Tweet
Merhaba arkadaşlar sizlere önemli bir konuda danışmak ve bir soru sormak istiyorum.
Ben bir eşcinsel erkeğim. Eşcinselliği bilmeyen insanlar için bir kaç cümle ile tanımlıyım. Hepimiz hemcinslerimizden hoşlanmak olduğunu biliyoruz. Ama bilinmesi gereken nokta kimse kendi isteği doğrultusunda ben kadınlardan değil erkeklerden hoşlanıcam diyipte eşcinsel olmaz. Büyüdüğü çevre ve yaşadıkları travmaların etkisiyle böyle bir sonuca maruz kalır. Tamamiyle düzeltilebilen bir durum değildir. Bazıları tedavi olarak erkeklere karşı cinsel açıdan ilgisini kaybetmeyi başarmıştır, ancak şu zamana kadar hiçbir eşcinsel duygusal anlamda erkeklere olan ilgisini kaybedememiştir. Benim durumumda burada devreye giriyor.
Bende birisinden hoşlanıyorum. Hayatımda pek çok hoşlantılarım oldu ama bu kişiyi tanıyınca anladımki bundan öncekiler hoşlantı değilmiş öyle zannetmişim. Hayatımda ilk defa birisi beni bu kadar etkiledi. Konuşurken bile tüm vücudumu heyecandan bir titreme kaplıyor. Bacaklarımın titremesini gizlemek için bir yere yaslanarak veya oturarak destek almak zorunda kalıyorum. Hele öyle bir gülümsemesi varki tüm negatif enerjiyi cekiyor ve sadece pozitif enerji kalıyor etraafta. Agzındaki bu basit kıvrımda bu kadar kaybolmam cok ilginc gelmisti. Ama bu kişi bir heterosexual. Yani normal birisi karsı cinsten hoslanıyor. İyi bir insan ama maglum toplumun escinsellere bakıs acısını biliyoruz.
Burada sorum devreye giriyor. Sizce ona ondan hoslandıgımı söyleseydim tepkisi ne olurdu? Veya size kendi cinsiyetinizden biri gelse senden hoslanıyorum dese tepkiniz ne olur. Benim tahminim benden uzaklaşır. Bir daha asla konuşmazdı. Hatta belki benden nefret bile ederdi. Ama sevmek bu kadar mı yanlış! Ondan benim gibi beni sevmesini beklemiyorum. İstememde zaten. Eşcinsellik bir lanet. Onunda bu lanete magruz kalmasını istemem. O normal ve daha güzel bir hayatı hakedecek kadar iyi biri. Bir yuva kurmayı hakediyor. Benim asla sahip olamayacağım şeyi hakediyor. Ondan tek istediğim sevgime inanması ve anlaması. Onun daima, mutlu, huzurlu ve sağlıklı olmasını istiyorum. Ona asla zarar vermem. Sevgi bu denli güzel şeyleri barındıran bir duyguyken neden karşılığı farklı olabiliyor. İnsan bence kendisini sevene minnettar olmalı, onu sevmese bile minnettar olmalı. Çünkü seni seviyor ve önemsiyor, değer veriyor. Bunlar yanlış şeyler değil. Bir kız olsaydım benden hoşlanmasa bile minnettar olabilirdi ama erkeğim diye minnettar olamaz mı sizce?
Ben bir eşcinsel erkeğim. Eşcinselliği bilmeyen insanlar için bir kaç cümle ile tanımlıyım. Hepimiz hemcinslerimizden hoşlanmak olduğunu biliyoruz. Ama bilinmesi gereken nokta kimse kendi isteği doğrultusunda ben kadınlardan değil erkeklerden hoşlanıcam diyipte eşcinsel olmaz. Büyüdüğü çevre ve yaşadıkları travmaların etkisiyle böyle bir sonuca maruz kalır. Tamamiyle düzeltilebilen bir durum değildir. Bazıları tedavi olarak erkeklere karşı cinsel açıdan ilgisini kaybetmeyi başarmıştır, ancak şu zamana kadar hiçbir eşcinsel duygusal anlamda erkeklere olan ilgisini kaybedememiştir. Benim durumumda burada devreye giriyor.
Bende birisinden hoşlanıyorum. Hayatımda pek çok hoşlantılarım oldu ama bu kişiyi tanıyınca anladımki bundan öncekiler hoşlantı değilmiş öyle zannetmişim. Hayatımda ilk defa birisi beni bu kadar etkiledi. Konuşurken bile tüm vücudumu heyecandan bir titreme kaplıyor. Bacaklarımın titremesini gizlemek için bir yere yaslanarak veya oturarak destek almak zorunda kalıyorum. Hele öyle bir gülümsemesi varki tüm negatif enerjiyi cekiyor ve sadece pozitif enerji kalıyor etraafta. Agzındaki bu basit kıvrımda bu kadar kaybolmam cok ilginc gelmisti. Ama bu kişi bir heterosexual. Yani normal birisi karsı cinsten hoslanıyor. İyi bir insan ama maglum toplumun escinsellere bakıs acısını biliyoruz.
Burada sorum devreye giriyor. Sizce ona ondan hoslandıgımı söyleseydim tepkisi ne olurdu? Veya size kendi cinsiyetinizden biri gelse senden hoslanıyorum dese tepkiniz ne olur. Benim tahminim benden uzaklaşır. Bir daha asla konuşmazdı. Hatta belki benden nefret bile ederdi. Ama sevmek bu kadar mı yanlış! Ondan benim gibi beni sevmesini beklemiyorum. İstememde zaten. Eşcinsellik bir lanet. Onunda bu lanete magruz kalmasını istemem. O normal ve daha güzel bir hayatı hakedecek kadar iyi biri. Bir yuva kurmayı hakediyor. Benim asla sahip olamayacağım şeyi hakediyor. Ondan tek istediğim sevgime inanması ve anlaması. Onun daima, mutlu, huzurlu ve sağlıklı olmasını istiyorum. Ona asla zarar vermem. Sevgi bu denli güzel şeyleri barındıran bir duyguyken neden karşılığı farklı olabiliyor. İnsan bence kendisini sevene minnettar olmalı, onu sevmese bile minnettar olmalı. Çünkü seni seviyor ve önemsiyor, değer veriyor. Bunlar yanlış şeyler değil. Bir kız olsaydım benden hoşlanmasa bile minnettar olabilirdi ama erkeğim diye minnettar olamaz mı sizce?
imkansızlık imkansızlıktır. değişen hiç bişey olmadı.o da ben de imkansız olduğunu biliyorduk. acı insana arkadaş oluyor...
Yorum