Aklıma geldi işte...

[serpilay]

4 yıldır evliyim,henüz çocuğum yok.Niye yok?Çocuğu çok önemsediğim için yok.Yıllarca annemi beni ve ikizimi yanlış metotlarla terbiye etmekle suçladım.Şartlar öyleydi,diyor.O zaman doğurmasaydın,diyorum.Annem bize çok ağır şeyler yapmamış,hani tv'de falan izliyorum,yine de şükür,diyorum.Ama cehalet ,şimdiki yetişkini öyle dönülmez acılarla boğuşturuyor ki...
Lütfen çocuğunuza kendisini değerli hissettirin.Kendini güvende hissetsin.Seviliyorum,arkamdalar,desin.
Annem çalıştığı için kardeşimle bana köyde babaannem bakmış.Hafta sonları babam ve annem yanımıza gelirlermiş,biz de ayrılırken ağlarmışız ortalığı birbirine katarak.Babaannem çocuklar ağlamasın,unutsun! diye 'Bak,anneniz kötü,iyi olsa sizi atıp gider miydi?' diyerek bizi avutmaya çalışırmış.Niyet iyi ve babaannemle annem arasında da bir sorun yok.Biz ,aşırı korumacı bir tavırla yetiştiriliyoruz ve okul çağımız geliyor.Artık o kötü annenin! yanına geliyoruz ve sorunlar başlıyor...Okula alışamıyoruz,sosyal ortamlardan kaçıyoruz,güvensiziz,birbirimize yetiyoruz.
Ergenlik de sorunlarla geçiyor.Sosyal fobi teşhisi koyuyor rahmetli Atalay Yörükoğlu.Ünv. bitiyor.İş bulmak zor ya,ne iş olsa yaparız,diyoruz.Ne iş olsa yaparım,masum bir laf değil mi?Değil,şimdi anlıyorum ki (kendi açımdan) bu, kendine değer biçmemekmiş.Ne haddime benim gönlümdeki,bana uyan mesleği seçmek.Okuduğum alanının çok uzağında,babamın yönlendirdiği bir işe yıllarımı verdim.Çok mücadele verdim,ama olmadı.
Evlilik kararı...O çok mu farklıydı?Evet,kendi seçtiğim kişiyle evlendim ama aynı saplantılı,çarpık düşüncelerle.Sen çok önemli,değerli biri misin ki, mesleği ve tahsili senden üstte(o zamanki bakışım bunların önemli olmadığı şeklindeydi.Bu,savunma mekanizması gibi bir şeymiş meğer.Yanlış anlaşılmasın şekli hallere takılmıyorum ama bunun yanlış benlik algımdan kaynaklanması çok acı) ve en önemlisi ailene layık ve senin değerini bilecek ailesi olan birini talep ediyorsun?
Şu an yıllarını, daha iyi olur diyerek yanlış bir mesleğe vermiş ve eşi tarafından kısmen,eşinin ailesi tarafından da hiç ama hiç değeri bilinmeyen,aşağılanan,orda burda iftiralar atılan,nasıl ayırırız bunları diye planlar yapılan bir kişiyim.Ailem bu konuda hiç bir zaman beni desteklemedi.Hatta eşim beni anneme şikayet etme küstahlığına sahip.Sanki beni değil de eşimi doğurdu kendisi.
Velhasıl,ben bunlardan çok dersler çıkardım.Hepsinin kaynağı kendine değer biçmemek.Bunun adı şımarıklık,kendini beğenmişlik değil.Bunu yapmalıyız.Ayrıca küçükken hatırlıyorum,küçükken ev gezmelerine gittiğimizde çocuklar hep birbirlerini şikayet ederler ya;biz hep(ikizim ve ben) şikayet edilen taraf olurduk.Demek şikayet etmişiz,etmemeyi öğrenmişiz,çünkü hep biz şuçlu görülmüşüz.
Ne olur çocuklarınıza kendilerini değerli, sahipli hissettirin....

[fernando torres]

bence sizde bir çocuk yapın

[adamgibiadam]

okudugum bir çok makalede uzman görüşlerinde hep belirtilen bir nokta var.'çocuklara sevildiklerini hissettrin belli edin' diye geçer.ileriki yaşlarda yaşanan bir çok psikolojik problemler,tercih edilen yaşam biçimi,madde bagımlılıkları bir çok problemin temelinde sevgisizlik var.ayrıca birçok anne-babanın başka bir hatasıda çocuklarının hayatlarıyla ilgili seçimlerde yönlendirmek,yardımcı olmak degilde direk çocugunun hayatını yönetmek gibi bir egilim var.gerek okul,iş,evlilik gibi bir çok konuda karar mekanizması olmaya çalışılıyorlar.onların tabiki hayat tecrübeleri fazladır belki herşeyinde en iyisini onlar bilirler.onlar yaşamımızın büyük bir parçası ama müdahale ettikleri hayat onların degil...

[serpilay]

Ben size bir şey diyeyim mi?Çocuk planını erkek kardeşinin düğününde rahat oyun oynayabilmeye göre yapan insan tanıdımBen daha ne diyeyim?Belki benimki de mükemmeliyetçilikten kaynaklanıyor , kadere teslimiyet eksik ama çocuk yetiştirmek önemli.O , hayata bizim gözümüzle bakacak.Biz puslu gözlerle mi ona model olacağız?

[fernando torres]

Ben size bir şey diyeyim mi?Çocuk planını erkek kardeşinin düğününde rahat oyun oynayabilmeye göre yapan insan tanıdımBen daha ne diyeyim?Belki benimki de mükemmeliyetçilikten kaynaklanıyor , kadere teslimiyet eksik ama çocuk yetiştirmek önemli.O , hayata bizim gözümüzle bakacak.Biz puslu gözlerle mi ona model olacağız?

böyle düşünüyorsunuz ya, bir çocuğunuz olsa, gerçekten harika bir evlat yetiştirmiş olursunuz....

[fernando torres]

okudugum bir çok makalede uzman görüşlerinde hep belirtilen bir nokta var.'çocuklara sevildiklerini hissettrin belli edin' diye geçer.ileriki yaşlarda yaşanan bir çok psikolojik problemler,tercih edilen yaşam biçimi,madde bagımlılıkları bir çok problemin temelinde sevgisizlik var.ayrıca birçok anne-babanın başka bir hatasıda çocuklarının hayatlarıyla ilgili seçimlerde yönlendirmek,yardımcı olmak degilde direk çocugunun hayatını yönetmek gibi bir egilim var.gerek okul,iş,evlilik gibi bir çok konuda karar mekanizması olmaya çalışılıyorlar.onların tabiki hayat tecrübeleri fazladır belki herşeyinde en iyisini onlar bilirler.onlar yaşamımızın büyük bir parçası ama müdahale ettikleri hayat onların degil...

yazdıklarının aile sevgisiyle bir alakası yok, bendede psikolojik sorunlar, madde bağımlılığı vs.... bunlar var....ama aileden kaynaklanmıyor bunlar, emin ol, tanıdığım herkesde belli bi olgunluk yaşına gelince bunlar ortaya çıkıyor, mesela ben 18 yaşındayım, bende düne kadar bunlar yoktu, aileyle bi alakası yok bu tür konuların......

[adamgibiadam]

Ben size bir şey diyeyim mi?Çocuk planını erkek kardeşinin düğününde rahat oyun oynayabilmeye göre yapan insan tanıdımBen daha ne diyeyim?Belki benimki de mükemmeliyetçilikten kaynaklanıyor , kadere teslimiyet eksik ama çocuk yetiştirmek önemli.O , hayata bizim gözümüzle bakacak.Biz puslu gözlerle mi ona model olacağız?

verdiginiz örnegin benzeri toplumumuzda çok yaşanıyor.dedikodu olmasın diye çocuk yapmıştır.öyle bişeyki bekarsa niye evlemiyor bir sorunumu var denir,evlenir bu defada niye çokuk yapmıyor bir sorunumu var denir. budefada çocuk yapar tek çocuk olmaz ikinciyi niye yapmıyor diye sorarlar:1: bunun ardı arkası kesilmez dedikoduyu seven bir toplumumuz var.temelindede bence cahillik var.hem o kadar karamsar olmayın çocuk sahibi olmakla yaşam sevincini heyecanını yeniden kazanabilirsiniz.

[adamgibiadam]

yazdıklarının aile sevgisiyle bir alakası yok, bendede psikolojik sorunlar, madde bağımlılığı vs.... bunlar var....ama aileden kaynaklanmıyor bunlar, emin ol, tanıdığım herkesde belli bi olgunluk yaşına gelince bunlar ortaya çıkıyor, mesela ben 18 yaşındayım, bende düne kadar bunlar yoktu, aileyle bi alakası yok bu tür konuların......

ilginç uzmanlar yanılmış olmalı demek ki.

[serpilay]

verdiginiz örnegin benzeri toplumumuzda çok yaşanıyor.dedikodu olmasın diye çocuk yapmıştır.öyle bişeyki bekarsa niye evlemiyor bir sorunumu var denir,evlenir bu defada niye çokuk yapmıyor bir sorunumu var denir. budefada çocuk yapar tek çocuk olmaz ikinciyi niye yapmıyor diye sorarlar:1: bunun ardı arkası kesilmez dedikoduyu seven bir toplumumuz var.temelindede bence cahillik var.hem o kadar karamsar olmayın çocuk sahibi olmakla yaşam sevincini heyecanını yeniden kazanabilirsiniz.

Teşekkür ederim.Aslında doğru.Şu an görmediğim yığınla şey yaşayacağım belki.Bir serüven bu.

[fernando torres]

Teşekkür ederim.Aslında doğru.Şu an görmediğim yığınla şey yaşayacağım belki.Bir serüven bu.

bence en iyisi siz anne olun, iyi çocuk yetiştirirsiniz....

[fernando torres]

ilginç uzmanlar yanılmış olmalı demek ki.

evet yanılmış olmalı

[saf_ak]

Aklıma geldi işte...

Annenizin farklı bir versiyonu olmamak adına; çocuk yapmayı geciktirmek dışında yaptığınız birşey var mı; yoksa siz de onun birebir kopyası olmak için uygun bir zamanı mı kolluyorsunuz...?

[ofpuf]

Kendini değerli hissetmesen bu yaşadığın şeyleri kendine reva olarak görürdün, ama sen bunları hak etmediğine inanıyorsun. Bana daha çok, verdiğin yanlış kararları başkasının üzerine atarak kendini kendine karşı aklamaya çalışıyorsun gibi geldi. Tabii ki ailenin psikolojin üzerinde bir etkisi olmamıştır demiyorum, benim psikolojim üzerinde ailemin etkisi çok mesela. Sende de eminim ki öyledir, ama yine de ilk yazdığım cümledeki gibi düşünüyorum.

Babaanneni de iyi niyetli bulmadım. Bana annenin arkasından konuşup yüzüne gülüyormuş gibi geldi.