Tweet
Ciddi manada yorulmuş durumdayım artık.Ailemden bıktım gitmek istiyorum ama peşimi bırakmayan saçmalıklar ve kafama taktığım şeyler yüzünden kurtulamıyorum.Yaşadığım bir günü sadece bir günü kameraya kaydetsem büyük ihtimalle nasıl bir tımarhanede yaşadığımı görünce şaşırıp kalırsınız.Bazı insanların aileleri yoktur üzülürler bazılarınında benim gibi ailesi vardır ama bu onun için artı değildir kocaman bir eksidir!
Artık ablamın ve annemin dönüşümlü bir şekilde bana saldırmasından bıktım usandım.Şimdi birkaç örnek vereyim sorun bende mi siz söyleyin.
En son olan olay şu:Üst odada bilgisayardan bir şeyler indirmeye çalışırken her zaman ki gibi yine annemin saldırısına maruz kaldım sinirden çıldırtana kadar hiç susmadı.Sonra yatıcam deyip beni kovdu.Aşağıya indim bilgisayarı sehpaya koyacaktım baktım ıslak peçete koparıp suyu sildim peçeteyi iki saniyeliğine mutfak masasının üstüne attım sonra çöpe atmak için,bunun sebebi de o an için bilgisayarı yerleştirmemdi.İşte o anda olaylar patladı ablam saldırıya geçti.Neymiş yemek yediğimiz yere pis peçeteyi nasıl atamışım hayvanmışım,öküzmüşüm,salakmışım.... (bağırış çağırış)Tabi ben basit kelimeler kullandım ama işin aslı şu ki maruz kaldığım saldırı bitmek bilmeyen yüksek sesli nefret ve çok daha güzel sözler içeren insanı adeta fiziksel şiddet uygulamaya iten türden bir sabır sınavı.
Neyse şimdi benim sildiğim sehpa üzerinde yemek yediğimiz sehpa ki sildiğim anda tertemizdi.Silmemin tek sebebi üstündeki suyu alayım ki laptop ı koyayım oraya.Yani mutfak masası ile sehpa arasında fark yok ikisinin de üzerinde yemek yeniyor.Kaldiki mutfak masasına her zaman gazete sereriz yemek vakti.Neyse bana bunlar için bağırıp çağırıyor koltuğun üzerinde annemin ya da kendisinin bilmiyorum (büyük ihtimal annemin) sümüklü pis mendilleri duruyor.Dedim bana kızıyorsun bunlar ne alıp çöpe atamadın mı.Vay efendim demez olaydım.Bu sefer yukarıdan valide hanım bağırıp her zamanki gibi sevgili kızını desteklemeye başladı.Sakin olmaya çallıştım durumu açıklıyorum yok.Neymiş efendim sümüklü mendillerine dokunulmayacakmış yine ne yapıpta olay çıkarmışım! (odaya girdiğimde ablama tek bir laf bile etmedim).Sonuç : Annem beni babamın yanına gönderecekmiş!
Bu sadece yaşadıklarımdan küçücük bir kesit.Ablamda annem de ağır şizofren babamdan zaten hiç bahsetmiyorum bile.Babamın yaptığı işe gelince uyumadan aylarca arabayla tarla bayır dolaş ordan oraya.Ha benim için o da sorun değil tabi alışkınız 24 saat çalışıp at tepmişe dönmeye saat 12 de eve gelip 6 da kalkıp yine aralıksız ayakta durmak bu en hafif temposu adamın.Ve adamın kişisel özelliklerini yazmıyorum alkolik,şizofren,bipolar.....Şimdi annemin sözünün aslında tehtid olduğunu anlamışsınızdır.6 ay okuldan sonra eve geliyorum işte tatilim bu!
Oturmuş kiraz yiyiyorum parmaklarımın arasına aldım kirazları yerken elimde beş altı tanesi sarkıyor hoşuma gidiyor koparıp yemekten daha zevkli geliyor.Ha yerken birer ikişer yiyiorum.Yok kız hemen saldırıya geçiyor 15 tanesini birden ağzıma atıyorumuşum aynı anda!Elimizde çok gözüküyor ya.Kendisi sürekli bana bişeyler öğretme çabası içinde olan 26 yalında kız bütün gün oturur.Hayatı boyunca ev işi yapmışlığı yok,annem erişemediği yerleri silmek için bazen de yemekle ilgili ufak şeyler için benden yardım ister hanım efendi ye seslendiği anda kavga kıyamet.Daha bir sürü şey varda aslında bu yazdıklarım en ufak şeyler yani ben alışkınım sorun bile değil artık aslında.Ancak büyük saçmalıkların üzerine bu ufak şeyleri kaldıramıyorum artık.Genel durumu anlatsam film roman olur öyle bişey yani.
Ama artık eminim benden normal bir birey olması mümkün değil ne evlenmek istiyorum nede ailem dediğim okuldan gelince bana sorulan sevgi gösteren sonra da her türlü saldırıyı yapan defol diyen bu pislikleri hayatım boyunca görmek istemiyorum!Gerçekten bıktım artık!
Sadece bir insan nasıl bir suç işlemiş olabilir böyle bir cezanın içine doğmak için!
Artık ablamın ve annemin dönüşümlü bir şekilde bana saldırmasından bıktım usandım.Şimdi birkaç örnek vereyim sorun bende mi siz söyleyin.
En son olan olay şu:Üst odada bilgisayardan bir şeyler indirmeye çalışırken her zaman ki gibi yine annemin saldırısına maruz kaldım sinirden çıldırtana kadar hiç susmadı.Sonra yatıcam deyip beni kovdu.Aşağıya indim bilgisayarı sehpaya koyacaktım baktım ıslak peçete koparıp suyu sildim peçeteyi iki saniyeliğine mutfak masasının üstüne attım sonra çöpe atmak için,bunun sebebi de o an için bilgisayarı yerleştirmemdi.İşte o anda olaylar patladı ablam saldırıya geçti.Neymiş yemek yediğimiz yere pis peçeteyi nasıl atamışım hayvanmışım,öküzmüşüm,salakmışım.... (bağırış çağırış)Tabi ben basit kelimeler kullandım ama işin aslı şu ki maruz kaldığım saldırı bitmek bilmeyen yüksek sesli nefret ve çok daha güzel sözler içeren insanı adeta fiziksel şiddet uygulamaya iten türden bir sabır sınavı.
Neyse şimdi benim sildiğim sehpa üzerinde yemek yediğimiz sehpa ki sildiğim anda tertemizdi.Silmemin tek sebebi üstündeki suyu alayım ki laptop ı koyayım oraya.Yani mutfak masası ile sehpa arasında fark yok ikisinin de üzerinde yemek yeniyor.Kaldiki mutfak masasına her zaman gazete sereriz yemek vakti.Neyse bana bunlar için bağırıp çağırıyor koltuğun üzerinde annemin ya da kendisinin bilmiyorum (büyük ihtimal annemin) sümüklü pis mendilleri duruyor.Dedim bana kızıyorsun bunlar ne alıp çöpe atamadın mı.Vay efendim demez olaydım.Bu sefer yukarıdan valide hanım bağırıp her zamanki gibi sevgili kızını desteklemeye başladı.Sakin olmaya çallıştım durumu açıklıyorum yok.Neymiş efendim sümüklü mendillerine dokunulmayacakmış yine ne yapıpta olay çıkarmışım! (odaya girdiğimde ablama tek bir laf bile etmedim).Sonuç : Annem beni babamın yanına gönderecekmiş!
Bu sadece yaşadıklarımdan küçücük bir kesit.Ablamda annem de ağır şizofren babamdan zaten hiç bahsetmiyorum bile.Babamın yaptığı işe gelince uyumadan aylarca arabayla tarla bayır dolaş ordan oraya.Ha benim için o da sorun değil tabi alışkınız 24 saat çalışıp at tepmişe dönmeye saat 12 de eve gelip 6 da kalkıp yine aralıksız ayakta durmak bu en hafif temposu adamın.Ve adamın kişisel özelliklerini yazmıyorum alkolik,şizofren,bipolar.....Şimdi annemin sözünün aslında tehtid olduğunu anlamışsınızdır.6 ay okuldan sonra eve geliyorum işte tatilim bu!
Oturmuş kiraz yiyiyorum parmaklarımın arasına aldım kirazları yerken elimde beş altı tanesi sarkıyor hoşuma gidiyor koparıp yemekten daha zevkli geliyor.Ha yerken birer ikişer yiyiorum.Yok kız hemen saldırıya geçiyor 15 tanesini birden ağzıma atıyorumuşum aynı anda!Elimizde çok gözüküyor ya.Kendisi sürekli bana bişeyler öğretme çabası içinde olan 26 yalında kız bütün gün oturur.Hayatı boyunca ev işi yapmışlığı yok,annem erişemediği yerleri silmek için bazen de yemekle ilgili ufak şeyler için benden yardım ister hanım efendi ye seslendiği anda kavga kıyamet.Daha bir sürü şey varda aslında bu yazdıklarım en ufak şeyler yani ben alışkınım sorun bile değil artık aslında.Ancak büyük saçmalıkların üzerine bu ufak şeyleri kaldıramıyorum artık.Genel durumu anlatsam film roman olur öyle bişey yani.
Ama artık eminim benden normal bir birey olması mümkün değil ne evlenmek istiyorum nede ailem dediğim okuldan gelince bana sorulan sevgi gösteren sonra da her türlü saldırıyı yapan defol diyen bu pislikleri hayatım boyunca görmek istemiyorum!Gerçekten bıktım artık!
Sadece bir insan nasıl bir suç işlemiş olabilir böyle bir cezanın içine doğmak için!
Yorum