Annem çok zor..

[asil inci]

Merhaba, yardım istiyorum.. Akıl verin biraz da ne olur.. Benim derdim annem ile. 1,5 yıllık evliyim, sözlendiğim günden beri annem ile yaşadığımız problemler artarak çekilmez hale geldi, hatta psikolojim bozulmaya başladı. Sorunun sebebi aslında çok yakın olmamız ve ben bekarken arkadaş gibi hiç ayrılmamamız. Evlenmemi kabullenemedi,beni ona yakıştıramıyormuş, Beni eşim ve ailesinden kıskanıyor. Eşimin ailesi ile konuşmam, telefonlarına bakmam, aramam vs.. zaten yasak, eğer bir sebepten konuşursak da mutlaka hesabını, ne konuştuğumu bütün detaylarıyla istiyor ve mutlaka sorun çıkarıyor. Sözlendiğim günden beri annemin yanında ve hatta uzakta iken bile eşimle telefonda da konuşamadım.. Konuşursam ya da telefonumu meşgul yakalarsa hemen beni koca meraklısı olmakla suçlamaya başlardı ve hala devam ediyor bu. Aynı evde yaşadığım adam beni ararsa ve telefonum meşgul olursa sorun çıkıyor. Kendisi beni aradığında ilk arayışında telefonu açamazsam koca meraklısı, kocanın yanından kalkıp açamadın mı? ne yapıyorsun da bu kadar meşgulsun?... gibi bir sürü laf ve kavga geliyor tabii. Kavgaya başladı mı hiç susmuyor, saatlerce beni çıldırtıp ağlama krizine sokana kadar konuşup, hakaret ediyor. bunlar olurken bazen eşim evde oluyor, ne kadar uğraşsam da artık saklayamıyorum ağlamamı duyuyor. Ya da eşimle dışardayken bir sebepten sorun çıkarıp hemen eve git, senin burnundan getircem yarım saat içinde evde olacaksın diyor. Eve gideceğim ki beni odaya sokup rahat rahat kavga edecek. Tabi benim de yüzüm düşüyor, moralim bozuluyor. Bazen daha çok büyümesin olay diye eve gidip onu arıyorum, kavga ediyor benimle. Eşim anlıyor tabi. Ben çalışan bir insanım, eşimin borcu olduğunda, zaman zaman yardım edip para veriyorum, Tabi maaşımın yarıdan fazlasını evlendiğim günden beri aileme göndermeme rağmen. Ama bana sen hem para veriyosun hem de para karşılığı ona karılık yapıyorsun diyor. Çok üzülüyorum artık. Eşim de artık hissediyor doğal olarak. Eşim aileme iyi davranıyordu, arayıp sorardı ben aramama rağmen, ailemin evine gittiğimizde de ilişkileri iyidir. Ama son zamanlarda hem benim onun ailesine kötü davranmamdan hem de annemin hareketlerini sezmeye başlamasından uzaklaşmaya başladı.Eşim bana çok yalvardı ne olur sen de benim ailemi ara, sor, ilişkiler iyi olsun diye ama ben annemin korkusundan bayramlarda bile ablalarını aramıyorum. Ama eşim anneme Cumhuriyet Bayramında mesaj atmamış aramamış diye " önceden aradı artık aramıyor şerefsiz" diyor. Ben de "ben aramıyorum ya ondan" deyince koca savunuyo oluyorum. Annemle sohbet arasında eşimden bahsetmeye adını anmaya bile korkuyorum. Annemle tartışmalarımız bazen günde 3 defaya kadar çıkıyor, her şeyden sorun çıkarma, hiç bir seyden memnun olmama, eşimin sürekli yanlışlarını görme, hiç bir iyi tarafını görmeme gibi huyları var. Eşimle gezmeye gitmem bile suç, benim paramla onu gezdiriyormuşum , kocamın parası ile gezecekmişim. Ama zaten eşim benden çok maaş alıyor. Sadece ben yetmediği zaman destek çıkıyorum.giderken ve geldikten sonra ifademi vermek zorundayım. Eşimle çok zaman geçirirsem ve bu arada bi de 3-4 saat annemi aramazsam koca meraklısı, kocasına tapan, nankör, adi şerefsiz.. her seyle suçlanıyorum. Boğulacak gibi hissediyorum kendimi. Beni rahat bırak lütfen benimle uğraşma diyorum, sürekli kendimi savunuyorum ama hiç bir değişiklik yok hala.. Tartışma esnasında ben de bazen sen deli misin, normal davranmıyorsun gibi laflar söyledim, söylememem gerekirdi ama sinir hali ile oluyor maalesef.. en son konuşmamızda da yine bu sebeplerden benimle saatlerce tartışıp kalbimi kırıp aramamı bekledi, bende kırgın olduğum için , içimden aramak gelmedi ve sonra beni arayıp bir daha onu, kardeşlerimi, babamı, ailesini aramamamı, ararsam adi olduğumu söyledi.. ben de yüreğim kalkıp aramadım 2 hafta oldu. Ama özledim ( Off ben hak etmiyorum bunları.. Boşansam düzelir mi yoksa ne yapayım?

[platonik]

Yeterince taviz vermişsiniz annenize zaten. Boşanmak da ne demek? Alın annenizi karşınıza, ne söylerse söylesin, sizin artık bir yuvanız olduğunu, zamanında onun da yaptığı gibi bir evlilik yaptığınızı, onu hayatından çıkarmadığınızı fakat bazı önceliklerinizin değiştiğini anlatın. Sen benim annemsin, en kıymetlimsin ama o benim eşim, buna saygı duymanı bekliyorum deyin. Üstelik seni de kendi annesi gibi seviyor. Sen de onu damat olarak değil evlat olarak kabul et deyin. Sonuçta sizin mutluluğunuz söz konusu. Sizi gerçekten seven bir anneyse bunu zor da olsa yapacaktır. Şimdiden bu tavrınızı koymazsanız yuvanızı yıkma noktasına kadar gelirsiniz, buna izin vermeyin. Unutmayın ki annelik hakkı çocuğunun mutlu yuvasını yıkma hakkı değildir. İleride çocuğunuz olunca ne yapacak? Nereye kadar kıskanacak sizi böyle? Buna bir son verin. Siz de eşiniz de bunu haketmiyor. Kendi evliliğiyle mi kıyaslıyor sizi acaba?

[asil inci]

Bilemem belki de.. Biz eşimle arkadaş gibiyiz, beraber güzel vakit geçiririz, oyun bile oynarız. Annem ile babam bu kadar vakit geçirmezdi. Annem genelde benimle ve kardeşlerimle vakit geçirirdi. Belki de bundandır.

[Misafir]

sonuna kadar okuyamadım..

siz evli bir kadın olarak neden bu kadar anne egemenliğinde hareket ediyosunuz onu anlayamadım ben..Evin ayrı , hayatın ayrı hala annenin yasakları var..onun korkusu ile eşinin ailesine olan sorumluluğunu ve insanlığı yerine getirmiyosunuz..

sorun anneden çok sizde gibi..tek başına ayakta durup,hayatınızı idare edemiyosunuz sanki..

Anne esareti olmaz bu kadar..annenizde çok geçimsiz ve cahilmiş..Anneleri seçemiyoruz ne yazık..bize verilen kimse o..
bende annemle problemliyim..psikolojimi bozdu ..ama bu şekilde değil..Helede evli olsam..annemin esamesi okunmazdı hayatımda..şimdi bazı koşullarda ona ve evine muhtacın malesef..mecburiyet.

[platonik]

Bilemem belki de.. Biz eşimle arkadaş gibiyiz, beraber güzel vakit geçiririz, oyun bile oynarız. Annem ile babam bu kadar vakit geçirmezdi. Annem genelde benimle ve kardeşlerimle vakit geçirirdi. Belki de bundandır.

Size garip gelebilir ama bazı anneler çocuklarının mutluluğunu kıskanıyor ne yazık ki. Kendinizden emin olun ve annenizle aranızı bozmadan yuvanızı kurtarın. Belki bir süre size kızacak, küsecek ama siz onu kırmamaya çalışın, kararlılığınızı görünce duracaktır. Eşinizle de bu konuyu paylaşın. Konuyu net olarak bilmediği sürece yaşadıklarınıza hak da veremez. Anlatırsanız size destek olacaktır.

[asil inci]

Ben tek başıma durup hayatımı devam ettirim de.... benim derdim üzülmesin, aramız bozulmasın, annedir ne de olsa, acaba ben mi hatalıyım, bir bildiği vardır......gibi sebeplerle idare etmiş olmam. Bir de kavga etmeye başladı mı bitmek bilmiyor ve sinirden çıldıracak gibi oluyorum o yüzden tartışma çıkmasın diye..

[asil inci]

Eşimle paylaşırsam anneme cephe alır diye korkuyorum. Ben ne kadar kızarsan kızayım söz söylemesini istemem. Amam zaten hissettiğini düşünüyorum.

[dreamer8]

Annen gerçekten ayıp ediyor. Ona istediğini ver ve uzaklaş bir süre. akıllanır belki.

[Misafir]

tamam..annelerin yeri başka ve hakkı odenmez vs..

ama annedir ne de olsa ; diye annenin istediği herşeyi yapma hakkı yok..sizde zaten sınırları aşmış bir anne var..kendi anneme şükrettim açıkcası bu tablo karşısında..

anneni mutlu etmek için boşanmayı bile düşünebilmeniz şaşırtıcı..ya eşin ve ailesi nolcak boşansan..Onlar insan değil mi..annenizin keyfi için kaç kişinin hayatında problem çıkıcak..buna hakkınız yok ki..

yani annem kızar diye , eşinin ailesini bile aramıyo olmanız..pekde kendi hayatını yonlendirebilen biri izlenimi yaratmıyo açıkcası..Çok ayıp bir kere bayramda bile aranmaz mı ?

nerdeyse annen izin vermese tuvalete bile gitmiceksiniz..kızdım valla size..
Bu nasıl bir hayat anlayışı..sizin kendinize ait doğrunuz yok mu hiç

[asil inci]

Kendime ait doğrularım var, işte bu hareketlerini ve bana yaptırmasını yanlış buluyorum. İtiraz edince kavga çıkıyor. Ama kavgada haksızlığını kabul eden bir annem yok maalesef.. Ben yıpranıyorum. huzursuz oluyorum. Huzursuz olmamak için dediklerini yapmaya çalışıyorum. Bu sefer başka seyler çıkıyor kavga edecek.

[KATTRE]

Bir anne evladının mutluluğunu ister ama sizin annenizde ben bunu göremiyorum, zannedersem annenizin ruh sağlığı pek yerinde değil yaptığı davranışlara bakılırsa ....
Hayatınıza biri devamlı müdahale ediyor ve sizi mutsuz ediyorsa o kişiyi uyarırsınız , anlamıyorsa tekrar uyarırsınız , yine anlamıyorsa araya mesafe koyarsınız yine anlamıyorsa görüşmeyi kesersiniz evet bu kişi anneniz de olsa normal bir insanın yapacağı ve izleyeceği yol budur .... annenizde olsa dedim evet belki kulağa hoş gelmeyebilir ama aslında hoş olmayan durum bu duruma annenizin düşmüş olmasıdır gercekçi düşünürsek öyle değil mi ? ...

[dreamer8]

Annene olan sevginden mi bu kadar taviz verdin, böylesine ipleri verdin bilemiyorum ama eğer bunun adı sevgiyse, ölümcül sevgi bu. Annen mahrumiyetlerle normal düzeye getirilmeli. Bir hayal aleminde yaşıyor. Hele ki belli yaşta insanların böylesine şeyler yapması çok enteresan. Eşinizin buna müsaade etmemesi lazımdı. Belki de olan bitenden haberi yok, çok sezdirmiyorsun.

[HurricaNe ~]

Bunun için boşansam düzelir mi diyorsanız ciddi anlamda eşinizi hiç sevmemişsiniz. Anneniz ne kadar hastalıklı bir hal almış olsa da siz de farklı değilsiniz belki de bana öyle geliyor ama annenizle aranızda inanılmaz bir bağ var ve bu sadece onun için değil sizin için de böyle. Belki telefonunuzu kapatmalı bir süre eşinizle uzaklaşmayı denemelisiniz. Annenizle en son tartışmışsınız aramaz sanıyorum. Eşinizle ilişkinizi düzeltmeyi deneyebilirsiniz. Belki bu sorunlu süreçte anneniz de biraz yokluğunuza alışır.
Barışınca da eşinizden bahsedin. Koca delisi mi ne diyor şuan hatırlamıyorum ama evet öyleyim deyin. Bu kadar basit. O sizin yol arkadaşınız. Tabii onu sevecek ondan başka bir şey düşünemeyeceksiniz.

[turquazpink]

aynısını yaşıyorum

merhaba,
çok şaşkınım şuanda. sorununun birebir aynısını yaşıyorum, hatta yakın tarih olmasa ben açtım konuyu sanacağım. artık depresyon halim var bugünlerde. bıkmış usanmış durumdayım. 4 yıllık evliyim. yüzüne karşı beni boşatmadan bırakmıcaksın peşimi dedim geçen gün. ama umrunda değil. herşeye müdehale eder, kendini ezdiriyorsun der, eşimin tarafından misafir çağırmamdan hazetmez kavga çıkarır, durup dururken sen ezilmeye köle olmaya mahkumsun kocanda seni kullanıyor der, heryere bizimle gelmek ister, onu götürmezsek laf eder surat eder, bahane bulup kavga eder, hergün onun yanında olalım başka kimseyle görüşmemizi istemez, eşimi çocuk gibi azarlar bağırır çağırır, dediğini yaptıramazsa bana sarar yok sen karı olamamışsın bak kocan senide benide dinlemiyor, sen koca meraklısısın. bisürü kavga gürültü. eşimin de benimde ona köle olmamı istiyor. sürekli komşuların çocuklarından örnek verip canımı sıkar. yani ne desem ki 4 yıldır resmen işkence çekiyoruz. uzak bir yere taşınsam diyorum, suçluluk hissi içimi kaplıyor. başkaları erkek annesi yüzünden kavga eder evde huzur kalmaz ben annem yüzünden. psikolojim bozuldu, hergün ağlıyorum. artık korkum canım kocamı elimde tutamayacağım. sürekli huzursuzluk üzerindeki baskı yüzünden beni sevmeyi bırakacağından korkuyorum. annemle görüşmesem ağlıyor sızlıyor tuhaf tuhaf hallere giriyor. şuanda da çocuk yapmaya korkuyorum ben bakarım tek kişi bakamazsın bebeğe diyor, beraber kalırız sana yardım ederim diyor. düşünemiyorum bile beraber yaşadığımızı. çünkü evdeki herşeye müdehale ediyor. eşimle yemek yerken bile çok yiyorsunuz, kazandığınız paranın tamamını yemeğemi harcıyorsunuz diyerek laf sokuyor. bebeğimin de ona alışmasını istiyor, verdiği örneklerden anlaşılıyor. işte şunun çocuğu anneannesiz uyumuyor şöyle böyle.
çok uzattım ama yaşadıklarımın senden fazlası var eksiği yok. bu evliliği yapmamı annem daha çok istedi. bekarken de arkadaş gibi 7/24 yanında her isteğini ben yerine getirirdim ama kafa olarak anlaşamazdık. annem yüzünden hiç arkadaşım yoktu. onunla gezip tozardım ama yinede sinirlenince evlen de kurtulayım senden hemen derdi. evlendim, kocamla mutluyum fakat şimdi olanlar bunlar. neden böyle üstümüzde hüküm kurmasını anlamıyorum. kaç defa konuştum kaç defa. kocama benden başkası laf söyleyemez, hayatıma müdehale etme, bende aileyim artık bunu anla, böyle yaparak kendinden uzaklaştırıyorsun. bazen yalnız kalmak istiyoruz evden çıkmak istemiyoruz bizi anla, kocamla hiç anlaşamıyorsunuz çocuğuma bende kalıp nasıl bakacaksın, hergün kavga gürültü çekilirmi diyorum ama aynı tas aynı hamam. konuş konuş boş.. artık bıktımmmmmm... ne olur bana da yorummm yapın...