Çok yoruldum...

[Hinyyy]

2 tane büyük sırrım var. Hangi insana söylersem söyleyeyim beni herkes gibi terorist yerine koyacaklar. Dünyada en çok nefret edilen 2 özelliğe sahibim resmen. Hiç kimseye söyleyemedim şu ana kadar. Bir keresinde bir arkadaşıma söyleyeyim dedim. Biraz değişik davrandı sonra şaka yaptım vs. dedim güldük buna. Bazen arkadaşlarım benimde öyle olduğum bir şeye laf atıyorlar. Tüm insanlar hor görüyor bunu. Kime anlatabilirim ki ben?

[Hinyyy]

Ayrıca çirkinim yeteneksizim. Küçükken çok yetenekli olduğumu sanıyodum aptal gibi. Keman çalıyordum. Ne kadar iyi çalarsam çalayım annem hiç takmıyordu beni. Misafir vs. geldiğinde ablam piano çalıyordu. Şarkı söylüyordu. Bana da ''Hadi getir çal.'' diyolardı. Kemanı getirdiğimde öyle milletin susmasını beklerken hiç susmuyorlardı takmıyorlardı beni. Eşyalarımı alıp gidiyordum kimsenin ruhu duymuyodu beni. Annemde sağ olsun hep ''İyice çirkinleşiyorsun.'' diye hatırlatıyor bana. Bende piano çalmaya başladım ama annem bu yıl göndermeyeceğim seni dedi. Ende piano çalışıyorum ailenin yıldızı ablam gelip ''Öyle çalınmaz!'' diye keyfimi kaçırıyo. Annemde ''Çalamıyorsun! Kulaklıkla çal!'' filan diyor. Film izliyorum gülüyorum annem yine keyfini kaçırıyor daha demin yaptığı gibi. Çok fazla kitap okuyorum fantastik kurgu vs. Annem ''Onlar saçmalık benim okuduğum ucuz kitapları oku.'' diyor bana kitap almıyor. Çok az giysim var annemler çarşıya vs giderken bende birşey alırım diye gidiyorum ama birsürü kıyafeti olan annem ve ablam yine alıyorlar. Benim bir tane şortum 3 tane eteğim var giyecek resmen evde. Çok giysim varmış. Parası yokmuş. Sadece benim kıyafetlerime yok. Evde kafamıda dağıtmak için hikaye yazıyorum. Fena olduğum söylenemez. Annemin arkadaşları bazen okuyalım diyorlar. Ama annem konuyu değiştiriyor. En azından biraz ilgi gösterselerdi iyi olurdu. Tabii, ben sadece küçükken sevilecek aptal bir oyncaktım onların gözünde. Onların standartlarında biri olmadığımı unutuyorum.

[Obsesif_Fatihi]

Ayrıca çirkinim yeteneksizim. Küçükken çok yetenekli olduğumu sanıyodum aptal gibi. Keman çalıyordum. Ne kadar iyi çalarsam çalayım annem hiç takmıyordu beni. Misafir vs. geldiğinde ablam piano çalıyordu. Şarkı söylüyordu. Bana da ''Hadi getir çal.'' diyolardı. Kemanı getirdiğimde öyle milletin susmasını beklerken hiç susmuyorlardı takmıyorlardı beni. Eşyalarımı alıp gidiyordum kimsenin ruhu duymuyodu beni. Annemde sağ olsun hep ''İyice çirkinleşiyorsun.'' diye hatırlatıyor bana. Bende piano çalmaya başladım ama annem bu yıl göndermeyeceğim seni dedi. Ende piano çalışıyorum ailenin yıldızı ablam gelip ''Öyle çalınmaz!'' diye keyfimi kaçırıyo. Annemde ''Çalamıyorsun! Kulaklıkla çal!'' filan diyor. Film izliyorum gülüyorum annem yine keyfini kaçırıyor daha demin yaptığı gibi. Çok fazla kitap okuyorum fantastik kurgu vs. Annem ''Onlar saçmalık benim okuduğum ucuz kitapları oku.'' diyor bana kitap almıyor. Çok az giysim var annemler çarşıya vs giderken bende birşey alırım diye gidiyorum ama birsürü kıyafeti olan annem ve ablam yine alıyorlar. Benim bir tane şortum 3 tane eteğim var giyecek resmen evde. Çok giysim varmış. Parası yokmuş. Sadece benim kıyafetlerime yok. Evde kafamıda dağıtmak için hikaye yazıyorum. Fena olduğum söylenemez. Annemin arkadaşları bazen okuyalım diyorlar. Ama annem konuyu değiştiriyor. En azından biraz ilgi gösterselerdi iyi olurdu. Tabii, ben sadece küçükken sevilecek aptal bir oyncaktım onların gözünde. Onların standartlarında biri olmadığımı unutuyorum.

benim ailemin bana yaptığı gibi
ben de ailemden intikam aldım.. çalışıp başarılı oldum ama onlara hiç söylemedim..
beni nasıl görmek istiyorlarsa öyle görsünler diye...

[Conscious]

Anneni affedebilir misin?

[Hinyyy]

Ben onunla konuşmaya çalıştıkça beni tersliyor ve itiyor. Artık çabalamaktan da yoruldum.