Tweet
Çok uzun bir yazı olacak ama içimi döküp akıl danışmaya çok ihtiyacım var ..
Lise 1. sınıfta sınıflarımız karıştı, bizim sınıfa üst sınıftan kalan biri geldi, ilk yıl pek bir alakam yoktu zaten sevmedim onu çok antipatik bile gelmişti belki de, ben çok çalışkandım o ise tam tersi hiç çalışkan değil, tembeldi
İlk yıl pek arkadaş değildik hatta hiç konuşmazdık, ilk yılın sonlarına doğru yakın oturmaya başladık, işte arada kopya veriyordum ona o da bana bazen de genellikle ben ona, işte klasik lise kopyaları falan ..
Ondn sonra 2. sınıfta yanıma oturur musun dedi, tamam dedim; not ortalamam çok yüksekti, onun yanına oturunca bana göre oldukça düştü ortalamam çünkü sınavlarda ona kopya veriyordum hep, ama rahattım belki içimden de çok çalışmak gelmemişti Allah bilir .. O yıl normalde hep ikmale kalırdı bu çocuk; o yıl sayemde hiç ikmale falan kalmadı; ilk defa sınıfı direkt geçti; o çok homofobik, benm de öyle olduğmdan şüpheleri vardı, o yüzden aramız çok iyi değildi, ben de doğrusu pek sevmezdim hala 2. sınıfın sonuna doğru, aslında severdim de neden bana böyle davranıyor diye hep sorardım ..
3. sınıfa geçtik ikimiz de FM seçtik; yine birlikte oturuyoruz, ne oldu bilemem ama o antipatik daha doğrusu bana çok kötü davranan çocuk gitmiş, bana değer veren bir arkadaş bir dost gelmş; benim doğru düzgün hiç arkadaşım yoktu, çalışkan bir öğrenciydim ne yalan söyleyim kimse beni çok sevmezdi tamam sevmezdi derken arkadaş olmazdı aslında hep severlerdi ama işte yakın arkadaş değldik, 3 kişi hariç; bu yanımda oturan çocuk işte iyice arkadaş olduk ben ona gidiyorum o bana geliyor, ona ders çalıştırıyorum; onun derdi benim derdim gibi oldu artık, ne istediğini benden hemen anlardım, kendimden çok onu düşünürdüm; elimden sadece ders ile ilgili yardım etmek geliyordu, ders anlatmak, kopya vermek her türlü yardımı yaptım, ama her şeyi o kadr içimden gelerek yaptım ki çok değer verdim ben ona; gerçekten çok iyi dostum olarak gördüm onu her sırrımı ona açtım, ondan yardım bekledim bazen, bazen abi gibi gördüm rol model gibi onu taklit ettim; saçlarını 3'e vurdururdu bende ondan 3'e kestirdim saçlarımı, bir de ne böyle bu uzun saçlar oğlum derdi bana (gerçi bende beğenmiyordum uzun saçlarımı ama neyse); ben anadolu yakasında oturuyorum o avrupa yakasında; ders çalışmaya bana gelmeye başladı; 3. sınıftaydık ben ona ders çalışmaya gitmeye başladım; birlikte özel ders alıyorduk nasıl desem benim için o kadar önemliydi ki bu onun bana değer verdiğini gösterirdi, o benim için bir abi gibi oldu sanki, onu yap diyordu bana anlatıyordu, akıl veriyordu bazen kendi sırlarını anlatıyordu;
4 sınıfta ise iyice yakın hissediyordum ona emindim dostumdu o benim, en iyi arkadaşımdı artık çok değer veriyordum ona; birlikte yurt dışına gidecektik üniversiteye, zaten bir sürü arkadaşımız da gidiyordu liseden; 4. sınıfta artık ben ona gidiyordum derse, sabah okulu kırıp servisten ona gidiyordum ders çalışmaya o sınıfı geçsin diye; her hfta sonu kendime çağırıyordum gel anlatayım ders diye; o geliyordu o kadar sevinirdim ki; çünkü o benim hayattaki ilk gerçek dostumdu; o bir şey anlamayınca çok sinirlenirdim bence o çok akıllıydı çünkü ama çalışmak içindn gelmezdi;o yıl mesela sevgilisiyle yaşadığı bir sorunu anlatmak için beni aradı gece 4'te, o zaman çok sevinmiştim çünkü tam olarak o an anladım ki o da beni dostu olarak görüyor;
neyse sonunda mezun olduk, yurt dışına geldik, kendime ev baktığımdan çok ona baktım ev internetten; işte buraya taşındık ben de liseden başka bir arkadaşımla aynı evde kalıyordum, o da bize yürüme mesafesiyle 20 dakka en fazla uzaklıkta bir evde kalıyrdu, ona gidiyordum, mc donals'tan bir şey alır mısn gelirken diyordu, tabi ki de diyordum, ona gidiyordum bir şey alırken soruyordm; o bana sırlarını paylaşıyordu bana anlatıyordu ben ona; yine ona ders çalıştırıyordum ama başarısız olduk ders veremedik bir ara sinirlendi geri dönüyorum istanbul'a burada yapamıyorum dedi; kaynar sular başımdan aşağı döküldü sanki, biraz ağladım dedim nasıl olur ? hiç çalışmadık ki oğlum, biraz çabalarsak yapamayacağımız şey değil; sonra ailesi dönmesini istemedi şansını tepme yurt dışında oku dediler, o da öyle karar verdi; benim ailem de bana sordu dön istersen oğlum dediler, bende yok gerek yok ben çok mutluyum rahatım burada dedim, özel hoca bulmuştuk, ondan ders alırız dedik ev arkadaşımla, keza bu bahsettiğim yakın arkadaşım da alacaktı, hayatımız düzene oturacaktı, benim ise bir sürü hayalim vardı, işte birlikte avrupa'da gezeriz biraz, maçlara gideriz futbol, basketbol, voleybol güzel bir yıl ve hayatımız olur diye umuyordum ki o kabus geceye kadar; şimdi biz dışarı çıktık gece içtik baya kızlar falan vardı işte baya sarhoş oldu o başka bir yere gitti; ben normalde eve gidecektim ama tedirgin oldum bir şey gelir başına diye gittiği yerin kapısında haber vermeden bekledim benden daha sarhoştu; bekledim ordan çıktı, sesimi çıkarmayıp eve gidecektim ki taksiye binerken seslendim, onunla taksiye atladım; sonra onun evine gittik; o sızdı çok içtiği için; üstünü çıkarıp salonda horlamaya başladı, dedim kalk oğlum sırtın ağrıyacak belinde sorunları olduğu için, yok bak çok rahatım görmüyor musun dedi; dedim ne rahatı yerde yatılır mı; yürü git rahat bırak dedi, öyle deyince, normalde yatağında biri yatınca sinir olur, dedim ee gidip yatarım bende onun yatağında, orada uzandım, sonra bir ara susadım kalktım, odaya giderken noluyor lan diye uyandı dedim benim yat hırsız girdini düşündü sandım, uyumaya devam etti sonra; ben de gittim yattım yatağa uyudum, sabah oldu; erkenden kalkarım niyeyse sarhoş olunca; ben çıktım eve gittim; ona da mesaj attım ben çıktım uyanınca ara diye; normalde kalkınca arar, uzun süre aramadı, mesajlarıma soğuk cevap veriyor, tersliyor konuşurken, ne oldu neye kızdın dedim yok bir şey saçmalama oğlum dedi, tamam dedim; sonra 2-3 gün geçti ben istanbul'a dönüyorum dedi, aklım almıyordu daha 2 gün önce her ay avrupa'da bir şehire gideriz diye plan yaptığım arkadaşım (ki kendi diyordu bana bunları, beni burada kalmam için motive ediyordu, birlikte şunu bunu yaparız diyordu) ben dönüyorum diyordu aklım almıyordu, niye dedim, işte ben hep böyle çok içiyorum ailem olmadan dedi; inanmadım tabi ki de ailesi olunca da ayı gibi içerdi; yine konuşmuyor;
bu işin arkasında başka bir şey olduğu kesindi; gece uyuyordum 3 mü 4 mü Allah bilir aradı seni hayatımda görmek istemiyorum defol diye bağırdı, uyku sersemi kriz geçirir gibi oldum; niye ne yaptım dedim; o da hatırlamıyor musun dedi; yok dedim neyi; o da üsteledi bir kez daha ama yine anlam veremeyince o zaman ben yanıldım şimdi yat yarın konuşuruz dedi;
ben ise çok sinirlenmiştim, bizde misafir kalan başka bir arkadaşım ile evine gittim, yukarı bile almadı kapıda bekle geliyorum dedi; geldi sinirlendi sen kendini çok mu önemli sanıyorsun dedi, benle konuşmadı ondn sonra hep tersledi; o gece ne kurdu diye düşündüm, sonra bu homofobik olduğundan acaba benm bi şey yaptığımı mı sandı dedim sonra da ona emin oldum çünkü başka her ne olursa olsun böyle davranması açıklanacak gibi değildi,
nasıl böyle bir şeye mi inandığına şaşırsam ne yapsam bilemedim; tek dostumdu o benim dile kolay, kendimden çok düşündüğüm bazen örnek aldığım çok değer verdiğim arkadaşımdı; sanki kimsesiz gibiydim; zaten sevgilim de yok, bir kere intihar etmek bile istedim sonra saçmalama dedim kendime, belki kimsesiz kalacağım ama yapmadığım bir şey için öyle bir ceza vermemeliyim kendime, ailemi düşündüm onlara böyle bir acı yaşatamayacağımı, sonra da psikoloğa gitmeye karar verdim, lustral verdi iyi geldi, gerçi intihar düşüncesinden bahsetmedim ama kalanını anlattım iyi geldi;
neyse sonra ben geri döndüm buraya, ama artık delireceğim o beni kullandı mı diye soruyorum acaba hiç değer vermedi de öyle mi davrandı diye soruyorum, benim ona o kadar değer verdiğimi, onun için her şeyi yaptığımı bile bile, onu kaybedince nasıl üzüleceğimi bile bile nasıl bana böyle davranır diye sorguladım, ona neredeyse her gün mesaj attım bir ara, dedim sen nasıl bir insansın bana her dediğini yaptırdın, ben parmağında kullandın mı yoksa? Tek dostumdun sen benim, hiç cevap vermedi düş yakamdan dedi, böyle demesi beni daha da delirtti ben bu kadar üzülürken sanki dalga geçiyordu; buraya ilk eşyalarını toplamaya geldiğinde benim doğum günüme denk geliyordu dedim biz yemek yiyeceğiz gelirsen çok sevinirim gelmem diye cevap verdi çok üzüldüm ben ama beynimden vurulmuş gibi oldum; sonra son kalan eşyalarını almaya geldi buraya ikinci kez; gece 3'te yine aradı kapının önündeyim dedi, biraz sarhoştu gittim sarıldık iki dost gibi; bana sen benim buradaki en iyi arkadaşımdın ben bana ettiğin yardımları asla unutmadım dedi, ben seni kullanmadım dedi, benim o geceyle ilgili aklımda sorular var dedi; ben bunu duyunca sinirlendim yok tabi ki dedim, dedi doğruyu söyle beni kaybedersin ama güvenimi kazanırsın dedi, sanki o güne kadar yaptıklarımla kazanamayacaktım güvenini, yalan söylemiyorum kimsenin kimseye etmeyeceği yardımı, vermeyeceği kopyayı verdim, sabah 4'lere kadar gözlerim patlayıncaya kadar skype'tan ders anlattım ama hepsini o istediği için değil kendim istediğim için, bazen sınavdan iyi not alsın güveni gelsin diye uğraştım,
ama şimdi o istanbul'a döndü ben hala buradayım her gün onunla gezdiğimiz, dalga geçtiğimiz güldüğümüz anılarla kaplı bu şehir bense sanki bazen içinde boğuluyorum, düşünmek istemiyorum, ama 5 yıldır dostum olan bu kadar değer verdiğim bir insanı böyle kaybetmek, hem de daha geçirecek bir sürü anımız, dalga geçip eğlenecek çok zamanımız olmasına rağmen benle konuşmaması bana inanmaması, beni sapık yerine koyması beni delirtecek, bazen başım çatlıyor deli gibi, yardım edin ne yapmalıyım, onun suçsuz olduğumu anlaması tekrar yanımda dostum olması için neler vermezdim, bazen onu da anlıyorum eşcinsellik ile ilgili çok korkuları vardı, ancak o korkular dönüp dolaşıp beni buldu, ben o benim dostum olsun diye çok hem de çok emek verdim, onu böyle nasıl kaybederim yardım edin akıl verin ne olur ..
Lise 1. sınıfta sınıflarımız karıştı, bizim sınıfa üst sınıftan kalan biri geldi, ilk yıl pek bir alakam yoktu zaten sevmedim onu çok antipatik bile gelmişti belki de, ben çok çalışkandım o ise tam tersi hiç çalışkan değil, tembeldi
İlk yıl pek arkadaş değildik hatta hiç konuşmazdık, ilk yılın sonlarına doğru yakın oturmaya başladık, işte arada kopya veriyordum ona o da bana bazen de genellikle ben ona, işte klasik lise kopyaları falan .. Ondn sonra 2. sınıfta yanıma oturur musun dedi, tamam dedim; not ortalamam çok yüksekti, onun yanına oturunca bana göre oldukça düştü ortalamam çünkü sınavlarda ona kopya veriyordum hep, ama rahattım belki içimden de çok çalışmak gelmemişti Allah bilir .. O yıl normalde hep ikmale kalırdı bu çocuk; o yıl sayemde hiç ikmale falan kalmadı; ilk defa sınıfı direkt geçti; o çok homofobik, benm de öyle olduğmdan şüpheleri vardı, o yüzden aramız çok iyi değildi, ben de doğrusu pek sevmezdim hala 2. sınıfın sonuna doğru, aslında severdim de neden bana böyle davranıyor diye hep sorardım ..
3. sınıfa geçtik ikimiz de FM seçtik; yine birlikte oturuyoruz, ne oldu bilemem ama o antipatik daha doğrusu bana çok kötü davranan çocuk gitmiş, bana değer veren bir arkadaş bir dost gelmş; benim doğru düzgün hiç arkadaşım yoktu, çalışkan bir öğrenciydim ne yalan söyleyim kimse beni çok sevmezdi tamam sevmezdi derken arkadaş olmazdı aslında hep severlerdi ama işte yakın arkadaş değldik, 3 kişi hariç; bu yanımda oturan çocuk işte iyice arkadaş olduk ben ona gidiyorum o bana geliyor, ona ders çalıştırıyorum; onun derdi benim derdim gibi oldu artık, ne istediğini benden hemen anlardım, kendimden çok onu düşünürdüm; elimden sadece ders ile ilgili yardım etmek geliyordu, ders anlatmak, kopya vermek her türlü yardımı yaptım, ama her şeyi o kadr içimden gelerek yaptım ki çok değer verdim ben ona; gerçekten çok iyi dostum olarak gördüm onu her sırrımı ona açtım, ondan yardım bekledim bazen, bazen abi gibi gördüm rol model gibi onu taklit ettim; saçlarını 3'e vurdururdu bende ondan 3'e kestirdim saçlarımı, bir de ne böyle bu uzun saçlar oğlum derdi bana (gerçi bende beğenmiyordum uzun saçlarımı ama neyse); ben anadolu yakasında oturuyorum o avrupa yakasında; ders çalışmaya bana gelmeye başladı; 3. sınıftaydık ben ona ders çalışmaya gitmeye başladım; birlikte özel ders alıyorduk nasıl desem benim için o kadar önemliydi ki bu onun bana değer verdiğini gösterirdi, o benim için bir abi gibi oldu sanki, onu yap diyordu bana anlatıyordu, akıl veriyordu bazen kendi sırlarını anlatıyordu;
4 sınıfta ise iyice yakın hissediyordum ona emindim dostumdu o benim, en iyi arkadaşımdı artık çok değer veriyordum ona; birlikte yurt dışına gidecektik üniversiteye, zaten bir sürü arkadaşımız da gidiyordu liseden; 4. sınıfta artık ben ona gidiyordum derse, sabah okulu kırıp servisten ona gidiyordum ders çalışmaya o sınıfı geçsin diye; her hfta sonu kendime çağırıyordum gel anlatayım ders diye; o geliyordu o kadar sevinirdim ki; çünkü o benim hayattaki ilk gerçek dostumdu; o bir şey anlamayınca çok sinirlenirdim bence o çok akıllıydı çünkü ama çalışmak içindn gelmezdi;o yıl mesela sevgilisiyle yaşadığı bir sorunu anlatmak için beni aradı gece 4'te, o zaman çok sevinmiştim çünkü tam olarak o an anladım ki o da beni dostu olarak görüyor;
neyse sonunda mezun olduk, yurt dışına geldik, kendime ev baktığımdan çok ona baktım ev internetten; işte buraya taşındık ben de liseden başka bir arkadaşımla aynı evde kalıyordum, o da bize yürüme mesafesiyle 20 dakka en fazla uzaklıkta bir evde kalıyrdu, ona gidiyordum, mc donals'tan bir şey alır mısn gelirken diyordu, tabi ki de diyordum, ona gidiyordum bir şey alırken soruyordm; o bana sırlarını paylaşıyordu bana anlatıyordu ben ona; yine ona ders çalıştırıyordum ama başarısız olduk ders veremedik bir ara sinirlendi geri dönüyorum istanbul'a burada yapamıyorum dedi; kaynar sular başımdan aşağı döküldü sanki, biraz ağladım dedim nasıl olur ? hiç çalışmadık ki oğlum, biraz çabalarsak yapamayacağımız şey değil; sonra ailesi dönmesini istemedi şansını tepme yurt dışında oku dediler, o da öyle karar verdi; benim ailem de bana sordu dön istersen oğlum dediler, bende yok gerek yok ben çok mutluyum rahatım burada dedim, özel hoca bulmuştuk, ondan ders alırız dedik ev arkadaşımla, keza bu bahsettiğim yakın arkadaşım da alacaktı, hayatımız düzene oturacaktı, benim ise bir sürü hayalim vardı, işte birlikte avrupa'da gezeriz biraz, maçlara gideriz futbol, basketbol, voleybol güzel bir yıl ve hayatımız olur diye umuyordum ki o kabus geceye kadar; şimdi biz dışarı çıktık gece içtik baya kızlar falan vardı işte baya sarhoş oldu o başka bir yere gitti; ben normalde eve gidecektim ama tedirgin oldum bir şey gelir başına diye gittiği yerin kapısında haber vermeden bekledim benden daha sarhoştu; bekledim ordan çıktı, sesimi çıkarmayıp eve gidecektim ki taksiye binerken seslendim, onunla taksiye atladım; sonra onun evine gittik; o sızdı çok içtiği için; üstünü çıkarıp salonda horlamaya başladı, dedim kalk oğlum sırtın ağrıyacak belinde sorunları olduğu için, yok bak çok rahatım görmüyor musun dedi; dedim ne rahatı yerde yatılır mı; yürü git rahat bırak dedi, öyle deyince, normalde yatağında biri yatınca sinir olur, dedim ee gidip yatarım bende onun yatağında, orada uzandım, sonra bir ara susadım kalktım, odaya giderken noluyor lan diye uyandı dedim benim yat hırsız girdini düşündü sandım, uyumaya devam etti sonra; ben de gittim yattım yatağa uyudum, sabah oldu; erkenden kalkarım niyeyse sarhoş olunca; ben çıktım eve gittim; ona da mesaj attım ben çıktım uyanınca ara diye; normalde kalkınca arar, uzun süre aramadı, mesajlarıma soğuk cevap veriyor, tersliyor konuşurken, ne oldu neye kızdın dedim yok bir şey saçmalama oğlum dedi, tamam dedim; sonra 2-3 gün geçti ben istanbul'a dönüyorum dedi, aklım almıyordu daha 2 gün önce her ay avrupa'da bir şehire gideriz diye plan yaptığım arkadaşım (ki kendi diyordu bana bunları, beni burada kalmam için motive ediyordu, birlikte şunu bunu yaparız diyordu) ben dönüyorum diyordu aklım almıyordu, niye dedim, işte ben hep böyle çok içiyorum ailem olmadan dedi; inanmadım tabi ki de ailesi olunca da ayı gibi içerdi; yine konuşmuyor;
bu işin arkasında başka bir şey olduğu kesindi; gece uyuyordum 3 mü 4 mü Allah bilir aradı seni hayatımda görmek istemiyorum defol diye bağırdı, uyku sersemi kriz geçirir gibi oldum; niye ne yaptım dedim; o da hatırlamıyor musun dedi; yok dedim neyi; o da üsteledi bir kez daha ama yine anlam veremeyince o zaman ben yanıldım şimdi yat yarın konuşuruz dedi;
ben ise çok sinirlenmiştim, bizde misafir kalan başka bir arkadaşım ile evine gittim, yukarı bile almadı kapıda bekle geliyorum dedi; geldi sinirlendi sen kendini çok mu önemli sanıyorsun dedi, benle konuşmadı ondn sonra hep tersledi; o gece ne kurdu diye düşündüm, sonra bu homofobik olduğundan acaba benm bi şey yaptığımı mı sandı dedim sonra da ona emin oldum çünkü başka her ne olursa olsun böyle davranması açıklanacak gibi değildi,
nasıl böyle bir şeye mi inandığına şaşırsam ne yapsam bilemedim; tek dostumdu o benim dile kolay, kendimden çok düşündüğüm bazen örnek aldığım çok değer verdiğim arkadaşımdı; sanki kimsesiz gibiydim; zaten sevgilim de yok, bir kere intihar etmek bile istedim sonra saçmalama dedim kendime, belki kimsesiz kalacağım ama yapmadığım bir şey için öyle bir ceza vermemeliyim kendime, ailemi düşündüm onlara böyle bir acı yaşatamayacağımı, sonra da psikoloğa gitmeye karar verdim, lustral verdi iyi geldi, gerçi intihar düşüncesinden bahsetmedim ama kalanını anlattım iyi geldi;
neyse sonra ben geri döndüm buraya, ama artık delireceğim o beni kullandı mı diye soruyorum acaba hiç değer vermedi de öyle mi davrandı diye soruyorum, benim ona o kadar değer verdiğimi, onun için her şeyi yaptığımı bile bile, onu kaybedince nasıl üzüleceğimi bile bile nasıl bana böyle davranır diye sorguladım, ona neredeyse her gün mesaj attım bir ara, dedim sen nasıl bir insansın bana her dediğini yaptırdın, ben parmağında kullandın mı yoksa? Tek dostumdun sen benim, hiç cevap vermedi düş yakamdan dedi, böyle demesi beni daha da delirtti ben bu kadar üzülürken sanki dalga geçiyordu; buraya ilk eşyalarını toplamaya geldiğinde benim doğum günüme denk geliyordu dedim biz yemek yiyeceğiz gelirsen çok sevinirim gelmem diye cevap verdi çok üzüldüm ben ama beynimden vurulmuş gibi oldum; sonra son kalan eşyalarını almaya geldi buraya ikinci kez; gece 3'te yine aradı kapının önündeyim dedi, biraz sarhoştu gittim sarıldık iki dost gibi; bana sen benim buradaki en iyi arkadaşımdın ben bana ettiğin yardımları asla unutmadım dedi, ben seni kullanmadım dedi, benim o geceyle ilgili aklımda sorular var dedi; ben bunu duyunca sinirlendim yok tabi ki dedim, dedi doğruyu söyle beni kaybedersin ama güvenimi kazanırsın dedi, sanki o güne kadar yaptıklarımla kazanamayacaktım güvenini, yalan söylemiyorum kimsenin kimseye etmeyeceği yardımı, vermeyeceği kopyayı verdim, sabah 4'lere kadar gözlerim patlayıncaya kadar skype'tan ders anlattım ama hepsini o istediği için değil kendim istediğim için, bazen sınavdan iyi not alsın güveni gelsin diye uğraştım,
ama şimdi o istanbul'a döndü ben hala buradayım her gün onunla gezdiğimiz, dalga geçtiğimiz güldüğümüz anılarla kaplı bu şehir bense sanki bazen içinde boğuluyorum, düşünmek istemiyorum, ama 5 yıldır dostum olan bu kadar değer verdiğim bir insanı böyle kaybetmek, hem de daha geçirecek bir sürü anımız, dalga geçip eğlenecek çok zamanımız olmasına rağmen benle konuşmaması bana inanmaması, beni sapık yerine koyması beni delirtecek, bazen başım çatlıyor deli gibi, yardım edin ne yapmalıyım, onun suçsuz olduğumu anlaması tekrar yanımda dostum olması için neler vermezdim, bazen onu da anlıyorum eşcinsellik ile ilgili çok korkuları vardı, ancak o korkular dönüp dolaşıp beni buldu, ben o benim dostum olsun diye çok hem de çok emek verdim, onu böyle nasıl kaybederim yardım edin akıl verin ne olur ..
Belki adam gibi bir dost buluncaya kadar sinirim geçmez herhalde; ama onu bulmak da çok zor, bir de böyle bulduğunu sandıkların sana sırt çevirince
Yorum