Tweet
selamlar. 3 yıldır anxiety ve major depresyon tedavisi görüyorum. ilk başta ilaçlara şükür ettim. panik atağım ortadan kalktı. geçmişim. cipralex risperdal depreks norodol son durağım efexor xr oldu. doktorumun dediği,major depresyonun geçmeyen şekli bende mevcut ne güzel. tedaviyle geçmesi gerekirken başa sardı hep. kendimi asla suçlamadım. bu yüzden.
ne yaptığımın farkında değilim. 1 yıldır psikiyatr gitmiyorum tek sebebi çare olmadığı için. hiç birinizde olduğunu düşünmüyorum fakat. hastalığım mutlu olamamak. başıma iyi bir şey gelsede mutlu olamıyorum. hayatım boyunca çabaladığım tek bir neden. mutlu olmak, sabahları kalkınca motivasyonunuzun sıfır olması ne demek bilemezsiniz. günden güne erimek, günden güne çürümek gerçekten çok kötü bir şey. iradesi olmayan ama sürekli çabalayan ben. bu tabiri caize bu aptal ilacı azaltmadan bırakıyorum. 150 mg olarak kullandığım. kimi zaman hafızamı bodoslama geriye çeviren içtim mi içmedim mi diye unutturan ara sıra 300 e kadar fırladığım. ilacı azaltmadan bırakacağım. bıraktıkdan sonra ki halimi merak ediyorum. 1.5 yıldır kullanıyorum. bir zehir gibi vücuduma yayıldı atmam lazım. ve ihtiyacı olmayan hiç kimse bu ilacı kullanmasın. çünkü yan etkileri hiç bir ilaçta yok. en baba uyuşturucu da yok. requiem for a dreamı yaşıyorum almadığım zamanlar ve bugün 4 cü gün baş dönmeleri ve zamanın geçmemesi canımı sıkıyor. işin komik tarafıda grip oldum. ikisini birden çekiyorum. bu ilaç, seni sen yapan. herşeyi alıp götürüyor.
yaşam enerjim kalmadı. yaşım 19 ve ruhum 50 yaşında. bunun ilaçla alakası yok ama misilleme yaparsam ilaçta çok destek çıkıyor. yahu ne demektir. 500 mt yürüyünce 2 saat koşmuş gibi terlemek? ne kadar uyusanda halsiz kalkmak? kilo problemini zaten söylemeyeceğim. 55 kilo ile başladım tedavi 80 e çıktım. şimdi 72 yim. sanırım rayına oturmaya çalışıyorum. irademle 8 kilo vermişim. istek 65. bakalım.
ne yaptığımın farkında değilim. 1 yıldır psikiyatr gitmiyorum tek sebebi çare olmadığı için. hiç birinizde olduğunu düşünmüyorum fakat. hastalığım mutlu olamamak. başıma iyi bir şey gelsede mutlu olamıyorum. hayatım boyunca çabaladığım tek bir neden. mutlu olmak, sabahları kalkınca motivasyonunuzun sıfır olması ne demek bilemezsiniz. günden güne erimek, günden güne çürümek gerçekten çok kötü bir şey. iradesi olmayan ama sürekli çabalayan ben. bu tabiri caize bu aptal ilacı azaltmadan bırakıyorum. 150 mg olarak kullandığım. kimi zaman hafızamı bodoslama geriye çeviren içtim mi içmedim mi diye unutturan ara sıra 300 e kadar fırladığım. ilacı azaltmadan bırakacağım. bıraktıkdan sonra ki halimi merak ediyorum. 1.5 yıldır kullanıyorum. bir zehir gibi vücuduma yayıldı atmam lazım. ve ihtiyacı olmayan hiç kimse bu ilacı kullanmasın. çünkü yan etkileri hiç bir ilaçta yok. en baba uyuşturucu da yok. requiem for a dreamı yaşıyorum almadığım zamanlar ve bugün 4 cü gün baş dönmeleri ve zamanın geçmemesi canımı sıkıyor. işin komik tarafıda grip oldum. ikisini birden çekiyorum. bu ilaç, seni sen yapan. herşeyi alıp götürüyor.
yaşam enerjim kalmadı. yaşım 19 ve ruhum 50 yaşında. bunun ilaçla alakası yok ama misilleme yaparsam ilaçta çok destek çıkıyor. yahu ne demektir. 500 mt yürüyünce 2 saat koşmuş gibi terlemek? ne kadar uyusanda halsiz kalkmak? kilo problemini zaten söylemeyeceğim. 55 kilo ile başladım tedavi 80 e çıktım. şimdi 72 yim. sanırım rayına oturmaya çalışıyorum. irademle 8 kilo vermişim. istek 65. bakalım.
Yorum