebilir. Psikiyatrik bir hastalıktan çok psikolojik bir durumdur.
Adler </wiki/Adler>, bütün gelişme dönemi süresince çocuğun ebeveyni ve genel dünyayla ilgili bir yetersizlik duygusu hissettiği kavramını geliştirmiştir. Hastanın kompensasyon </w/index.php?title=Kompensasyon&action=edit&redlink=1 > için gösterdiği psikolojik </wiki/Psikolojik> veya fizik çabaların sonuçsuz kalmasıyla psikonevrozlar </w/index.php?title=Psikonevroz&action=edit&redlink=1> gelişir; hasta başarısızlıklarını örtbas etmek ve başkaları üzerinde bir güç kazanmak için bu semptomlarını </wiki/Semptom> kullanır. Çok kere depresyonla </wiki/Depresyon> birlikte beliren aşağılık duygularına emeklilikte ve yaşlılıkta sık rastlanır. Bu vakalarda, hasta kendisine saygısını önemli derecede kaybetmiştir. Kişi toplumsal bakımdan düştüğünü, önemsiz kaldığını hisseder ve böylece paranoid reaksiyon </w/index.php?title=Paranoid_reaksiyon&action=edit&red link=1> tipleri gelişebilir.
Hiç şüphesiz , tabiatın üvey çocuğuymuş gibi davrandığı çocukların, - daha küçük yaşta hayatın sevinçlerinden yararlanmak imkanını bulan başka çocuklarla karşılaştırıldıkları zaman- hayata ve insanlara karşı büsbütün farklı bir tavır takındıklarını kabul etmeye hazır durumdayız. Bu gibi çocuklar başkalarına uymaya çalışacak yerde, hiç durmadan kendileriyle ve başkaları üzerinde yaratmış oldukları izlenimle uğraşır dururlar. Organik kusurlar ve yetersizlikler (sakat olma durumu, çirkin olma durumu) için söylenenler, sosyal ve ekonomik sıkıntı için de doğrudur. Bu çocuklar çoğu zaman daha hayatlarının ikinci yılında yaşama savaşı için arkadaşları kadar iyi bir şekilde donatılmamış oldukları duygusuna kapılırlar. Kendilerine güvenme cesaretini gözteremediklerini hissederler.

İnsanın hayatının gayesini belirleyen şey, aşağılık ,yetersizlik ve güvensizlik duygusudur. Küçük yaşlarda ortaya çıkankendini gösterme çabası bunun bir belirtisidir. Çocuklar güçlü olmak için gösterdikleri çabayı açıktan dile getirmezler. Kendilerini açığa vurmaktan kurtulmayı umarlar. Durdurulmamış, dizginlenmemiş bir kendini gösterme çabası, çocuun ruhsal gelişmesinde bozukluklar yaratabilir. Aşırı bir güvenlik isteğinin doğmasına, böylece cesaretin küstahlığa, itaatin korkaklığa, sevginin ise dünyaya söz geçirmeyi sağlayacak kurnazca bir hainliğe dönüşmesine yol açar. Kişinin aşağılık duygusundan kurtulmak için yaratmış olduğu telafi eğilimleri, şu yada bu gibi bir gayeye yönelmiş olacaktır.

Kişilerin bu duygusu, onda bitmek bilmeyen bir hırs duygusunun ortaya çıkmasına neden olabilir. Bununla birlikte bu kişilerin başarılarını dikkatle incelediğimiz zaman genelde toplumun onların başarılarından pek yararlanamadığını görürüz; çünkü hırsları, sosyal olmayan, bencil bir nitelik taşımaktadır. Hırs yanında yavaş yavaş başka birtakım özellikler de çıkacak ve bütün bunlar insan ilişkilerinin tümüne baktığımız zaman, gitgide toplumöa karşı olan bir nitelik kazanacaktır. Ne pahasına olursa olsun herkesten üstün olma isteği ustaca bir şekilde, bireyin bir dereceye kadar kendi kendini yükseltmesi ve ilişki kurduğu herkesi küçük görmesi ile gerçekleşebilir. Böyle insanların takındığı tavır yalnızca çevre için rahatsız edici olmakla kalmaz, aynı zamanda o insan için de zararlı olur; çünkü ona her zaman hayatın karanlık yanlarını gösterir ve hayattan tat almasına imkan vermez.

Kendi hırslarını, gururlarını tatmin etmek imkanını bulamayan insanlar genellikle başkalarının hayatlarını engellemeye çalışırlar. Örneğin, hiçbir takıntısı olmayan, kendine güveni olan, sosyal olan bir kişi, aşağılık kompleksi olan bir kişi için bir düşmandır. Bu "düşman" ne derece küçük düşerse, aşağılık kompleksi olan kişi de o derece sevinir.

Açıkça görülüyorki bu duygu bir çekememezlik (haset) sonucunu getirmiştir. Aşağılık kompleksi insanı ezmekte, ve onun genel davranışını ve hayata karşı takındığı tavrı o derece etkilemektedir ki insan, gayesine ulaşmaktan çok uzakta olduğunu sanmaktadır. Kendisini olduğundan daha değersiz görmüş olması ve hiçbir zaman hayatından hoşnut olaması bu duygunun şaşmaz belirtileridir. Böyle bir insan, zamanını hep başkalarının başarısını ölçmeye çalışmak, başkalarının kendisi hakkında ne düşündüğü ile meşgul olmak ya da başkalarının neler ortaya koymuş olduğunu düşünmekle geçirir. Her zaman bir ihmal edilmiş olma duygusuna kapılır ve başkalarından farklı tutulduğunu hisseder. İhmal edilmiş olma duygusunun daha çok şeye sahip olma isteğinin, daha doğrusu her şeye sahip olma isteğinin belirtileridir. Bu tipten olan hasetçi insanlar bu isteklerini açığa vurmazlar; çünkü sosyal duygunun gerçekten varoluşu onları bu gibi düşünceleri düşünmekten bile alıkoyar.

Ahlak ve din sistemlerimizin haset duygularını yasaklamasına rağmen henüz böyle bir psikolojik olgunluğa ulaşmış değiliz. Parasız pulsuz bir kimsenin haset duymasını kolayca anlamak mümkündür. Eğer biri parasız pulsuz bir duruma düşmüş olsaydı, yine de haset duymayacağını kanıtlayabilmiş olsaydı, haset ancak o zaman anlaşılması güç bir şey olurdu. Bizim söylemek istediğimiz, insan ruhunun bugünkü durumu içerisinde bu etkeni hesaba katmamız gerektiğidir. Haset duygusunun ve çoğu zaman onunla birlikte giden "kin" duygusunu nasıl önleyebileceğimizi bilmiyoruz. Toplumumuzda yaşayan herkesin açık ve seçik olarak bildiği bir şey varsa, o da bu gibi eğilimleri sınamaya kalkmamak ve tahrik etmemek gerektiğidir. Aynı zamanda başkalarına haset uyandıracak şekilde yaklaşmamak için yeterince incelik göstermiş olmamız; mütevazi olmamız gerekir. Bu sorun böylelikle çözülebilir mi? Elbette hayır. Ancak bizim bilmemiz gereken şey, böyle insanların üzerine gitmemektir. Böylelikle hem onlar için hem kendimiz için iyi bir şey yapmış oluruz.

Çekememezlik duysusunu hayatı boyunca içinde bulunduran bir kimsenin topluma bir yararı olmayacaktır. Bu kimse yanlızca başkalrından bir şeyler almaya, onları şu veya bu şekilde bir şeylerden yoksun bırakmaya ve rahatsız etmeye çalışacaktır. Kendi hareketlerinden ötürü başka bir insanın acı çekmesinden de duygulanmayacaktır. Hatta haset öyle bir dereceye varabilecektir ki, bir insan başkalarının acısından zevk duyar hale bile gelebilecektir.

Dr. Alfred Adler. (Freud'un eline su dökemeyeceği psikolog,adlı kitaptan yararlanılmıştır )
ALINTIDIR


bunlarda videolar
http://www.uzmantv.com/konu/asagilik-kompleksi

not.hepsi alıntıdır...