arkadassizlik

[bastirma]

merhaba arkadaslar sadece dusuncelerinizi bilmek istiyorum
Arkadaslar bugun cok dusundum su anda 18-19 yasindayim ilk yanlizlik deneyimim 5-6 yasinda mahallede oynarken olmustu dislanmistim dislanan cocuk durumundaydim orta okulda cok ciddi bir sekilde dislanmistim hic arkadasim yoktu ve herkesle kavga ederdim lisede hic arkadasim, yoktu birkac kisi disinda dislandim spor hayatim okul hayatim basarisiz aile hayatim kopuk insanlar bana farkli davraniyo cunki evet ben farkliyim bunu son 1 yilda gordum dusunus seklim insanlari analizim aliskanliklarim hersey farkli ve bazi insanlar bunu fark etti ama yararlari dokunmadi ask hayatindaki cok ciddi basarisizliklarim oldu ve beni cok derin sarsti sap gibi kalmak derler ya su anda o kelimenin tarif ettigi sey, benim bir yerden sonra yalnizligi yenemem ama yanliz hissetmeyebilirim diye dusundum ama hissettim sanki lanetlenmis gibiyim tipim vucudum gorunusum ortalamanin ustunde herseyin yolunda gitmesi gerekirken hicbirsey yolunda gitmiyor kusurlar aradim kendimde cok mu ciddiyim cok mu buyuk gibi davraniyorum ama sorun şu ki aslinda insanlarla iyi anlasiyorum ama insanlar is arkadasim gibi yani 5 saat birlikte olmamiz gerekiyosa 5 saat cok iyiyiz ama sonra tek basimayim hayatim boylemi gecicek merak ediyorum tek istedigim arada birileriyle takilmak dertlesmek cok mu sogukum veya cok mu kabayim ama bu ozellillerin hepsinin oldugu kisiler bile mutlu olabiliyolar arkadaslari olabiliyor ciddi bir psikolojik sorunum mu var belkide sosyopatim her ihtimali dusundum ama yok mantikli degil en kotu tarafi bu psikoloji benim hayat motivasyonumu cok dusuruyo ve kisir dongu yaratiyo isin icinden cikmanin yolu yok gibi arada bir takilip kafa dagiticak ne biliyim bahce islerini yardim edicek biri bile yok bu konuyu kimseye acamazdim ama tanimadigim kisiler olan sizlere acabilirdim

[raindrop]

Benim tek söyleyebileceğim maddi durumun yerindeyse bir bir piskoloğa git.

[1212mustafa]

Benim tek söyleyebileceğim arkadaş ariyosan bana mesaj atabilirsin numaranı iyi anlaşırız bence ayrıca hangi sehirdesin

[birzamanlarben]

askerde benden yaşca küçük bir arkadaş vardı..üzülerek söylüyorum sohbeti çok sıkıcıydı ..şahsen bu arkadaşa benzer bir kaç kişi daha tanıdım sıkıcı sohbeti olan..belki bende bir tuhaflık vardır bilmiyorum ama diyeceğim o ki (sakın alınmayın ,bunu sormak zorundayım ) insanların sohbetinizi sıkıcı bulduklarına dağir bir şüpheniz var mı ? (böyle birşey olsa bile yüzünüze söylemezler.mesela ben cesaret edemem bunu söylemeye.)..yazdıklarınızdan ,kendinizi ifade edişinizden sıkıcı biri olmadığınızı düşünüyorum . ..belkide yaşınıza göre fazla olgunsunuz.arkadaşlarınız biraz şamata gırgır eğlence arar,ancak bu sizde yoksa uyumsuzluk yaşanır....eğer böyle bir durum varsa yaşınızdan büyük olan insanlarla dialoğa girmeyi deneyin.

[alpaslan27]

insanların sohbetinizi sıkıcı bulduklarına dağir bir şüpheniz var mı ?

Ben kendi adıma konuşayım benim sohbetim sıkıcıdır.Şüphe duymak bir yana bunu direk anlıyorum.Karşımdakinin duruşu, gözlerini kaçırması verdiği cevaplar, başkalarıyla konuşmasına şahit olmuşsam benimle konuşurken ki farklar hemen ele veriyor ben bu yüzden ilk başlarda fazla muhabbet etmezdim.Şu anda tamamen kendimi insanlardan soyutladim.Dışarıya kesinlikle yanımda bir arkadaşla çıkmazdım 2 yada daha fazla kişi olursa öyle çıkardım.Hem benim hem karşımdakinin sağlığı açısından böyle daha iyiydi. 3 kişi çıkarsak ikisi sohbet eder ben dinlerdim ama tek arkadaşla çıkarsam o benle konuşmaya çalışır bende susardım onu dinlerdim en sonunda o da pes ederdi ve o aşamaya gelirdik.Benden sıkıldığını anlardım ve kendime küfretmeyi başlardım.

[Ronsard]

benim de yok.her yönden insanlardan üstünüm zeka karizma tip v.s. beni kıskanırlar.herkesle muhatap olmam.samimi olduğum en fazla 2-3 kişi vardır.ben de çok yalnız kaldım dışlandım boşver takma.kimsenin ahı kimseye kalmaz..

[forgetten]

insan yalnız kalamıyor doğası gereği ilişkiler kuruyor. arkadaşlık güzeldir. ama iyi seçimler yapmak gerek. genellikle girdiğim ortamda en iyi kalpli insanlar beni seviyor ve arkadaş oluyoruz. uzun yıllar sürüyor arkadaşlıklarım.

[Draconian]

Benim de pek arkadaşım yok sebebi insanlardan kaçmam ve diyolog kurmaktan kaçınmak. çünkü insanlarla sanal hayat dışında gerçek hayatta muhabbet edemiyorum. karşımdaki kişi konuştuğun da ben transa geçiyorum sonrasın da uyku basıyor sıkılıyorum ama bana sorulan soruları cevaplayabiliyorum bu hoşuma gidiyor. yeri geldiğin de susacağın, ağlayacağın, güleceğin kısaca kafa dengi bir arkadaş bulmak çok zor. size şunu önereyim bana yararı oldu bu durum. şöyle ki hastanelerin bağlı olduğu bir kuruluş lazım size o kuruluşun içinde insanların çeşitli sosyal aktiveteler yapabilceği bir ortam vardır. bütün psikolojisi iyi olmayan arkadaşlarımız o çatı altında toplanıyorlar. resim yapıyorlar, şiir okuyorlar, sinemaya gidiyorsunuz, beraber pikniğe falan gidiyorsunuz ve çeşitli etkinlikleri var. tabi başınız da bir doktor oluyor. siz istemeseniz de o doktor insanları gruplar haline sokuyorlar. o gruptaki arkadaşlarınla aynı ortam da bulunuyorsunuz. sizce de bu anlattıklarım size göre iyi gelmiyor mu ? denemekte yarar vardır. eğer isterseniz sizi bu durumdan çıkarabilenler de olacak kendiniz de aşacaksınız bu durumu. mutlu günler dilerim.