Duyuru

Collapse
No announcement yet.

Aynaya bakamayacak kadar tipsiz olmak

Collapse
X
  • Filtrele
  • Zaman
  • Göster
Clear All
new posts

  • Aynaya bakamayacak kadar tipsiz olmak

    gerçekten sıkıntı verici bir durum bu. insanların insanları dış görünüşüyle değerlendirip zeka,kişilik,kültür vb. özellikleri ikinci plana attığı bir ortamda son derece sinir bozucu. lisede hep tipimle dalga geçildi,bu yaşıma geldim eskisi kadar olmasa da gene dalga geçiliyor. özgüvenimi tamamen kaybetmiştim daha sonrasında çözümü yalnızlaşmakta buldum. ve ne yalan söyleyeyim içime kapanıp bilgisayar oyunları,çizgi roman ve kitaplardan oluşan bir dünyaya adım attığımda gerçekten mutlu oldum. doğal olarak kız arkadaşım olmadı,samimi olduğum insan sayısı bir elin parmaklarını da geçmedi. tanıştığım insanlar sevgilim olmadığı için benimle dalga geçiyorlar bu yüzden kimseyle anlaşamıyorum. insan içine çıkmadığım sürece son derece mutluyum ama kalabalık ortamlar daima beni sıkıyor. insanlarla görüştükçe saldırganlaşıyorum.şu anda bir işte çalışmıyorum fakat iş yaşamında yaşayacağım muhtemel sıkıntılardan dolayı endişeliyim. bir işte çalışırken insanlarla iletişim kurmak zorunda kalacağım ve bu beni daha sinirli bir hale getirecek. evde sinir krizleri yaşayan bir insanım geçen ay bu yüzden annemi dövdüm. eminim beni ayıplayacaksınız ama gerçekten sinirlendiğim zaman kendimi tutamıyorum. babam ile aramız yıllardır iyi olmadı,zaruret dışında konuşmayız bile. aynaya baktığımda ben bile tiksiniyorum,benden daha kötü olanlar var elbet şükretmem gerekir ama o tipi kendime yediremiyorum. bir de lise yıllarında sesimde tamamen psikolojik kaynaklı bir problem oluştu sonra geçti. o zamanlar derste konumazıdım, bildiğim soru bile olsa cevaplamazdım. bir keresinde sınıfa geç girdim konuşmak istemediğimden selam vermeden direkt yerime oturdum. hoca da artistlik yaptığımı sandı. evet böyle sanırım tavsiyeden çok içimi dökmek için yazdım buraya.sorunum insanlar tarafından ciddiye alınmamak,alay edilmek.
    axsdffvbzvbnnm

  • #2
    kendine de başkalarına da tahammülsüzsün ama geçerli bi neden söyle?bi tramva mı yaşadın.psikolojik bi hastalığın mı var.neden böle kötü hissediyosun.anlat konuşalım.
    kurut bu dereyi sen kolaysa:RpS_crying:

    Yorum


    • #3
      bakış açısına göre değişiyor güzellik.
      peygamber efedimiz s.a.v ashabıyla yolda ölü bir köpek görürler. buyurur ki; görüyor musunuz köpeğin dişleri ne kadar güzel...

      insan kendini sevmiyor olduğu zamanlarda, sadece kendini değil, çevresindeki hiçbir şeyi beğenmez, gereksiz görür.
      yani işin özü kendini sevebilmekte. (bunu ben buldum. buluş o buluş. patladı gitti...)

      inanıyorum ki, çok da çirkin değilsin. ve dediğin gibi senden daha kötü durumda olanlar da var; fakat buna rağmen bu insanlar kendileriyle barışıklar. her halükarda kendilerini seviyorlar.

      bir bakış açısı geliştirmek gerekiyor. insan önce "beni Allah en mükemmel surette yarattı." diyerek başlamalı ve diğer insanlardan üstün olan özelliklerini geliştirerek devam etmeli yoluna. bunu, başkalarına sergilemek gerekmiyor.

      ha bir de Ali Ağaoğlu örneği var önümüzde. Töbe töbeeee))) yani yolda görsem, neyse bişi demeyim.

      adamın diğer insanlardan üstün yanı çok parasının olması. görgüsüz herif canlı yayında kocaman iki tane deste çıkardı cebinden.))
      rezalet resmen
      Kendine yapılmasını istemediğin şeyi başkasına yap; çok zevkli oluyor.

      Yorum


      • #4
        Annene yaptığın şey çok kötü gerçekten. fiziken ondan daha güçlü olduğun için uygulamışsın aksi olsa buna cesaret edemezsin. belki söylenir hakaret ederdin.sinirini ondan çıkarırdın. her iki durumda da annen haketmiyor yapılanları.
        her şeye rağmen hala seviyordur seni.
        yazık kadıncağıza.
        Kendine yapılmasını istemediğin şeyi başkasına yap; çok zevkli oluyor.

        Yorum


        • #5
          Kendıne nasıl olurda bukadar haksızlık edebılıyosun ..senın kendıne olan guvenın yoksa bu hayatta guzel olsanda olmasanda ınsanlar mutlaka senınle ugraşıcaklardır bu hep boyle olmustur. Sen kendının farkında degılsın kendıne guven ve hep gül gülen ınsan herzaman güzeldir ve ınsanlar yanlarında mutlu ınsanlar ısterler herzaman sen sadece mutlu olmayı unutmuşsun bıraz okadar...küçük kardeşim gibisin onuda motive tmek bana düştü hep lutfen kendıne bukara haksızlık etme kendının farkında ol emınım yuzundekı guzellıkler somurtmaktan gıtmıstır gulunce hepsı gerı gelır meraketme hayatta kımse mukemmel degıl kı senınde herkezsen daha ıyı yapabıldıgın seyler vardır bunları on plana cıkarmalısın kendını gerı plana atma ozaman bunun ustesınden gelemezsın .. Sana ufak bı tavsıye guzel bır parfum kullan yanından gecenler donup donup sana bırdaha bakarlar hatta yanına gelıp parfumunun markasını sorarlar bu senı mutlu eder umarım yazdıklarım bıraz olsun senı guldurmuştur..

          Yorum


          • #6
            İnsanlar seninle tipinden dolayı alay etmez. Genellikle kendine acıdığını hissettirdiğin için alay ederler. İçine kapanman, sinirlerine hâkim olamaman, sosyal hayatta tan bir başarısız oluşun, ailene şiddet uygulaman inan çirkin olmandan çok daha kötü ve hayatı zorlaştıran şeyler. Kendinle barışık olmayı beceremezsen, birkaç yıl sonra bu günlerini bile özleyeceksin.

            Yorum


            • #7
              carnage ye kesinlikle katılıyorum özgüvensiz olmak dışarıda insanlarla birlikte olamamak bunun travma olmadığına inanıyorum aynı sıkıntıyı bende çekiyorum hayatın neresinden bakacağımı bilemez hale geldim kendimi eve kapatmak dışında bir alternatif seçemiyorum seçeneğim yok çünkü belli bir yaşa gelince diğer insanların maskarası oluyor insan komşumuz askerden gelince benim yüzüme söyledi 50 yaşında kadın... yusuf çocukken çok tipsizdin şimdi yakışıklı oldun diye niye bana söyledi bunu ben şimdi yakışıklı olduğuma sevinmelimiyim yoksa çocukken tipsiz olduğum için insanların bana bakış açısından dolayı içime kapanma dürtüsü bu zamandamı tecelli etti sevgili mevzusu ayrıca birşey sevgilim yok olmayacakta aile kurmak istiyorum diğer insanların sırf evlenmiş olmak milletin dırdırından dedikosundan kurtulmak için evlendiğini biliyorum çevrem o insanlarla dolu evinde mutlu huzurlu olan adamın dışarıda gözü başkasının karısında kızında olmaz ama dediğim gibi bu tiplerle dolu onlar normal insan ben değilim benim diğer insanlardan neyim eksik diye düşünüyorum sonrada hayır onların senden fazlalığı var sen eksiksin diye kendimi aşalıyorum Bu yüzden kendimi tamamen soyutlamak hiçbir insanla konuşmamak kendimi ALLAH a adamak istiyorum çok dua ediyorum ama senin dua n kabul olmaz sen diğer insanlar gibi değilsin ağır basıyor ortada bir yerde kalıyorum farkındaysanız belli bir konu hakkında sabit dahi yazamıyorum odaklayamıyorum artık kendimi saçmalıyorsam kusuruma bakmayın

              Yorum


              • #8
                insanların dış görünüme önem verdiği çok doğru.ben bunu kendi gözlerimle görüyorum çoğu zaman.saçlarımı taramıyorum üzerime tshirt altıma bir kot bide eskimiş bir ayakkabımı giyip çıkıyorum bazen.satıcısından tut yoldan geçen insana kadar sana olan tavırları değişiyor.seni hemen kendinden aşağıda gördüğü için kendi egosunu tatmin ediyor.ama özenip çıktığında beyfendi oluyorsun bu bir gerçek
                sinir konusunda bazen insan bir sorunu sürekli düşündür ve zaman ilerledikce sorun gözünde çok büyük ve sinirim etrafa yansız.normal zamanda örneğin kardeşin bilgisayarını açtığında hiç bişey demezsin ama o sinirle kesin kızacak bişey bulursun.annenle aranda olanda tahmin ediyorum bu yüzden oldu.yaptığına üzüldüm çünkü anne baba ve kardeşlerin bu dünyada sırtını her zaman dayaya bileceğin tek insanlar.
                son olarak iş konusunda hiç bir zaman tipini düşünme.seni var eden beynin ve ruhun.ne kadar zeki olursan insanlar o kadar peşinden gelir.ruhun ne kadar temiz olursa insanlar o kadar güvenir sana.
                eminim istediğim arkadaşlıkları biraz çaba gösterip yarattığın bu sorunun üzerine giderek bulacaksın.iyi şanslar.

                Yorum


                • #9
                  moral vermeye çalışanlara teşekkür ederim fakat maalesef şu anda iyi hissedemiyorum. aslına bakarsanız beni bu hale babam getirdi. çocukluğumdan beri dünyanın en beceriksiz insanı olduğumu söyleyip durdu. ilkokul 5'te ilk defa karneme matematik 4 geldiği için azar işittim. daha sonra hep kavga ettik. daha 10 yaşındayken intihar denemesinde bulundum ve doğrusunu isterseniz yaptığımın intihar denemesi olup olmadığını bile bilmiyorum o kadar çıldırmıştım çünkü. babamın hayata bakış açısı çok sıkıcı. hayatı çalışmak ve başarı olarak görüyor,onun dışında hiçbir şeyin anlamı yok. eğlenceye bile karşı bana sürekli "ben senin yaşındayken sabahtan akşama kadar çalışırdım,senin aklın eğlencede"derdi ve hala devam ediyor bu. annemle de iyi geçinemedim. aramız daima soğuktu. akrabalarımla yumruk yumruğa kavga edyorum ayrıca.

                  dış görünüşüme gelince evet daha kötüleri de var ama hakikatten hoş değil. lisede sivilcelerim yüzünden sakal traşı bile olamıyordum. şimdi onlar geçti. ama şu anda da insanlar benimle alay ediyor. ve birşey yanlış anlaşılmasın. insanlarla yakın ilişkiler içerisinde olmak istemiyorum. sadece kabuğuma çekilmiş bir halde iş yaşamımı sürdürüp münzevi bir hayat yaşamak istiyorum fakat iş yaşamımda sorun yaşayacağım için endişeliyim.
                  axsdffvbzvbnnm

                  Yorum


                  • #10
                    carnege ben senin dediğini askerden gelince yaptım şimdi çok pişmanım kabuğumundan çıkamıyorum hep yanlız olmak istedim ozamandan beri yanlızım çalışıyorum müşterilerle ilgilenmek zorundayım ama onların sadece müşteri olduğunu düşünmekle sorun yaşamıyorum ama arkadaşta olamıyorum kız arkadaşım yok Allahım ben son vermeden canımı al diyorum hep dua ediyorum...

                    Yorum


                    • #11
                      Her şey senin elinde!!!!.Al eline kağıdı ,kalemi noksanlıklarını yazmaya başla.Niye sorunlu biri oldugunu sorgula.Bu işi ciddi ciddi yap.

                      Yaptinmi bundan sonrası sana kalmış.Ya bunlari düzeltmeye başlarsin yada m4l biri olarak kalirsin....

                      Yorum


                      • #12
                        Estetiğe ne dersin ?

                        Yorum


                        • #13
                          bencede sen önce kendini sev sonra karşındaki insanlardan seni sevmelerini bekle öncelik kendinle barışık olmak kimse bu dünyada mükemmel dört dörtlük değil seninde sana özgü güzel özelliklerin vardır mutlaka

                          Yorum


                          • #14
                            çirkinlik senin eksi yönün ise bunun karsılıgında bir de artı yönüün vardır..ben bir denge olduguna inanıyorum..ama çok geniş bir açıdan..

                            Yorum


                            • #15
                              Orjinal yazı sahibi: Carnage View Post
                              gerçekten sıkıntı verici bir durum bu. insanların insanları dış görünüşüyle değerlendirip zeka,kişilik,kültür vb. özellikleri ikinci plana attığı bir ortamda son derece sinir bozucu. lisede hep tipimle dalga geçildi,bu yaşıma geldim eskisi kadar olmasa da gene dalga geçiliyor. özgüvenimi tamamen kaybetmiştim daha sonrasında çözümü yalnızlaşmakta buldum. ve ne yalan söyleyeyim içime kapanıp bilgisayar oyunları,çizgi roman ve kitaplardan oluşan bir dünyaya adım attığımda gerçekten mutlu oldum. doğal olarak kız arkadaşım olmadı,samimi olduğum insan sayısı bir elin parmaklarını da geçmedi. tanıştığım insanlar sevgilim olmadığı için benimle dalga geçiyorlar bu yüzden kimseyle anlaşamıyorum. insan içine çıkmadığım sürece son derece mutluyum ama kalabalık ortamlar daima beni sıkıyor. insanlarla görüştükçe saldırganlaşıyorum.şu anda bir işte çalışmıyorum fakat iş yaşamında yaşayacağım muhtemel sıkıntılardan dolayı endişeliyim. bir işte çalışırken insanlarla iletişim kurmak zorunda kalacağım ve bu beni daha sinirli bir hale getirecek. evde sinir krizleri yaşayan bir insanım geçen ay bu yüzden annemi dövdüm. eminim beni ayıplayacaksınız ama gerçekten sinirlendiğim zaman kendimi tutamıyorum. babam ile aramız yıllardır iyi olmadı,zaruret dışında konuşmayız bile. aynaya baktığımda ben bile tiksiniyorum,benden daha kötü olanlar var elbet şükretmem gerekir ama o tipi kendime yediremiyorum. bir de lise yıllarında sesimde tamamen psikolojik kaynaklı bir problem oluştu sonra geçti. o zamanlar derste konumazıdım, bildiğim soru bile olsa cevaplamazdım. bir keresinde sınıfa geç girdim konuşmak istemediğimden selam vermeden direkt yerime oturdum. hoca da artistlik yaptığımı sandı. evet böyle sanırım tavsiyeden çok içimi dökmek için yazdım buraya.sorunum insanlar tarafından ciddiye alınmamak,alay edilmek.
                              bir resmini koyar mısın?

                              Yorum

                              İşleniyor...
                              X