Tweet
Herkse iyi günler dilerim. Son 3-4 gündür epey rahatsızlanmaya başladım. ne bileyim her şeye sinirleniyorum ve kendimden de nefret etmeye başladım çevremdeki insanlardan da. Yalnız kalmaktan da nefret etmeye başladım. Babam üzerime çok baskı kurmaya başladı 2. senem olduğu için. her şeye kısıtlama getiriyor ama benim kişiliğim böyle değil. Yapmayacağım bir şeyi bir kişi yapma diye ısrar edince hiç yapmayacakken yapmaya başlayan biriyim. Babam telefonumu aldı. Hiçbir şekilde konuştuğun arkadaşın olmayacak diyor. Başarı takıntısı var adamda. Ama beni tanımıyor. Dün ilk kez babamla şiddetli bir şekilde tartıştım. Saygısızlık yapmadım ama baya tartıştım. Bana dediği şey: benim kötü yüzümü görmek istemezsin oldu. Resmen beni tehdit etti. Şimdi ister istemez babamı rakip olarak görüyorum. Canım söylediği şeylerin zıttını yapmak istiyor ve daha da kontrolsüz hale geçiyorum. Ve üstelik korkulu rüyam hastalık takıntısı yeniden hayatımı cehenneme çevirmeye başladı. Ne yapacağım bilmiyorum. Ailem o kadar başarıya endekslenmiş ki beni dinlemiyorlar bile. Şuan resmen bataklıktayım eve elimi tutup çekecek kimsem bile yok.
-
-
iyi günler sana da,zor bir durum..yalnız sabretmen ve kendi ayaklarının üzerinde durabilmen için bir meslek edinmen ve/veya okuman lazım.zamana da bırak.. -
okuyorum. mesela ders çalışıyorum 3 saatten sonra aklıma takıntılarım geliyor. neden çalışıyorum ki zaten hastayım ve öleceğim demeye başladım. sürekli erteliyorum. aklımdan bu lanet düşünce çıkmıyor. her zaman benimle birlikte olacak galiba bu takıntı. ailemin davranışları da tuz biber oluyor. biran önce hayatımı kurmak istiyorumOrjinal yazı sahibi: hector34 View PostYorum
-
gerçekten zor..bilinçsiz aileler verdikleri tepkilerin çocuklarn psikolojileri üzerinde ne denli rol oynuyor bilmiyorlar..
kesinlikle okuluna devam edip kendine yetebildigin dönemleri sabırla beklemen gerek..
Her türlü problemlerini burada rahatlıkla yazabilir paylaşabilirsin bizlerle...Last edited by Efsun; 27-07-2014, 07:03 PM.Yorum
-
Babam ile sorunlar yaşayan biri olarak, bu tür tartışmaların ömürlük konuşmamalara, küslüklere gitmesinden korkarım. İki tarafın da kendilerine göre doğruları vardır, gurur yaparlar, asla vazgeçmezler, inatlaşırlar ve birbirinden nefret ederler. Bababmla ben de bu süreci yaşadım, hada da yaşıyorum. Bababnın bu denli başarıya endekslenmesi, seni hiç sayması, mesleğini ve sıfatını bu kadar umursaması, çevreye övünmek ve alnı ak çıkmak için bu kadar üstelemesi hiç ma hiç hoş değil. Baban ancak hastalıklı bir birey yetiştirir. Sana söyleyeceğim, kesinlikle inatla çözülmüyor bu iş, bağırmakla da çözülmüyor. Baban ile oturup konuşacaksın, onun aklı ermiyor anlaşılan, senin aklın erecek. Birbirimize böyle davranmamalıyız, bana birşeyi zorla yap dedikçe daha çok tiksiniyorum, bana güven, size layık bir evladım vs. konuşacaksın. Her insnaın yola geleceği bir dil vardır ama inatla, kavgayla kimse yola gelmez. Ayrıca baban senin arkadaşın değil. Bir adım daha öndedir senden. Eşit şartlarda değilsiniz.Yorum
-
dediğin gibi inatla hiçbir yere gidemiyoruz çünkü o da çok inatçı. kendisi bana düşüncelerimi soruyor ama sırf sormak için soruyor hani. yani kendi dediğinin olmasını istiyor sürekli. mesela sınava hazırlanacağım evden televizyonu kaldırmayı düşünüyor. bilgisayarımı götürecek. telefonum bozuldu yenisini almıyor. kimseyle görüşmeedne bir sene ders çalışacaksın diyor. benim yapım bu değil ki. Ben serbest yaşamak isteyen birisiyim. ders çalışmakta istiyor canım internette gezmekte istiyor. Birilerinin himayesi altında olmak çok zoruma gidiyor. babam da olsa sorun oluyor benim için. babam istediği her şeyi onaylamamı istiyor. çok şükür maddi durumumuz yerinde para istiyorum sana paranın gereği yok eğer paran olursa seni değiştirir diyor. Ben anlamadım bu işten. eğer bende ileride babam gibi olacaksam evlenince hiç baba olmayayım daha iyi bence. Arkadaşımı tanıştırmaya getiriyorum beğenmiyor. senden başarısız adamla gezmeyeceksin diyor. bir keresinde arkadaşımı beim yanımda iğnelemişti ne kadar zoruma gitmişti o.Orjinal yazı sahibi: dreamer8 View PostYorum
-
en çok istediğim şey o kendime yetebilmek babama veya bir başkasına muhtaç olmadan yaşamak. geçen gelmiş annemle tartışıyor sen çocuklarımı benden soğutuyorsun diye. kardeşime de gelmiş anneni mi beni mi daha çok seviyorsun diyor. bu soru evlada yöneltilir mi? Ben artık umursamıyorum eskisi kadar. Saat 19:00 dan sonra dışarı çıkmak yok dedi ya inatla gece yarısı çıkıyorum. çünkü onun emri altındaymışım gibi hissetmekten bıkıyorum. bu arada çok teşekkür ederim ilginiz içinOrjinal yazı sahibi: Efsun View Post
Yorum
Yorum