Herkes bana karsi???

[eylül08]

Merhabalar;

Bu forumu uzun bir süredir takip ediyorum fakat yeni kayıt olmaya cesaet edebildim.Cok fazla uzatmak istemiyorum.

18 yasındayım ve ailemın istegi üzerine liseyi amerikada okuyorum.Ülkemden uzakta yaşarken özlem dışında pek fazla sorun çekmiyorum.Benim asıl sorunum kendimle.Bu yüzden dogal olarak burdaki arkadaşlarımla da sorunlar yaşıyorum.Sanki içten içe herkez bana karşıymış bana düşmanmış gibi hissediyorum.Onların benimle hiç sorun olmadıgı halde en ufak bir şey söyledigimde sanki benden soguyolar diye düşünüyorum ve ona göre davranıyorum buda onlarla aramda sorunlar yaratıyor.Gün geçtikçe burdaki arkdaslarım benden uzaklasıyor ve benimle hiç konusmamaya basladılar.Cünkü ben onlara istemeden soguk davranıyorum.Bir kaç arkadasim beni cok fazla dramaya yol acmakla sucladi.Bu yuzden bende daha da icime kapandim.Onlarla sohbet kuramiyorum cunku kendimle cok falza ugrasiyorum hem kendi icimde sorunlarimla celisiyorum. Ne yapmaliyim?Nasil rahatlamaliyim. Burda yalniz arkadassiz kalmak istemiyorum cunku o zaman daha cok ulkemi ozluyorum.Neden herkes bana karsiymis gibi hissediyorum?Lutfen yardim edin.fikirlerinizi bekliyorum

[EceLİN]

Yaşın çok genç henüz ülkenden ve ailenden uzak olman bana göre seni çok duygusallatırmış ve hassas yapmış

Bu bana göre son derece normaldir çünkü desteğe ve ihtiyac duyduğunda kendi ailenden birini yanında bulamıyorsun onların sıcaklığını hissedemiyorsun..

bu durumdan dolayı bencede olumsuz davranabiliyor ve alıngan olabiliyorsun

kendine ve fikirlerine yakın bir arkadaş bulduğun taktirde bence en azından azalacaktır bu durumun gelip geçici olduğuna inanıyorum ben sende buna inan

[Misafir]

depresyona girmişin sen aynı benim gibi

[Epica]

yurt dışında okumak çok zordur.bunu sana Sebo anlatabilir.
benim kişisel görüşüm amerikanın eskisi kadar hoşgörülü olmayışı.farkında olmayabilirsin ama 11 eylülden sona bu hale geldi amerika.
ailemin isteğiyle diyorsun :arrow:
senin isteğin neydi peki :?: ben inanmıyorum senin sorunun olduğuna.
elbette yanlız hissedersin.ben vatanımda yanlızım,seninki çok normal.

bazı ailelere de aklım ermiyor.Ülkemizdeki üni.ler sanki kötü.
gereksiz yere hem çocuklarının rahatını bozuyolar.hemde sermayeyi dış ülkelere akıtıyolar.bu son derece gereksiz bence.
ben bunun 70li yıllarda kaldığını sanıyodum.kızın babası onu göya korumak için isviçreye yollardı.

[eylül08]

simdiden cok saolun buraya ilk geldigimde insanlarla anlasmakta cok zorluk cekmistim. onlarla uyusmak cok zor gelmisti cunku gercekten benim bakis acimla onlarin bakis acilari cok farkli. eger bir sorunun olursa hicbir kimse gelipte neyin var diye sormuyor. insanlar butun islerini kimseye muhtac olmadan hallediyorlar.bu gibi seylere alistim sayilir.bu yuzden benim bir sorunum oldugunda kimseden yardim istemiyorum ve kendim halletmeye calisiyorum.ulkemden ve sevdiklerimden uzak olmak beni gercekten duygusallastirmis olabilir.en ufak bir sorunda sanki dunyada kendimi yapayalniz kalmis hissediyorum.fakat cevremde beni seven insanlar oldugunu gordugumde ne uzaktaki ailem ne de arkadaslarimi ozluyorum.

benim dusuncem bir sekilde bu dusunce ve endiseleri kafamdan atip ona gore onlarla iletisim kurmam.cunku bu sekilde agzimde cikicak her lafi on kere tartiyorum onlarin ne tepki vericegini dusunuyorum.Ama bunu nasil yapicam bir oneriniz varmi?

burda okuma konusuna gelince ben gecen sene degisim programiyla gelmistim.ve daha sonra burdaki okulumdan diploma alip burda bir uniye gitmek istedigim icin burda devam ediyorum.ailem de benim iyi bir egitim almami istiyorlar. fakat onlar beni zorlmadı.turkiyede burdaki unilerden daha guzel uniler var fakat ben oraları kazanicagima inanmadigim icin burda bir uniye gitmek istedim.