kendimden ne istiyorum? herşeyin en kötüsüne neden layığım. neden en güzelini bir başkasına layık görüyorum? ne zaman yukarıya tırmanmaya başlasam pat diye uçuruma atıyorum kendimi? neden bu denli aşağılıyorum beni? neden yapamayan beceremeyen oluyorum? başarılarımı nasıl görmezden gelebiliyorum. ilişkilerimde insanlar en saygın olmayan noktaya koyuyorlar ve bunu nasıl sağlıyorum. alışverişlerde en kötüsü, yapılacak işlerde en alt düzeyde olanı, sevgilerde en sevilmeyen, neden hep benim. sahi benim kendimle derdim ne? soruların yanıtını bulamaıyorum.
yoksa insan çok aşağılanınca değersiz görülünce zamanla kendini aşağılarda mı göreye başlıyor. annesi babası kardeşleri değer vermeyince değersiz mi oluyor insan ne den değerin ölçüsü taktdir görmenin ölçüsü aile biraylerinin bakışı, davranışı tutumu belirleyici oluyor. sınırlar bu kadar dar olmalı mı? yalan yanlış davranışlar aileden gelirse neden kıymete biner? kim tanrı onlar mı? yoksa esaret mi onlar? belki de haykırmanın zamanı geldi beni siz aldattınız gözlerimi kapattınız gerçekleri görmemem için şiddeti kullandınız. ne güz elsindirdiniz sinsi sinsi. sevgi aile adına nasıl da baskılarınızla inceden inceden, yok ettiniz beni. yıllar geçti ve ben hala varolma savaşı , size rağmen varolma savaşı veriyorum. yeniden başlamak mümkün mü içimdeki değersizlik duygularını alaşğı etmek mümkün mü bilmiyorum. hep yok sayılmak. sonuç kendini yoketme istediği ve amacına dönüşüyormuş meğer. dünyanın köleleik düzeni bu durum yanında hiç kalıyor. kendimi hep karalamak istiyorum çizdiğiniz beğenmediğiniz bir yazıyı resmi karalayıp atarsınız ya çöp kutusuna basket yaparak. işte öyle. ben bir kağıt parçası bile olamadım fırlatılıp atılan. hidrojen gazı bile olamadım hidrojen gazı olmak çok büyük bir olay biliyor musunuz epey işe yara bense bir hiçim. hiç gibi hissetmek nefes almaya rağmen hiç gibi hissetmek ne demek bu ya? ne istiyorllar benden ve ardından ben ne istiyorum kendimden? tek varolbildiğim boyut yalnızlığımın sıcak yuvasına karanlık yuvasına sığınmak. düşlerimle oralada kurdabildiğim ilişkilerimle varolmak. gözünüz kör olsun emi görmeyin beni belki o zaman yoketmeye kalkışmazsınız.
yoksa insan çok aşağılanınca değersiz görülünce zamanla kendini aşağılarda mı göreye başlıyor. annesi babası kardeşleri değer vermeyince değersiz mi oluyor insan ne den değerin ölçüsü taktdir görmenin ölçüsü aile biraylerinin bakışı, davranışı tutumu belirleyici oluyor. sınırlar bu kadar dar olmalı mı? yalan yanlış davranışlar aileden gelirse neden kıymete biner? kim tanrı onlar mı? yoksa esaret mi onlar? belki de haykırmanın zamanı geldi beni siz aldattınız gözlerimi kapattınız gerçekleri görmemem için şiddeti kullandınız. ne güz elsindirdiniz sinsi sinsi. sevgi aile adına nasıl da baskılarınızla inceden inceden, yok ettiniz beni. yıllar geçti ve ben hala varolma savaşı , size rağmen varolma savaşı veriyorum. yeniden başlamak mümkün mü içimdeki değersizlik duygularını alaşğı etmek mümkün mü bilmiyorum. hep yok sayılmak. sonuç kendini yoketme istediği ve amacına dönüşüyormuş meğer. dünyanın köleleik düzeni bu durum yanında hiç kalıyor. kendimi hep karalamak istiyorum çizdiğiniz beğenmediğiniz bir yazıyı resmi karalayıp atarsınız ya çöp kutusuna basket yaparak. işte öyle. ben bir kağıt parçası bile olamadım fırlatılıp atılan. hidrojen gazı bile olamadım hidrojen gazı olmak çok büyük bir olay biliyor musunuz epey işe yara bense bir hiçim. hiç gibi hissetmek nefes almaya rağmen hiç gibi hissetmek ne demek bu ya? ne istiyorllar benden ve ardından ben ne istiyorum kendimden? tek varolbildiğim boyut yalnızlığımın sıcak yuvasına karanlık yuvasına sığınmak. düşlerimle oralada kurdabildiğim ilişkilerimle varolmak. gözünüz kör olsun emi görmeyin beni belki o zaman yoketmeye kalkışmazsınız.
Yorum