Yine aklımdan birşeyler geçiyor.

[snowboard]

Yani dostlar kendi açımdan konuşmak gerekirse yalnızlık büyük bir dert oluveriyor bazen hani karşında eski bir dost olsa veya yeni tanıştığın bir insan felan filan konuşup dertleşsen hani. Yani şimdi düşünüyorum da yediremiyorum kendime kompleksif takılıyorum (her ne demekse kompleksif şimdi uydurdum) yani insanın hissettiği insani duygular zaaf değil esasında fakat ben bazen böyle insani duyguları zaaf olarak algıladığımda utanıyorum işte insani olmaktan. Yüzüm beş karış gezmeyi daha dik görüyorum felan.

Şimdi cümlenin başlangıcının önünde bir boşluk görüyorum. Öncesi biraz kurgu esasında yani beni anlamayan insanların bende bir sır aramasıda gereksiz. Yani sen neyi dert ediyosan bende aynı şeyi dert ediyorum. Senin dert perspektifinden birşeyler giydirmekte bana uyuyor kismi açından. Nereye gelmek istiyorum bilmiyorum fakat işte öyle felan filan. Sanırım bu da kendi içimde bir boşluğun tezahürü işte.

[snowboard]

Olayın esasına bakarsan üstat içi boş teneke sesleri içeriden çıkan ve ben bu kendine yabancı cümle kadar uzağım kendime. Canım sıkkın keyfim dersen değişken esasında bir barut gibi yani, ateşi her an görebilir aslında, daha da yani eklemek gerekirse ateşi yanında felan diyebilirim herhalde, biraz şansa bağlı yani. Yani yani ustat bir bilinmezdeyiz fakat basit bir bilinmez. Cümlelerin süslü parentezlerinin gizlediği kadar yani. Gizliyoruz süslü cümlelerle; en aşufte halleri felan diyebilirim uygulamaya gelince. Bana göre en aşufte yani, ulaşılabilecek olması gereken hayaller hakkında kurulmuş bir uykuya istinaden. Anlayabilirmisin beni bir basit cümlenin kargaşasında ? elbet dehlizlerde kaybolursun sende, bense seni beni basit anlamış olmanı hiç yadırganmam istinasız kabul ederim sadece.