Tweet
ilk önce şifa bekleyen herkese acil şifalar diliyorum.
biraz kendimden bahsedeyim
ben 2000 yılında anadolu üni işletme bölümünü kazandım..ilk sekiz tercihim hukuk 9. tercihim kazandığım yerdi. hayal kırıklığı yaşadığımı söyliyebilirim 8O ..o yaz kusmaya başladım nedensiz kusmalarım kayıt gününe kadar sürdü kayıt günü geldi çattı ve peder beyle ankaradan eskişehire yola çıktık polatlıda fenalaştım ve sakinleştirici iğneyle gerisi geri ankaraya döndüm..ankarada hatırlamıyorum kimdi neydi nedendi panik atak teşhisi kondu..ilaçlara ilk bu şekilde başladım neydi onuda hatırlamıyorum..okula kaydoldum ama kusmalarım ve yurttan dışarı çıkmama isteğim 8-9 ay sürdü ..bu süre zarfında okula gitmedim tabi..daha sonra 3 kişiyle eve çıktım eskişehiri gezmeye başladım okul yine umrumda değildi ara sıra değişiklik olsun diye gidiyodum..ilaçlar ve mavi hastanede kafayı yemiş olduğunu düşündüğüm bir doktorla tedaviye devam ettim...
eskişehirde kusma ve evden çıkamama şikayetlerimle 1.5 sene geçirdikten sonra sadece işletme-1 dersinden geçmiş şekilde okulu bıraktım
ankaraya geldiğimde ünlü bir doktordan randevu aldım(devlet hastanesi kısmından
prof.dr kendileri..
bana duygudurum bozukluğu teşhisi koydu hatırlamadığım ilaç lara devam ettim..4-5 ay sonra dediklerini yapmadığım için( daha doğrusu hastanede kendisi ilgilenmiyodu benimle,, psikoloğa yönlendirmişti..ben çok kötü hissettiğim zaman kapısında pusu kuruyodum onunla görüşebilmek için.)) beni salladılar kibarca hastaneden ..
sonra ankara ünide bi bölüm kazandım..oraya devam etmeye başladım...aynı zamanda medicoda terapilere ..herşey tıkırında gidiyodu hatta terapilerden zevk alıodum bazı zamanlar...işte hatırladığım ilaç bu zmanda başladı ..lustral..( hatırlamadıklarım faverin;xanax falan filandı sanırım)
lustralla iyi bi ikili oluşturduk işler yolundaydı..hatta bir spor dalının hakemliğini sürdürüyodum aynı zamanda...ayrıca bi de psikoterapi grubuna başlamıştım ..haftada bir gidip sayısı bazen değişen ama 6-7 yi geçmeyen grupta 2 saate yakın duygu boşaltımı yapıodum kendi tabirimle.
dedim ya işler tıkırındaydı..hatta ne bileyim lustral kullanıodum ama sanki lustral beni kullanıodu iyileşmek için 8) 8)
grup terapisi,lustaral, hakemlik,okul derken 3.sınıf bittiğinde burslu yurtdışı stajı...oh gel keyfim gel..
yurt dışına lisans eğitimim stajı doğrultusunda bulundum ve beraber gittiğim arkadaşlarımla geçinemediğim için yalnız takıldım..ha bide bireysel olan terapimi ve lustralımı da bırakmıştım 2-3 ay önce..yalnızlık olunca içkisiz olurmu..şarap zaten şişesi 0.95 euro,,araya tekila,gümrükten yığınak yaptığım viskiler, orda tanıştığım grappa( ya da crappa),,bira,,kiosklarda satılan küçük şişede ama alkol oranı yüksek likörler veni vidi vici yani :lol: :lol:
ha bu arada tavşan,geyik,ahtapot etleriyle tanışıklığımı da söylemeden edemicem
derken türkiyeye döndüm staj sorunsuz bitti..stajımı avrupanın refah seviyesi yüksek ilk üç ülkesinden birinde yaptım ve türkiyeye döndüğümde hiç unutmam ramazandı..o akşamı bi pide kuyruğuna girdim sanki insanlare bir pide için birbirini kesecekti..o zamanı hayatımdan hiç silemem ..nereye geldim oldum..ankara bana köy gibi geldi..tabi 2-3 ay içinde başkent ankara kavramına döndüm
türkiyeye döndükten 3 ay sonra arabamız çalındı..gece bıraktığım yerde yoktu araba ve peder bey sabah ben uyurken beni sertçe uyandırıp arabayı sordu...baktım pencereden araba yok ..peder kafayı yemişti snaki...kasko yoktu ve araba alınalı daha 10gün olmuştu olmamıştı...
bendeki ilk derin sancılar bu şekilde başladı..pederle karakola gittik.. o da nesi karakolda beni içeri almadılar..pederin ifadesinden sonra benim ifademi aldılar...üstüne bide polislerle beni keşfe yolladılar..peder karakolda çay içio..keşiften geldim iki üç imza falan derken pederle çıktık karakoldan...oda nesi peder demezmi ayrılalım sen şurdan git ben burdan işe gidiyorum.........
işte ilk o zaman başladı benim beyindeki paranoid makinistler çalışmaya..polisler benden şüpheleniyodu..hatta babamda benim arabayı satıp parayı yiyeceğimi bu fikrini de polislere ihbar ettiğini düşündüm..ok bikere çıkmıştı yaydan..ardı arkası kesilmez düşünceler gayet mantıklı bir örüntü içinde ruhumu kaplamıştı..
babamdan ayrıldıkta sonra sinir krizi geçirdim...bağırdım çağırdım ben çalmadım diye...önüme çıkanların bakışlarını şimdi hatırlıyorumda..hehe..şimdi öle birisi karşıma çıkmasın isterim yani...
neyse 40 dakikalık bir sinir krizinden soznra sakinleştim ve peşimde olan polislerden kurtumanın yollarını aradım...yılan gibi zikzaklar çiziyor(çapraz binalara giriyorum yani..bir binaya girip ordan öteki binayı dikizliyorum takip eden varmı diye) önüme gelenlere saat soruyor hatta bazısına biliyorum polis olduğunuz diyordum...bu sabah 11den akşam karanlığına kadar sürdü(kış vaktiydi) eve gitmek istemiyordum babam da polisti(ee 6-7 saat sürmedi buna varmam için
) hatta annemde işin içinde olmalıydı..hatta kardeşlerimde polisti..(hadi her şeyi anladıkta daha 13 yaşında olan kardeşim nasıl polis oluyodu??) oluyo işte kafa ona öyle bir mana yüklüo ki emniyet müdürü bile oluo çok istersen.
derken harap ve bitap şekilde eve düştüm kolaymı beyin 7 saat neler kurmadıki neler düşünmediki..eve girerken üstümü şöyle bi yokladım dinleme cihazı varmı diye...ve girdim vew polis babama anneme hatta kardeşime(bu çok kötü bir durum o an sanırım kardeşimin aklından bir ömür boyu silinmicek) ben çalmadım diye haykırdım..
peder ne olduğunu anlamadan annem sinir krizleri geçirdi oğlan aklını kaybetti diye...helele dülülü yani
tekrar doktoruma götürdü peder ama işin kötüsü doktor da polisti..herkes polisti ve benim arabayı sakladığım yerden çıkarmamı bekliolardı..doktorun odasına girdiğimi hatırlıyorum o zaman.. odayı gözlerimle yemiştim dinleme cihazı bulmak için...risperdalle başlamam o sıra oldu sanırım..dedim ya ilaçları pek hatırlama kaabiliyetim yok..
okul işi yattı tabi evden çıkamıodum..hakemlikte bitti..ama yinede kendimle gurur duyuyorum okula gidiyodum ve bu durumumu kimseye çaktırmıyodum..okula gidiş nedenim bi görünmek yüzüm eskimesin diye anlıcanızz..işim var şuyum var okula biraz ara vercem deyip geçiodum..
öğrenci arklar değilde bi kaç örtmenden şüphelendim polis olduğuyla ilgili..
ayrıca arabamızın aynı renk ve markasından görünce çıldıracakmış gibi heyecanlanıyodum..tabi bunu rabası çalınanlar anlar..paranoid makinistlerle alakası yok.. :!:
biş sene böle geçti risperdal,grup terapisi(ona da ara sıra gidiodum dışarı çıkamıyorumki metro otobüs hastaneler heryer polis kaynıyo)) lustral,,bireysel terapi derken....bir sene geçti...............
şimdilik bu kadar yoruldum gerisini sonra anlatıcam..ayrıca bi sorum var en son hangi yıldayız?? :?:
biraz kendimden bahsedeyim
ben 2000 yılında anadolu üni işletme bölümünü kazandım..ilk sekiz tercihim hukuk 9. tercihim kazandığım yerdi. hayal kırıklığı yaşadığımı söyliyebilirim 8O ..o yaz kusmaya başladım nedensiz kusmalarım kayıt gününe kadar sürdü kayıt günü geldi çattı ve peder beyle ankaradan eskişehire yola çıktık polatlıda fenalaştım ve sakinleştirici iğneyle gerisi geri ankaraya döndüm..ankarada hatırlamıyorum kimdi neydi nedendi panik atak teşhisi kondu..ilaçlara ilk bu şekilde başladım neydi onuda hatırlamıyorum..okula kaydoldum ama kusmalarım ve yurttan dışarı çıkmama isteğim 8-9 ay sürdü ..bu süre zarfında okula gitmedim tabi..daha sonra 3 kişiyle eve çıktım eskişehiri gezmeye başladım okul yine umrumda değildi ara sıra değişiklik olsun diye gidiyodum..ilaçlar ve mavi hastanede kafayı yemiş olduğunu düşündüğüm bir doktorla tedaviye devam ettim...
eskişehirde kusma ve evden çıkamama şikayetlerimle 1.5 sene geçirdikten sonra sadece işletme-1 dersinden geçmiş şekilde okulu bıraktım
ankaraya geldiğimde ünlü bir doktordan randevu aldım(devlet hastanesi kısmından
prof.dr kendileri..bana duygudurum bozukluğu teşhisi koydu hatırlamadığım ilaç lara devam ettim..4-5 ay sonra dediklerini yapmadığım için( daha doğrusu hastanede kendisi ilgilenmiyodu benimle,, psikoloğa yönlendirmişti..ben çok kötü hissettiğim zaman kapısında pusu kuruyodum onunla görüşebilmek için.)) beni salladılar kibarca hastaneden ..
sonra ankara ünide bi bölüm kazandım..oraya devam etmeye başladım...aynı zamanda medicoda terapilere ..herşey tıkırında gidiyodu hatta terapilerden zevk alıodum bazı zamanlar...işte hatırladığım ilaç bu zmanda başladı ..lustral..( hatırlamadıklarım faverin;xanax falan filandı sanırım)
lustralla iyi bi ikili oluşturduk işler yolundaydı..hatta bir spor dalının hakemliğini sürdürüyodum aynı zamanda...ayrıca bi de psikoterapi grubuna başlamıştım ..haftada bir gidip sayısı bazen değişen ama 6-7 yi geçmeyen grupta 2 saate yakın duygu boşaltımı yapıodum kendi tabirimle.
dedim ya işler tıkırındaydı..hatta ne bileyim lustral kullanıodum ama sanki lustral beni kullanıodu iyileşmek için 8) 8)
grup terapisi,lustaral, hakemlik,okul derken 3.sınıf bittiğinde burslu yurtdışı stajı...oh gel keyfim gel..
yurt dışına lisans eğitimim stajı doğrultusunda bulundum ve beraber gittiğim arkadaşlarımla geçinemediğim için yalnız takıldım..ha bide bireysel olan terapimi ve lustralımı da bırakmıştım 2-3 ay önce..yalnızlık olunca içkisiz olurmu..şarap zaten şişesi 0.95 euro,,araya tekila,gümrükten yığınak yaptığım viskiler, orda tanıştığım grappa( ya da crappa),,bira,,kiosklarda satılan küçük şişede ama alkol oranı yüksek likörler veni vidi vici yani :lol: :lol:
ha bu arada tavşan,geyik,ahtapot etleriyle tanışıklığımı da söylemeden edemicem
derken türkiyeye döndüm staj sorunsuz bitti..stajımı avrupanın refah seviyesi yüksek ilk üç ülkesinden birinde yaptım ve türkiyeye döndüğümde hiç unutmam ramazandı..o akşamı bi pide kuyruğuna girdim sanki insanlare bir pide için birbirini kesecekti..o zamanı hayatımdan hiç silemem ..nereye geldim oldum..ankara bana köy gibi geldi..tabi 2-3 ay içinde başkent ankara kavramına döndüm
türkiyeye döndükten 3 ay sonra arabamız çalındı..gece bıraktığım yerde yoktu araba ve peder bey sabah ben uyurken beni sertçe uyandırıp arabayı sordu...baktım pencereden araba yok ..peder kafayı yemişti snaki...kasko yoktu ve araba alınalı daha 10gün olmuştu olmamıştı...
bendeki ilk derin sancılar bu şekilde başladı..pederle karakola gittik.. o da nesi karakolda beni içeri almadılar..pederin ifadesinden sonra benim ifademi aldılar...üstüne bide polislerle beni keşfe yolladılar..peder karakolda çay içio..keşiften geldim iki üç imza falan derken pederle çıktık karakoldan...oda nesi peder demezmi ayrılalım sen şurdan git ben burdan işe gidiyorum.........
işte ilk o zaman başladı benim beyindeki paranoid makinistler çalışmaya..polisler benden şüpheleniyodu..hatta babamda benim arabayı satıp parayı yiyeceğimi bu fikrini de polislere ihbar ettiğini düşündüm..ok bikere çıkmıştı yaydan..ardı arkası kesilmez düşünceler gayet mantıklı bir örüntü içinde ruhumu kaplamıştı..
babamdan ayrıldıkta sonra sinir krizi geçirdim...bağırdım çağırdım ben çalmadım diye...önüme çıkanların bakışlarını şimdi hatırlıyorumda..hehe..şimdi öle birisi karşıma çıkmasın isterim yani...
neyse 40 dakikalık bir sinir krizinden soznra sakinleştim ve peşimde olan polislerden kurtumanın yollarını aradım...yılan gibi zikzaklar çiziyor(çapraz binalara giriyorum yani..bir binaya girip ordan öteki binayı dikizliyorum takip eden varmı diye) önüme gelenlere saat soruyor hatta bazısına biliyorum polis olduğunuz diyordum...bu sabah 11den akşam karanlığına kadar sürdü(kış vaktiydi) eve gitmek istemiyordum babam da polisti(ee 6-7 saat sürmedi buna varmam için
) hatta annemde işin içinde olmalıydı..hatta kardeşlerimde polisti..(hadi her şeyi anladıkta daha 13 yaşında olan kardeşim nasıl polis oluyodu??) oluyo işte kafa ona öyle bir mana yüklüo ki emniyet müdürü bile oluo çok istersen. derken harap ve bitap şekilde eve düştüm kolaymı beyin 7 saat neler kurmadıki neler düşünmediki..eve girerken üstümü şöyle bi yokladım dinleme cihazı varmı diye...ve girdim vew polis babama anneme hatta kardeşime(bu çok kötü bir durum o an sanırım kardeşimin aklından bir ömür boyu silinmicek) ben çalmadım diye haykırdım..
peder ne olduğunu anlamadan annem sinir krizleri geçirdi oğlan aklını kaybetti diye...helele dülülü yani
tekrar doktoruma götürdü peder ama işin kötüsü doktor da polisti..herkes polisti ve benim arabayı sakladığım yerden çıkarmamı bekliolardı..doktorun odasına girdiğimi hatırlıyorum o zaman.. odayı gözlerimle yemiştim dinleme cihazı bulmak için...risperdalle başlamam o sıra oldu sanırım..dedim ya ilaçları pek hatırlama kaabiliyetim yok..
okul işi yattı tabi evden çıkamıodum..hakemlikte bitti..ama yinede kendimle gurur duyuyorum okula gidiyodum ve bu durumumu kimseye çaktırmıyodum..okula gidiş nedenim bi görünmek yüzüm eskimesin diye anlıcanızz..işim var şuyum var okula biraz ara vercem deyip geçiodum..
öğrenci arklar değilde bi kaç örtmenden şüphelendim polis olduğuyla ilgili..
ayrıca arabamızın aynı renk ve markasından görünce çıldıracakmış gibi heyecanlanıyodum..tabi bunu rabası çalınanlar anlar..paranoid makinistlerle alakası yok.. :!:
biş sene böle geçti risperdal,grup terapisi(ona da ara sıra gidiodum dışarı çıkamıyorumki metro otobüs hastaneler heryer polis kaynıyo)) lustral,,bireysel terapi derken....bir sene geçti...............
şimdilik bu kadar yoruldum gerisini sonra anlatıcam..ayrıca bi sorum var en son hangi yıldayız?? :?: