arkadaşlar yardım edinn

[mavi_su]

Günaydın dostlar.23 yaşındayım babam şizofreni hastası küçüklükten beri babamın hastalığından dolayı korku dolu anlar geçirdik beni kesmeye bile kalkmıstı annemi döverdi işte bir de cahillik var ama sonraları annemin sabrıyla emeğiyle şimdi babam sakin ve biraz daha uyumlu babamı çok seviyorum o benim herşeyim şimdi kıyamaz bize hastalığı o seçmedi ama küçükken yaşadığım şeyler bende de problemlere neden oldu ya da ben oyle düşünüyorum zamanında doyurulmamıs güvenlik ve sevdiği ihtiyacının açtığı problemler olarak düşünüyorum.Öyleyim ki hiçbir şeyden zevk almıyorum.Bedenim burda ama aklım sabit olmayan konularda gel gitti. Yakınlarımın acılarını duymuyor hissetmiyorum annem hiç mi düşünmüyorsun diyor bu acımamak değil ben burda değilim o ortamda kimse için birsey yapmak aklıma gelmiyor.Derslere giriyorum hocayı duymuyorum söylenenleri anlamıyorum insanları takip edemiyorum .Boyle kendime sözler veriyorum ama tutmuyorum.Öz saygı diye bir sey kalmadı insanlara sinirli agresif davranıyorum .Arkadaşlarım benden zayıf diye onlar gibi olmak istiyorum. Allah a şükretmek istiyorum ama tövbe YA RABBİM ki bana yardım etmeyecekmiş orada yokmuş gibi geliyor.Allahım affet hem böyle düşünür hem nasıl böyle hissedersin.Sağlığını kaybeden insanlara bak diyorum sağlıklısın şükret elin ayağın sağlam güzelsin iyisin hadi diyorum ama olmuyor sürekli böyleyim bedenim burda aklım başka yerde neredeyim ne yapıyorum çevremdeki insanlar kimler bilmiyorum.Size bunun oluşunu anlatayım çocukken ve yeni ergenliğe girerken erkeklerden böyle hep uzak duruyordum yolda yürürken başım sürekli eğikti.Kızlar boyle edepli olurlardı.(Şimdi dimdik yürümek ne de güzel insanın dimdik aklı başında yürümesinden daha güzel ne var.) bilinç altımda da erkeklerin asla sevemeyeceği şefkat göstermeyeceği vardı belkide. 5 6 yaşlarında gayet aktif bir çoçuk olduğumu söyler annem lise zamanlarında baya içe kapandım.neyse sonra Üniversiteye geldim matematik öğretmenliği kazandım.ilerleyen zamanlarda takıntı ve depresyon basladı kilo mu takar oldum halletmedim en küçük seyi takar oldum sınavları..Bir zaman sonra kendimi sevmiyordum kiloları verebilirim 6 kilo felan fazlam var Beden kitle endeksinde normal görünüyorum ama kendimce fazlayım birseyler yakısmıyor önceden ac kalacak derece diyetle kilo vermiştim geri aldım kendimi kabul etmiyorum böyle .bide sevdiğim çocukla en yakın arkadaşım çıkınca bütün problemi kilolara bağladım kız sevgilisinden yeni ayrılmıştı o çocuğun önünde eski sevgilisiyle el ele gezmişlerdi ve çocuk onu seviyordu onun incecik bir beli vardı beni mi sevecekti diye düşündüm .Kimseye söylememiştim derdimi ister istemez arkadaşlarımla problemler yaşıyordum hayatım iyice kötüleşmişti.Sonra memleketim olan şehre yatay geçişle geldim. Burada doktora gittim takıntı depresyon ve kendini algılama bozukluğu gibi seyler söyledi dedi. Hİç bir erkek beni sevemez bende annem gibi olacam sağlıksız bir bebek doğurucam gibi de hissediyorum.Belli bir süre prozac kullandım sonra devam ettikçe dozajı arttı başta iyi geliyordu ama sonra tekrarlıyor daha çok içiyordum.Diyorum bak öğretmen olacaksın kafana koyduğun bölümü kazandın insanlar sana güveniyor seni aklı basında buluyorlar su ana kadar kötü birsey yapmadın niye böyle sevmiyorsun ki kendini bu gelgitler felan sürdü.Sonra tiyatroya yazıldım orada zaman gecirdikçe biraz daha iyiydim. Arkadaşlarla zaman geçiriyor eve geç geliyorum öyle yaz tatilini geçirdim Tiyatrodan biri bana aşık oldugunu söyledi ona güvenemedim ama çok ilğileniyor şiirler yazıyordu 3 ay gelgitli şekilde evet demedim en son dedim ki ben bir erkeğin sevgisine alışık değilim sevip sonra gideceksen dokunma beni üzme çocukta yorulmustu ama evet dedim sonunda bir hafta içinde ayrıldık.eskisi gibi değilmiş elimi dahi tutmasına izin vermemiştim neyse dedim ama daha çok acı çektim sonra o da gelgitler yasadı sana ölürüm diyordu 2 ay sonra başkasını buldu ne oldu seviyorum diyen de bırakıyor seni gercekten kimse sevmeyecek diyordum.Bir zaman sonra ilkokul arkadaşları toplandık cafede otururken tayfunu da gördüm orda böyle çok yakın samımı davranıyordu.Zamanla yakınlaştık o depresyondayım insanları umursamıyorum üzüyorum diyordu bende ilacın bende deyip ona yardım ediyorum daha iyi oluyordu.Sonra sevgili bu yaşa kadar kimsenin elini tutmazken onun elini tuttum ona sarıldım onu öptüm ona güvendim beni böyle omuzlarının altına kimse almamıştı onunda ilk sevgilisi bendim arkadaşken söylemişti.Bana şiirler yazıyordu çok sevdiğini söylüyor hep sarılıyor gözlerimin içine bakıyordu ailesiyle tanıştırdı bende annemle tanıstırdım ailasi babannesigil bayramda evlerine giderim diye ayakkabı almıslar tabi gitmedim evlerine hiç daha yeniydi ilişkimiz ortada birsey yoktu sonraları huyu değişti ilgisizleşti en son karanlık dünyamda tek ışığım sendin senin için yaşarken senide o karanlıkta kaybettim dedi eskisi gibi hissetmiyorum dedi dedim ne yaptım bir sey yok dedi ve bıraktım bende.O Seven sarılan insan yoktu o sıcacık bakan gözleri.Daha kötü oldum birsey demedi baskası da yok anlamıyorum..Neyse evdekilerlerle iletişimsizlik agrasiflik yeniden dalgınlık basta söylediklerim devam ediyor.Ev büyük babamın geniş aileyiz baraber kalıyoruz annemle babamı zorla evlendirmişler annem kmsesizmiş. yaptığı haksızlıkları söyleyince atan ve bu eve daha gelme dedi. Allahım muhtaç olmak ne kötü bu yılda kpss var kazanamazssam ne yapıcam işte böyle bi durumdayım.. Tayfunu dün gördüm ben kazak alırken parasını vermişti ben kızınca bi ara verirsin demişti sonra ayrıldık neyse dün parasını verdiğim için gördüm kılı kıpırdamadı konusmadı anlamıyorum..Olayı anlattığım bir arkadaş tam bir ş.. dedi parayı aldı demek dedi..işte böyle bir durumdayım. Kendimi sucluyorum ne hemen güvendin senle zaman geçirmek istedi sonra diyorum hayır bazen öpmeye kıyamadı ailesyle tanıstırdı gelecekten konusyordu hastalandığımda gece yarısı nöbetçi eczane aradı ...çok yazdım imla hatalarım da olabillir kusura bakmyın aklıma gelenleri yazdım iştee lutfen yardım edin 4 ay sürdü .KPSS de sonra atananazsam adam resmen evden kovdu gururuma yediremiyorum.Annem kendine gel diyo yaşlı onlar konusur unutur diyo kendi dertlerini anlamadığı söylüyor felan felan

[teknik literatür]

ilaçsız olmuyor malesef ve etrafında en azından bir tane mantıklı dert dinleyen bi insan olmalı... dr.a sınavların olduğunu söyle ilaçlarda ona göre ayarlama yapar belki.

[mavi_su]

nasıl yapacağımı bilmiyorum sözler veriyorum notlar alıyorum sonra puff yoklar ben kendime cok güvenirdim dirayetliydim o sabrı arıyorum o dirayeti o özgüveni bazen gözüm dönüyor kafama takılanlara dalıp kendime verdiğim sözleri unutup dibe vuruyorum..bu baskalarını üzmek oluyor aşırı yemek yemek oluyor kendime acımak oluyor ya da kötü bulduğum seye devam etmekle oluyor... sonra pişmanlık geliyor tabi...sinirlenince kendimi mutfakta buluyorum sonra asırı yeme kilo alma kendini begenmeme insanlarla kötü iletişim sorunları kişileştirme kötüyü görme moral bozuklugu böyle kısır döngü gidiyor.Çevre psikolojisi normal kimse yokki herkes problemli .İlaç kullanmak istemiyorum sınav maratonunu etkiliyo illaki ayrıca bende işle yaradığını düşünmüyorum

[bymhrrm]

bi süre kullanıyorum iyi oluyor sonra eski halime dönuyorum dozajı artıyor sonra 6 ay böyle bir süreç yasadıgım için kullanmak istemiyorum ilacı
.

mavı su ben de senın gibi onceden hep supheyle yaklasıyordum bu ilaclara ama sunu anladım gercekten tedavi olmak istiyorsak doktoru dinlemeliyiz, 2 defa tedavi gordum sonra biraz iyilesince ılacları bıraktım ama sonradan yine psikolojim bozuldu ve bu seferm doktorumu dinlicem :RpS_wink:

[mavi_su]

bi süre kullanıyorum iyi oluyor sonra eski halime dönuyorum dozajı artıyor sonra 6 ay böyle bir süreç yasadıgım için kullanmak istemiyorum ilacı
.

[mavi_su]

ilaçların zararları var diye düşünüyorum ve uyku vermesi sınav maratonun etkilemez mi

[mavi deniz]

bende babam vefat etmeden önce benzer şeyleri yaşadım sonra psikolojim altüst oldu intihar düşüncem ve kendimden nefret ediyodum sonra psikiyatrye gittim biraz daha iyi oldum ilaçla sende bırakma devam etme sende yararını görürsün

[bymhrrm]

annam iyi sonradan o da anladı hastahaneye yattı babam.Aslında cok iyi biri kıyamaz bize ama haslalanınca bizi nasıl görüyo acaba onun durumu daha kötu yalnızlık ömür boyu güvensizlik sonra oda intiharkalkıstı bahcenin agacına kendini asarken annem yetişti kurtardı babamı

mavı_su yazdıkların hepsını okudum ve emin ol yalnız degılsın bende bu siteye yeni kayıt oldum bnde bazı sorunlar yasıyorum ama doktora gittim,ve aldıgım ılaclarla daha ıyı olmaya basladım sende git ne kadar kendınde sorun ararsan o kadar kotu olursun bn bunu onceden yasadım ondan bır an once git

[mavi_su]

annam iyi sonradan o da anladı hastahaneye yattı babam.Aslında cok iyi biri kıyamaz bize ama haslalanınca bizi nasıl görüyo acaba onun durumu daha kötu yalnızlık ömür boyu güvensizlik sonra oda intiharkalkıstı bahcenin agacına kendini asarken annem yetişti kurtardı babamı

[mavi_su]

kesinlikle geceleri rahat uyuduğumu haırlamıyorum küçükken anlam veremezdim babam sürekli bağırır annemi döverdi.Annelerle babalar beraber yatalar bizimkiler oyle değildi her gece babam kapıları yumruklar annem dayanamaz odanın kapsını acar annemi döver yorulunca giderdi on iki yasındaki abimi annemden kıskanırdı ben o zamanlar 6 yasındayım kardeşim doğuncada bebekken kıskanmaya basladı tek sucları erkek olmaktıişte sonra annem intihara kalkıstı..

[mavi_su]

eklemeyi unuttum 6 yaşındayken de psikiyatriye gitmiştim 6 yaşında sebebsiz yere babamın küfürlerini tekrarlıyorum anlamlarını bile doğru dürüdt bilmiyordum sonra annem agzıma birer sürdü bunu psikolojik oldugunu anlayınca agladı pişman oldu ve beni doktora götürmüştü ilac vermişti uyyuttuğunu hatırlıyorum sonra kullanmadım ilacı

[mavi_su]

ilaç tedavisi görmüş kişiler dedi belkide istikrarlı devam etmedikleri için böyle konusuyorlar çevremde aban yardım edebilecek kimse yok.herkesin derdi var annem felan desen daha cok uzuluyo anlattıkça

[mavi deniz]

ilaç kullanmayı istemiyorum babam akineton kullanırdı eskiden daha kotu olurdu halamlar cevremdeki bazı antidepresan kullananlardan ilaçla çözüm yoluna gitmek yerine kendin ahlletmelisin diyor cok faydasının görmemişler bende 6 aylık böyle bir süreç yasayınca tekrar gitmek konusunda karsıszım kendim halletmek istiyorum ama ne yapacağımı bilmiyorum.

bence yardım al kendin hallet diyenler eminim psikolojik sorunların ne olduğundan bir haber insanladır bu sorunları yaşıyan insan ne kadar zor olduğunu bilir kendin tek başına çok zor olur bence yardım al çevrenden güvendiğin insanlardanda yardım al

[mavi_su]

ilaç kullanmayı istemiyorum babam akineton kullanırdı eskiden daha kotu olurdu halamlar cevremdeki bazı antidepresan kullananlardan ilaçla çözüm yoluna gitmek yerine kendin ahlletmelisin diyor cok faydasının görmemişler bende 6 aylık böyle bir süreç yasayınca tekrar gitmek konusunda karsıszım kendim halletmek istiyorum ama ne yapacağımı bilmiyorum.

[mavi deniz]

ilk mesaj biraz uzun ama bastan okursanız eger bunların hepsi ilacı bırakmakla mı ilğili yani depresyon mu takıntı mı yoksa baska sey mi bilmiyorum

bence daha çok depresyon gibi ve babanın hastalığda sebeb olmuş olabilir