hasta olan hemşire gözüyle BAkırköy RUH ve sinir hastanesi.....

[hayat_işte]

Yaklaşık bir buçuk ay boyunca bakırköydeydim gördüğüm manzaralar, duyduğum sözler ve yaşadığım olaylar aslında ne kadar da aciz olduğumuzu gösterdi.Konum itibariyle kadın hastalarla karşılatım ve hepsinin hastanede yatma sebebi bir erkek.Baba, koca,sevgili, abi dayı vs vs.

İnsanların hayatları aslında tam bir pamuk ipliğine bağlı.Herşey o kadar basit ki bu düzende onu anladım. İmkansızlıklar içerisinde insanların çabaladığını çoğu hasta yakınlarının sırf başlarından atmak için evde hastalara ilaç vermediğini ve bu nedenle sık sık hastaların hastaneye geldiğini, insai değerlerden ne kadar da yoksun olduğumuz, aslında çok art niyetli ve kötü insanlar olduğumuzu düşündüm. Kendimi gördüm.Yaşadıklarımı onlarla konuşurken tekrar tekrar hatırladım.

Okuduğum okul nedeniyle belki de şu an hastalığımın farkında olduğumu, aslında insanların kötülükleri yüzünden şu an bu hastalıkları çektiğimi ve bir gün benim de orada yatma ihtimalimi düşündüm. Hep güler yüzlü olmanın her kapıyı açtığını, onlardan biri olduğum içimin onlara yapılan davranışlar sonucunda çok yandığını ve mutluluğun kaynağının asla bizde değil ilahi güçte olduğunu daha çok anladım.

Ve sonuç olarak hastanenin çok yetersiz olduğunu , çalışanlarda bıkkınlık sendromu ve öfke nöbetlerinin olduğunu, insanları aşağılamanın meziyet sayıldığını ben burada öğrendim. Kibarca söylenilince de anlaşılabildiğini ve insanların size daha farklı gözle baktığını anladım...


Sonuç olarak 4 yıldır istediğim tek bölümün psikiyatri olduğunu ve ancak orada çok mutlu olup insanlara birazcık faydamın dokunduğunu hissettim....

Sizlerden biri olarak sağlık çalışanı olmak avantaj oldu olmaya da devam edecek sanırım...

[iris]

Tebrikler,hayat_işte böyle idealist kişilere okadar ihtiyacımız var ki.
Yazdıklarını okuyunca gözlerim doldu çok iyi biliyorum oraları bu yaz 1,5 ayımı kızıma refakatçı kalarak İzmirdeki bir hastanede geçirdim.Senin gibi hemşirelere okadar ihtiyaçları varki yatanların.Kutluyorum seni...

[ArZeLL]

bişe sorucam bu sizin sağlığınızı etkilemior mu?

[hayat_işte]

bişe sorucam bu sizin sağlığınızı etkilemior mu?

şöyle birşey söyleyeyim zaten ben de psikiyatrik olarak tedavi görüyorum. Bu nedenle de pek etkilemiyor aslında çünkü oradaki insanlar gibiyim. Tabi yanımdaki arkadaşlar ya da diğer ekip üyeleri bunun farkında ya da değil. Ama eskisi gibi değilim.Zaman zaman mutlu yani manik zaman zaman depresif...Kısacası bipolar bozukluğun daha hafifi olan siklotimi... o nedenle de oradaki insanları daha iyi anlıyorum...

[hayat_işte]

Tebrikler,hayat_işte böyle idealist kişilere okadar ihtiyacımız var ki.
Yazdıklarını okuyunca gözlerim doldu çok iyi biliyorum oraları bu yaz 1,5 ayımı kızıma refakatçı kalarak İzmirdeki bir hastanede geçirdim.Senin gibi hemşirelere okadar ihtiyaçları varki yatanların.Kutluyorum seni...

teşekkür ederim. Tek dileğim bundan yıllar yıllar yıllar sonra da aynı olmak. Ama biliyorum aynı olacağım. Çünkü hasta olarak çok gittim hastanelere çok üzüldüğüm olaylar da yaşadım. Deli dediler, dalga geçtiler güldüler. Ama şunu öğrendim ölümle savaşan bir hastamın dudaklarından dökülen sözler: Senin güler yüzünü görünce hastalığımı unutuyorum demesi daha da çok hırslandırıyor belkide. Umarım mesleğe sahip çıkan ve kendini bilen insanlar olur. ben rahatsızlığıma inat savaşarak mücadeleye devam etmek zorundayım kendim için...