Tweet
Esim evi terk etmek istiyor (mu)
Herkese merhaba,
Oncelikle esimin gecmisini anlatayim: Esim despot bir ailede buyumus kucuk kiz kardes, 1 tane ablasi var. Kendisi de annesi gibi sinirli bir yapida oldugundan surekli olarak annesiyle tartismislar ve kendi deyimiyle -annesinden nefret ediyor. Normal zamanlarda dunya tatlisi bir insan ve inanilmaz iyi kalpli birisiyken, sacma sapan bir sepeple tartisma cikarip (konu genelde ailemle ilgili oluyor, ama incir cekirdegini doldurmayacak cinsten; senin annen bana boyle dedi ama aslinda demek istedigi buydu, beni ne saniyorlar ben kimseye eyvallah demem...vs..vs., bu arada ailem tarafindan esime soylenmis en ufak bir soz, hakaret soz konusu degil, onlara her gidisimizde aaa kizimiz gelmis diyerek karsilayip onu bagirlarina basiyorlar, benim buyudugum evde benden cok sozu geciyor esimin ve ordayken de hicbir problem yok gayet guzel lay lay lom; problem 2 ay sonra falan cikiyor, alakasiz bir zamanda...), isin komik tarafi disaridan baktigimda olayin tartisma sebebi bile olmasi mumkun gorunmuyor, tam anlamiyla problemsiz hayatimiza problem katiyoruz. Bu arada esimin ailesinden de benimkilerden de baska bir sehirde yasiyoruz, onlari yilda sadece 2-3 kez goruyoruz. Esimin annesiyle ilgili sikayetimse, en ufak bir tartisma olsa bile esime "Bu adam seni sevmiyor, seni kullaniyor sen ayril bundan" falan gibi yorumlarda bulunmasi. Kizinin mutlulugunu isteyen bir anne her firsatta ayrilmasini niye ister? Esim cok caliskan bir insan o yuzden pek evde oturamaz hep calisir, normalde onun calismasina ihtiyacimiz olmadigi halde para kazandigi zaman kendisini daha iyi hissettigini soyluyor, ben de tamam diyorum; ama annesi kizini gordugunde "Bu adam seni calistiriyor, calismasaydin seninle evlenmezdi" falan gibi sacma sapan yorumlar yapiyor. Su ana kadar evliligimizde bir kez bile kavga cikarmadim, ama nasil oluyorsa oluyor, olay bir sekilde donup dolasip bana ya da aileme geliyor. Gecen aksam yine (sanirim 3. kez oluyor 3 yilda), "evi terk edicem bosanalim" dedi. Esimi cok seviyorum bosanmak istemiyorum ama bir kez daha boyle bir tartismayi kaldirabilirmisim gibi gelmiyor, cunku her seferinde bende de birseylerin koptugunu hissediyorum, kalbim kiriliyor ve artik o kadar da kolay onarilmiyor. Ondan sonra ertesi sabah kalkiyor, sanki hicbirsey olmamis gibi devam ediyor??? Kavga ailelerinin bir parcasi mi, boyle yasamayi mi seviyorlar, arada sirada eroin falan gibi kavga etmeye mi ihtiyaclari var? gibi dusunceler geliyor aklima.
Ne yapmam gerektigi konusunda yardimci olabilirseniz sevinirim. Fazla mi yumusak davraniyorum, nerede yanlis yapiyorum? Nasil bir tavir takinmam lazim?
Oncelikle esimin gecmisini anlatayim: Esim despot bir ailede buyumus kucuk kiz kardes, 1 tane ablasi var. Kendisi de annesi gibi sinirli bir yapida oldugundan surekli olarak annesiyle tartismislar ve kendi deyimiyle -annesinden nefret ediyor. Normal zamanlarda dunya tatlisi bir insan ve inanilmaz iyi kalpli birisiyken, sacma sapan bir sepeple tartisma cikarip (konu genelde ailemle ilgili oluyor, ama incir cekirdegini doldurmayacak cinsten; senin annen bana boyle dedi ama aslinda demek istedigi buydu, beni ne saniyorlar ben kimseye eyvallah demem...vs..vs., bu arada ailem tarafindan esime soylenmis en ufak bir soz, hakaret soz konusu degil, onlara her gidisimizde aaa kizimiz gelmis diyerek karsilayip onu bagirlarina basiyorlar, benim buyudugum evde benden cok sozu geciyor esimin ve ordayken de hicbir problem yok gayet guzel lay lay lom; problem 2 ay sonra falan cikiyor, alakasiz bir zamanda...), isin komik tarafi disaridan baktigimda olayin tartisma sebebi bile olmasi mumkun gorunmuyor, tam anlamiyla problemsiz hayatimiza problem katiyoruz. Bu arada esimin ailesinden de benimkilerden de baska bir sehirde yasiyoruz, onlari yilda sadece 2-3 kez goruyoruz. Esimin annesiyle ilgili sikayetimse, en ufak bir tartisma olsa bile esime "Bu adam seni sevmiyor, seni kullaniyor sen ayril bundan" falan gibi yorumlarda bulunmasi. Kizinin mutlulugunu isteyen bir anne her firsatta ayrilmasini niye ister? Esim cok caliskan bir insan o yuzden pek evde oturamaz hep calisir, normalde onun calismasina ihtiyacimiz olmadigi halde para kazandigi zaman kendisini daha iyi hissettigini soyluyor, ben de tamam diyorum; ama annesi kizini gordugunde "Bu adam seni calistiriyor, calismasaydin seninle evlenmezdi" falan gibi sacma sapan yorumlar yapiyor. Su ana kadar evliligimizde bir kez bile kavga cikarmadim, ama nasil oluyorsa oluyor, olay bir sekilde donup dolasip bana ya da aileme geliyor. Gecen aksam yine (sanirim 3. kez oluyor 3 yilda), "evi terk edicem bosanalim" dedi. Esimi cok seviyorum bosanmak istemiyorum ama bir kez daha boyle bir tartismayi kaldirabilirmisim gibi gelmiyor, cunku her seferinde bende de birseylerin koptugunu hissediyorum, kalbim kiriliyor ve artik o kadar da kolay onarilmiyor. Ondan sonra ertesi sabah kalkiyor, sanki hicbirsey olmamis gibi devam ediyor??? Kavga ailelerinin bir parcasi mi, boyle yasamayi mi seviyorlar, arada sirada eroin falan gibi kavga etmeye mi ihtiyaclari var? gibi dusunceler geliyor aklima.
Ne yapmam gerektigi konusunda yardimci olabilirseniz sevinirim. Fazla mi yumusak davraniyorum, nerede yanlis yapiyorum? Nasil bir tavir takinmam lazim?
Yorum