merhaba

[Quade]

merhaba arkadaşlar sosyal fobim ve takıntı hastalığım var ilaç tedavisi görmekteyim

[gulyabani13]

bende de var galiba hiç doktora gitmedim ama kendimce yaptığım araştırmalardan bunu anlıyorum ve çok fazla düşünüp neredeyse problemlerimle ilgili hiç konuşmayan birisiyim ve kendimi bildim bileli bu böyle..ilaç tedavisi aldığınıza göre doktora gitmişsiniz..sakıncası yoksa bahseder misiniz kendinizden, teşhis nasıl kondu,neler yapıyosunuz ??

[Quade]

Merhaba #Quade hoş geldim
geçmiş olsun bende sosyal fobikim

geçmiş olsun arkadaşım

[Quade]

bende de var galiba hiç doktora gitmedim ama kendimce yaptığım araştırmalardan bunu anlıyorum ve çok fazla düşünüp neredeyse problemlerimle ilgili hiç konuşmayan birisiyim ve kendimi bildim bileli bu böyle..ilaç tedavisi aldığınıza göre doktora gitmişsiniz..sakıncası yoksa bahseder misiniz kendinizden, teşhis nasıl kondu,neler yapıyosunuz ??

gulyabani size doğru gelmeyen birşeylermi var ... sorun nedir ....

[gulyabani13]

Kendimi bildim bileli az konuşan birisiyim etrafımdan da bunu çok kez duymuşumdur..Ee tabi bunun sebepleri de var maalesef çok sevgi dolu bir çocukluk geçirmedim,hatırladıklarım hep kavga,gürültü,stres,huzursuzluk vs..Bütün bunlara bağlı olarak çocukluk ve ergenlik döneminde kazanılması gereken kişisel gelişmeyi kendimce tamamlayamadığımı düşünüyorum..Kendimi bildim bileli kalabalık ortamlarda,çok yakın aile üyeleri arasında olsa bile konuşmaktan çekinen,sıkılan birisiyim..Hatta öyle ki çok kez terden sırılsıklam olduğum anlar oldu ve yüzümün kızarması da tuzu biberi..Son 1 aydır da işi bıraktım okulada gitmiyorum hatta evden dışarı çıkmıyorum..İnsanlarla konuşmak istemiyorum..Daha öncede buna benzer şeyler yaşadım ama bu sefer çok güçsüz hissediyorum kendimi..Kafam kaldırmıyo artık denir ya aynen öyle hani sanki bunca yıldır kafama takıp düşündüğüm şeyleri tamamen kafamdan çıkarıp yenisiyle değiştirip devam etmek istiyorum..

[Quade]

Kendimi bildim bileli az konuşan birisiyim etrafımdan da bunu çok kez duymuşumdur..Ee tabi bunun sebepleri de var maalesef çok sevgi dolu bir çocukluk geçirmedim,hatırladıklarım hep kavga,gürültü,stres,huzursuzluk vs..Bütün bunlara bağlı olarak çocukluk ve ergenlik döneminde kazanılması gereken kişisel gelişmeyi kendimce tamamlayamadığımı düşünüyorum..Kendimi bildim bileli kalabalık ortamlarda,çok yakın aile üyeleri arasında olsa bile konuşmaktan çekinen,sıkılan birisiyim..Hatta öyle ki çok kez terden sırılsıklam olduğum anlar oldu ve yüzümün kızarması da tuzu biberi..Son 1 aydır da işi bıraktım okulada gitmiyorum hatta evden dışarı çıkmıyorum..İnsanlarla konuşmak istemiyorum..Daha öncede buna benzer şeyler yaşadım ama bu sefer çok güçsüz hissediyorum kendimi..Kafam kaldırmıyo artık denir ya aynen öyle hani sanki bunca yıldır kafama takıp düşündüğüm şeyleri tamamen kafamdan çıkarıp yenisiyle değiştirip devam etmek istiyorum..

aynısı olmasa da ben de bir dönem eve kapadım kendimi ama çözüm değil bence son çare bir kaç ay kendini dinlemek ve analiz için yeterlidir fazlası inan bana gereksiz insan alışıyor rehavete kapılıyor tamam dışarıda bir savaş var ama iyi şeyler de var iyi insanlar var olmasa da umudun olmalı kaybetmeyi kabullenmemelisin kaybetmeyi kendine yakıştırmamalısın ben kaybetmeyi yenilgiyi hazmedemediğim için hala çalışıyorum boştasın boşsun iyice düşün kendinden vazgeçme ...

[gulyabani13]

mesele bir yere kapanmak çıkmamak değil aslında 2-3 gündür çıkıyorum dışarı ama hayatım boyunca yaşadığım o insanların içinde yalnızlık hissetme duygusu hala devam ediyor..sıkılıyorum bunalıyorum ve gelecek benim için iyi görünmüyor..eğer TR'ye dönersem ki gidişat o yönde benim ve de etrafım için hayat hiç kolay olmayacak..