Haksızlığa uğradığın zaman bunu sindirememek takıntı mı?

[dennizz77]

Beni üzen kişiye hak ettiği cevabı verdiğim halde olaydan sonra hem tartıştığım için üzülüyorum hem bana ettiği haksızlığı sindiremiyorum .Bu duygu durum bazen birkaç ay devam edebiliyor o yüzden insanlarla tartışmaktan hep çekiniyorum.Açıkçası kendimi savunmak,haksızlığa uğramaktan daha çok yıpratıyor beni.Bir de çevremde beni tanıyan insanların benim için ne düşündüklerini(tartışmadan dolayı)düşünmek öldürüyor.

[bir dost]

Şahsi fikrim...
Tartışmaktan asla pişman olma. Aslında hayatta olan hiç bir şeyden pişman olmamak gerekir. Tabi ki aşırıya kaçmadan...
Bence kafaya takmak yerine birilerine anlat ve rahatla.
Hayat zaten sonsuz savaşımlardan oluşuyor malesef...
Hayatı ve güzelliklerini de yaşamaya bak. Asla başkalarından dolayı kendine zehir etme
Tartışmak, kavga etmek bazen insana yeni kapılar da açabiliyor.
Yeter ki o açılan kapıyı olumlu bir şey olarak görebil.
Hayatta başımıza gelenleri mağlubiyet olarak görmemek lazım
Kendini tanımak, hayatı olduğu gibi kabullenmek lazım
Daha iyiye ve güzele yönelmek lazım, zorlukları gözardı etmeden tabi.

[bir dost]

insan birine anlatınca rahatlayamıyor ki olayı daha çok kafasında çeviriyor resmen fantazilerini artırıyor olayla ilgili bence kimseye anlatma

Bana katılman şart değil. Gerçi sen arkadaşımıza yönelik söylemişsin.
Ben diyorum ki 1-tepkini göstereceksin o şahsa karşı 2- üstündeki stres azalmadıysa da biriyle paylaşacaksın 3- unutacaksın 4- ne olacaksa da olacak, umursamayacaksın
Ben buna inanıyorum. İstemeyen inanmaz

[bir dost]

tepki göstermek doğrudur stres azalmaz genelde biriyle paylaşınca onun fikri daha iyi diye başkasıyla daha paylaşıyosun o kesmiyo başkası başkası böyle devam ediyo bence paylaşılacak biri varsa o da iyi bi psikologtur başka kimseyle paylaşma sonra en yakın arkadaşın dahi olsa kullanır sana karşı şuna bakın on yıllık arkadaşım en ufak bi tartışmada söylediklerimi bana karşı kullandı

Bunları yazmak değil, kendi başına gelenleri anlatmak değil, kendini değiştirmek asıl gerekli olan. Bu şekilde düşünüyorum

[dennizz77]

aslında kendimin farkındayım, ah kendini değiştirmek sanırım bu iş sadece farkındalıkla olmuyor beyin kimyası herşey orada .Teşekkürler sizlerle konuşmak çok iyi geldi

[dennizz77]

ben de sen gibiyim canım demek ki cevap versen dahi hırsını alamıyorsun dobra bi insansın

dobra olmak ama kırmadan

[dennizz77]

suskun kalmak öncelikle problem çıkmasın diye sonra da efendilikten ama dediğin gibi sanırım önce bi tartıyorlar insanı

[Foreign Trader]

haksızlıga ugradımmı sindirmiceksin
cunku karsı tarafta alışkanlık yapıyor bu sefer devamı hep geliyor nereye kadar sindir sindir bi yerde patlıyorsun bu seferde problemli insan oluyorsun
en başından tavrını koy kendini ezdirme
haksızlık yapan adam bi bakıyor zaten bu pısar kalırmı yok bu pısmaz üstümüze atlar diye düşündüklerinde haksızlık yapamıyolar
denedim!!

evet kesinlikle zeytindalına katılıyorum ... örnek vereyim kendimden :
kurumsal geçinen ama aslında bir aile şirketi olan özel bir firmada dış ticaret müdürüyüm. iş için lazım diye beni rusça kursuna gönderin dedim. patron önce tamam dedi sonra burada firmadan çalışan aileden birtakım akıl danışmanları var, aileden onlarla konuştuğundan eminim sonra sözleşme yapacaksın iki yıl ayrılmicana dair dedi. ayrılırsam kurs parasının iki katını isticeklermiş benden. önce tamam demiştim sonra düşündüm ee dedim tamam bir şey oldu ayrıldım tamam benim için harcanan ne ise öderim de iki katı da ne oluyo ?? dedim ki tamam imzalarım ama iki katı olarak değil. bana neler sölediler. yok pazarlık yapıyormuşum da yok çok uzatıyor muşum da . niyetimi sorguluyorlarmış ta bilmem ne. yani sen kursu alıp gidicen demek istiyorlar. hiç öyle bir niyetim yoktu başlarken valla. ama şimdi ciddi ciddi düşünüorum buradan ayrılmayı.
ben s.laktım haftanın iki günü eve gitmeyip rusça gibi zor bir dersi almayı gecenin onunda eve gelmeyi. bu kadar da olmaz yaaa başlarım kurslarına. dedim ben sözleşme filan imzalamıyorum kendim karşılıcam. ilk kuru ödemişlerdi çünkü .. bu ay zorlucak beni ama çok zorlarsa bırakırım ilk kurdan sonra napim
kendimi ezdirmicem. hep tamam dedim okey dedim alıştılar bee.
artık geri adım atmıyorum isterlerse kovsunlar. tazminatımı alır a giderim en azından

[nekine]

öfkeyle kalkan zararla oturur.

[Foreign Trader]

Öfkeden bahsedilmiş. eskiden bu konuda çok kötüydüm gerçi hala öfkeleniyorum ve bu bana çok zarar veriyor. içim içimi yiyor. çok saygılı bir insanım büyüklerime karşı ama bu eziklik gibi algılanıyor bazen. bende artık saygı çerçevesinde büyüklerim bile olsa hakkımdan taviz vermemeye karar verdim. hak verilmez alınır :RpS_thumbup:

[Foreign Trader]

ya ne zararı ya bazen de ne olacaksa olsun demeli bi i nsan dalmalı

eğer artık iş işten geçmişse aynen bencede :RpS_mad: direkt dalınmalı :tinysmile_shy_t:

[dennizz77]

bazılarına sabırla yaklaşım daha sonra öfke yoğunluğuyla son buluyor

[dennizz77]

''alttaki o ezilmişlik olsun güçsüzlük olsun ya da başka bir duygu olsun o temizlendiği vakit.''sen bunu nasıl başardın?ben de olan bir ezilmişlik duygusu mu bu nasıl oldu nasıl yenerim
yazndan çok etkilendim

[dennizz77]

şu bir gerçek ki kendine güvenen insanlara kimse haksızlık muamelesi yapamıyor bunu herkes biliyor bunu nasıl yaşadım 6 a kedim kendime antidepresan başladım (bir arkadaşımın sorunlarımı doktoruna anlatmasıyla )özgüven tavan yaptı ozaman.ilaç bitti 7 ay geçti yine yeniden başladı herşey

[labirent]

valla şunu söyleyeyim, bu bakış açılarıyla öfke falan hayatta dinmez.

genelde öfkelendiğimiz belli konular vardır. insanlar değişse bile hayatımızın çeşitli evrelerinde, sanki hep aynı sorunu ve haksızlığı yaşıyor gibi hissederiz.

ancak gerçek şudur ki, o haksızlık duygusu, ya da öfkelenilen durum geçmişte bir zaman oluşmul ve duygusu kalmıştır. öfke de korku gibi kapatmadır, alttaki başka bir duyguyu genelde bir konudaki güçsüzlük zayıflık duygusunu kapatır. ben bu konu üzerine çok çalıştım ve çalışmaya devam ediyorum. böyle çok öfke patlamalarım oluyordu, belli tür durumlarda. sonra altındaki duyguya ulaştım.

karşımdaki insanın beni ezdiğini düşündüğüm için öfkelendiğimi keşfettim. ama ezilmişlik duygusu bende zaten çokta oluşmuştu. böyle bu duygunun ilk oluşma aşamasına benzer her durumda ben kel alaka biri de olsa beni ezdiğini zannedip aşırı tepki veriyordum. çok öfkeliyken bu duygu üzerine görsel bir çalışma yaptım. ve çok şaşırdım, duygu anında ama anında yok oldu, çünkü öfkeye değil ezilmişlik duygusuna çalıştım. onu iyileştirince, öfke anında geçti.

bu sitede papağan gibi aynı şeyleri yazıyor gibi gözükebilirim ama gerçekten denediğim ve şaşkınlıktan ağzımın açık kaldığı bazı şeyler var, duygularla ilgili öğrendiiğim. o yüzden bıkmadan usanmadan anlatmaya devam edicem, insanlar anlayana kadar.

ve size garanti veririm, alttaki o ezilmişlik olsun güçsüzlük olsun ya da başka bir duygu olsun o temizlendiği vakit. karşısına geçip biri küfür de etse, gülüp geçiyorsunuz, etkilenmiyorsunz bile. temizlenen alt duygu tetiklenmiyor çünkü. o yüzden tavsiyem nolur yüzeyin altına da bakın. yoksa hayat boyu sürer.

yaptığın o çalışmadan bahseder misin?