sosyal fobiyi yenmek için neler yapıyorsunuz?

[blackbutterfly]

sosyal fobili arkadaşlara soruyorum sosyal fobiyi yenmek için neler yapıyorsunuz?

kendi çabalarınız dahil, doktor ve ilaç konularını da yazar mısınız ve faydası olup olmadığını...

bugün başı öne eğik giden bir kız gördüm ve gerçekten kötü görünüyordu, başı önde giden bir insan o kadar dikkat çekiyormuş ki. insanlar neden bakıyor diyoruz ya ondan bakıyor işte. ve garipsiyorlar belki de. tedavi olmam şart benim. kendimdeki sorunu aşabileceğime inanıyorken. ama 1 yılı aşkın psikiyatri macerasından sonra bunu annemlere nasıl söylerim bilmiyorum. üstelik ilaçları kullanmaya korkuyoırum.

fikirleriniz benim için önemli lütfen yazın...

[emirsen]

Valla ben bu illeti yenmek için bol bol insanlarla konuşuyorum. Dolmuşta dolmuşçuyla, bankada sıra beklerken sağımda solumdakiyle vs. Öğrenciysen eğer hoca soru sorduğunda parmak kaldır cevap ver. Ya da bir sunum hazırla, sınıfa karşı anlat. Yani üstüne üstüne gitmekten başka çare yok.

Bende tam yenemedim. Arada soyal ortamlarda tak kapatıyorum kendimi ağzımı bıçak açmıyor, kabuğuma çekiliveriyorum. Ama biraz ilerleme kaydettim o yüzden takdir ediyorum kendimi.

Sana tekrar tavsiye, insanlarla konuş her fırsatta. Dışavurumcu ol.

[siyah77]

ben sosyal fobiyi yenmek için bol bol kalabalığın olduğu yerde bulunmaya gayret ediyorum. insanlardan kaçmamaya çalışıyorum. sende öyle yap. sürekli kalabalık ortamlara gir onlarla diyalog kur. sohbete nasıl başlayacağınımı düşünüyorsun hemen bir gazete haberinden ya da köşe yazarının yazısından bahset. bi konu aç kendince. zaten gerisi gelir. bol bol oku. ki konuşacak konuların çoğalsın. tek kalmamaya çalış. kendimden biliyorum tek kaldıkça insan dahada kapatıyor kendini dış dünyaya. ben yaklaşık 3 aydır doktora gidiyorum. ve ilerleme gösterdim. mesela tedavi öncesinde hiç kimseyle görüşmüyordum göz teması kuramıyordum. ama şimdi yavaş yavaş atlatmaya başlıyorum. seninde dediğin gibi hep kafam önde yürürdüm. şimdide zaman zaman yaşıyorum bunu kendimi tamamen kapattığımda oluyor. ama bu zaten bir anda geçmez. zamanla olacak birşey. doktorum 2 tane ilaç verdi onları kullanıyorum. biraz doktor yardımı birazda kendi gayretin herşey yoluna girer o zaman zamanla. mucize bekleme kendinden mucizelere de inanma fazla. herşey zamanla yoluna girecek.

[blackbutterfly]

aslında yalnız kalmak daha çok hoşuma gidiyor gibi geliyor. ama arkadaşım gelir konuşur oturursa da konuşuyoruz. yolda yürürken herkes bana bakıyormuş gibi geliyor, duruşuma mı bakıyorlar acaba diyorum. bir ara en yakın arkadaşım benle dalga geçmişti işte şöyle yürüyorsun böyle yürüyorsun diye. annem de diyor biraz dik yürü vs diye. kambur duruyor muyum bilmiyorum ama yere bakarak yürüyorum genelde. karşıya bakıp da insanlara bakmayınca da sanki bana bakıyorlarmış gibi geliyor. göz teması kurmak beni rahatsız ediyor. konuşurken öyle değil ama. yolda yürürken gözgöze gelsem biriyle, hemen gözlerimi kaçırıyorum. artık yürüyüşümde duruşumda bir gariplik olduğuna iyice inandım. en azından yürüyüşüme dikkat edeceğim.
son zamanlarda hastane okul vb sosyal ortamlara çok girdim çıktım ama tabi çekingen durdum gene de. ama elimden geldiğince işte bilmediklerimi falan sordum. bunları yaparak zamanla azalır mı bilmiyorum. mesela hastanede bi teyze konuşuyor ben de konuşuyorum hastalıktan falan sonra konuşacak bir şey kalmıyor o da susuyor ben de. böyle yani. zaten çok sosyal bir sürü arkadaşı olan bir insan olayım demiyorum da en azından yolda insanlarla göz teması kurabilmek, bi markete girerken kasiyerle göz teması kurabilmek, ne bileyim insanların bana utangaç demeyeceği biri olmak istiyorum. bir de göz teması kuramayan insanlar güven vermezmiş, bu daha çok moralimi bozdu..

[herecomesthesun]

Kendimi yeni insanlar ile tanışmaya zorluyorum. Gerçi bu benim için çok çok zor bir şey. Ki konuşmak bir yana göz teması konusunda büyük sorunlarım var. Ama üzerine gitmekten başka bir çare yok. Olmuyor diyerek kendimi bırakırsam tekrar başa döneceğim. Olduğum yerde daire çizmek yerine ileriye açılmaya çalışıyorum bir nevi.

[darkdevil]

kardeşim bende sosyal fobiydim bunu atmanın tek çaresini rabbime dua ederek atlattım 1-2 yıldır sosyal fobiyi atmak için dua ettim ve inş... kabulda oldu şimdi toplum arasında konuşuyorum hala da dua ediyorum içten gelecek şekilde inanarak sabırla dua et sende atlatırsın.....senin ilacın duadır dua her hastalığın en büyük ilacıdır kalk bir sabah namazına içini aç seni yaratana yarab de sen büyüksün ben aciz benim ilacım sadece sensin ben seni büyük gördüm sneden yardım diliyorum beni heyecandan utangaçlıktan uzak tut vb... içini aç utanma emin ol bir zaman sonra sen bile kendindeki büyük gelişmeleri fark edeceksin sana tavsiyem DUA ET.....

[nejat]

sosyal fobiyle birlikte sonradan edinilmiş davranış kalıplarımız ve akılcı olmayan inançlarımız oluşuyor. bu davranış kalıpları ve akılcı olmayan inançlarımızı değiştirebilmemizin tek yolu yerlerine yenilerini koymak.
yani istediğimiz davranışı ve düşünceyi edinmeden istemediğimizi bırakamayız.
burdan çıkacak tek sonuç sf ile ilgili bilgimizi sürekli arttırmak ve hayatımızda yeni seçtiğimiz ve doğru olduğuna inandığımız davranışları eskileriyle yer değiştirmek için uygulayacak ortamlar yaratmak sosyal fobiyi yenmenin tek yolu.
ben yeni farkettim durumumun sosyal fobiden kaynaklı olduğunu ve kafamda kendime çok benzeyen bi karakter yarattım herşeyiyle yaşayan benimle birlikte olan. yaşadığım ve rahatsız olduğum her olayda bu yarattığım karakter ne yapardı diye kurguluyorum ve onun tam aksi olmak için çabalıyorum. böylece mücadelem aslında kendimle değilde bi rakiple olmuş oluyo. saçma gelebilir bir çok kişiye ama benim hayatta uygulama yapmama çok yardım ediyo bu yöntem. sedece bi tavsiye tabi.

[LM Emre Ekinci]

ben tedaviye yeni başladım ve hastalıgı yenmek icin biseyler yapmaya baslamadım. yani suanda hic gelisme gostermedim ve sadece yazmak istedigim icin yazıyorum. bence sosyalfobiyi yenmek icin onumuzdeki en buyuk engel yalnız oldugumuzu hissetmemiz. diger insanlar bizi anlamıyolar. belki de bu hastalıgın cok sacma oldugunu dusunuyolar. cunku onlar bunu yasamadılar. ama biz birbirimizi anlayabiliriz. bu nedenle bence birbirimize yardımcı da olabiliriz. ne biliyim facebooktan birbirimizi ekleyip dusuncelerimizi hastalıgımızın detaylarını ilerlememizi paylasabiliriz. yalnız olmadıgını hissetmek herkese iyi gelir. beni eklemek isterseniz: www.facebook.com/akdskri. bisey daha soylemek istiyorum. ben cekindigim birine bir sey soylemekte zorlandıgımda bikac derin nefes alıp aklımdan da aman nolucak ya dusuncesini geciriyorum ve bu beni rahatlattıgı icin daha kolay konusabiliyorum

[Guest Account]

benim çocukluğumda böyle terimler yoktu, ''fobi, depresyon'' falan... herhalde çocukluğu tam anlamıyla yaşayamamaktan olsa gerek. şimdiki çocukların pek azının erik ağaçlarından meyve çaldıklarını görüyorum. sosyallik ve hayata adaptasyon çocukluk evresiyle başlar. arkadaşlar, kavga / dövüş, kafa yarılmalar, top oynamak... son 20 yılda dünyanın ve teknoloji denen menemin bu kadar hızlı evrilmesi insanların da ayarlarını bozdu. internet insanların beden sayısını sabitlerken, sakladığı ruh ve düşünce yapısı kadar çoğalttı. bir kişinin 10 larca hesabı birden idare ettiğini biliyorum. omurga içine saklı egonun yıkılmasıyla bir başlangıç yapılabilir.

kendini kandıran insan etrafının da gözünü boyar!

ve... inanç faktörü. Allah ile iletişimi koparmamak lazım. riya, ikiyüzlülük, yalan, aldatmak... bedelinin ne olduğunu bilmekte yarar var.