Borderline

[iris]

Aranızda borderline teşhisi konmuş arkadaşlar varmı?
Neler yaşıyor,neler hissediyor,hangi ilaçları kullanıyorsunuz?
Paylaşırsanız sevinirim.

[alduinefe]

Yazını okuyunca şok geçirdim biri benım hayat hıkayemı calmıs sankı bu gece 1 2 saat sohbet etmek ıstersen ozel mesaj atabılırsın msn vb. bı sekılde ıletısım kuralım?

ortalama hayatlarımız bu sekilde demekki

[alduinefe]

banada yardım edin ölecem borderline tanısı var 6 yıl oldu ızdıraptan baska bişi deil diğer insanlara mutluluk veren seyler bana acı geliyo

[plahanx]

İçimde iğrenç bi boşluk var. O boşluk içimi kemiriyor. Etimi, beynimi. Dayanamıyorum çektiğim acıya. Gerçek bir acı duyuyorum tüm bedenimde ve zihnimde. Bir yanım bu acıdan zevk alıyor bir yanım çaresizce çırpınıyor. Çırpınırken çok insandan çok adamdan çok sokaktan geçtim. Çok seviştim çok yalnız kaldım. Sevilmedim. Bir gün bile sevilmedim.

Senin sorunun sevgi eksikliği, başka birşey olamaz, çözümünü düşünüyorum.

[amoklaufer]

İçimde iğrenç bi boşluk var. O boşluk içimi kemiriyor. Etimi, beynimi. Dayanamıyorum çektiğim acıya. Gerçek bir acı duyuyorum tüm bedenimde ve zihnimde. Bir yanım bu acıdan zevk alıyor bir yanım çaresizce çırpınıyor. Çırpınırken çok insandan çok adamdan çok sokaktan geçtim. Çok seviştim çok yalnız kaldım. Sevilmedim. Bir gün bile sevilmedim.

[plahanx]

merhaba iris,
bana da borderline teşhisi yaklaşık 6 ay önce kondu. insanı çok yoran,dengesizleştiren ,uçlarda yaşatan bir hastalık. mutluluk nedir bilmiyorsun,kimlik karmaşası yaşıyorsun.devamlı terk edilme duygusyla başa çıkmak zorunda olduğun için ilişkilerin de inişli çıkışlı oluyor. bazen intihar eğilimin dahi olabiliyor. ben bir psikologdan yardım alıyorum. ilaç kullanmıyorum.

Mutlu olmak istiyorsan eğer, uzaklaş bulunduğun yerden .. Gel sinopa yanıma, mutluluk = sinop ( tabi ben gelmeden önce öyleydi )

[amoklaufer]

Ben de borderline hastasıyım 21 yaşındayım. Ailemin zoruyla terapiye gidip ilaç kullanıyorum günde üç ilaç içiyorum bu durumdan nefret ediyorum terapilerde tutuk ve sessiz davranıyorum çünkü yardım istemiyorum. Ama bi yandan bu hisse de dayanamıyorum. Ölmeyi istiyorum. çok.

[nemesis4]

ya ben rasgeldim öylesine galiba bende hastayım yha bende neden oldgunu bılmıyordum

[maxkaramel]

korku, bilgiyle eşleştiğinde insani farklı kılan,havada kaldığında insani bozan tek duygudur.

[ofpuf]

Aslında sizleri hayata bağlayabilecek ufak ayrıntılar var.Mesela özgüvenini yitirmiş birisi, birine aşık olsa kendini toparlayabileceğini düşünürüm.Ama korkuları onu, yeni bir insanla tanıştırmaz.Eve kendini kapatmış biri, birşekilde ev dışında düzenli bir uğraş bulsa pek çok yol katedecektir.Sorunlarla başedebilme yollarını bulabilmek için dibe inmek lazım belki de.Yeter artık demek lazım.Madem bu hayat siz isteyince bitmiyor, hergün yeni birşey deneyin o halde.

huhhu. bu da güzeldi kardeş. bu arada yeri geldiğinde övmeyi bilen bir sevgili gerçekten özgüven veriyor insana

[esde76]

Merhaba ben 36 yaşındayım ve yaklaşık 1,5 yıl önce bana da borderline teşhisi kondu. Teşhis öncesinde defalarca deprasyon tedavisi gördüm. O zamanlar hep merak ediyordum çevremde bu kadar deprasyon tedavisi görüp iyileşen varken ben neden her tedaviden sonra daha kötü bir şekilde dibe vuruyorum diye. Meğer bu hastalıkta deprasyon tedavisi çok tehlikeliymiş tedavi sırasında kendini fazla iyi hissetmene sebep olurken tedavi bittiğinde eskisinden daha kötü dibe vurmana sebep oluyormuş. O yüzden teşhisimi koyan doktoruma çok şey borçluyum. İnsanın kendindeki tuhaflıkları anlamadan yaşamasındansa bilip yaşaması daha kolay oluyor. Ama bu hastalıkla mücadele etmek çok zor. Ben sürekli kendimi sorguluyorum acaba bu hareketimi hastalıktan dolayımı yapıyorum diye. Ama sonunda anladım ki aslında yaşam biçimimin tamamına bu hastalık şekil veriyor. Zaten en acısıda bunu anlamak bu hastalık sizin karakteriniz haline geliyor. Tabi bu iş burda daha da zorlaşıyor. Benim en çok sıkıntıya düştüğüm konular kendimi devamlı bir boşlukta hissetmem, hiç geçmeyen bir sıkıntı ve özel ilişkilerde yaşadığım tutarsızlıklar, kontrol altında tutamadığım öfke nöbetleri bazen sadece oturduğum yerden evin bütün eşyalarını paramparça edebiliyorum. En kötüsüde içimdeki o boşluğu doldurmak ve sevgi açlığımı gidermek için kontrolsüz cinsel ilişkilere girmek. O an için kiminle birlikte olduğumun hiç bir önemi kalmıyor. Bazen geriye dönüp baktığımda Allahım ben bu adamla nasıl birlikte oldum diyebiliyorum. Şu an devam etmekte bir ilişkim var. Yaklaşık 1 yıldır devam ediyor. Ama onun benimle yeterince ilgilenmediği zamanlarda başka arayışlara giriyorum. Örneğin geçen hafta 3 günde hergün başka bir erkekle birlikte oldum. İşin tuhaf tarafı borderline kadınlarının çekiciliği konusunda yapılan tespit doğru galiba çünkü bir kez senin etkine giren bir erkek seni sürekli istemeye başlıyor. Sanırım bu yaşadığımız her duyguyu uçlarda yaşamamızdan ileri geliyor. Cinselliğide yaşarken en uçta yaşıyoruz ve erkekler bunu bir türlü unutamıyor. Tüm bunları yaşadıktan sonra sadece 1 an için pişmanlık duyuyorum ama hemen geçiyor çünkü bu hastalıkta pişmanlığada yer yok. Otokontrolumuzun olmaması ve güdülerle yaşamamız yüzünden hatalarımızı fark edip bunları düzeltemeye ya da engellemeyede çalışmıyoruz. Belkide intihar oranının bu kadar yüksek olmasının nedenide budur. Çünkü intihara kara vermek bir anlık birşeydir. Yani tam bize göre ) Bu hastalığın bir insana neler yapabildiğini ancak bu hastalığı yaşayan anlayabilir. O yüzden boşuna normal olan insanlara kendinizi anlatmaya çalışmayın. Boşuna çaba göstermiş olursunuz. Sonuç olarak Allah yardımcımız olsun. İşimiz gerçekten zor....

[rüzgar1978]

Selam..
Öncelikle büyük gecmis olsun..Ben 33 yasindayim ve Borderline hastasiyim..senelerdir tedavi görüyorum tabi hastalik gerekcesiyle bir basliyor bir birakiyorum..Öncelikle söylemeliyimki bu hastaligin tedavisi yok..Yani ilac kullanayim terapi olayim gecsin diye bisey yok..Ben Almanyada yasiyorum ve burda gercekten cok iyi borderline´lara özel klinikler var ve sirf bu sene 3 degisik klinikte kaldim ve sene sonuna yine yatmam gerekiyor..Demek istedigim, bu hastalik cocukluk yaslarinda basladigi icin, bir nevi karakter olarak kabul ediliyor..Ve bir insan karakterini nasil cikarip atamiyorsa, bu hastalikta öyle bisey..pis. tedavi cok önemli ve uzun sürüyor..aslinda ömür boyu diyebilirim..Spor, el isleri, hobby kücük hedefler, düzenli günlük hayat(yatma kalkma, yemek saatleri düzenli) cok önemli..
Icinizdeki öfkeye karsi spor genellikle yorucu veya sinir atabilceginiz, karate, ok atmak, ata binmek rahatlik saglayabiliyor..
Hayvan seviyorsaniz, ev hayvani edinin
Güclü tarafinizi besleyin büyütün koruyun
Icinizdeki kücük cocugu karsiniza alin, neye ihtiyaci oldugunu sorun, onu sevin, deger verin, affedin, mükafatlandirin
Yani bu hastalikla iyi gecinmeye bakin..Belki önüne gecemeyiz ama yanyana yürümeyi basarabiliriz borderline´la..
Aslinda bu hastaliginda iyi taraflari var..En ünlü sanatcilarin (ressam, yazar, refisör) hastaligidir bu..Yaraticiyiz, Güclüyüz..Hayatta kalmayi, savasmayi cok iyi beceririz..
Sosyal hayatta, karsinizdaki insanlara bir ayna gibi bakin..Aksiyona reaksiyondur bize olan tepkileri..Yani kimse bize kötü davranmayi görev haline getirmemistir, genelde biz sinirleri yipratiriz..
Size kötülük yapmis oldugunu sandiginiz insanlari affetmeye calisin..
Esinizle, ailenizle, cevrenizle konusmayi deneyin..
Basarilar, sevgiyle umutla kalin

[maxkaramel]

Tabi konuyu üst bir dilden değil de, duygusal olarak yorumlamak istersek yüreğinde bomba taşımak diyebiliriz.

[BeyZade]

borderline anlatılmaz yaşanı r çünkü tarife sığacak kadar gözle görülür, elle tutulur değildir onu karakterimizde gizleriz

[maxkaramel]

borderline' ı en güzel tanımlayan şey, ne tam bir nevrotik ne tam bir psikotik olmasıdır. Bir sözlük entrysinde okuduğum gibi bir borderline ile bir şizofren arasındaki fark ,borderline gerçeğin ya da gerçekliğin az ya da çok farkındadır,şizofren ise gerçeklik algısını yitirmiştir.