Asosyal hissetmek ve özgüven eksikliği

[bir dost]

Aslında anlatacaklarım "dert değil" gibi görülebilir. Ama insan tırnağı bile batsa sıkıntı hissedebilen bir varlıktır.

Ben 10'lu yaşlardan itibaren kendimi yavaş yavaş asosyal hissetmeye başlamış biriyim.
Şu anki yaşımın önemi yok.

10'lu yaşlara kadar az çok kızlı-erkekli arkadaşlarım oldu.

Ergenlik döneminde ise bilindiği üzere erkeklerin erkeklerle gruplaşması ve kızların kızlarla gruplaşması olgusu ortaya çıktı.

Ben o tür gruplar içine uzun müddet giremedim çeşitli sebeplerden dolayı...

20'li yaşlardan itibaren kızlı erkekli gruplar daha fazla çoğaldı. Ben de onlardan ufak birine dahil olmuştum.

Ama hiç bir zaman şöyle 5-10 tane erkek arkadaşım olduğunu bilmem. Her zaman maksimum 1-2 kişi olmuştur belirli yaşlara kadar.

Erkek grubuna hiç bir zaman sahip olmamak reel hayatta bana hep özgüven eksikliği getirmiştir. Erkeklerle, yani hemcinslerimle olan iletişimde zayıf, yanlız, kendi halinde gibi algılandığım olmuştur.
Bunun aksini ispat edecek gücü de kendimde uzun müddet bulamamış biriyim

[pesimistik]

neden bi erkek arkadaş grubun olmadı... çok güzel duygular bunlar.. sebebini bilio musun?

[mavi mavi]

merhaba bir dost..sosyal fobi aşılması zor ve yaşayanı çok zorlayıcı bişi..yenmek için sürekli üstüne gitmek gerek başka çaresi yok..

erkek olarak arkadaşının az olması konusuna gelince belki kadınların kafa yapısı sana daha eğlenceli gelmiş olabilir..bu konuda kendini çok suçlama bence..

ama genel anlamda sosyal fobiyi yenmek gerek..

[bir dost]

neden bi erkek arkadaş grubun olmadı... çok güzel duygular bunlar.. sebebini bilio musun?

Aslında 15 yaş civarındayken bir erkek grubuna dahil gibiydim. Ama gruba liderlik eden bir ağabey gibi birisi vardı. Onun bana karşı yaptığı 2.sınıf insan muamelesi vardı. Ben de o gruptan koptum. Ondan sonra da bu tip gruplara karşı nedense yakınlık duyamadım, ama bir taraftan da eksikliğini hissetmiştim. Aslında bunları öylesine anlatıyorum sanırım, geçmişle ilgili şeyler sayılır, ama bugünümü de etkiliyor psikolojik olarak bazen

[pesimistik]

tabii ki etkiler... yani bi grubunun olması sana desteğin olması demek...

[bir dost]

merhaba bir dost..sosyal fobi aşılması zor ve yaşayanı çok zorlayıcı bişi..yenmek için sürekli üstüne gitmek gerek başka çaresi yok..

erkek olarak arkadaşının az olması konusuna gelince belki kadınların kafa yapısı sana daha eğlenceli gelmiş olabilir..bu konuda kendini çok suçlama bence..

ama genel anlamda sosyal fobiyi yenmek gerek..

Haklısın, üstüne gidilerek ancak halledilebilecek bir şey. Yorumun için teşekkürler Mavimavi. Ayrıca erkek arkadaşım çok fazla yok derken, günlerimi hanımlarla geçirmiyordum Yani yanlıza yakın bir hayatım oldu hayatımın kimi dönemlerinde

[bir dost]

tabii ki etkiler... yani bi grubunun olması sana desteğin olması demek...

Sana da teşekkürler dancerboy. Sitedeki yorumlarını çok beğeniyorum

[sonbaharr]

Ergenlik dönemlerimizde genelde hani grup olarak gezinilir, beraber aktivelere katılınır felan. Biraz daha yaş ilerledikçe insan atrafındaki çemberi kendi daraltır. Hani çok kişi olsa bile, kişi arkadaş ayrımını kendi yapar. Hatta evlenenler felan, ayrı şehre gidenler derken bu sayı baya aza indirger. Geride sadece gerçek dostlar kalır.
Aslında çok bişey kaybetmedin zaten zamanla bu sayı düşüyor..

[bir dost]

Ergenlik dönemlerimizde genelde hani grup olarak gezinilir, beraber aktivelere katılınır felan. Biraz daha yaş ilerledikçe insan atrafındaki çemberi kendi daraltır. Hani çok kişi olsa bile, kişi arkadaş ayrımını kendi yapar. Hatta evlenenler felan, ayrı şehre gidenler derken bu sayı baya aza indirger. Geride sadece gerçek dostlar kalır.
Aslında çok bişey kaybetmedin zaten zamanla bu sayı düşüyor..

Öyle, geçmişi bırakıp bugüne bakmak lazım Zaten içimi dökmek adına yazdım sayılır. Teşekkürler

[babyface06]

ya birbirmizden hiç bir farkımız yok

ama ben önceden çekinmek yerine güven eksiklği yerine bi yerde durmayan insandım kursta bi yerde durmazdım 1. katta birisiyle konuşurdum kalkıp giderdi ben ortam değştirmek için yalnız kalmamak için 6. kata çıkar tanıdğım varsa orda da onla konuşurdum bi dönem çoğu kişi beni tanıyordu güzeldi eve gelmek istemezdim bi kızla tanışmak için laf bile atardım ortaya

şimdide ürkek oldum güvenim az bi yere giremiyorum girsem karşımdaki hele tanımadığım biriyse konuşmakda güçlük çekiyorum suskun oluyorum..

[XxXaspasiaXxX]

bende önceden farklıydım şimdiyse çok farklı malesef kendi frekansımda insanlara rastlamadım

[Kara kız]

Bence bu halde olmamızdaki tek neden karşımızda da kendimiz gibi insanlar aramamız ve kendimizden farklı insanlarada uyum sağlıyamıyor olmamız.Bunun devamı olarakta özgüvensizlik ortaya çıkıyor ve bir anda her şey gözümüzde büyüyor

[XxXaspasiaXxX]

Bu konu üzerine kesinlikle benimde söylemek istediklerim var
bu sorunu bende çokça yaşıyorum...durduk yere değil elbette kendimce bi kaç nedenim var
mesele içlerinden biri --- yaşımı hiç belli edememem... bu sanılanın aksine hiçte güzel değil
orta okul yıllarından beri her zaman sınıfın en kısa ve en cılız kızıydım
lisede bu pek sorun olmadı ama üniversitede kendimi daha kötü hissettim
bir ortama girdiğinizde herkes yanınızda kocaman,
bir de zaten çekingen bi insansanız ki ben pek sosyal değilim, hepten küçülüyorsunuz sanki...:bored:
genel tepkiler
" aa cidden o yaştamısın bunu bi kenera yazıcam " ailemle bi ortama girdiğimde de "baban sana ekmek vermiyo mu "
alıştım artık ama bazen gerçekten canımı sıkıyorlar

aynen daha üni ye başlamamıştım ama sende gelicemi grdm (:

[XxXaspasiaXxX]

ya ama belki sende aynısı olmaz, sınıfaki insan kalitesine de bağlı
ünv bitti ama ünvden birtek arkadaşımla bile görüşmüyorum benim liseden 4lü bi arkadaş grubum vardı onlarla görüşüyorum
örneğin ders bitimi hemen eve gidilmez arkadaşlar bi yerde oturur ya, ben hemen 4lü grubun yanında biterdim
değer bilen insanların yanında durmak daha iyi gelirdi bana, herkes için aynı şey geçerli yaa..

ya bana hiç adam gibi insanlar rastlamıyo zaten (:

[XxXaspasiaXxX]

ya nerde bi gerizekalı var beni bulur artık normal insanlarla karsılaşma umudunu kaybetmeye başladım (: