Duyuru

Collapse
No announcement yet.

<< Çekingen Kişilik Bozukluğu >>

Collapse
X
  • Filtrele
  • Zaman
  • Göster
Clear All
new posts

  • << Çekingen Kişilik Bozukluğu >>

    Arkadaşlar bende çekingen kişilik bozukluğu var. Bu konuyu oldukça fazla araştırdım ve her tanıma tamamen uyuyorum.

    Şöyle anlatıyım size: Hergün okulda herkesten uzak olmayı, derslerde bütün gün uyumayı istiyorum. Birileri benimle konuşursa yanlış cevaplar vermekten yada aşağılanmaktan korkuyorum.

    Bir sevgilim var onunla da yalnız kalkmak beni öldürüyor çünkü konuşucak konu bulamıyorum, bi şey anlatmaya kalksam saçmalarım ve onun canını sıkarım korkusuyla ağzımı açamıyorum. İntiharı ciddi anlamda düşündüm ve bir kere de kalkışmıştım.

    Köpeğimi kaybettim yaklaşık 1 hafta önce.. Yani beni hayata bağlayan çok az şeyin kaldığını düşünüyorum. Ve eğer hala kendimi öldürmediysem ailemi düşündüğümden ötürü...

    Ama bu beni içten içe yiyor. Bende diğer insanlar gibi kendimi kasmadan rahatça günümün nasıl geçtiğini anlatmak, espri yapmak ne bileyim bi şekilde kendimi kabul ettirmek istiyorum. En azından erkek arkadaşıma..

    O çok rahat dışadönük ve zeki bir insan. Aslında kendimi kanıtlayamamış olsam bile bi şekilde ben de öyle kalas gibi biri değilim. Ama işte sürekli kendimi kastığım ve korkumdan saçma sapan konuştuğum için nasıl bir karakterim olduğunu ifade edemiyorum.

    Bana yardımcı olmak için ne önerirsiniz?
    Gerçekten çok kötüyüm ya...

  • #2
    doktora başvurunuz.

    Yorum


    • #3
      Lady Delilah, doktora görünürsen mutlaka faydası olacaktır ama sana şöyle bir şey söylesem belki yol gösterici olur:

      Benim lise sonda aşırı derecede erkeklerle konuşma korkum vardı. Onlara yaklaşamıyordum..Geçmişe dayanan sebepleri vardı ama ne olursa olsun sonuçta bir türlü bu çekingenliği atamıyordum. Sınıftaki bir erkek arkadaştan kalem bile isteyemiyordum.

      Şimdi üniversite son sınıftayım ve en yakın arkadaşlarım erkekler..Hatta erkeklere daha kolay yaklaştığımı ve onlarla daha iyi iletişim kurduğumu fark ettim..Çünkü erkeklerin kızlara yaklaşımı daha farklı oluyor. Onların arasında böceklerin arasında çiçek gibi oluyorsunuz ve size daha farklı yaklaşıyorlar. Daha can kulağıyla dinliyor, sorunlarınızla daha ilgili oluyor, deliliklerinize daha toleranslı oluyorlar..vs ( farklı niyetlerle yaklaşanları bir kenara ayırıyorum çünkü biliyorsun, sen rengini nasıl belli edersen, sana da o şekilde muamele edilir) Bu ise arkadaşlık kurmada bir avantaj oluşturuyor.

      Bazen dezavantaj gibi görünen şeyleri avantaja çevirebiliyoruz. Tabi bunun için olmazsa olmaz bir koşul var: Öğrenilmiş çaresizlik kapanına kendimizi kıstırmamak ve biraz cesaretle iç dinamikleri ateşleyebilmek.
      Cesaret olmasa, yürümeyi bile öğrenemezdik, öyle değil mi..?

      Yorum


      • #4
        aynı sorun bendede var bende kızlarla konuşamıyorum
        ve en azından sevgilin varmış senin ben kızlarla konuşamadığım için o da yok hem aynı şekilde bende konuşurken saçmalarım diye filan düşünüyorum ama böyle sakin sakin düşününce korkacak bişey yok aslında
        karışındakide insan sende insansın hiç bi farkınız yok ve
        hem de sevgilim var demişsin yani sevgilin varsa bi kere
        zaten sevgilin seni sevdiği için seninle çıkıyordur yani sen saçmalasan bile
        bunları görmezden gelecektir umursamayacaktır
        sadece konuşurken düşünme
        aklına ne gelirse ağzından ne çıkarsa söyleyiver
        bir süre sonra zaten alışırsın

        Yorum


        • #5
          Ben de ilkokuldayken filan cok cekingendim, inanin insanlarin gozlerine bakamazdim, suclu bir insan gibiydim. Hatta orta okulda, lisenin baslarinda da. Cesitli ogretmenlerim velime bir psikologa gorunmemi filan tavsiye etmislerdir ve sormuslardir kucukken birsey mi yasadim de boyle oldum diye.
          Bu beni de boyle rahatsiz etti bir sure. Sonra nasil oldu bilemiyorum ama cok degistim. Eski cekingenlik kalmadi. Insanlarin gozlerine bakmak bir yana, gozlerimi patlatarak bakiyorum. Her ortama cekinmeden girebiliyorum, hatta ortamda ilgi odagi olabiliyorum. Sosyal hayaim degisti, cevrem genisledi. Hayat lehime.
          Iste boyle, ben bunu yapabiliyorsam sen de yaparsin. Sonucta herkes senin gibi bir insan, herkes yer yer sacmalar. Bu biraz da cevreye bagli bir durum. Etrafinda insanlar seni sIkIyorsa, biraz baskin tiplerse isin biraz daha zor. Iyi insanlarla arkadaslik etmeye bak derim. Konuskan ve atak insanlar da seni acacaktir emin ol.
          Rahat ol etrafta. Kendine inan ve guven. SIk sIk gulumse insanlara. Bunlar seni rahatlatacaktir umarim.

          Yorum


          • #6
            Dicle_ bu birazda insanın karakteri yada kültür birikimiyle alakalı. Sen gerçekten iyi biriymişsin ki bunu başarabilmişsin. Ama ben çevrenin getirilerine göre yeterli bi insan olduğumu düşünmüyorum.

            Mesela yazmakta çok iyiyimdir, yani öyleydim çünkü 1 senedir yazmıyorum. Fakat gerek insanlarla diyaloğum gerek mizahi yönümü ifade yolum çok yetersiz.

            Geliştirmek için şöyle bir uygulama yaptım; gece yatmadan önce veya yalnız kaldığım herhangi bi zamanda, aklımdan o gün geçirdiğim tuhaf ve eğlenceli olayları kendi kendime anlatıcak, ve belirli bir kalıba sokana dek o hikayeleri baştan aşağı düzenlicektim, sonunda istediğim hale gelince bu repliği sesli defalarca okuyup az da olsa aklımda tutmayı başarıcaktım. Böylece ertesi günü girdiğim ortamda aklımda anlatıcak bi hikaye bulunucaktı. Bunu 1 akşam denedim, olumlu sonuç verdi.

            Sizin bunun gibi bildiğiniz başka yöntemleriniz varmı kişisel gelişim adına?

            Yorum


            • #7
              Re: &lt;&lt; Çekingen Kişilik Bozukluğu &gt;&gt;

              Orjinal yazı sahibi: LadyDelilah
              Arkadaşlar bende çekingen kişilik bozukluğu var. Bu konuyu oldukça fazla araştırdım ve her tanıma tamamen uyuyorum.

              Şöyle anlatıyım size: Hergün okulda herkesten uzak olmayı, derslerde bütün gün uyumayı istiyorum. Birileri benimle konuşursa yanlış cevaplar vermekten yada aşağılanmaktan korkuyorum.

              Bir sevgilim var onunla da yalnız kalkmak beni öldürüyor çünkü konuşucak konu bulamıyorum, bi şey anlatmaya kalksam saçmalarım ve onun canını sıkarım korkusuyla ağzımı açamıyorum. İntiharı ciddi anlamda düşündüm ve bir kere de kalkışmıştım.

              Köpeğimi kaybettim yaklaşık 1 hafta önce.. Yani beni hayata bağlayan çok az şeyin kaldığını düşünüyorum. Ve eğer hala kendimi öldürmediysem ailemi düşündüğümden ötürü...

              Ama bu beni içten içe yiyor. Bende diğer insanlar gibi kendimi kasmadan rahatça günümün nasıl geçtiğini anlatmak, espri yapmak ne bileyim bi şekilde kendimi kabul ettirmek istiyorum. En azından erkek arkadaşıma..

              O çok rahat dışadönük ve zeki bir insan. Aslında kendimi kanıtlayamamış olsam bile bi şekilde ben de öyle kalas gibi biri değilim. Ama işte sürekli kendimi kastığım ve korkumdan saçma sapan konuştuğum için nasıl bir karakterim olduğunu ifade edemiyorum.

              Bana yardımcı olmak için ne önerirsiniz?
              Gerçekten çok kötüyüm ya...
              arkadaşım bendede aynı sorun var, insanlarla iletişimimm kopuk, içe dönük, çekingen birisiyim, yani çıkıtpta birşeyler söyleyemiyorum, hep yanlış şeyler, alakasız şeyler söylemekten korkuyorum, birşeyler söylerken kelimeler ağzımdan zorla çıkıyor ve hep dil sürçmesi oluyor yanlış şeyler çıkıyor ağzımdan... birisiyle erkek olsun kız olsun birarada duramıyorum muhabbet edecek bişeyler bulamıyorum,

              ben karakter olarak küçüklüğmden beri içine kapanık utangaç birisiydim ama kültür olarak iyiyim ve zekide birisiyim, kafamda birilerine anlatacak birşeyler var ama anlatamıyorum. birisyle muhabbete daldığımda hiçbirşey bulamıyoum anlatacak kafam duruyo adeta..

              bu bir hastalıkmılıkmı yoksa kişisel bozuklukmu bir tedavisi bir çözümü varmı. birde bende konsantrasyon bozukluğu ve hafıza sorunları var acaba bundanmı kaynaklanıyor anlamadım gitti...
              İNADINA GULUMSE HER YENİ DOĞAN GUNE...

              Yorum


              • #8
                her şeyin mantıklı bir sebebi vardır. kimse doğuştan çekingen değildir veya aynı şekilde girişken değildir. bizi şekillendiren çevremizdir.
                çekingenlik tamamen öz güvenle ilgili. bu özgüven eksikliğinin bi çok çevresel faktörü vardır. örneğin eğer otoriter bir ailede büyümüşseniz anne-baba tarafından susturulmuş veya cazalandırılmış olabilirsiniz. kendinizi ifade etme hakkı tanınmadığından bi özgüven eksikliği yaşarsınız. ve ilerde toplum karşısına da çıktığınızda acaba düşüncelerimi ifade etsem ters etki yaratırmıyım diye korkarsınız çünkü aile içindeyken hep böyle olmuştur... vs

                Yorum


                • #9
                  yukarda yazmış olan arkadaşlarıma katılıyorum mutlaka psikologa gitmelisin eğer ihtiyaç varsa psikyatristede aksatma enaz 5-6 seans gitmelisin bence farkı mutlaka göreceksin birde küçük bir not şimdiki düşüncelerini ve her seanstan sonraki düşüncelerini bir kağıda yaz aylar sonra karşılaştır sonucu çok iyi görebilmen için şimdiden bu düşünceleri kafandan atacağını ve yep yeni bir insan olacağını düşünüyorum aksatmamalısın....
                  ON YARGIYI YIKMAK,ATOMU PARÇALAMAKTAN DAHA ZORDUR

                  Yorum


                  • #10
                    çekingenlik bendede var ama insan sevgilisinden de çekiniyorsa durum ciddi demektir. demekki ilişkiler sevgilinle de yüzeysel.
                    kolay gelsin

                    Yorum


                    • #11
                      LadyDelilah "bi şey anlatmaya kalksam saçmalarım ve onun canını sıkarım korkusuyla ağzımı açamıyorum" demişsin herzaman senin anlattıların veya karşındaki kişinin anlattıkları can sıkmayacak diye bir kaide yok. ben sevgilimle konuşurken onun anllatığı şeylerden sıkılırım hikaye veya konu bitsede kurtulsam bu işkenceden dediğim olur ama bu anormal bişey değildir eminim yeri gelir benim anllatığımşeylerde onu sıkıyodur. insanlar bellibir noktayakadar birbirlerini taşıyabilir. sadece sevgilin için demiyorum genel yaşamdada bu böyledir. cevrene biraz bak okadarcok boş ve saçma konuşan insan varki sende illaki göreceksin. ama bu böyle insanların bile birsürü arkadaşları var vede seviliyolar. yani bunları düşünerek biraz kendini rahatlat konuşmaktan içinden geçenleri kelimelere dökmekten cekinme karşındakilerin tepkisini bukadar cok önemseme. sonuçta sende herkes gibi bir insansın rahatol sakin ol.

                      Yorum


                      • #12
                        Orjinal yazı sahibi: rehber_20
                        her şeyin mantıklı bir sebebi vardır. kimse doğuştan çekingen değildir veya aynı şekilde girişken değildir. bizi şekillendiren çevremizdir.
                        çekingenlik tamamen öz güvenle ilgili. bu özgüven eksikliğinin bi çok çevresel faktörü vardır. örneğin eğer otoriter bir ailede büyümüşseniz anne-baba tarafından susturulmuş veya cazalandırılmış olabilirsiniz. kendinizi ifade etme hakkı tanınmadığından bi özgüven eksikliği yaşarsınız. ve ilerde toplum karşısına da çıktığınızda acaba düşüncelerimi ifade etsem ters etki yaratırmıyım diye korkarsınız çünkü aile içindeyken hep böyle olmuştur... vs
                        Ben de böyle olduğunu düşünüyorum.Bir deb enmi ailem hem kendileri otoriter ve sertdi.Üç kardeşiz üçümüzde korkarak büyüdük ve bize hiç bir sorumluluk verilmedi.Ayrıca aşırı derecede asosyal bir aileydik.Şimdi üç kardeşimde birbirimizle aynı sorunları yaşıyoruz.Ben yanımda bütün sorumululkları üstlenecek biri olmadan ne evde yaşayabiliyorum ne dışarı çıkabiliyorum.İnsanlara ilk alışma aşamasında hep aynı sıkıntıları yaşıyorum .Yani hem çekingen hem bağımlı kişilik olmuşuz.Ayrıca üstüne sosyal fobi ve güvensiz ortamlar geliştiğinde bu durum bitene kadar günlerce süren panik atak.Yani yok yok anlıyacağınız.Ne kadar alıştığım arkadaşlarım da olsa topluluk içinde konşmak istedğimde heyecandan geberiyorum.Daha öncede farklı yerlerde bahsetmiştim.Evlenmek üzere yola çıktım ama tek başıma bir evin sorumululğunu nasıl alıcam ben tek başıma hiçbirşey yapamam korkusuyla adeta beynim vücuduma dünyada cehennemi yaşatıyor.Uykumda bütün bedenim alev içinde yanıyor bir aydır.Gecede göğüs sıkışması ve ter içinde 10 defa uyanıyorum belki.Yani bir aydır uykusuzum.Yemek yemek adeta zulüm.Benden bir küçük kardeşim bir kızla buluşucaktı ve iki gün boyunca hiç birşey yemedi buluşana kadar ve sürekli kustu.Bir küçüğü yeni bir okula başlığcaı için o da şu anda birşey yiyemeye başladı.Artık kendimizden başka hiç kimsede bu kadar abartılı belirtiler görmedğim için genetik mi biz doğuştan mı lanetliyiz diye düşünmeye başladım.Babamda gençkne böyle olduğunu söylüyor ve ayrıca babamda da yer yer panik atak ve sosyal fobi var.Sizce biz umutsuz vakalarmıyız.Ailece iyileşmemiz imkansız mı.Forumda bağımlı kişilik bozukluğunun tedavisinin zor olduğunu okudum.İyice moralim alt üst oldu.Gecelerde uyku sırasında bile sürekli aklımdan bu durum geçti.İyice çöküntüye uğramakdan korkuyorum.Ne olur yardım edin.Birşey söyleyin bir yol gösterin.Çünkü böyle yaşayamıyorum.Niye hepimiz böyleyiz biz yaşamayı haketmiyomuyduk diye düşünüyorum.Çünkü herkesin kolaylıkla yaptığı hayati faalyetler bile bizimi çin çok zor(( :cry:

                        Yorum


                        • #13
                          bendede bıraz var bu anlattıklarınız fakat bu derece degıl..
                          esımle oturup konusrum cekınmem ama mesela bır ısyerınde bıraz cekıngenım kalabalık arasına gırmekten cekınırım gırsem bıle heyecanlanır sohbette garıp davranıslar sergıleyebılırım belkı yanlıs cevaplar verebılırım bunun ıcın heyecanlanır fazla gırmek ıstemem bu tur ortamlara..
                          sanırım bu tur davrnıslar cocukluktan gelen ıletısım bozuklugundan kaynklanıyor..
                          mesela bunun aksıne bır cok gruplarla yapılan yarısmalara katıldım ama ozaman hıc cekınmıyorum..

                          örnegın bınlerce kısının onunde sadece 15 kısı oldugumuz bır grupla cıkıp folklor oynadım ve bır restourant ta cıkıp sarkılar soyledım..

                          bunlar cok ılgınc ...
                          bınlerce kısnın onunde cık sen oyunlar oyna fakat 5 10 kısının ıcıne girmeye cekın :S:S garıp ya
                          :?

                          Yorum


                          • #14
                            Liseye başlayana kadar ben de böyle değildim. Rahat 1 arkadaş çevrem vardı, yine bazı çekingenlikler yaşıordum ama beni sosyal ortamdan izole edicek kadar değildi.

                            Sanırım kendimi sorgulamaya iten olaylar (sevgilimden ayrılmam, eleştirici yapıda insanlar tarafından sözlü hakarete uğramam gibi..) sebebiyle bir iç çöküş yaşadım. Ve 4 yıl oldu hala kendimi toparlayabilmiş değilim.

                            Ve şunu da farkettim ki algılamada güçlük çekiyorum. Vericeğim cevaplar gecikmeli oluyor ve hızlı düşünememeye başladım. Bu kişilik bozukluğuyla gelen bi sorun gibi gözükmese de önceden böyle değildim.

                            Yorum


                            • #15
                              Farkına vardıklarınız her ne kadar size sadece sizde olduğu izlenimini versede, inanın bana sizin durumunuz diğer birçok çekingen kişilik bozukluğu yaşayan insan ile aynı. Bende çekingen kişilik bozukluğu yaşadım. Bende bu basamakları birer birer tırmandım. Bunun yanında anksiyete bozuklukları ve sosyal fobi yaşadım. Hala da yeri geldiğinde yaşıyorum.

                              Kendinizi yazarak ifade etmenizde çok iyi olmanıza şaşırmadım. Bilmiyorum, sebebi nedendir, ama galiba insan konuşurken ve yazarken beyninin farklı kısımlarını kullanıyor. İçine kapanık insanlarda da yazmak için kullanılan kısım daha gelişmiş. Sanırım sözel ve sayısal zeka ile alakalı. Sayısallar yazarak, sözellerde konuşarak kendilerini daha iyi ifade ediyorlar. Öyle görünüyor ki siz sayısalsınız.

                              İkincisi ben sizin bu sorunlarınızı kendinizi yakın hissettiğiniz birisiyle paylaşmanızı tavsiye ediceğim. Özellikle, sevgilinize karşı da olduğu için ona anlatmanızı öneririm. Size yardım ediceklerdir. Bu sorununuzu bildikleri içinde onların yanında daha rahat davranabiliceksiniz. Konuşmamanız dikkat mi çekiyor, benim psikolojik sorunlarım var deyin sıyrılın işin içinden. Çekingenliğinizle barışıp, çekingen yönlerinizi kendi yararınıza kullanın.

                              Onun dışında şuan bulunduğumuz site gibi, sizin yaşadıklarınızı yaşayanların olduğu ortamlara girin. Kendinizin yalnız olmadığını görmek daha rahat bir tavır almanızı sağlıyacaktır. Ki inanın hiç yalnız değilsiniz. O kadar çok çekingen kişilik bozukluğu yaşayan var ki bu ülkede. Gelin görün ki bir çoğu kendisine bunu itiraf edememiş.

                              Bu sorununuzu kabul ettiğiniz için onlardan bir adım öndesiniz.

                              Biliyorum geçmişte yaşadığınız utanç verici olaylar var ve zaman zaman geçmişten görüntüler gözlerinizin önüne geliyor ve sizi sıkıntıya sokuyor. Bunları yaşanmış kabul edip unutmalısınız. O anlara birdaha geri dönmiyeceksiniz yada kimse sen geçmişte bunları bunları yaptın demiyecek.

                              Bu anlattıklarımdaki en önemli nokta yaşadıklarınızı birileriyle paylaşmanız gerektiği kısmı idi. Bunun önemli etkisi olucağını düşünüyorum. Samimi olduklarınızla bu sorunlarınızı paylaşın ve ara sıra gelin burda sizinle aynı derdi yaşayanlar ile konuşun.

                              Yorum

                              İşleniyor...
                              X