Çok uzun zamandır mutsuzum değerli arkadaşlar 27 yaşında bir kardeşinizim..Bir çok yöntemi denedim kurtuluş reçeteleri aradım ama yapamadım keşke harika kız arkadaşlarım olsaydı okul hayatım olsaydı zevk alma olağanı yapma işlerim olsaydı değerli dostlarım olsaydı..Bu kısır döngü kırılırmı kırılırdı elbette başaramadım.Güzel işler yapma olanağım olsaydı keşke işte.İşe güce verecek aklım olsaydı keşke.Bunların daha çok planmasını yapabilseydim..Buraya kadar sürdürmemle alakalıydı bir umut vardı içimde.Ne diyeceğimi çok bilmiyorum açıkcası vedalaşmak istedim..herşey başında güzeldi..doya doya aşk yaşayabilseydim kariyer planlaması yapabilseydim.derin dostluklar kurabilseydim iyi arkadaşlarım olsaydı ama hayat bana cömert davranmadı..Kendimi ayrıcalıklı hissetmiyorum.Sevdim aslında hayatı çokda şikayet edebilecek bir durumum yok hayatın tatsız tarafları daha ağır bastı..Nazik ve sevecen kişiliğimden geriye birşey kalmadı şu anda bunları sağlamak ve korumak açısından düşünemiyorum.Hayatın karanlık tarafı daha ağır bastı..Kendimi güçsüz hissediyorum ve yalnız çevremde kimse kalmadı bütün gün evdeyim onun dışında ne söylenir bilemiyorum..
Duyuru
Collapse
No announcement yet.
ne yapacağımı bilemiyorum..
Collapse
X
-
İnan bende ne söylenir bilmiyorum hep aynı şeyleri söylüyorlar kendine başka bir uğraş bul hayatı sev bak insanlar ne güzel ne cici 5 yaşındaki bi çocuğu kandırırcasına söylenen bu sözlerden bıktım o yüzden ne diyeyim bilmiyorum. Ama bu şekilde böyle olmamalı illa ki bir çözüm olmalı
-
Yanlız değilsin robert merak etme. Bende artık evden dışarı çıkmaz oldum insanlarla birebir ilişkilerden olabildiğince kaçıyorum. Her insan doğduğunda hayalleri oluyor ama kaç kişi bu hayallerinin hepsine kavuşabiliyor ki. Ben gençken kurduğum hayallerimin hepsinden vazgeçtim. Şimdi tek başıma hayatta ne yaparım diye kara kara düşünmeye başladım. Robert bu arada Annenin durumu ne oldu sen neler yapıyorsun yaşamada kalmak için merak ettim..
Yorum
-
algea berilm teşekkür ederim mesajlarınız için..Şimdilerde evde vakit geçirmekteyim..1-2 kaç kursa yazılmıstım bıraktım kimseyle konusamıyorum baktım olmuyor bıraktım tek tek.Drama kursuna yazıldım ama çok terliyodum rahat olacağım yerde kendimi kasmaya başladım maalesef pek rahat edemedim güzel bir ortamdı ama ben bıraktım devamını getiremedim 2 defa gittim bıraktım..Çok içe kapandım kimseyle konusamıyordum.aa diyodum ses cıkmıyordu o kadar kendimi şartlamıştım maalesef.Annemin durumunda bir değişiklik yok sadece evden markete,marketten eve o kadar başka bişey yaptıgı yok sürekli sigara içiyor bazen öksürüyor..İşte hayatın zulmüne alıştım napalım böyleymiş hayat sosyal yaşantım yok keşke burda insanlara yardımcı olabiliseydim
Yorum
-
Düşünmen yeter robert. Burada hayattaki yanlızlığımızı paylaşıyoruz. Herkez şanslı doğmuyor. Bizde herhalde genler bozuk. Babam da kafadan sakattı bana miras olarak bıraktı bu hastalığı. Gerçi ailece pek normal sayılmayız. İnsan bazen olacakların önüne geçemiyor. Ama en azından ben aynı hataya düşüp evlenip birde çocuk sahibi olmadım bozuk genlerim bu noktada sonlandı. En azından arkamdan düşüneceğim kimse bırakmadım hayatımdaLast edited by algea; 02-01-2017, 06:05 PM.
Yorum
Yorum