Duyuru

Collapse
No announcement yet.

Narsist Esle Yasamak Cok Zor

Collapse
X
  • Filtrele
  • Zaman
  • Göster
Clear All
new posts

  • Narsist Esle Yasamak Cok Zor

    Narsist bir insanla yasamak insanin hayatini mahfediyor. gecmis yazilarimi okuyanlar bilir. Esime nasil davranacagimi sasirmis durumdayim. buraya yazmasan cildiracam. Esimi bir sekilde bir psikologla goturdum. ileri derece narsist dedi. butun durumu tum ciplakligi ile anlattim. kavgalari bana saldirmalari. psikolog'ta sole dedi. narsist insanlarla anlasmak cok zordur. Sizin esiniz narsist en ucularinda bir tanesi. isiniz cok zor dirayatli olun dedi. yiilarca devam ederbilri tedavisi dedi. bir sonucta alabiliriz ama tedavininde basarisiz olma durumu var dedi.

    Daha sonra psikologa lutfen dedim doktorlukgunu bir tarafa birakin normal insan gibi konusalim dedim. siz olsaniz bole bir esle ne yapardiniz dedim. Doktor hic arkama bakmadan kacardim dedi.

    bilmeyenler icin yazayim karim hic kimseleri begenmez. hep kendi dogrudur. kendi arkadasi hic yoktur. istedigi olmadimmi delirir. insanlar bir sure onla konustuktan sonra karimda degisik bir durum oldugunu anliyor. cok patavatsiz vb cok seyleri var. cocuk gibi kuser saldirir olumle tehdir eder. varda var. kac defa ayrilmak icin ugrastim ama nafile. millet bana yalvardi lutfen baris kendini oldurecek yada bizi diye akrabalar.

    baska ulkelere kactim sirf kurtulmak icin yine kurtulamadim. ordada beni buldu. ne yapacam bilmiyorum. yardim edin

  • #2
    narsist kişilerle aynı ortamda bulunmak bile huzurumu kaçırmaya yetiyor.
    MEcburen birlikte yaşamak zorunda kalan kimselere tavsiyeleriniz neler olur dikkatle okuyacağım.

    Yorum


    • #3
      ne olursa olsun huyuna suyuna gideceksiniz. hep poh pohlayacaksiniz sen iyi sen guzel yakisikligin gibi. bu arada epey yipranacaksiniz. kendilerini sizden hep ustun gormeye basliyacak. cok ileri geri dusunmezler. acikcasini her yaptigina seye sozune eyvallah diyeceksiniz. asla elestirmeyeceksiniz. elinden bardagi yere atsa bardagi suclayacaksiniz! ona tek kelime solemeyin.

      Yorum


      • #4
        Bu arada insan da epeyce yıpranıyor,hep kendinden taviz verirken kişiliğini kaybetme aşamasına geliyosun.İçinden boğazını sıkasın geliyo ama yine de 'Sen haklısın' diyorsun.Çok zor çooook bunlarla yaşamak,yaşayan bilir.

        Yorum


        • #5
          ayrılmak istemiyorsa narsist değil borderline. teşhis yanlış.
          narsistler çok kolay ayrılırlar ve ayrılmayı isteyen taraf çoğu zaman narsist olandır.
          örneğin ben bir narsistim. kısa bir birliktelikten sonra eşimi ben terk ettim ve boşanma davasını ben açtım.
          psikolog sizi yanıltmış. başak bir psikolog ya da psikiyatriste gidiniz.
          borderline ilaçla düzelebilir.

          Yorum


          • #6
            buhurizade benim esimde, narsist, borderline, egoist, sifzofreni vb belirtileri var. kendisi gun icinde bir kac degisik evreler geciriyor.

            Yorum


            • #7
              Durumunuzu az çok anlıyorum. Ben de bir borderline hastasıyım, bende farklı olan tek şey, erkek arkadaşım beni terketmesin diye gayet normal bir insan gibi davranabiliyorum. ''normal'' olmak düşünüldüğünden daha zor. O bunu anlıyor ve bu tedavi süreci içinde yanımda oluyor.

              Sizin karar vermeniz gereken şey, eşinizle kalmaya karar verirseniz onun tedavisine yardımcı olmak ve ona destek olmanız gerekir. Bu çok önemli ve çok uzun bir süreç olacak dediğiniz gibi. Sonunda muhtemelen siz de yıpranacaksınız ve psikolojik tedaviye ihtiyacınız olacak. Dediğim gibi, iyi düşünüp taşının.

              Geçmiş olsun.
              Last edited by elisurencil; 15-08-2013, 03:40 PM. Reason: İmla.

              Yorum


              • #8
                ...........................
                Last edited by stolz; 23-08-2013, 03:11 PM.

                Yorum


                • #9
                  hepimize allah yardim etsin. cok tesekkurler iyi dilekleriniz icin. yasim 33 ama 45-50 yasindaki bir insan goruntusune sahibim. cok yiprandim. saclarimin hepsini beyazladi. uzuntuden kilo aldim. psikolojim benimde bozuldu. insan icine cikmak istemiyorum.
                  ayrica cikamamda esinizin ne gibi bir dengsizlik yaptiracagini kestiremediginizden insan icine cikmaya korkuyorsunuz. ayrilmayi dusunuyorum ama nasil yapacagimi hic bilmiyorum.

                  Yorum


                  • #10
                    Orjinal yazı sahibi: Yalniz365 View Post
                    hepimize allah yardim etsin. cok tesekkurler iyi dilekleriniz icin. yasim 33 ama 45-50 yasindaki bir insan goruntusune sahibim. cok yiprandim. saclarimin hepsini beyazladi. uzuntuden kilo aldim. psikolojim benimde bozuldu. insan icine cikmak istemiyorum.
                    ayrica cikamamda esinizin ne gibi bir dengsizlik yaptiracagini kestiremediginizden insan icine cikmaya korkuyorsunuz. ayrilmayi dusunuyorum ama nasil yapacagimi hic bilmiyorum.
                    Ayrılmak için ilk adımı attığınızda gerisi zor değil. Siz kararlı ve eminseniz, eşinizin ayrılmak(?) istememesindeki tutarlığını da görmezden gelebilirsiniz.

                    Yorum


                    • #11
                      Bilmiyorum benzer bir durum mu? benim kuzenimin ilk eşi narsist özellikler gösteriyordu, psikoloğa gidiyor, kendini düzeltmek için balık tutmaya ve daha bir çok şey yapmaya çalışıyordu ama olmuyordu. Bu adamın yapısı şöyleydi: her ortamda söz sahibi olmak ister, her konuya yorum yapar ama yaptığı yorumlar hep küçümseyici aşağılayıcı şeyler olurdu, yani ağzından iyi bir laf duymazdın. Hemen parlar ve kavgaya girişir, arabasında bol sayıda kaset bulunurdu rahatsız olduğu bir şoför görünce fırlatmak için. Hatta arabasında beyzbol sopası da gördüm. Bir de "bellona" lafı vardı ki akrabalar arasında bu lafıyla ünlendi. Bellona reklamı çıktığında "aşağı tabakanın ürünlerini pazarlıyorlar yolundan bile geçmeyiz" bu lafı da misafirlikte olduğu evde bellona eşyası olanlara demiştir tabii farkında olmadan.

                      Bu kişiyle ben çok iyi anlaşıyordum. Nasıl oluyordu bu? Parantez açayım, kendimi rahatsız hissetmiyordum bu kişinin yanında (yani zora ki dostluk değil). Bu arkadaşa asla sen şöyle iyi adamsın yok sen böyle başarılısın gibi pohpohlayıcı tek bir laf etmezdim (benim kötü yanım da bu, insanlara iyi yönlerini söylemeyi beceremiyorum, eşim yalan da olsa kendisine söylememi ister). Ama olumsuz durumlarda da üzerine gitmezdim. Zamanla bu arkadaş bana karşı kendini ispatlamayı bıraktı. Çünkü ben onun egosunu coşturacak şekilde ne olumlu ne de karşı yönde çıkışlar yaptım. Yani ne kadar büyük biri olduğu benim duygularımı değiştirmeyince (ben biraz da ruhsuz biriyim) daha doğal bir iletişim başladı ve çok iyi dostluğumuz oldu çünkü kafası gerçekten çalışıyordu. Gariptir benim tanıdığım egoist insanların genelinde kendisini çok zeki görmek var ve gerçekten de bunun emarelerini kendilerinde görmüşümdür. Kuzenim de biraz dik kafalıdır ve karşı çıkışlar yapar. Zaten bu nedenle hepimizin içinde eşine ters davranışları olmuştur ama bana saygı ve sevgisinde hiç bir değişme olmamıştır. En ilginç konu şuydu: bir gün Çanakkale'den dönerken bu arkadaş kamyoncuların neden cd'leri camlarına yapıştırdıklarını, radar olayını filan etraflıca anlatıyor. Eşimle onun eşi de pür dikkat dinliyorlar. Ben tabii bilimin şamarını yemiş biri olarak adamın bu görüşünü kabul etmedim ve çok detaylı açıklamalar yaptım. Çok bozuldu çünkü forsu çökmek üzereydi, bana tek yapabildiği bir süre sessiz kalıp sonra üzülmemem için özür dilemesi oldu ve hemen eski düzene girdik. Kuzenimden ayrıldı ama beni arayıp durdu, dostluğumuz bozulmasın istedi ama bir yandan da kuzenim hakkında bilgi almak isteyebileceği için dostluğu sürdüremedim (bu da benim korkaklığım).

                      Yorum


                      • #12
                        Kardesim cocugunuz yoksa bi dakika bile durma. O zaman hic ayrilamazsin.

                        Yorum


                        • #13
                          -------------------
                          Last edited by tancik; 21-11-2013, 01:59 PM.

                          Yorum


                          • #14
                            tatlılıkla ayrılınmaz kendinden soğutman gerekli

                            Yorum


                            • #15
                              Durumunuzu cok iyi anliyorum, benzer bir durumdan yaklasik 10 ay once kurtuldum, benim sansim ayni ulkede yasamiyorduk buraya gelmesi icin es vizesine basvuru icin memlekete gitmesi gerekiyordu. Narsistle yasamak cehennemde yasamaktir...hayatinda anti-depressant kullanmamis ben doktorumdan israrla ilac istedim.
                              Memlekete gittigi gun yani ucakta gecen yolculuk boyunca beni arayamamasi benim icin 4 saatlik huzur demekti. Evden ciktiktan 1-2 dk sonra basliyordu telefon zir zir otmeye gunde abartmiyorum 50-60 kere arardi, bikmistim artik. Kiskancligi, kufurbazligi yuzunden hicbir yere gitmiyorum onunla. Kac kez kovdum, dunyanin en agir kufurlerini ettim yine gitmedi asalak. Polisi cagirdim kac kez.
                              Onunla yasamak surekli kaos demekti, artik saglikli dusunemiyor, surekli agliyordum...bundan kaynakli anti-depressant kullandim bir sure ve iyi de geldi. Kavgalarina telefonda devam ettiriyordu bir cuma gunu skype i actirdi evi gezdirdi. Suratina bakmadim bile, ne o surati ne de o sesi duymak istiyordum...yatak odasina girdigimde 'yorganin altinda biri var sanki kaldir bakayim' dediginde anladim derdini. Telefonu kapadim o gun ve haftasonu acmadim, ertesi gun telefonsuz uyandim, ertesi gun yine ayni ve aylardir hasretini duydugum huzura kavustum, iste o an dank etti hersey, daha berrak dusunmeye basladim belki de birkac gunluk dinlenmenin getirdigi birseydi bilemiyorum fakat sunu anladim ben bu adamla bitirecegim, huzurumu geri istiyorum dedim hayatim boyleydi ne diye katlaniyordum bu sosyopata.
                              Pazartesi ise giderken actim telefonlarimi, sayisiz aramalar yapmis, mesajlar atmisti, ic isleri bakanligina vizenin red edilmesini ile ilgili mektubumu yazdim ve postaladim.
                              Anlattigim kadar kolay olmadi, telefon tacizlerine devam etti, intihar tehditleri savurdu, ailemi devreye soktu. Sokakta erkek gordugumde fiziksel olarak midem bulanirdi, kusardim...bu kadar kotu bir hale gelmistim.
                              Uzun sure anlam veremedim karsimdaki nasil bir yaratikti?
                              Internette Dr Hare'i buldum onun makalalerini okudum ve sunu anladim eski esim bir sosyopatti ve sonradan annesinden ogrendigim gercek bu tesbiti teyit ettirdi, Psikiyatristi eski esim hakkinda Anti-sosyal davranis bozuklugu ve paranoya tanisi koymus. Birden anlam veremedigim hersey netlesti, anlam kazandi.
                              Terapi aldim ve destek gruplarina uye oldum ve bunun cok faydasini gordum. Sosyopatla yasamis insanlarin yani benzer deneyimden gecmis insanlarin beni tam olarak anladigini ghissetmek ve fikir alis-verisinde bulunmak cok iyi geldi hala da geliyor, zaten bunu sosyopatlarla calismis olan uzmanlarda oneriyor.
                              Dr Hare ve Martha Stout'un kitablarini mutlaka okuyun. Turkiye'deki uzmanlarin bu konuda cok iyi oldugunu iddia edemem cunku internette narsistle yasamanin puf noktalarini oneren uzmanlar var...acaba bu uzman kisi narsistle yada sosyopatla birkac ay yasasa ayni oneride bulunur mu? hic sanmiyorum.
                              Kabusum bitti sabahlari mutlu uyaniyorum, bazen dusunuyordum da gecen sene bugunler cehennemdeydim, hayatimin en karanlik yerindeydim...artik bitti ve cok mutluyum, huzuruma kavustum.
                              Umarim sizde birgun ic huzurunuza kavusursunuz

                              Yorum

                              İşleniyor...
                              X