Tweet
Öncelikle hepinize merhabalar,
Üniversiteden bu sene mezun oldum,bir an önce işe girmek için can atıyordum ama mülakatlarda kendimden geçer gibi heyecanlanıodum,saçmalıodum tabi bu grup mülakatlarında yetkili kişilerin önündee konuşruken oluodu ve eleniodum.Sonunda babamın araclığıyla iyi kötü en azından tecrübe kazanabileceğim bi işe girdim ve mülakatta da sadece tek bir yetkiliyle görüşüp mülakatı geçtim.Ne yazıkki işe başlayınca bütün reziilikler başladı,eğitim için gönderildiğim yerde müşterilerle konuşurken,bişey sorduklarında cevaplarken,bana işi öğreten kişilerin önünde iş yaparken o kadar büyük bi korku kaplıodu ki içimi,hem başarmak isitodum hem de yapamıodum inanın bi tahsilat fişini koparırken bile onu yanlışlıkla yırtmaktan korkuodum,başka zaman olsa o kağıdı alır rahatça güzelce koparırrdım ama orda heyecan basıodu.Eğitim bi şekilde bitti ama kendi çalışacağım yerde de sürekli patronumun sürekli işi çabuk öğrenmem konusundaki baskılarla uğraştım.Bana işi öğreten kıza da sormasam doğru düzgün işi öğreteceği yoktu,kahretsin bi de o okadar duygusalım ki her heyecanlanıp işi beceremedğimde hata yaptığımda gözlerim doluodu,daha 1 ayda hiç bilmediğim bi iş konusunda benden çok fazla şey bekleniodu ama ben telefonla şirketlerden aradıklarında bile heyecandan karşımdakinin ne söyledğini unutuodum,konuşurken duraksıodum,saçmalıodum.Sonra önüme bi kağıt verip bu ürünü telefonda pazarlıcaksın dediler,batırdm tabiki o işin içerği daha kafamda yeni şekil almaya başlamışken,tek bir müşteriyi ararken bile yarım saat elim telefona gidip geldi ya bana o kadar çok huzursuzluk veriodu ki bu durum,hayatında hiç tantım pazarlama yapmamış hatta telefnla yapmmş biri olarak ne söliceğimi ne sorcağımı bilemedim.En utanç verici olanı da bigün patronumun önünde bana işi öğreten bayanın yeteri kadar öğretemediği konusunda ağlamıştım,gerçekten de 15 gün iki bayanın arasında sıkışmış bi şekilde işi öğrenmeye çalıştım,bi oda dolusu erkeğin olduğu odaya evrak götürmeye çekiniodum tabi, bu yüzden de ve beklentileri düşük geldiği için,pasif olduğumu düşündükleri için 2 ayda çıkarıldım,şimdi korkularım daha da arttı,hayatımın en kötü anını yaşadım atılırken ve aşırı şekilde korkuorum artık,kpssye hazırlanıorum tek çarem bu
.Sizce sosyal fobi buna benzer şeyler mi? yoksa bende bi eksiklik mi var ?bunu yazarken bile ağlıorum duygusallıktaan,rezil olmaktan nefret ediyorum, düşündükçe çıldırcak gibi oluorum,ben bu kadar salak mıyım diyorum gebereyim gitsin bu kadar salak bi insan yaşayamayı haketmio diyorum...
Üniversiteden bu sene mezun oldum,bir an önce işe girmek için can atıyordum ama mülakatlarda kendimden geçer gibi heyecanlanıodum,saçmalıodum tabi bu grup mülakatlarında yetkili kişilerin önündee konuşruken oluodu ve eleniodum.Sonunda babamın araclığıyla iyi kötü en azından tecrübe kazanabileceğim bi işe girdim ve mülakatta da sadece tek bir yetkiliyle görüşüp mülakatı geçtim.Ne yazıkki işe başlayınca bütün reziilikler başladı,eğitim için gönderildiğim yerde müşterilerle konuşurken,bişey sorduklarında cevaplarken,bana işi öğreten kişilerin önünde iş yaparken o kadar büyük bi korku kaplıodu ki içimi,hem başarmak isitodum hem de yapamıodum inanın bi tahsilat fişini koparırken bile onu yanlışlıkla yırtmaktan korkuodum,başka zaman olsa o kağıdı alır rahatça güzelce koparırrdım ama orda heyecan basıodu.Eğitim bi şekilde bitti ama kendi çalışacağım yerde de sürekli patronumun sürekli işi çabuk öğrenmem konusundaki baskılarla uğraştım.Bana işi öğreten kıza da sormasam doğru düzgün işi öğreteceği yoktu,kahretsin bi de o okadar duygusalım ki her heyecanlanıp işi beceremedğimde hata yaptığımda gözlerim doluodu,daha 1 ayda hiç bilmediğim bi iş konusunda benden çok fazla şey bekleniodu ama ben telefonla şirketlerden aradıklarında bile heyecandan karşımdakinin ne söyledğini unutuodum,konuşurken duraksıodum,saçmalıodum.Sonra önüme bi kağıt verip bu ürünü telefonda pazarlıcaksın dediler,batırdm tabiki o işin içerği daha kafamda yeni şekil almaya başlamışken,tek bir müşteriyi ararken bile yarım saat elim telefona gidip geldi ya bana o kadar çok huzursuzluk veriodu ki bu durum,hayatında hiç tantım pazarlama yapmamış hatta telefnla yapmmş biri olarak ne söliceğimi ne sorcağımı bilemedim.En utanç verici olanı da bigün patronumun önünde bana işi öğreten bayanın yeteri kadar öğretemediği konusunda ağlamıştım,gerçekten de 15 gün iki bayanın arasında sıkışmış bi şekilde işi öğrenmeye çalıştım,bi oda dolusu erkeğin olduğu odaya evrak götürmeye çekiniodum tabi, bu yüzden de ve beklentileri düşük geldiği için,pasif olduğumu düşündükleri için 2 ayda çıkarıldım,şimdi korkularım daha da arttı,hayatımın en kötü anını yaşadım atılırken ve aşırı şekilde korkuorum artık,kpssye hazırlanıorum tek çarem bu
.Sizce sosyal fobi buna benzer şeyler mi? yoksa bende bi eksiklik mi var ?bunu yazarken bile ağlıorum duygusallıktaan,rezil olmaktan nefret ediyorum, düşündükçe çıldırcak gibi oluorum,ben bu kadar salak mıyım diyorum gebereyim gitsin bu kadar salak bi insan yaşayamayı haketmio diyorum...
Yorum