Tweet
Merhaba,
siteye benim gibi sorunlar yaşayanlar var mıdır acaba diye araştırma yaparken rastaldım ve şu an burdayım.Benim sorunum 78 yaşındaki kayınvalidem.Bir yıl önce bir arkadaş vasıtasıyla şu anda evli olduğum 2. eşimle tanıştık.Tanıştığımızda birbirimizden hoşlandık ve iyi bir elektrik aldık.Başlangıçta herşey çok güzel başladı ve çok hızlı gelişti.Herşeyi konuştuk anlaştık benim ailem nedeniyle muhafazakar oldukları için fazla flört etme olanağım yoktu ve 6 hafta gibi kısa bir dönemde sözlendik ve evlendik.Eşim benden 19 yaş büyük ben 28 o 47 yaşında fakat bu yaş farkı beni tedirgin etmedi.Görüntü olarak kendine özen gösteren ve yaşını göstermeyen biriydi ben de olgun biri olduğu için tercih ettim.Benim ilk evliliğimden olan 9 yaşındaki kızımı kabul etti başlangıçta, onun da bir annesi vardı ve 1 yıl bizde 1 yıl eşimin diğer kardeşinde kalmak üzere dönüşümlü olarak bakıcaz dedi ve annesinin uyumlu kendi işini görebilen bir kadın olduğunu anlattı ve ayrıca bu evlilikte çocuk düşünmediğini fakat zaman ne gösterir bilinmez dedi,o beni ben onu ve isteklerimizi kabul ettik.Annesiyle yaşamayı kabul ettim o da kızımı.Evlendik ve herşey çok güzel başladı fakat çok farklı biriydi şu ana kadar ailemde gördüklerimden farklıydı ve birbirimizi hiç tanımadan birden evlenmiştik.Bana karşı pek de şevkatli değildi.İşinde olduğu gibi evde de patron ve yönetici konumundaydı sanki.Neyse ben bunlara fazla aldırmadım ve başbaşa 3 aylık güzel geçen bir dönemden sonra yazlık eve geçtik ve benim kızım onun annesi yanımıza geldiler.Sanki büyü bozulmuştu,benim çocuğum ezilmeye,çekinmeye onun da annesi aşırı şekilde kaynanalık yapmaya başladı.Evin içinde elektrik ,su,telefon,misafir,yemek,ekmek herşeyi bunak diye arkasından konuştukları annesi devralmaya ve beni yönetmeye kalkıştı.Kahvaltılarda ve yemeklerde biz tamamen susmuş annesi konuşur bir hale gelmişti,özel hayat,gezmek,sosyallik kalmamıştı,2 yaşında çocuk gibi sürekli bize bağımlıydı,eşim o üzülmesin diye beni çok üzdü ve yıprattı,aman o hasta ona birşey olmasın dediklerini yapsan nolur,falan diye başladı herşey,eşim ve kayınvalidemle tartışmlalarımız hızlandı,zehir gibi bir yazdan sonra kışlık eve geçtik ve kadın yine aynı tutumdaydı bense evimin idaresini ve yönetimimi kimseye bırakamayan bir insanımdır.Eşimle paylaşımlarımız azaldı sadece akraba ziyaretleri,uyanır uyanmaz annesi yatak odamızın kapısındaydı hiçbirşey kalmamıştı aramızda,aşırı tutuculuğu bana yaptığı baskılar beni çok bunaltmıştı.Yine bir akşam tartıştık ve şuurumu kaybettim çünkü eşimden hiçbir desteğim yoktu sanki bu evliliği annesi için yapmıştık.İntihara kalkıştım aklımı yitirmiştim sanki.Sürekli annesiyle problemlerimiz olduğu için kızımı fazlalık olarak görüyordu çocuğun çekimserliğinden bile bir pay çıkarıyordu eşim zaten annesi de arkamızdan konuşmaktan gündelik olayları bile abartmaktan eşime şikayetlerinden geri kalmıyordu.İntihar olayından sonra ailemde duydu ve çok üzüldü her ne olursa olsun desteklerini sürdürdüler.Fakat eşimin diğer kardeşlerinin annelerine yapma böyle demelerine rağmen o bize bana hayatı zehretmekten gerl kalmadı.Her tartışma sonunda benim ailem bana akıllar verdi aman kzıım geçin kocanın annesi diye.Ama bilemezlerdi ne kadar bunaldığımı.Televizyon bile izleyemiyordum evin içinde,sürekli tv ye saldırı günah izleme,elektriği kapa ,doğalgazı kıs,ne kadar fatura geldi,müsrif olma,aman hiçbirşey ziyan olmasın,telefonla konuşma,namazını kı,etek giy,vır vır vır yani.Bu bir yıl çok uzun geldi.Geçen hafta annemlere gitmem gerekliydi eşimin de arkadaş yemeği vardı gece annesini de eşimin ablasınlara bırakıcaktık fakat mutsuz annesi kabul etmedi inat etti hayır dedi ve evde yalnız da kalmak istemedi eşimle aramızda zaten çok gergin bir hava vardı ve eşim dediğim insan bana şiddet uyguladı.Bu olaydan sonra asla duramazdım ayrılmalıydım.Fakat çocuğun okulu,çevreye karşı 2.evliliğim bitiyor olması tekrar boşanmanın yükü ve baba evine birdaha dönmek bunları düşünmek beni çok bunalttı zaten araya benden ve onun tarafından aracılar girdi ve tekrar son defa deneme kararı aldık ve toparlamaya çalışıyoruz bu arada sorunlar yine bitmiyor tabii görmezden gelmeye tahammül etmeye çalışıyoruz yeri geliyor konuşarak çözmeye çalışıyoruz eşimle ve kayınvaldemle durumumu anlatmaya ve bunaldığımı anlatmaya çalışıyorum bunaltan sebepler bu kadar de değil aslında.Kızım istenmedi bu evlilikte benim canımı yakmak için çocuğun okulu olduğunu falan göz önünde bulundurmadan eşim sürekli gitsin gitsin istemiyorum diyerek benim ruhumda dayanılmaz yaralar açtı.Benim var olan evladımı sen benim annemi mutlu edemedin diyerek hiç kabullenmedi ve dışladı.Hep kötü konuştu ve kıskandı.Ayrıca zaten bu sorunların arasında olmaz ya benim çocuk sevmeme bile karşı çıkarak kendince tedbirler alarak asla çocuk düşünmediğini gösterdi ve ortalıkta yoksa hamilemisin diyerek paranoyak bir şekilde güvensiz tavırlarla gezdi ve bu şekilde devam ediyoruz.Evlilik danışmanına gitmeye karar verdik bakıyorum o da araya giren aracıların verdiği akıllarla sanırım çabalıyor az da olsa gayret ediyor bana iyi davranmaya benimse sanki hiçbirşeye gücüm kalmadı.Aklım öylesine karışık ki ne yerdeyim ne gökte düzelir mi bu evlilik dileğim düzelmesi yönünde ama bilemiyorum ne yapmalı ve nasıl bir tutum izlemeliyim........
siteye benim gibi sorunlar yaşayanlar var mıdır acaba diye araştırma yaparken rastaldım ve şu an burdayım.Benim sorunum 78 yaşındaki kayınvalidem.Bir yıl önce bir arkadaş vasıtasıyla şu anda evli olduğum 2. eşimle tanıştık.Tanıştığımızda birbirimizden hoşlandık ve iyi bir elektrik aldık.Başlangıçta herşey çok güzel başladı ve çok hızlı gelişti.Herşeyi konuştuk anlaştık benim ailem nedeniyle muhafazakar oldukları için fazla flört etme olanağım yoktu ve 6 hafta gibi kısa bir dönemde sözlendik ve evlendik.Eşim benden 19 yaş büyük ben 28 o 47 yaşında fakat bu yaş farkı beni tedirgin etmedi.Görüntü olarak kendine özen gösteren ve yaşını göstermeyen biriydi ben de olgun biri olduğu için tercih ettim.Benim ilk evliliğimden olan 9 yaşındaki kızımı kabul etti başlangıçta, onun da bir annesi vardı ve 1 yıl bizde 1 yıl eşimin diğer kardeşinde kalmak üzere dönüşümlü olarak bakıcaz dedi ve annesinin uyumlu kendi işini görebilen bir kadın olduğunu anlattı ve ayrıca bu evlilikte çocuk düşünmediğini fakat zaman ne gösterir bilinmez dedi,o beni ben onu ve isteklerimizi kabul ettik.Annesiyle yaşamayı kabul ettim o da kızımı.Evlendik ve herşey çok güzel başladı fakat çok farklı biriydi şu ana kadar ailemde gördüklerimden farklıydı ve birbirimizi hiç tanımadan birden evlenmiştik.Bana karşı pek de şevkatli değildi.İşinde olduğu gibi evde de patron ve yönetici konumundaydı sanki.Neyse ben bunlara fazla aldırmadım ve başbaşa 3 aylık güzel geçen bir dönemden sonra yazlık eve geçtik ve benim kızım onun annesi yanımıza geldiler.Sanki büyü bozulmuştu,benim çocuğum ezilmeye,çekinmeye onun da annesi aşırı şekilde kaynanalık yapmaya başladı.Evin içinde elektrik ,su,telefon,misafir,yemek,ekmek herşeyi bunak diye arkasından konuştukları annesi devralmaya ve beni yönetmeye kalkıştı.Kahvaltılarda ve yemeklerde biz tamamen susmuş annesi konuşur bir hale gelmişti,özel hayat,gezmek,sosyallik kalmamıştı,2 yaşında çocuk gibi sürekli bize bağımlıydı,eşim o üzülmesin diye beni çok üzdü ve yıprattı,aman o hasta ona birşey olmasın dediklerini yapsan nolur,falan diye başladı herşey,eşim ve kayınvalidemle tartışmlalarımız hızlandı,zehir gibi bir yazdan sonra kışlık eve geçtik ve kadın yine aynı tutumdaydı bense evimin idaresini ve yönetimimi kimseye bırakamayan bir insanımdır.Eşimle paylaşımlarımız azaldı sadece akraba ziyaretleri,uyanır uyanmaz annesi yatak odamızın kapısındaydı hiçbirşey kalmamıştı aramızda,aşırı tutuculuğu bana yaptığı baskılar beni çok bunaltmıştı.Yine bir akşam tartıştık ve şuurumu kaybettim çünkü eşimden hiçbir desteğim yoktu sanki bu evliliği annesi için yapmıştık.İntihara kalkıştım aklımı yitirmiştim sanki.Sürekli annesiyle problemlerimiz olduğu için kızımı fazlalık olarak görüyordu çocuğun çekimserliğinden bile bir pay çıkarıyordu eşim zaten annesi de arkamızdan konuşmaktan gündelik olayları bile abartmaktan eşime şikayetlerinden geri kalmıyordu.İntihar olayından sonra ailemde duydu ve çok üzüldü her ne olursa olsun desteklerini sürdürdüler.Fakat eşimin diğer kardeşlerinin annelerine yapma böyle demelerine rağmen o bize bana hayatı zehretmekten gerl kalmadı.Her tartışma sonunda benim ailem bana akıllar verdi aman kzıım geçin kocanın annesi diye.Ama bilemezlerdi ne kadar bunaldığımı.Televizyon bile izleyemiyordum evin içinde,sürekli tv ye saldırı günah izleme,elektriği kapa ,doğalgazı kıs,ne kadar fatura geldi,müsrif olma,aman hiçbirşey ziyan olmasın,telefonla konuşma,namazını kı,etek giy,vır vır vır yani.Bu bir yıl çok uzun geldi.Geçen hafta annemlere gitmem gerekliydi eşimin de arkadaş yemeği vardı gece annesini de eşimin ablasınlara bırakıcaktık fakat mutsuz annesi kabul etmedi inat etti hayır dedi ve evde yalnız da kalmak istemedi eşimle aramızda zaten çok gergin bir hava vardı ve eşim dediğim insan bana şiddet uyguladı.Bu olaydan sonra asla duramazdım ayrılmalıydım.Fakat çocuğun okulu,çevreye karşı 2.evliliğim bitiyor olması tekrar boşanmanın yükü ve baba evine birdaha dönmek bunları düşünmek beni çok bunalttı zaten araya benden ve onun tarafından aracılar girdi ve tekrar son defa deneme kararı aldık ve toparlamaya çalışıyoruz bu arada sorunlar yine bitmiyor tabii görmezden gelmeye tahammül etmeye çalışıyoruz yeri geliyor konuşarak çözmeye çalışıyoruz eşimle ve kayınvaldemle durumumu anlatmaya ve bunaldığımı anlatmaya çalışıyorum bunaltan sebepler bu kadar de değil aslında.Kızım istenmedi bu evlilikte benim canımı yakmak için çocuğun okulu olduğunu falan göz önünde bulundurmadan eşim sürekli gitsin gitsin istemiyorum diyerek benim ruhumda dayanılmaz yaralar açtı.Benim var olan evladımı sen benim annemi mutlu edemedin diyerek hiç kabullenmedi ve dışladı.Hep kötü konuştu ve kıskandı.Ayrıca zaten bu sorunların arasında olmaz ya benim çocuk sevmeme bile karşı çıkarak kendince tedbirler alarak asla çocuk düşünmediğini gösterdi ve ortalıkta yoksa hamilemisin diyerek paranoyak bir şekilde güvensiz tavırlarla gezdi ve bu şekilde devam ediyoruz.Evlilik danışmanına gitmeye karar verdik bakıyorum o da araya giren aracıların verdiği akıllarla sanırım çabalıyor az da olsa gayret ediyor bana iyi davranmaya benimse sanki hiçbirşeye gücüm kalmadı.Aklım öylesine karışık ki ne yerdeyim ne gökte düzelir mi bu evlilik dileğim düzelmesi yönünde ama bilemiyorum ne yapmalı ve nasıl bir tutum izlemeliyim........
Yorum