Tweet
Arkadaşlar son zamanlarda çok değişik birisi oldum, şöyle ki ben eskiden konuşkan esprili komik, eğlenceli, insanların sevdiği saygı duyulan birisiydim ama özellikle şu son 1 yıldır her geçen gün dahada kötü oluyorum sanki şu son 1 yıldır her geçen gün başka bi insan olmaya adım atıyomuş gibiyim ve gerçektende başka biri oldum diyebilirim. 1 sene önceki beni anlattım size, bide şuanki beni anlatıyım. Suskun, durgun, konuşamayan, eskisi gibi espriler yapamayan sıkıcı kendi halinde biri oldum. Sanki bütün yeteneklerimi kaybetmiş gibiyim, konuşma yeteneğim insanları etkileme yeteneğim sanki her şeyim alındı benden. Önceden çok daha güzeldim böyle insanları çekerdim yani bi enerjim vardı sanki insanlar beni istiyodu herkes yanına çağırır benimle konuşmak vakit geçirmek isterdi ama bide şimdiye bakın, insanlar sanki uzaklaşıyo benden. Eskiden bi konu hakkında saatlerce uzun uzadıya konuşabilirdim ama şimdi yok olmuyo. Hissettiğim ise sanki beynim durmuş gibi hissediyorum, insanlarla yüzyüze iken afedersiniz ama mal mal suratlarına bakıyorum susuyorum konuşcak bişeyler bulamıyorum fikir gelmiyo aklıma hal böyle olunca sıkıcı biri oluyorum ve insanlarda benden kaçıyo. Daha bugün sık sık görüştüğüm bi arkadaşımın yanına gittim naber nasılsın falan derken yine susup kalakaldım öyle. bi konu açıldı o konu hakkında yaşadığım bişeyi anlatıcaktım anlatmaya başladım anlatmaz olaydım, konuşmamda artık o eskisi gibi akıcılık yoktu konuşurken takılıyodum ve sıkıcı cümleler kuruyodum. Bunu hep yaşıyorum. eski halimde olsam bu konuşma nasıl olurdu onu anlatıyım birde; daha akıcı, espri katarak hevesli bi şekilde anlatırdım ve karşımdaki keyif alırdı bu konuşmadan ama artık o eski ben yok insanlar sıkılıyo benden konuşmalarımdan davranışlarımdan. Geçen günde teyzem bana senin kafa bi gidiyo bi geliyo dedi. Anlamıyorum ben aptallaşıyomuyum yoksa, gerçekten çok korkuyorum. Sanki kişiliğim baştan aşağı değişti beynim eskisi gibi çalışmıyo, eskisi gibi konuşamıyo eskisi gibi yazamıyorum, eskiden insanlarla iki dakikada samimiyet sıcaklık kurabilirdim ama şimdi olmuyo hiç bişey yapamıyorum. Bu durum yüzünden evden çıkmak arkadaşlarımla buluşmak istemiyorum, mesela gidiyorum bi arkadaşımla buluşuyoruz o konuşuyoda konuşuyo ama ben ya susuyorum yada '' evet, hıhı, doğru, olur, hayır'' gibi kısa kısa kelimeler kullanıyorum kısa cümleler kuruyorum sıkıcı oluyorum ve insanlar benden sıkılıyo bu yüzden kimseyle görüşüp konuşmak istemiyorum. Neşeli coşkulu konuşkan ben gitti yerine çok saçma biri geldi sanki. Ne oldu bana ne oldum ben, bu yaşadıklarım nedir, sebebi nedir, geçer mi,, ne yapmam gerek bu halimden kurtulmak için eski halime dönmek için ne yapmam gerek?
-
-
Bir insan surekli ben söyleyim derse zaman gectikce öyle olur. Fazla takinti yapmisiniz, eminim siz degismediniz fakat dusundukce kendizi degistiriyorsunuz. Cok bunaltmayin kendizi, belkide olgunlasiyorsunuz? Olamaz mi? Her insan herzaman espirili komik ve eglenceli olamaz ya dimi? Bunlari dusunmeyin duzelirsiniz, siz nasil biri olmak istiyorsaniz oyle olun, zorlamayin kendinizi ve surekli bunu dusunmeyin, cunku surekli dusundugunuz icin eskisi gibi olamiyorsunuz. Birakin insanlar hakkinizda ne dusunurseler dusunsunler, onemli olan sizin nasil mutlu oldugunuzdur. Cunku insan once kendini mutlu etmeli ve daha sonra etrafindaki insanlari.
Saygilarimla -
Kardeşim hiç canını sıkma ilk cevapta da arkadaşın dediği gibi herkesin böyle dönemleri olabilir. Şu lise hayatında aynı ben de senin gibiydim. Sınıfın popüler çocuklarından biriydim en iyi espri yapıp arkadaşlarını güldüren bendim. Bir de yeteneğimle de ön plana çıkıyordum : resim. Harika karakalem çiziyordum. Futbolda da en iyi oynayanlardan biriydim. Bu dediklerim lisenin ilk 3 senesi. Bir de son seneye bak bu kadar mı değişir bir insan dersin. Ama benim lise 3 ün yazında bir psikolojik rahatsızlığım olmuştu hala da etkileri devam ediyor şimdi mezun oldum. Futbol turnuvası düzenlendi son sene ben sırf insanların önüne çıkmaktan utandığım için katılmadım. Ruhsuz robot gibiyim bahsettiğim rahatsızlık hayatımı çok etkiledi. Seninki de depresyon olabilir dostum. Sürekli eve kapanmak istiyordum ben. He bir de benim konuşmalarım da eskiden çok iyiyken şimdi ( rahatsızlığım geldiğinde ) iki kelimeyi bir araya getiremiyordum. Algım desen tamamen kapalı. Daha yeni yeni iyileşmeye başladım insanlarla konuşmaya arkadaşlarımla konuşmaya başladım. Bugün de bir arkadaşımla buluşucam hadi hayırlısı. Yani demek istediğim sıkma canını kardeş zorlama kendini şöyle olucam böyle konuşucam diye sıkıntılı bir dönemden geçiyorum de insanlar seni anlar senden uzaklaşmaz. İnsanız gördüğün gibi her şey başımıza gelebiliyor. Haline şükret Allah'ın dediği olur. Haydi selametle.Yorum
-
Sana bişey olduğu yok senin yaşadığının benzerini bende yaşadım. Bu psikoloji kendini bir konuda eksik hissetmenden kaynaklanıyor. Geriye doğru bir gel bakalım bir düşün hic kendini suçladığı n ben bu konuda yeteneksizim dediğin bir şey bir olay oldu mu.çünkü bu tür olaylar insana kendine güven inin kaybettirir ve insan sürekli ñasıl daha iyi konuşurum,nasıl insanları eğlendirirm gibi eskiden düşünmediÄ£in gereksiz şeyler düşünür.Yorum
-
Aslında nebiliyim böyle her şeyi kafaya takan birisi değilim ama bişeyi takarsam tam takarım yani ki oda bu yaşadığım durum çok takmış durumdayım yani. Kişiliğimi sevmiyorum kum saati gibiyim giderek bitiyorum sanki ama bi türlü ters çevrilmiyorum, bunu benmi yapmalıyım yoksa birisimi elimden tutucak benim zaman göstericek ama hiç beğenmiyorum sevmiyorum bu kişiliğimi...Orjinal yazı sahibi: metzger1 View PostYorum
Yorum