korkuyorum... fikirleriniz..

[blackbutterfly]

her şeyden.. depresyona girmekten, kendimden korkuyorum.. çok mutlu bi dönem yaşayıp ardından dibe batmak değil istediğim, nedensiz gülmek sonra nedensiz ağlamak da değil.. ama hasta olduğumdan mı bilmiyorum, kafamda sürekli bunlar var.. acaba böyle devam edecek mi, depresyona girecek miyim.. tatsız, tuzsuz, nedensiz ağlayıp, sıkılmanın ötesine geçtiğim bi dönem.. gene sıkılıyorum gene huzursuzum arada.. ama böyle devam etse.. bense kronikleşen bi depresyon döneminden, benim hayatım zaten anlamsızdı diyeceğim bi dönemden korkuyorum.. annemlerin "bi aralar iyiydin sen kızım, şimdi ne oldu neden hiç dışarı çıkmıyorsun, gel bizimle bak açılırsın" deyip de, dedikleri her şeyi anlamsız bulacağım bi dönemden korkuyorum.. bitmeyen kavgalardan, annemin ağlamalarından, ağlarken ona bişey olacak mı diye kendi üzüntümü unutmaktan, o zamanlar ne güzeldi deyip aslında bi özelliği olmayan geçmiş günleri gözümde büyütmekten ve bunun için ağlamaktan korkuyorum.. kronik depresif demişti psikiyatr bana, neyin ne olduğunu bilemez haldeyim biraz.. ne olacak bilemez haldeyim.. bu korkutuyor beni.. keşke arada ağlasam ve arada gülsem de normal insanlar gibi olsam diye geçiriyorm içimden.. ama diğer insanlardan çok şanssız olduğumu düşündüğüm, kendimi zavallı gördüğüm o döneme o düşüncelere girmesem.. haklı çıkmaktan korkuyorum.. dediklerim çıktı demekten.. bende bi anormallik var, her şeyde hüzün var tat yok demekten korkuyorum.. önceden olacakları bilmekten.. insan kendini tanıyınca önceden ne olacağını bilir mi ki? fikirlernizi merak ediyorum, okuyup cevap yazan herkese teşekkürler şimdiden..

[beterbocek]

hemen hemen aynı durumdayız. henüz olmamış belki de hiç olmayacak şeyleri düşünüp kuruntulara düşmek...ölümü çok sık düşünür olmak...bir gece intihara kalkışıp,ertesi gün bu hayat ne güzel demek.bir an hayata dair umutlarla coşkuyla dolmak planlar yapmak,10 dk sonra herşeyin ne kadar da gereksiz olduğunu düşünmek. duyguların son derece değişken olması,araba çarpacağını ve sakat kalacağını düşünmek,bi tinerci tarafından öldürüleceğini düşünmek,evine her an hırsız gireceğini düşünüp uyuyamamak çoğu zaman. dünyadaki bütün felaketler pusuda beni bekliyor :twisted: ben sanırım ruhumun dengesizliğine alıştım ve bu şekilde yaşamayı öğrendim.yapacak birşey yok. ilaca başladım daha beter oldum.içime kpandım sorunlarımı çözemez oldum doktorlara asla güvenim kalmadı.

bu dünyada tesadüfen yaşıyoruz her an trajikomik bi olaya karışıp gidebilirz. ne yapacaz.

ben depresif dönemlerimde ağlıyorum çok ağlıyorum çevremdeki herkese küsüp sonra vicdan azabı çekiyorum. belki gelecek olan güzel sürprizleri bekliorum. ikimizin de yaşadığı bir dönem belki de. gelip geçecektir.Allah somut acılar vermesin

[blackbutterfly]

evet duyguların çok tanıdık.. dönem dönem yaşayabilir insan bunları ama depresyona girip çıkamamak korkutur oldu sanırım beni.. o felaketleri yaşadığımı hayal edip korkardım ben de.. şimdi yok onlar.. sen nasıl hissediyorsn bu sıralar?
belki de hiç olmayacak bir dönem diyorsun ya, keşke ben de buna inanabilsem.. gerçekten öyle bi dönem hiç olmasa.. hayat hiç tekrar etmese.. aynı şeyleri yaşıyoruz hissine hiç kapılmasak.. ruhum bigün iyi bigün kötü olsa ama tamamen kötü olmasa çok uzun sürmese..
sağol arkadaşım yorumun için...

[beterbocek]

ben şu sıralar yine çok çok iyiyim. seviyorum bedbaht hallerimi de aslında. sadece bi konuda anlatmıştım belki görmüşsündür arkadaşım. en son işimden kıskanç bi kadının yüzünden ayrılmak zorunda kaldım. şimdi yeni bi başlangıç başıma aynı şey gelecek diye endişeliyim çalışma isteğim yok ama mecburum çalışmaya ve günler nasıl geçecek diye bakıyorum. bir de çıkıp biri bana aşık olur ve başıma bela olursa diye yeni ortamlara girmekten insanlarla konuşmaktan korkuyorum. sosyal fobi başlıyor sanki. sadece bu sıralar ölmeyi düşünmüyorum canım ve ağlamıyorum oldukça iyiyim yani

[blackbutterfly]

sevindim canım senin adına... ben de öyle ölmeyi düşünmüyorum yaklaşık geçen bahardan beri.. ama tabi bu depresyonu ortadan kaldıran bi etken miydi bilmiyorum.. hep iyi oluruz inşallah canım ne diyim..

[GENOM-1974]

aynısı bendede var

bendede anksiyete bozukluğu var... paxil kullanıyorum...gerçekten zor bir hastalık insanı her yönden esir alıyor işin en kötüsü ilaçlarla bira iyi olsanda bırakınca tekrarlıyor,,,ne olcak bilmiyorum...allah hepimize acil şifalar versin.