tavsiyelerinize ihtiyacım var.

[paxera]

merhaba arkadaşlar, benim durumum şöyle 86 ekim doğumluyum.
2006 öss sini kazandım,ingilizce e.elektronik mühendisliği.2. öğretim.
2007 de hazırlık bitti,2008 in birinci dönemi bitti.ikinci dönemde sosyal fobi yüzünden bir sunuma gitmeyince,o dönemde hayattan bıktım intihar etmeyi vs düşündüm,korktum yapamadım.okulun piskiyatrına gittim,paxerayla tanıştım.
sosyal fobim yok denecek seviyeye indi ama 2008 in sonuna doğru babama akciğer kanseri teşhisi kondu.Evde annemle babam ve akrabalarının arası çok açık olduğundan çok sıkıntı oldu.2009 da babamla hastaneye,kemoterapiye sadece ben gittim.babam günden güne eridi o hep okumamı isterdi okula gitmemi söylerdi,ben o üzülmesin diye gitmiş gibi yaptım 2009 boyunca.ama okuyacak piskolojim yoktu.paxeraya devam ediyordum ama yetmiyordu tekrar gittim doktora ben çok kötüyüm dedim ,ne olup bittiğini söyleyemeden bana pskologla konuş dedi,ben direk tamam dedim çıktım odadan çıkış o çıkış son görüşüm oldu pskyatrı.
babamın hastalığı 2010 nisanın kadar devam etti bu ve nisan ayında babam çok feci birşekilde öldü,derinden yaralandım.
okula kayıt yaptırıryordum ama bende yaşama isteği kalmamıştı,boşladım.2011 başlarında biraz gayret ettiysem de kafam hala kötüydü ve arkadaşlarımın 4. sınıfta olması , kendimden küçüklerle derse girmem de eklenince o seneyi de boşladım.2012 yani bu senede kayıt yaptırmadım ne birinci dönem ne ikinci dönem,hayattan bezik birşekilde,zaten 7 yıl bitince okuldan atarlar diye düşündüm ve askere giderim diye düşündüm.
bu arada paxili reçetesiz alıp kullanmaya devam ediyordum.
1 2 hafta önce okula gidip kaydımı sildireyim dedim öğrenci işleri kalsın atılma kalktı dedi,parayı yatırırsan okumaya devam edersin yoksa öyle durur dedi.yani okuldan atılma da kalkmış,7 sene limiti de kalkmış.
paxilide birbuçuk ay oluyor bir anda kestim.kesmeden önce askere gidip bir fabrikada vs vasıfsız iş yapmayı düşünen ben,paxilin verdiği vurdumduymazlık gidince üniversitesiz bu ülkede çalışmanın imkansız olduğunu anladım paçam tutuştu.intihar da edemiyorum korkudan.
hiçbi iştede çalışmadım şimdiye kadar,yaşım 26 1.sınf 2. dönemden tekrar başlamayı düşünüyorum.26 yaşında üniversiyeye yeni başlamış gibi olacam.30 a doğru ancak mezun olurum gibi.
ama yaş konusunu dert ediyorum,sizce çok mu saçma 2006 girişli olup devam etmek..
düşüncelerinizi istiyorum.

[BeyZade]

fırsat her zaman fırsattır yılı yaşı dert etme senin sıkıntıların da okuma çevresinde şekillenmiş sıkıntılarını atlatabilmen için okumaya devam etmelisin yoksa bir ömür içine oturur ... ilaçlarıda bırakma derim paxil vurdum duymaz yapıyor ama algını zorla derim okuman senin için daha iyi olacak bunu kendine telkin et her zaman.

[yasi]

Başın sağolsun, harika bir bölüm okuyorsun kaç kişi yerinde olmak ister , yaşında ne var ki tam okuma yaşı hiç aklına getirme bu tarz şeyleri

[dogu52]

Sende demişsin okumayana iş yok diye bölümünde on numara oku hayatının geri kalanını dolu dolu hayata sarılarak yaşa.

[paxera]

Karanlığıma yaktığınız lambalar için teşekkürler.
Beyzade ,
paxile tekrar başlamak istemiyorum şu aşamada,gene vurdum duymaz olmaktan korkuyorum.sosyal fobim kalmadı gibi,sadece boşluktayım.
paxili bırakmak çok uzun süren bir rüyadan uyanmak gibi oldu,bi araydı sanki.mesela bugün bir rüya gördüm 2008 den öncenin anılarıyla,sanki bu 4 sene hiç olmamış gibi, ya da bu benim hüsnü kuruntum,ya da istediğim böyle olması.
içimde garip bir enerji oluştu yaşamaya dair.umarım geçiçi değildir.
Deneyip korkudan beceremediğim intihar denemeleri de birşeyler kattı bu enerjiye tabii ki.
Enkaz altındayım şu an ama kaldırma konusunda bu yıkıntıyı ,az da olsa umudum oluştu.

[osman_b]

bu arada kendi yazdıklarımı okudum.gören beni ilk okul mezunu sanar.ne kötü türkçem var benim yaa.eee kitap okumayınca bir insan böyle oluyor))

[paxera]

sağolasın osman_b,
Beni yıkan sadece babamın ölmesi değil,ölürken yaşadığı süreç.
Evde babamla kavgalı olmayan tek kişiydim,babama moral vermek,kanser olduğunu devamlı hastaneye gitmemize rağmen ondan 4-5 ay saklamak,annem çoğunlukla hasta olduğu için yemeğini yapmak,vs vs vs benim görevimdi,bir yandan gözlerimin önünde eridi bir yandan hep bana yüklenildi,doldum taştım.çok şey gördüm yaşadım o hastanede ve evde.umarım hiçbirinizin başına gelmez.

[osman_b]

doğru olanı yapmışsın.zaten önünde ozaman 2 yol vardı.yaa babanla ilgilencektin ya okulunla.sen birinci yolu seçmişsin.doğru olanı yapmışsın.eğer babanla ilgilenmeyip okulıunla ilgilensin.şimdi vicdan azabı çekiyor olacaktın.bende sana yanlış yolu seçmiş oldunu söylüyor olacaktım.ama sen doğru yolu seçmişsin.okumayı herzaman yaparsın.ama baban bugün var yarın yoktu.

[2333t]

Kızıyla tıp fakultesinde aynı sırada oturan adam gördüm..Size katılıyorum,yollar herzaman için açıktır.

[hkayac]

okumak ıcın fırsatın varsa ve bunu ıstıyorsan oku. Kımsenın dedıklerını umursama... Ben de 35 yasımdayım ve astrofızık yuksek lısansı ıcın calısıyorum ama bu kafayla ılerleme kaydedemıyorum o ayrı ama doktora gıdıp konusacagım ve bu durumu yoluna sokmaya calısacagım. Bence sen de bunu denemelısın... Belkı doktor sana uygun baska bır yolla okula daha ıyı konsantre olmanı saglayabılır..

[domino]

bence şu an okula devam etmenizden daha mantıklı bir hareket olamaz. ben 17 yaşında başladım üniversiteye ve gerçekten hiç ne olduğunu anlamadım ancak 3. sınıfta okula almışmıştım,ayrıca üniversite öğrencileri çok küçük değil yani bir birinci sınıfların ortalaması nadiern 18-19 oluyo genelde insanlar bi kaç sene hazırlanmış oluyolar.kaldıki olsun, yaşı küçük insanlarla anlaşmak daha kolay. bunu kafanıza takmaya gerek yok. sizin özel bir durmunuz varmış o dönemler bu tür bir sürece konsantre olamamanız olağan.
siz kendiniz şu an okula devam etme kararını aldıysanız,eminim gerisi gelecektir. bende ilaç kullanmama taraftarıyım kafanızı neyle dağıtabiliyorsanız ona vakit ayırın. benim kendimi en rahat hissettiğim zaman pc oyunları oynamaktı ve inanılmaz deşarj olurdum çünkü bazen soyutlanmayı istiyorsunuz ve bence bu bi nebze daha sağlıklı bir yöntem. diğer pek çok şeyde var tabi spor yapmak,maça falan gidin yani kendinize bir rahatlama alanı yaratın bence.

[istemsizhareket]

selamlar öncelikle ve başın sağ olsun,

aslında anlattıklarında azıcık kendimi buldum, bende normalden biraz geç sayılacak senede (mezun olduktan 3 sene sonra üniversite sınavına 4. girişimde) seninkiyle kıyaslanamayacak kadar dandik bir bölüme yerleştim, ve yıllardır peşimi bırakmayan sosyal fobi ve bölüm seçerken yaptığım aptallıktan dolayı okulu bıraktım, kaydımı almadım, ama derslere de kayıt yaptırmadım...okulu bıraktıktan sonra senin de dediğin gibi üniversitesi bu işin olamayacağını doğru düzgün bir iş bulamayacağımı biliyordum, daha doğrusu kafama dank etti: ardından ağır depresyona girdim, huzursuzluk başladı içimde, sürekli yürüme hareket etme ihtiyacı hisseder oldum, içimde bir şey kaynıyordu sanki ve hareket etmezsem içimi eritecek dışarı akacak gibiydi.ardında onu az buçuk atlattım ancak depresyon hala devam ediyordu. sırf bundan sıyrılmak için nasıl oldu ben de anlamadım ama üniversite sınavına girdim: üstelik mezun olduğum lisede ve tam 7 sene sonra! 2 yıllık bir bölüme yerleştim, bazı şeyleri düzelttim bazıları daha da yıkıldı: ama benden 7 yaş küçük "çocukların" arasında okudum...sana bir şey söyleyeyim: okuduğum bölümdekilerle kafa yapım asla ama asla uyuşmazdı, farklı dünyalarda gibiydik bir kaçı hariç, üstelik 7 yaş fark! ama ben yaptım... gittim az buçuk eğlendim, az buçuk üzüldüm, en son burada olmayacak (tamamen bölümden kaynaklı, yaş farkı ve kişilerden değil) dedim ve ayrıldım, mayısta askere gideceğim, 15 ay askerlik yapacağım, gelince ne olacağı konusunda en ufak bir fikrim yok! sana tavsiyem: harika bir okulda okuyorsun, elektronik elektrik ve bilgisayara uzman derecesinde hakim olacaksın.bunu değerlendir derim, yaş farkını asla kafana takma, bir müddet sonra o fark ortadan kalkıyor, zaten seni bir çoğu abi olarak görecektir, ben her iki bölümü de bıraktığım için pişman değilim, pişmanlıklarımın kaynağı çok daha eskilerde, ama sen bölümü bıraktığın için pişman olma, tam günümüzün mesleği elektronik ve bilgisayar alanında eğitim alacaksın, bunu değerlendir derim...askerliği kafana takıyorsan, yani 30 yaş son, ardından mutlaka askere çağırılırım eğer uzarsa diyorsan, orası farklı tabi... ama girerim, okurum, diplomamı alır çıkarım diyorsan, Allah yardımcın olacaktır

[güllale]

Merhaba. Üniversite okumazsan da dört sene sonra 30 yaşında olacaksın. Ama , üniversite okuyunca üniversite diplomalı olarak 30 yaşında olacaksın. Yıllar nasıl olsa geçecek. Değerlendirerek geçirmeye bak derim ben. Arkadaşların dediği doğru. Çocuğuyla aynı sıraya oturanlar var. 7 yaş küçüklerle okumakta ne var! (Ben de ikinci üni.yi okuyorum ve yaşım 43 )

[paxera]

Hepinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum çok değerli yorumlarınız için.

[paxera]

Tekrar merhabalar arkadaşlar.Durum güncellemesi yapmak istiyorum biraz geç oldu ama...
Buradan en son yazdığım cevabın üstünden 1 hafta geçmemiş iken ,daha öncekilerden çok daha ağır bir depresyona girdim,1 ay boyunca günde en fazla 2 saat uyuyabildim,uyandığım zaman kan ter içinde kalıyordum ve hayat isteğim hiç mi hiç kalmadı.Kafamda her zaman hayatımı sona erdirmem gerektiğini söyleyen düşünceler yer etti."useless items must be discarded","ne bekliyorsun hadi hadi hadi","kuratacaksın kendini 40 50 yıl daha acı içinde yaşamaktan","yaşayıp ne yapacaksın?","fabrikadan çıkan bozuk makinasın" gibi şeyler beynimi doldurdu.çeşit çeşit ip aldım kimini yağladım kimini sabunladım gün içinde çok defa boynumu soktum ilmeğe ama birşeyler beni engelledi,belki korkaklığım belki de hayata olan gizli bir aşkım...çok kötü zamanlardı benim için.Dayanamıyordum.Doktora da gidemiyorum ne sağlık sigortam ne de okula kaydım vardı.Sonra tesadüfen benim eski doktorun internet sitesini buldum,orada iletişim kısmına durumu yazdım ayrıntılı olarak.Beni en kısa zamanda beklediğini söyledi.Ertesi iş günü gittim,konuştum paxil 40 mg den başlattı tekrar.Bu arada yaylada çardağımız var.nisan mayısta annemle ikimiz oraya gittik.Bostanı kazdım,belledim beraber domates salatalık karpuz bamya vs sabzeler ektik ağaçların bakımını yaptık.Daha önceleri yaylada bir haftan fazla kalmışlığım yoktu ama ordan bir türlü ayrılmak istemediğim.Haftada yada iki haftada bir doktora gittim.bir bir buçuk ay sonra bayağı düzeldim.Sonra öğretmen ağabeyimde tatil için geldi,ablam da.Yeğenlerimle oynadım biri bebek biri dört yaşında.Doğanın değişimini tüm güzelliğiyle izledim,martta da bi ara uğramıştık yaylaya.Yapraksız ağaçların yeşile bürünmesini,çiçek açmasını meyve vermesini izledim. eylül ayına kadar orda kaldım,ağaçlar mevelerini döktü yaprakları kurumaya başladı ben dönerken.bu arada paxil 40 mg hergün devam ettim.üniversiteye kaydımı yaptırdım ve ilk dersime girdim.Kendi kurutularımdan başka büyük bir sorunla karşılaşmadım.Arada kpss orta öretime girdim,gerçi çalışmadığım için tarihe felan bakakaldım ama değişiklik oldu. işte böyle.
tek sorunum şu anda ,dün iki ay bir süredir uğramadığım doktrumun yanına gittim.Öğle arasına çıkmış,bir saat bekledim tabii ki.Sonra girdim odasına,nasılsınız iyimisinizlerden sonra pat diye emekli olduğunu söyledi o gün son günüymüş,eşyalarını toplamaya gelmiş.teşekkürlerimi ilettim ve emekliliğini hayırladım.Yerine psikaytrda gelmeyecekmiş.Artık hastane devam edersin dedi bana.Kaybım büyük oldu sanki çok yakın olduğum birisi vefat etti gibi hissediyorum şimdi.
Beni dinlediğini için teşekkür ediyorum şimdilik hoşçakalın aklıma geldikçe durum güncellemesi yapacağım.