Psikolojik sorunların kökeni hakkında bir sorgulama

[dost78]

Pa,sf,okb veya başka bir sorun.. Her sonucun bir nedeni vardır mantığından hareketle, bu psikolojik sorunlar sadece birer sonuçtur ve nedenleri çözülmediği sürece bu sonuçlar karşımıza çıkmaya devam edecektir. Nedenleri ise ancak biz bulabiliriz. Çünkü herkesin nedenleri kendine özeldir. Psikolog veya uzman desteği sadece bu nedenlerimizi bulmamızda bize yol gösterebilir fakat sonuçta nedenlerimizi bulmamız gereken bizleriz. Semptomları çözmeye çalışmaktan ziyade sorunun kökenini çözmeye çalşmak gerekmektedir. Zaten nedenler çözüldüğünde semptomlarda gidecektir.
Sorunların kökeninde neler olabilir?

Birçok psikolojik sorunun kökeninde kendinle barışık olmamak yatar. Bununda sebebi yıllar boyu bilinçaltına kaydedilen olumsuz telkinlerdir.
Sağlıklı bir beden için nasılki düzenli ve doğal beslenmek gerekiyorsa, sağlıklı bir zihin ve ruh hali içinde izleyeceklerimizi, dinleyeceklerimizi bilinçli olarak seçmemiz gerekiyor.

Depresyona girmekte bir çaba ister. hem zihinsel hem bedensel olarak belli bir duruma girmek gerekir. Depresyona girmeyi başaran bir kişinin bunu başarmış olmasıda bir başarıdır. Kesik kesik ve göğsün üst kısmından nefes alan ve omuzlarını ve sırtını çökerterek başını önüne eğen bir kişi, birazda zihinsel olumsuz düşünmeye devam ederse depresyona girmesi mümkün olur. Bütün bu faktörleri bir araya getirmek gerekir. Bunu herkes başaramaz ve herkes depresyona giremez.

Hemen şimdi değişmek mümkündür. Beden ve zihin bir bütündür ve sadece bedensel duruşunuzu bile değiştirerek zihninizi ve ruh halinizi değiştirebilirsiniz veya kendinizi bir kurban olarak görerek depresyonunuzu ilerletmeye devam edersiniz. Yaşam seçimdir? Başımıza gelen olayları seçemeyiz fakat bu olayları değerlendirme biçimimizi ve duygu durumumuzu seçebiliriz. Çünkü bütün olayları zihnimizde anlamlandırma biçimimiz duygularımızı ve ruh halimizi belirler.

Yazacaklarımı anlamlı bir hikaye ile bitirmek istiyorum
Sevgiler
Ahmet


Cherokee kabilesinin yaslilarindan biri torunlarina egitim
veriyordu.

Onlara dedi ki: içimde bir savas var.
Korkunç bir savas.
iki kurt arasinda:
Bu kurtlardan birisi;
korkuyu, öfkeyi, kiskançligi, üzüntüyü,
pismanligi, açgözlülügü, kibri, kendine acimayi, suçlulugu,
küskünlügü, asagilik duygusunu, yalanlari, yapmacik gururu,
üstünlük taslamayi ve egoyu temsil ediyor.

Digeri ise;

zevki, huzuru, sevgiyi, umudu paylasmayi,
cömertligi, dinginligi, alçakgönüllülügü, nezaketi,
yardimseverliligi, dostlugu, anlayisi, merhameti ve inanci temsil
ediyor.

Ayni savas sizin içinizde de sürüyor

ve diger tüm insanlarin içinde.

Çocuklar anlatilanlari anlamak için bir dakika düsündüler ve
içlerinden biri büyükbabasina,

"Hangi kurt kazanacak?" diye sordu.

Yasli Cherokee kisaca cevapladi:

"beslediginiz"

[madamsurgun]

yazdıkların benim düşüncelerimle çok uyuştuğunu söyleyebilirim. genetik faktörlerin dışınada bizim bilgi inanç ve bunun sonucunda yaptığımız davranışlar ve hissettiğimiz duygular vardır. bu seçimi biz kendimiz yapıyoruz. ancak zamanla bu seçimlerimiz otomatik pilota bağlıyor. örneğin bisiklet kullanmayı öğrenmiş biri daha sonra yıllar sonra bile bisiklete bindiğind eben buna nasıl biniyordum diye düşünürmü hayır.. çünkü yüzme,bisiklete binme gibi davranışlarımızı biz düşünerek yapmayız. beyin onun nasıl yapılacağını artık kabullenmiştir. beyin bir mantık abidesi olarak işler... bende söylediklerine ek bir öyküyle pekiştireyim...
Gülay 5 yaşında bir kız çocuğu. normalde ve yemeklerde özellikle bol su içer. bir gün yemekte babası Gülayın hiç su içmediğini görür ve kızına sorar:
"neden hiç su içmiyorsun"
"çünkü içmek istemiyorum".
"ama bak lokmalar ağzında iyice büyüdü kızım hadi bir yudum su iç"
"hayır içmek istemiyorum. su içmeyeceğim işte"
"ama kızım boğulacaksın neredeyse iç suyu artık." der ve kızına zorla bir yudum su içirir. bunun üstüne Gülay feryat figan bir biçimde "senin yüzünden" diye bağırarak ağlamaya başlar.
babası sonrasında Gülay'ın neden bu şekilde davrandığını öğrenmek için biraz kurcalar. sonrasında öğrendikleri şu olur:
bir gün babaannesi Gülaylara geldiklerinde konuşurken laf, rahmetli dedeye gelir. Gülay dedesini hiç görmemiştir. bunun üzerine babaannesi Gülay'a; dedesinin, içinde yaşadığını ve onu bırakmadığını söyler. Gülay, dedesinin içinde yaşadığını duyduktan sonra artık hiç bir sıvı almamaya başlar. çünkü kendi mantığına göre, şayet sıvı bir şey içerse dedesinin öleceğini düşünür. bunun üzerine babası ona zorla su içirdiğinde ise içinde yaşayan dedesini, babasının öldürdüğünü düşünür. aslında Gülay su içtiğinde dedesinin öldüğünü düşündüğü için bu kadar ağlamaktadır. bunun üzerine babası, dedesinin ne kadar iyi bir yüzücü olduğunu ve kendisinin de bu yüzden iyi bir yüzücü olduğunu söyler. bundan sonra ise Gülay, dedesinin iyi yüzücü olduğunu düşünmeye başlamış ve artık su içtiğinde dedesinin yüzerek kurtulabileceğini düşünmüştür.
içinizden çocuk işte diyor olabilirsiniz... aslında bize gerçek dışı gelen bu mantık biçimi Gülaya göre çok mantıklıdır. oysaki bizde, kendimiz için böyle gerçek dışı mantıklar geliştirerek kendimizi üzüyoruz.

[deryasu]

dost78 pskologmusunuz
ben bir anneyim sozde dostum olan biri
cocugum ki ustune titreyerek basarili bir hayat yasamasi icin kendimi feda edercesine diyeyim sevgiyle buyuttugum cigerparem sevgilim hayatta herseyim
psikoza girince;bu hastalik ebeveynlerin hatalari yuzunden oluyor demisti
ben peki hata yapan her ebeveynin cocugu oylemiki hataysa nerede deyince; biz okulda oyle ogrendik demisti
bu suclamayla nerdeyse o zuntlerle deprasyon olucaktim kendimi biraksaydim
cocugumun bana ihtiyaci var diye ayakta kalmistim
geciyor ama anne baba olmak sucmuu

[deryasu]

dost78 pskologmusunuz
ben bir anneyim sozde dostum olan biri
cocugum ki ustune titreyerek basarili bir hayat yasamasi icin kendimi feda edercesine diyeyim sevgiyle buyuttugum cigerparem sevgilim hayatta herseyim
psikoza girince;bu hastalik ebeveynlerin hatalari yuzunden oluyor demisti
ben peki hata yapan her ebeveynin cocugu oylemiki hataysa nerede deyince; biz okulda oyle ogrendik demisti
bu suclamayla nerdeyse o zuntlerle deprasyon olucaktim kendimi biraksaydim
cocugumun bana ihtiyaci var diye ayakta kalmistim
geciyor ama anne baba olmak sucmuu

[dost78]

dost78 pskologmusunuz
ben bir anneyim sozde dostum olan biri
cocugum ki ustune titreyerek basarili bir hayat yasamasi icin kendimi feda edercesine diyeyim sevgiyle buyuttugum cigerparem sevgilim hayatta herseyim
psikoza girince;bu hastalik ebeveynlerin hatalari yuzunden oluyor demisti
ben peki hata yapan her ebeveynin cocugu oylemiki hataysa nerede deyince; biz okulda oyle ogrendik demisti
bu suclamayla nerdeyse o zuntlerle deprasyon olucaktim kendimi biraksaydim
cocugumun bana ihtiyaci var diye ayakta kalmistim
geciyor ama anne baba olmak sucmuu

hayır psikolog değilim. Sadece birkaç psikoloji kitabı okumuş biriyim..

[dost78]

dost78 pskologmusunuz
ben bir anneyim sozde dostum olan biri
cocugum ki ustune titreyerek basarili bir hayat yasamasi icin kendimi feda edercesine diyeyim sevgiyle buyuttugum cigerparem sevgilim hayatta herseyim
psikoza girince;bu hastalik ebeveynlerin hatalari yuzunden oluyor demisti
ben peki hata yapan her ebeveynin cocugu oylemiki hataysa nerede deyince; biz okulda oyle ogrendik demisti
bu suclamayla nerdeyse o zuntlerle deprasyon olucaktim kendimi biraksaydim
cocugumun bana ihtiyaci var diye ayakta kalmistim
geciyor ama anne baba olmak sucmuu

Geçmişte hepimiz bir takım hatalar yapmışızdır. Her insan algılayabildiğinin en iyisini seçer. O zamanlar bunun yanlış olduğunu bilmiyorduk belkide. Şuan geçmişten suçluluk duymak çözüm değil. Şuanda çocuklarımız için yapabileceğimizin en iyisini yapmalıyız. Bir söz var: "güneşin batışını kaçırdım diye hayıflanırsan yıldızlarıda kaçırırsın" , her zaman yapılabilecek birşeyler vardır.