Takıntılı bir insanın askere gitmesi nekadar doğru?

[s3rhat]

Evet arkadaşlar yaklaşık 8-9 aydır duygu durum bozukluğu hastasıyım vede bazı takıntılarım var kendini ifadede edememe unutkanlık değersizlik özgüveneksikliği konuşamama ve benzeri birçok şey ve bu süre içinde sürekli evde pös pös oturdum çalışıyordum üniversteye gitme sebebiyle bıraktım hastalığımdan dolayı okuluda devam edemedim ve edemiyceğiminde farkına vardım uzun lafın kısası 3 yıllık tecilim var ve yarın tecili bozup askere gitmeyi planlıyorum bi şekilde kendimi insan içine atarak bu depresyondan kurtulum diye düşünüyorum sizce bu nekadar doğaru olur? bi sıkıntı olurmu acaba?

[dost84]

askerde paso hakaret küfür dayak vardır.psikolojini daha da bozarsın.ben asteğmenlik yaptım.çekilcek yer değil

[s3rhat]

şuanki konumda değişen bir durum yine hakaret yine küfür alıştım artık zaten ilaçlarım sebebiyle kafaya takmıyorum normalde öfkeden kudururdum. benim mera ettiğim arkadaş ortamı nasıl arkadaşlar arasında geçinememezlik dışlama veyahut gurplaşma tarazı şeyler oluyormu? birde merak ettiğim ilaç kullanmaya ordada devem edebialirmiyim acaba?

[nemesiskm]

bende askerde çok yoğun takıntılarım vardı,psikoz bile nerdeyse vardı,babam beni zorla yolladı askere ilk aylar çıldırıyordum en son hava değişimi verdiler,o arlar bi doktora gittim ,düzenli ilaç kullandım ,sonra hava değişmi bittiğinde ilaçları düzenli kullandığım için ,askerde son 5 ayım baya rahat iyi geçti ..

kötüysen ,derdni ordaki doktorlara anlatmaya çalış yardım ederler,o kadar da çok kötü biyer değil askeriye,bide insan herşeye alşıyor bu kesin.

[s3rhat]

peki arkadaşım azçok sıkıntıların ne oldu askerlikte çevre tarafından nasıl karışılan bu dertlerin?

[nemesiskm]

dertlerimin içinde insanların nasıl karşılar düşüncesi de vardı zaten..ama çok kalabalık askeriye ,çok fazla insan göre göre sabah akşam ,alışıyorsun,ne diyeceklerini düşünmüyorsun bile..çoğu senin kadar zeki değildir zaten kafan rahat olsun..

[s3rhat]

Bilmiyorum açıkcası kendime güvenmiyorum doğrusu çünki konuşmayala ilgili ciddi bir zafıım var bunu nasıl yenerim konusunda askerlik kafama yatıyor ama ya beklediğim gibi olmass diyorum iş hayatıımdaki insanların bazıları çok acımasız ve menfaatçi çıktıherkez birbirinin kuyusunu kazma derdinde sağlıklı iken zor kolladım kendimi bu durumdada askerde karşıma öyleleri çıkarsa diye düşünüyorum

[s3rhat]

Çoğu arkadaşım askerliğini yapıp geldi sürekli anlatılırlar bende kulak misafiri olurum bazıları olumsuzluk çok yaşamış büyük bi çoğunluğu ise heves ile sevinçli sevinçli anlıtıyor askerlik anılarını en safı dediğim çocuk askere gidip geldiği en kurnazları oluverip çıkıyor nasıl bir yerse insanın içindeki potansiyeli dışarıya çıkarıyor sanki "bir akadaşımın söylediğini kulağıma küpe yaptım oraya ne insanlar geliyor daha konuşmayı bile bilmiyorda orda öğreniyor" buda benim düşüncemin ilham kaynağı oldu belki diyorum nekadar zor olursa nekadar emir altında olursak olalım yinede boş kaldığımın sürec içinde hep kafadengi insanlarla yaşıtlarımda diyalogta olacam buda benim dilimin bağını çözmeme sebep olur diye düşünüyorum sonuçta emir iş hayatından dolayı emribakiye alışığım sorun olmaz diye düşünüyorum ama nekadar mantıklı bilmiyorum o yüzden sizlerinde bi görüşlerini alıyım istedim.

[murat058]

EGER COK CİDİ bişeyse saglık kurulundan fln askerlik yapamaz raporu al

[s3rhat]

Sorunum nekadar ciddi olsada ben askerlik yapma taraftarıyım nitekim askerlikten sıyırdığım zaman yeri gelir kendimi daha fazla aşşalarım diğer insanlardan daha aşşağı bi tarafım var bir askerliği bile yapamadım gibi düşünceler kaçınılmaz olacak eminim hem şuan askerlik benim umut kapım gibi görünüyor eğer düzelme olucak ise o ortam dolayısla olur düşüncem bu

[murat058]

kendini aşalama tabi ama pskoloji bu ordaki ortama ayak uydurabilirmsin ruhsal olarak bu önemli bence doktora danıs eger gitmesende üzülme ona bakarsan benim fiziksel sorunum var kafayamı takıyım şimdi ben bu sorunu askerlikten muafım orda görecen egitim disiplin ve arkadas ortamı ruhunu etkilemesin yani tabi askerlik güzel şey o ayrı

[s3rhat]

Nediyimki arkdaşım zaten ruhsal bakımdan iyice çöküntüye uğramışım böyle evde oturarak daha çok bunalıma sokmaktan korkuyorum kendimi şuan hiçbir faliyetim olmuyor elimden gelmiyor çalışmak okumak vs. elim kolum bağlanmış ama gözlemlediğime göre arkadaşlarla dolaştığım zaman biraz biraz topluyorum kendimi buda haftada bir oluyor devamlı bir arkadaş ortamının içine girmenin iyi olacağını düşünüyorum.allahın izni ile askerlik biter bitmezde hemen eski işime dönmeyi planlıyorum vakit kaybetmeden hem kaybedicek neyim varki zaten hayatım kararmış kararcağı kadar bundan daha kötüsü ne olabilirki?