Ailenin Dağılması

[asad1213]

Tek çocuğum, 25 yaşındayım, çalışıyorum. Annem babam 60 yaşlarında. Akraba bağlarımız yok. Babam evi terk ediyor şiddetli geçimsizlik nedeniyle, yaşadığı zor hayat onu çok yıprattı gittikçe daha agresif bir hale geldi sağlıklı bir ruh halinde değil. Para vb de kabul etmiyor, bir göz yer bulup yerleşecek ama birkimimiz de yok işi de yok, perişan olacak benden de yardım almıyor. İkisi de yalnız kalacaklar benim dışımda, nasıl yetişirim bilmiyorum. Hayata karşı hiç enerjim kalmadı, mutluluk şansımız kalmadı. Onların mutsuz ve yalnız kaldıkları aklımdan çıkmıyor, hiçbir şey yapmaya enerjim kalmadı, mutluluğa hevesim bile kalmadı.

[he ondan]

25 yaşındasın artık kendi hayatınla ilgilenmelisin. Evet onlar senin ailen onların mutluluğu senin mutluluğun ancak olmuşla ölmüşe çare yok. Seni iyi kötü bu yaşa getiren ailen ayrılmış ve şuanda kötü durumda olabilirler yapacağın tek şey kendini yıpratmadan onlara yardım etmek ve kendi hayatına bakmak kendin aile ve yuva kurmak mutlu olmaya çalışmak diğer insanlar gibi.

[iyimser]

Aileni düşünmen çok güzel. Duyarlı birisin çok zor bir durum umarım baban ayrılmamıştır evden. Yine de onlara yardım etmek için bir evlilik danışmanına götürebilirsin.
Ben kavga eden anlaşamayan çiftlerin yardım aldıklarında uyum içinde birlikte yaşamaya devam ettiklerini gördüm.