Tweet
Nereden başlasam bilmiyorum ama olayların çıkışından başlıyım.
üniversite boyunca beraber olduğum birerkek arkadaşım vardı. kendisi akademik olarak, sosyal olarak çok çok başarılı ve iyi bir ailesi olan ahlaklı yani benim gelecekte hayatımı birleştirmeyi düşündüğüm biriydi. üniversite son sınıfa geçtiğim yaz annem gizlice günlüğümü okuyup erkek arkadaşımın bir kere esrar denediğini okumuş. bunun üzerine tam anlamıyla çıldırdı. ona ne kadar bir kere esrar içmenin bağımlılık olmadığını anlatmaya çalışsam da (ben de denedim, esrarı kullanmayı katiyen savunmuyor ve desteklemiyorum ama sentetik maddeler kadar bir kere içmekle bağımlı yapmadığını düşünüyorum ve çoğu insan tarafından biliniyor) hiçbir şekilde beni dinlemedi uzlaşmaya varmadı ve aklınıza gelecek fiziksel ve duygusal her çeşit travmayı yaşattı. tam 1 sene gece gündüz bana baskı yaptı. bu baskıların boyutları artık dayanılmaz bir hale geldi. (tüm aileyi benim uyuşturucu bağımlısı biriyle birlikte olduğumu inandırdı, benim erkek arkadaşımla birlikte olduğumu ileri atıp benim ahlaksız biri olduğumu en ağır dille söyledi -hatta bu yüzden zan altında kalmamak adına jinekoloğuma muayne bile olmak zorunda kaldım ve geceler boyunca yaşadığım travmadan uyuyamadım, beni okuldan alacağına dair tehditte bulundu, peşime parayla adam taktığını söyledi, erkek arkadaşımın ailesini arayıp oğullarının uyuşturucu bağımlısı olduğunu söyleyecek diye tehdit etti, arkadaşlarımı arayıp erkek arkadaşımdan ayırmalarını söyleyip beni rezil etti) bunlar yaptığı çok ufak bazı şeyler, ve bu sırada duygusal olarak baskı, ağır hakaretler, tehditler bir sene boyunca devam etti. üniversite son sınıfımı her gece ağlayarak geçirdim. yurtta kaldığım için en azından haftaiçleri ailemden uzaktım ama her gece arayıp taciz etti durdu beni, erkek arkadaşım bu arada evlenip yurtdışına taşınmayı teklif etti ama cesaret edemediğimden kabul etmedim ve bu arada yurtdışından master için kabul gelince erkek arkadaşımdan ayrılabilmemin ve ailemden uzaklaşmanın tek yolu olarak bunu gördüm ve kaçarcasına yurtdışına gittim. gittiğimde kalbimin ne kadar kırılmış olduğunu anlatmama gerek yok, her gece ağladım ve annem hayatı boyunca erkek arkadaşımı kabul etmeyeceğini bildiğimden erkek arkadaşımı unutmaya çalıştım, ki olmadı, hayatımın en kötü dönemlerinden birini geçirdim.
annem hata yaptığını hiçbir zaman kabul etmedi, benim bu kadar üzülmemi de benim erkek delisi bir sapık ve obsesif biri olduğumdan kaynaklandığını söyleyip benim onurumu daha da kırdı, yurtdışında olduğum süreçte bile rahat bırakmayıp, beni taciz etti. dışarı her çıktığımda birileriyle yatmak için yurtdışına gittiğimi söyledi, erkek arkadaşımdan benim kendi isteğimle ayrıldığımı ve onun aslında hiçbir şey yapmadığını inat ederek herkese anlatmaya çalıştı. kalbimi daha da kırsın diye erkek arkadaşımın bana tekmeyi basıp yüzüstü bıraktığını bana kahkahalarla anlattı.
gel zaman annem bir dönem pişman oldu ve amerikaya yerleşen erkek arkadaşımla beni barıştıracağını idda edip beni onun yanına yollamak istediğini söyledi. ama ben bu dönem için yurtdışında bir yabancı erkekle çıkmaya başladım. fakat annemin bunu kabul etmeyeceğini bildiğimden ona söylemedim. şu an erkek arkadaşımla 1buçuk senedir beraberim ve gayet mutluyum fakat her gelişimde yabancı biriyle evlenmeye kalkarsan evime bir daha adımatamazsın, hakkımı helal etmem diyor ve hiç durmadan beddua ediyor. "inşallah orda başına tüm belalar gelir, yabancıyla birlikte olursan hayatın altüstü olur, inşallah evliliğin berbat olsun evlatların suratına bakmasın" ve daha niceleri.
benim ona ilk erkek arkadaşımla ayırmaya karşı çıkmamdan dolayı çıldırmış bir halde, onun için ben onun her dediğini yapmam gerek. bana senelerce emek verip büyüttüğü için benim sözümden çıkamazsın diyor. ama benim hayatım da var. ilk erkek arkadaşımdan ayrılmam ve o süreçte yaşadığım olayların etkisini biraz olsun yeni atarken şimdi başka problem çıktı. şu an maddi olarak aileme bağlı olduğum için annem bir de bununla tehdit ediyor.
Nolur başına bu tarz birşeyler gelmiş ya da nası çözüleceğiyle ilgili fikir vermek isteyenler bana akıl verin, hayatımın en kötü 3 senesini yaşıyorum. evdeyken boğulacak gibi oluyorum, zaman zaman kalp çarpıntısı yaşıyorum. tatillerde türkiyeye döndüğümde galiba mini depresyonlar geçiriyorum, günde 12-15 saat uyuyorum, hiç kimseyle görüşmek istemiyorum, kendimi odama kapıyıp oturuyorum. annem son 3 aydır benimle konuşmuyor, ben de onunla konuşmak istemiyorum
lütfen yardım edin, herhangi bir fikir, başınızdan geçen olayları yazabilirsiniz
teşekkürler
üniversite boyunca beraber olduğum birerkek arkadaşım vardı. kendisi akademik olarak, sosyal olarak çok çok başarılı ve iyi bir ailesi olan ahlaklı yani benim gelecekte hayatımı birleştirmeyi düşündüğüm biriydi. üniversite son sınıfa geçtiğim yaz annem gizlice günlüğümü okuyup erkek arkadaşımın bir kere esrar denediğini okumuş. bunun üzerine tam anlamıyla çıldırdı. ona ne kadar bir kere esrar içmenin bağımlılık olmadığını anlatmaya çalışsam da (ben de denedim, esrarı kullanmayı katiyen savunmuyor ve desteklemiyorum ama sentetik maddeler kadar bir kere içmekle bağımlı yapmadığını düşünüyorum ve çoğu insan tarafından biliniyor) hiçbir şekilde beni dinlemedi uzlaşmaya varmadı ve aklınıza gelecek fiziksel ve duygusal her çeşit travmayı yaşattı. tam 1 sene gece gündüz bana baskı yaptı. bu baskıların boyutları artık dayanılmaz bir hale geldi. (tüm aileyi benim uyuşturucu bağımlısı biriyle birlikte olduğumu inandırdı, benim erkek arkadaşımla birlikte olduğumu ileri atıp benim ahlaksız biri olduğumu en ağır dille söyledi -hatta bu yüzden zan altında kalmamak adına jinekoloğuma muayne bile olmak zorunda kaldım ve geceler boyunca yaşadığım travmadan uyuyamadım, beni okuldan alacağına dair tehditte bulundu, peşime parayla adam taktığını söyledi, erkek arkadaşımın ailesini arayıp oğullarının uyuşturucu bağımlısı olduğunu söyleyecek diye tehdit etti, arkadaşlarımı arayıp erkek arkadaşımdan ayırmalarını söyleyip beni rezil etti) bunlar yaptığı çok ufak bazı şeyler, ve bu sırada duygusal olarak baskı, ağır hakaretler, tehditler bir sene boyunca devam etti. üniversite son sınıfımı her gece ağlayarak geçirdim. yurtta kaldığım için en azından haftaiçleri ailemden uzaktım ama her gece arayıp taciz etti durdu beni, erkek arkadaşım bu arada evlenip yurtdışına taşınmayı teklif etti ama cesaret edemediğimden kabul etmedim ve bu arada yurtdışından master için kabul gelince erkek arkadaşımdan ayrılabilmemin ve ailemden uzaklaşmanın tek yolu olarak bunu gördüm ve kaçarcasına yurtdışına gittim. gittiğimde kalbimin ne kadar kırılmış olduğunu anlatmama gerek yok, her gece ağladım ve annem hayatı boyunca erkek arkadaşımı kabul etmeyeceğini bildiğimden erkek arkadaşımı unutmaya çalıştım, ki olmadı, hayatımın en kötü dönemlerinden birini geçirdim.
annem hata yaptığını hiçbir zaman kabul etmedi, benim bu kadar üzülmemi de benim erkek delisi bir sapık ve obsesif biri olduğumdan kaynaklandığını söyleyip benim onurumu daha da kırdı, yurtdışında olduğum süreçte bile rahat bırakmayıp, beni taciz etti. dışarı her çıktığımda birileriyle yatmak için yurtdışına gittiğimi söyledi, erkek arkadaşımdan benim kendi isteğimle ayrıldığımı ve onun aslında hiçbir şey yapmadığını inat ederek herkese anlatmaya çalıştı. kalbimi daha da kırsın diye erkek arkadaşımın bana tekmeyi basıp yüzüstü bıraktığını bana kahkahalarla anlattı.
gel zaman annem bir dönem pişman oldu ve amerikaya yerleşen erkek arkadaşımla beni barıştıracağını idda edip beni onun yanına yollamak istediğini söyledi. ama ben bu dönem için yurtdışında bir yabancı erkekle çıkmaya başladım. fakat annemin bunu kabul etmeyeceğini bildiğimden ona söylemedim. şu an erkek arkadaşımla 1buçuk senedir beraberim ve gayet mutluyum fakat her gelişimde yabancı biriyle evlenmeye kalkarsan evime bir daha adımatamazsın, hakkımı helal etmem diyor ve hiç durmadan beddua ediyor. "inşallah orda başına tüm belalar gelir, yabancıyla birlikte olursan hayatın altüstü olur, inşallah evliliğin berbat olsun evlatların suratına bakmasın" ve daha niceleri.
benim ona ilk erkek arkadaşımla ayırmaya karşı çıkmamdan dolayı çıldırmış bir halde, onun için ben onun her dediğini yapmam gerek. bana senelerce emek verip büyüttüğü için benim sözümden çıkamazsın diyor. ama benim hayatım da var. ilk erkek arkadaşımdan ayrılmam ve o süreçte yaşadığım olayların etkisini biraz olsun yeni atarken şimdi başka problem çıktı. şu an maddi olarak aileme bağlı olduğum için annem bir de bununla tehdit ediyor.
Nolur başına bu tarz birşeyler gelmiş ya da nası çözüleceğiyle ilgili fikir vermek isteyenler bana akıl verin, hayatımın en kötü 3 senesini yaşıyorum. evdeyken boğulacak gibi oluyorum, zaman zaman kalp çarpıntısı yaşıyorum. tatillerde türkiyeye döndüğümde galiba mini depresyonlar geçiriyorum, günde 12-15 saat uyuyorum, hiç kimseyle görüşmek istemiyorum, kendimi odama kapıyıp oturuyorum. annem son 3 aydır benimle konuşmuyor, ben de onunla konuşmak istemiyorum
lütfen yardım edin, herhangi bir fikir, başınızdan geçen olayları yazabilirsiniz
teşekkürler
Yorum