Tweet
merhabalar
bu siteyi psikolog adresi ararken tesadüfen gördüm ve belki yardımcı olabilirsiniz diye düşünerek kayıt oldum. durumumu şöyle anlatayım inanın çok bunaldım ve artık ne yapacağımı bilmiyorum
aslında konuya nerden nasıl başlayacağımı bilmiyorum ama durumu anlamanız için kısaca özetliyeceğim. eşimle yaklaşık 1,5 yıl önce tanıştık ve üç ay önce evlendik. ilk başlarda herşey yolundaydı ancak düğün yaklaştıkça saçma sebeplerle tartışır olduk hatta vazgeçmek bile istedim ancak düğün stresi vs. dir düzelir seviyorum diye yapamadım.
beni en çok rahatsız eden konu yalan söylemesiydi ve halada öyle. yalan söylediğinde ise bana söylediği şey ilişkimizi korumak adına yaptım diyor. bense ona en kötü gerçeği duymaya razıyım yeterki küçükde olsa yalan söyleme diyorum bu defada obu söylediğim yalan sayılmazki diyor ve çileden çıkıyorum
en son yaptığı şey şuydu evde bilgisayar vardı ben teknik özelliklerinden pek anlamam bana zorla gerek olmadığını söylediğim halde şifre koydurdu ve sadece şifreyi benim bileceğimi söyledi gerek yok böyle bişeye dedim ama yaptık şifre koyduk bir iki hafta sonra farkettim şifreyi kırmış neden yaptın dedim ben yapmadım dedi çok kötü kavga ettik şifreyi kırıp beni aptal yerine koymasınamı kırılayım yoksa bilmiyorum diyerek yalan söylemesinemi bilmiyorum bilgisayara tekme attı vurdu paramparça oldu bilgisayar gitmek istedim bu dafada ben elimden geleni yaptım kimseyi zorla tutamam dedi bu dafada buna kırıldım ailesinin araya girmesiyle herşey düzeldi gibi ama ona hiçbir konuda güvenmiyorum güvenemiyorum ve çok sinirleniyorum sinirlendiğimde ise öfkeme hakim olamıyorum etrafıma zarar veriyorum bu en son yaşadığımız olaydı buna benzer başka şeylerde oldu
sonra o kadar umursamaz gamsızki bu beni çok kırıyor birilerini değiştirmenin mümkün olmadığını biliyorum ama bu kadarıda beni çok kırıyor ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sürekli tartışıyoruz
benim beklentilerimde fazla olabilir bilmiyorum biraz daha ilgi alaka önemsendiğini hissetmek istiyor insan böyle olmayıncada daha şimdiden gelecekten çok korkuyorum
o bizim hiç kavga etmeyeceğimizi çok iyi bir evliliğimiz olacağını düşünüyormuş ve hayalkırıklığına uğramış öyle diyor
bense bir insanla bir ömrü geçirmek yada geçirmemek için karar vermek için üç yın çok kısa bir süre olduğunu iki yabancı insanın bir arada yaşamasının birbirine alışmasının zaman alacağını bu tür sorunların herkezin başına gelebileceğini söylüyorum ama anlamıyor anlamadığında sinirleniyorum sinirlendiğimde ise çevreme zarar verebiliyorum ama inanın çileden çıkarmak diye bir deyim vardırya gerçekten çileden çıkıyorum bir şeyi beş kez anlattığım zamanlar bile oluyor ya anlamıyor ya anlamak istemiyor yada işine geldiği gibi hareket ediyor bilmiyorum ama bir ömür nasıl geçer bilmiyorum çok korkuyorum bana herşeyi büyüttüğümü söylüyor bende ben değilde bir başkası olsa yine aynı şeyler olacaktı biz hepimiz aşağı yukarı aynı şeyleri bekleriz isteriz tıpkı erkekler için bir takım genellemeler yapılabileceği gibi diyorum bu defada çok ince düşünüyorsun herşeyi kafana takarsan diyor ben herşeyi kafama takmaktan bahsetmiyorumki bana olan davranışlarının beni ne kadar kırdığından bahsediyorum bana hastasın sen dedi şimdi ise bir danışman yada psikolog bakıyorum eğer hastaysam ve bu şekilde düzeleceksem ama şuan maddi durumdan dolayı gitmemde çok zor gibi gözüküyor
beni neden anlamıyor herkez neden benden bişeyler bekliyor sabah 6,30da evden çıkıyorum akşam 7,30 da eve giriyorum eve gittiğimde ise yapmam gerekenler bitmiyor bunlar beni bunaltıyor olabilir bir anda bir sürü yükün üstüme binmesi beni zorluyor bendede hata vardır hatta sabah ben çıkarken onun uyuması saat onda işe gidip akşam beşde gelmesi bile sinirimi bozuyor. annesinin erkekler hep aynı çocuk gibiler boşver sen alttan al sen içimizde en eğitimlisin bilgilisin nasıl davranacağını bilirsin demesi benden bişeyler beklenip benim isteklerimin yada beklentilerimin bertaraf edilmesi beni çok üzüyor
aslında biraz zamanla bunlar düzelecektir alışkanlık haline gelecektir ama o zamana kadar birbirimizi çok hızlı tüketiyoruz ve ben ne yapmam gerektiğini bilmiyorum hala ben oraya ait değilim akşama sizemi gideceksin diyor bana hala annemlerin yaşadığı yeri kastederek bu dafada kırılıyorum sanırım bende biraz fazla hassasım ama gerçekten bunu nasıl düzelteceğimi bilmiyorum
lütfen bana yardımcı olurmusunuz bazı şeyleri öğrenmek için yaşamak gerekiyor sanırım ve okuduğum kadarıyla burda yaşanan çok daha büyük sorunlar var sizlerinkinin yanında belkide benim yaşadığım sizin çoktan aşmış olduğunuz yada çok hafif sorunlardır ama huzuru bozan herşey büyük geliyor insana
lütfen bana yardımcı olurmusunuz ne yapmam gerektiğini bilmiyorum
umarım yazdıklarımdan beni anlamışsınızdır iş yerinde yazıyorum ve aklıma gelen ne varsa yazıyorum işte
bu siteyi psikolog adresi ararken tesadüfen gördüm ve belki yardımcı olabilirsiniz diye düşünerek kayıt oldum. durumumu şöyle anlatayım inanın çok bunaldım ve artık ne yapacağımı bilmiyorum
aslında konuya nerden nasıl başlayacağımı bilmiyorum ama durumu anlamanız için kısaca özetliyeceğim. eşimle yaklaşık 1,5 yıl önce tanıştık ve üç ay önce evlendik. ilk başlarda herşey yolundaydı ancak düğün yaklaştıkça saçma sebeplerle tartışır olduk hatta vazgeçmek bile istedim ancak düğün stresi vs. dir düzelir seviyorum diye yapamadım.
beni en çok rahatsız eden konu yalan söylemesiydi ve halada öyle. yalan söylediğinde ise bana söylediği şey ilişkimizi korumak adına yaptım diyor. bense ona en kötü gerçeği duymaya razıyım yeterki küçükde olsa yalan söyleme diyorum bu defada obu söylediğim yalan sayılmazki diyor ve çileden çıkıyorum
en son yaptığı şey şuydu evde bilgisayar vardı ben teknik özelliklerinden pek anlamam bana zorla gerek olmadığını söylediğim halde şifre koydurdu ve sadece şifreyi benim bileceğimi söyledi gerek yok böyle bişeye dedim ama yaptık şifre koyduk bir iki hafta sonra farkettim şifreyi kırmış neden yaptın dedim ben yapmadım dedi çok kötü kavga ettik şifreyi kırıp beni aptal yerine koymasınamı kırılayım yoksa bilmiyorum diyerek yalan söylemesinemi bilmiyorum bilgisayara tekme attı vurdu paramparça oldu bilgisayar gitmek istedim bu dafada ben elimden geleni yaptım kimseyi zorla tutamam dedi bu dafada buna kırıldım ailesinin araya girmesiyle herşey düzeldi gibi ama ona hiçbir konuda güvenmiyorum güvenemiyorum ve çok sinirleniyorum sinirlendiğimde ise öfkeme hakim olamıyorum etrafıma zarar veriyorum bu en son yaşadığımız olaydı buna benzer başka şeylerde oldu
sonra o kadar umursamaz gamsızki bu beni çok kırıyor birilerini değiştirmenin mümkün olmadığını biliyorum ama bu kadarıda beni çok kırıyor ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sürekli tartışıyoruz
benim beklentilerimde fazla olabilir bilmiyorum biraz daha ilgi alaka önemsendiğini hissetmek istiyor insan böyle olmayıncada daha şimdiden gelecekten çok korkuyorum
o bizim hiç kavga etmeyeceğimizi çok iyi bir evliliğimiz olacağını düşünüyormuş ve hayalkırıklığına uğramış öyle diyor
bense bir insanla bir ömrü geçirmek yada geçirmemek için karar vermek için üç yın çok kısa bir süre olduğunu iki yabancı insanın bir arada yaşamasının birbirine alışmasının zaman alacağını bu tür sorunların herkezin başına gelebileceğini söylüyorum ama anlamıyor anlamadığında sinirleniyorum sinirlendiğimde ise çevreme zarar verebiliyorum ama inanın çileden çıkarmak diye bir deyim vardırya gerçekten çileden çıkıyorum bir şeyi beş kez anlattığım zamanlar bile oluyor ya anlamıyor ya anlamak istemiyor yada işine geldiği gibi hareket ediyor bilmiyorum ama bir ömür nasıl geçer bilmiyorum çok korkuyorum bana herşeyi büyüttüğümü söylüyor bende ben değilde bir başkası olsa yine aynı şeyler olacaktı biz hepimiz aşağı yukarı aynı şeyleri bekleriz isteriz tıpkı erkekler için bir takım genellemeler yapılabileceği gibi diyorum bu defada çok ince düşünüyorsun herşeyi kafana takarsan diyor ben herşeyi kafama takmaktan bahsetmiyorumki bana olan davranışlarının beni ne kadar kırdığından bahsediyorum bana hastasın sen dedi şimdi ise bir danışman yada psikolog bakıyorum eğer hastaysam ve bu şekilde düzeleceksem ama şuan maddi durumdan dolayı gitmemde çok zor gibi gözüküyor
beni neden anlamıyor herkez neden benden bişeyler bekliyor sabah 6,30da evden çıkıyorum akşam 7,30 da eve giriyorum eve gittiğimde ise yapmam gerekenler bitmiyor bunlar beni bunaltıyor olabilir bir anda bir sürü yükün üstüme binmesi beni zorluyor bendede hata vardır hatta sabah ben çıkarken onun uyuması saat onda işe gidip akşam beşde gelmesi bile sinirimi bozuyor. annesinin erkekler hep aynı çocuk gibiler boşver sen alttan al sen içimizde en eğitimlisin bilgilisin nasıl davranacağını bilirsin demesi benden bişeyler beklenip benim isteklerimin yada beklentilerimin bertaraf edilmesi beni çok üzüyor
aslında biraz zamanla bunlar düzelecektir alışkanlık haline gelecektir ama o zamana kadar birbirimizi çok hızlı tüketiyoruz ve ben ne yapmam gerektiğini bilmiyorum hala ben oraya ait değilim akşama sizemi gideceksin diyor bana hala annemlerin yaşadığı yeri kastederek bu dafada kırılıyorum sanırım bende biraz fazla hassasım ama gerçekten bunu nasıl düzelteceğimi bilmiyorum
lütfen bana yardımcı olurmusunuz bazı şeyleri öğrenmek için yaşamak gerekiyor sanırım ve okuduğum kadarıyla burda yaşanan çok daha büyük sorunlar var sizlerinkinin yanında belkide benim yaşadığım sizin çoktan aşmış olduğunuz yada çok hafif sorunlardır ama huzuru bozan herşey büyük geliyor insana
lütfen bana yardımcı olurmusunuz ne yapmam gerektiğini bilmiyorum
umarım yazdıklarımdan beni anlamışsınızdır iş yerinde yazıyorum ve aklıma gelen ne varsa yazıyorum işte
Boşanmaların %50 sinin ilk yıl içinde olmasını "ben" den "biz" e geçememeye bağlıyorum.
(
Yorum