lise son öğrencisiyim. bugün öğlen uyuya kalmışım evde okula geç kaldım. sürekli bişey daha yapacağım diye geç kalıyorum okula. mesela hoca devamsızlık çizelgelerini getirin diyor. staja gittiğimiz için. ben ogün sabah gelmedim arkadaşım mesaj attı. çizelgeler gelcek diye. ben çizelgeyi getirdim ama hoca getirin derken çalıştığımız yerden kaşe ve imza istemiş meğersem. 2 sefer böyle attırmadım sonrakine gün attırıp okula getirmek zorunda kaldım. sorular verilmesine rağmen en düşük nerdeyse ben alıyorum. dersanede ödevlerimi yapmıyorum bazen gitmek bile istemiyorum.
canımı sıkan evimin okula yakın olması. eskidende geç kalırdım ama arasıra olurdu tedbirimi alırdım. performans ödevini vereceğimiz zaman haberim bile yoktu. hoca sabah boya yapcaz demiş ben duymamışım bile. dersaneden çıkıyoruz durağa yürüyoruz arkadaşlarımla herkes konuşuyor bişeyler söylüyor ben saf saf bakıyorum ne diyeceğim diye arkadaşımda dedi ki bomba mı patlatacaksın niye konuşmuyorsun. bugün öğlen de eve gidecekken üst yoldan arkadaşlarımla yürüdüm sonra ordan eve gittim arkadaşım madem niye yordun kendini dedi iyi bi arkadaşım ona aldırmadım zatne. insanlar beimle arkadaşlık kurmak istiyorlar biliyorum ama ben kendimden uzak tutuyorum sanki herkesi. toplumda yaplacak şeyleri yapmıyorum sanki. sürekli geç kalıyorum sürekli geciktiriyorum sürekli bi mazeret...
2 haftadır ateşleniyorum farenjit olmamdan dolayı. daha yeni yeni kendime geliyorum. türkçeyi çok sevmeme rağmen en çok türkçe dersine gitmemişim. sürekli dalgınlığım var eskiden de vardı aslında ama o zaman kendimi ayarlayabiliyordum. şimdi ise salak durumuna mı düşüyorum? 1 yıl anksiyete + davranış bozukluğu tedavisi gördüm ilaçları bırakmak zorunda kaldım başlamakta istemiyorum. bu dalgınlık unutkanlık sürekli beni buluyor daha kötüsü insanlarla aramı bozuyor beni iyi bi duruma düşürmüyor. ben normal olmak istiyorum üniv. kazanmak istiyorum sadece normal işte.
söyler misiniz nreye kadar sürer böyle ben ne zaman düzelirim ne yapmalıyım. tavsiyede bulunur musunuz? hiç birşeyi ciddiye alamıyorum ben nasıl bi insanım anlamadım.
canımı sıkan evimin okula yakın olması. eskidende geç kalırdım ama arasıra olurdu tedbirimi alırdım. performans ödevini vereceğimiz zaman haberim bile yoktu. hoca sabah boya yapcaz demiş ben duymamışım bile. dersaneden çıkıyoruz durağa yürüyoruz arkadaşlarımla herkes konuşuyor bişeyler söylüyor ben saf saf bakıyorum ne diyeceğim diye arkadaşımda dedi ki bomba mı patlatacaksın niye konuşmuyorsun. bugün öğlen de eve gidecekken üst yoldan arkadaşlarımla yürüdüm sonra ordan eve gittim arkadaşım madem niye yordun kendini dedi iyi bi arkadaşım ona aldırmadım zatne. insanlar beimle arkadaşlık kurmak istiyorlar biliyorum ama ben kendimden uzak tutuyorum sanki herkesi. toplumda yaplacak şeyleri yapmıyorum sanki. sürekli geç kalıyorum sürekli geciktiriyorum sürekli bi mazeret...
2 haftadır ateşleniyorum farenjit olmamdan dolayı. daha yeni yeni kendime geliyorum. türkçeyi çok sevmeme rağmen en çok türkçe dersine gitmemişim. sürekli dalgınlığım var eskiden de vardı aslında ama o zaman kendimi ayarlayabiliyordum. şimdi ise salak durumuna mı düşüyorum? 1 yıl anksiyete + davranış bozukluğu tedavisi gördüm ilaçları bırakmak zorunda kaldım başlamakta istemiyorum. bu dalgınlık unutkanlık sürekli beni buluyor daha kötüsü insanlarla aramı bozuyor beni iyi bi duruma düşürmüyor. ben normal olmak istiyorum üniv. kazanmak istiyorum sadece normal işte.
söyler misiniz nreye kadar sürer böyle ben ne zaman düzelirim ne yapmalıyım. tavsiyede bulunur musunuz? hiç birşeyi ciddiye alamıyorum ben nasıl bi insanım anlamadım.
Yorum