Duyuru

Collapse
No announcement yet.

İyi insan olmaktan bıktım

Collapse
X
  • Filtrele
  • Zaman
  • Göster
Clear All
new posts

  • İyi insan olmaktan bıktım

    İyi geceler arkadaşlar

    Kişiliğimi tam olarak belirleyemedim ama şuana kadar büründüğüm kişiliklerden hepsinde zayıf olduğum nokta aşırı iyimser olmam. Mesela bir insanın kötü olduğunu bildiğim halde bana bir şey teklif ettiğinde hayır diyemiyorum. İçimden şunu söylüyorum: Belki bu sefer kötülüğü dokunmaz! İşte bu noktada kaybediyorum ve hayat boyunca hep kazık yiyorum. Bir süre sonra da adım salağa çıkıyor. Çevremdeki herkes böyle düşünüyor. Adım ömer. Birinin paraya ihtiyacı olduğu zaman hemen şunu diyorlar ömer halleder. Bıktım artık bu şeylerden. Obk tedavisi görüyorum ve çevremdeki kimse benim takıntılarıma inanmıyor. Bir süre sora herkesi kendimden uzaklaştırdım ve içine kapanık bir birey oldum. Sonraları kötü alışkanlıklarım başladı alkol gibi. Aileme söz verdim ama tekrar içtim. Kendime verdiğim sözde bile duramıyorum. Kendimi değiştiremiyorum. Olgun bir insan olmak istiyorum ve insanların hemen elde edebileceği bir tip olmak istemiyorum. Anafranil 150 mg kullanıyorum 2 aydır. Bu ilaç sağolsun biraz kendimi toparlamama yardım etti. Ama hala kişiliğimi oluşturamadım. Sizce neler yapmalıyım bana yardım edin lütfen

  • #2
    kişiliği oturtamama sorunum benim de var sanırım.okb de vardı önceden.insanlara hayır diyememe de var..verilecek cevapları merakla bekliyorum.

    Yorum


    • #3
      her yere sordum çok araştırdım ve son olarak ilaç kullanmaya başladım. inşallah sorunumuza cevap gelir

      Yorum


      • #4
        Sana bu konuda verebilceğim tavsiye öncelikle mesafeli olmandır,yanı insanlarla ılk tanıştığın andan ıtıbaren mesafelı davranmalısın,gözlemlemelisn karşındakını,eğer kötü yada senj kullanacak bı ınsansa ıletişimini kesmelısın,yok devam ettırmen gereken bır kışıyse de mesafelı davrancaksın,ne olursa olsun hayır demeyı öğrenmelısın,hayır demeyı bılmedıkçe hem sana salak muamelesı yaparlar,hem kullanırlar,hem de sen kendını berbat ve özguvensız hıssedersın.Önce kendıne değer ver,ben değerlıyım düşüncesını beynıne yerleştir,ıkıncı yerleştırmen gereken düşünce ise kimse benı kullanamaz olmalı.Bunları ıyıce benımser ve mesafelı davranırsan,karşındakı ınsan bunu dırek algılar ve senden çekınır,kullanmaya kalkışamaz bıle anlıyo musun?çunku sen o mesajı verıceksın,bakışınla duruşunla..hem saygı göreceksın hem de kendını ıyı hıssedeceksın.Iyı nıyetını sadece hakedenlere ve en yakınlarına göster yeter,herkese ıyı olman gerekmıyor zaten.Ayrıca özguven ve kısılık olusmaması durumlarına bu konuyla ılgılı kişisel gelişim kıtapları da destek olacaktır.Azcık güç ve cesaretle üstesınden gelebılırsın,bır zorlanır ıkı zorlanır,ucuncude basarırsın,yeter kı kafaya koy.

        Yorum


        • #5
          evet problemimdenbiri de oydu. tanıştığım ilk insana o kadar sempatik davranıyorum ki sanki kırk yıllık dostmuşuz gibi oluyor. İçime kapanmayı denedim ama o zaman iyice psikopatlaşıyorum. Dediklerini uygulayacağım ama bu son çırpınışım olacak. eğer bu denememde de olmazsa artık kendimi asosyal bir insan yapacağım. zaten öyle de sayılırum. mesela ben asla yüz yüze yeni tanıştığım bir kızla konuşamam. sevgilim oldu birkaç kere o kadar utangaçım ki. bunlardan da kurtulamadım. kızların yanında sadece biraz alkollüyken konuşabiliyorum. konuşamadıkça da kemdimden uzaklaştırıyorum. bir nevi kendimi cezalandırıyorum. ilginiz için çok teşşekkür ederim

          Yorum


          • #6
            Hayır kelimesi sadece zarar görmemek için kullanılmaz.istemiyorsan istemiyorsundur..yalnız kalma sevilmeme özgüvensizliğin sonucu... evet kelimesi de sadece başkalarını memnun etmek için değil kendin için kullanmalısın.çevre edinmenin yolunu bu sanıyorsun fakat hayır ve evetletimiz karakterimizi ortaya koyar.kendini ortaya çıkarmaktan korkma.belki küçüklüğunde ailen tarafından çok fazla eleßtirilmişsindir.bunun izi olabilir ama unutma zaten herkesle uyuşamayız.

            Hayat kúcúk seylerden olusur.
            Sen seversen búyúk olurlar..

            Yorum


            • #7
              bende aşağılık komplexi de var YerGökHayat. ben sanki herkesten daha aşağıdaymışım gibi oluyor. sanki herkes beni dışlıyor gibi

              Yorum


              • #8
                Evet anlıyorum.sana tavsiyem doÄ£an cüceloğlunun kitaplarıni oku.ićimizdeki ćocuk, savasçı,mış gibi yaşamlar.. onlar sana ışık tutacaktır.hem çok icten anlatımli ve eğlenceli kitaplar.muhabbet tadında.

                Hayat kúcúk seylerden olusur.
                Sen seversen búyúk olurlar..

                Yorum


                • #9
                  Sunu da eklemek istiyorum.sorununun nedenlerini görecrksin.çözüm yollarini gelistirmek daha kolay olcak.su klişe sözü kullanmak istemiyorum ama bu duygular sana çocukluğundan miras.ailenin (iyi niyetle) farkınds olmadan yanlış davranışları.sana tattırdıkları duygular.sen tabi onlar için özelsin.hatta bu dünya için de özelsin ama bunun farkına ve tadına varamamışsın

                  Hayat kúcúk seylerden olusur.
                  Sen seversen búyúk olurlar..

                  Yorum


                  • #10
                    dediğiniz gibi kitapları alacağım. bu dünyaya bir katkım yok ki en azından şimdilik. çevremdekilere bir yararım da yok. bir yeteneğim yok karmakarışık bir hayatım oldu çıktı

                    Yorum


                    • #11
                      Orjinal yazı sahibi: omercftc View Post
                      dediğiniz gibi kitapları alacağım. bu dünyaya bir katkım yok ki en azından şimdilik. çevremdekilere bir yararım da yok. bir yeteneğim yok karmakarışık bir hayatım oldu çıktı
                      hala başkalarını memnun etmek gibi bi görevin oldugunu duşünüyorsun.alkolü bırakmak için neden ailene söz veriyorsun ki.bence bu durumdayken kendine de söz verme ama kendim için bişeyler yapacağina soz ver.sanki ne yapmak istedigini bilmiyorsun.sadece insanların senden beklediklerini yapman gerektiğini saniyorsun.bencil olman gerektigini söylemiyorum.tabi ki faydan dokunmali dünyaya.yeteneklerini de anca deniyerek ögrenebilirsin.ayrıca yeteneklerini k3şfettikçe,sorumluluk edinip yerine getirdikće kendine olan özgüvenin artacaktir.

                      Dediģim gibi o kitaplari kesinlikle okumani tavsiye ederim

                      Hayat kúcúk seylerden olusur.
                      Sen seversen búyúk olurlar..

                      Yorum


                      • #12
                        Orjinal yazı sahibi: omercftc View Post
                        dediğiniz gibi kitapları alacağım. bu dünyaya bir katkım yok ki en azından şimdilik. çevremdekilere bir yararım da yok. bir yeteneğim yok karmakarışık bir hayatım oldu çıktı
                        Ayrica bana gore baÄ£ımliliklar daha çok duygusal yoksunluklarla ilgili.bunları ćözmeye odaklanırsan kendiliginden alkolden uzaklaşirsin.tabi ić de demiyorum ama bu yolu izlemen daha mantıklı

                        Hayat kúcúk seylerden olusur.
                        Sen seversen búyúk olurlar..

                        Yorum


                        • #13
                          Herkesin bir mizacı vardır. Bazıları ürkek, dışa bağımlı, onaylanmaya endeksli, evrenin arzularını aşırı umursayan, zayıf kişilikler olabiliyor. Tamamen iyi niyetliler, vericiler, sabırlılar, bencil değiller ama cepteki piyon, kapıdaki bekçi gibi her işe sürülürler, her ricaya muhatap olurlar, yeterindce takdir de edilmezler. Bence bunu bir kriz yada hastalık şeklinde yenmektense, kontrollü olarak çevre ile ilişkilerinde kısıtlamalara git, her isteneni yerine getirme, makul bahaneler üret, bir nebze kıymetini anlamalarını sağla.

                          Yorum


                          • #14
                            ben yaptığım hatalarımdan ders çıkarmaya çalışıyorum. mesela insanlar bir şey dediği zaman hemen onaylamak yerine biraz düşünüp o şekilde evet veya hayır demem gerektiğini biliyorum. ama o anda sanki karşımdaki insanın mutlu olması benim isteklerimden daha da önemliymiş gibi geliyor. her seferinde kendimi sorgulamama rağmen yine de yapamıyorum. mesela benim bir arkadaşım vardı sürekli bir şekilde yanıma gelir bir şeyler anlatırdı ve borç isterdi. her seferinde de yemek parama kadar çıkarır verirdim ve borcu da asla isteyemezdim. herkesin öyle olduğunu düşünürdüm. ama bir gün o arkadaşımdan borç alınca ertesi gününde kapıma dayandı nerede benim param diye. şok oldum. sonra kendime bu konuda kızdım ve o yönümü düzelttim. hocam mesela topluca bir yere gittiğimiz zaman ben hep bir köşeye geçerim tek başıma otururum. beni çağıran falan olur ama sanki ortama girdiğim zaman rezil olacakmışım gibi bir düşünce olduğu için hiç gitmem. özelliklede yemek programlarına asla gitmem. illa gideceksem de asla üzerime dökebileceğim tarz bir yemek yemem. kızarırım hatta yemek yerken ilginiz için çok sağolun bu arada beni bu forumdan başka anlayanyok malesef

                            Yorum


                            • #15
                              benim mizacım aynen bu işte. ürkek bir insanım o yüzden kendimle yalnız kalmak istiyorum sürekli. çevreyle ilişkilerimi şuan kısıtladım. dış dünyayla hemen hemen bağımı kestim. yorumunuz için teşekkür ederim

                              Yorum

                              İşleniyor...
                              X