Baba korkusu üzerine otobiyografik bir deneme

[misyonix]

Baba korkusu benim iyice içime işlemiş.Bu normal bir korku değil.Babama karşılık veririm,gerekirse bağırır çağırırım ama yine de ondan çok korkarım.Babam ünv.mezunu.İstanbul'da okumuş ama yine de babasından gördüklerini bize uygulamasına engel olmadı bu.Daha küçükken şiddet gördük babamdan.Hatırlıyorum kardeşim ve benim ayağının altına alıp ezmişti bir keresinde.Şu an yaşım 20 daha geçen yaz dayak yedim babamdan.Artık bu korkunun beni bırakmayacağını anlayabiliyorum.Her düşünceme sirayet eden tuhaf bir duygu bu.Şöyle şöyle olursa babam ne yapar düşüncesi beni bir an bile yalnız bırakmıyor.Öyle bir boyuta geldi ki artık yatağımda rahat rahat yatamıyorum bile.Babam gelip neden yatıyorsun kalksana diye bağırıp çağıracak diye.

Bu olayın benle ilgili tarafı.Bir de madalyonun öteki yüzü var.O da babamın düşündükleri.Üzgünüm onun düşündüklerini onun içtenliği ile anlatacak kadar iyi değilim.Ama benim durumumla ilgili yorumlarınızı merakla bekliyorum.

[.::yabancı::.]

franz kafka bu konuda tam tercuman olmuş.

[AND]

benimde size benzer yaşadığım yada sizin yaşadıklarınızdan çok daha ağır bir şekilde yaşadığım olaylar var.yani anlatsam kimse inanmaz belki o kadar..
benim babam lise mezunu ve ben ise şu an 27 yaşındayım..artık dayak atamıyor ama yeltendiği oluyor tabi.maddi manevi her türlü işkence gibi hayatımda...

[enerji528]

Babam bana hiç şiddet uygulamadı sadece 15-16 yaşlarındayken bir kez tokat attı ama ben babamdan hala korkarım onunla ciddi anlamda tartışmaya bile cesaret edemem sesim titrer. Babam evdeyken uzun süre pc başında durmaktan çekinirim, korkmam ama çekinirim yine çık dışarı gez diyecek diye çekinirim. Eminimki babasından çekinen ve korkan bir çok kişi vardır bence senin korkun normal.

[İNSANİ]

Baba korkusu benim iyice içime işlemiş.Bu normal bir korku değil.Babama karşılık veririm,gerekirse bağırır çağırırım ama yine de ondan çok korkarım.Babam ünv.mezunu.İstanbul'da okumuş ama yine de babasından gördüklerini bize uygulamasına engel olmadı bu.Daha küçükken şiddet gördük babamdan.Hatırlıyorum kardeşim ve benim ayağının altına alıp ezmişti bir keresinde.Şu an yaşım 20 daha geçen yaz dayak yedim babamdan.Artık bu korkunun beni bırakmayacağını anlayabiliyorum.Her düşünceme sirayet eden tuhaf bir duygu bu.Şöyle şöyle olursa babam ne yapar düşüncesi beni bir an bile yalnız bırakmıyor.Öyle bir boyuta geldi ki artık yatağımda rahat rahat yatamıyorum bile.Babam gelip neden yatıyorsun kalksana diye bağırıp çağıracak diye.

Bu olayın benle ilgili tarafı.Bir de madalyonun öteki yüzü var.O da babamın düşündükleri.Üzgünüm onun düşündüklerini onun içtenliği ile anlatacak kadar iyi değilim.Ama benim durumumla ilgili yorumlarınızı merakla bekliyorum.

Babadır döverde severde.

Ama ben sana tek bir çözüm önereceğim. Bir an önce ekonomik özgürlüğünü yakala. Biran önce. Biran önce kendine iyi bir iş bul ve biran önce kendine iyi bir hayat kur.

Bir artı bir evler var fıstık gibi. Kirala bi ev. Eşyalarını da düz. Vesaire.

Baban değişmiyecek bu arada. Sen 30 yaşına gelince de durumu aynı olacak. Gene senin bir yere gitmene izin vermeyecek, gene sana aşırı derecede karışacak, gene sana arabasını vermeyecek [he pardon o benim babamdı arabasını vermeyen, ama ben şimdi altıma fıstık gibi araba çektim ve babama arabamı vermeyince çıldırdı], gene seni çıldırtıcak. Çünkü sen çok gençsin. Babanda orta yaşlı.

Ne sen babanı anlayabilirsin, ne de baban seni anlayabilir.

Ama en mükemmeli biran önce kendine bir iş bulman ve hayatını kendi başına ikame ettirebiliyor olman. Hayatını kur.

Hiç mi işin yok. Hiç mi vasfın yok ? O zaman git güvenlik görevlisi ol. Yani en kısa zamanda bişeyler ol ve ekonomik özgürlüğüne kavuşuncada, pırrr kuş yuvadan uçar hesabı, yuvadan uç eyy kuş

Bak benim babam sıyırıktır mesela. Seninle aynı dertten muzdaribiz. Bana 20 yaşından bahsediyorsun. Ben 28 yaşındayım babam hala aynı. Hala eve geç gelmeme müthiş sinirlenir, hala herşeyime karışır, hala azarlar, aşağılar vesaire. İnanamazsın kardeşim inanamazsın.

Ben eve istediğim saatte gelemiyorum biliyor musun ?

Yaşım kaç ve hala eve istediğim saatte gelemiyorum.

Ve bende kafaya koydum. En kısa zamanda kendi düzenimi kuruyorum ve si*tir olup gidiyorum evden. Kendime 1 artı 1 ev tutacam.

O değilde ev tutunca anam dayanamayacak, anamı biliyorum gelip bende kalacak, Ve dırdırıyla beynimin etini yiyecek

En iyisi evi tutmakla kalmayıp bi de sahte bir evlilik yapmak [Düzmece bir evlilik. Yeni evliyim, yatılı veya yatısız misafir kabul edemem hesabı]

[not4avaible]

Icimizde buyuyen baba korkusunun nedeni kucukken gordugumuz siddetin nefretinin ortaya cikmasi.Hala kimlik bunaliminda olan bir ergenus olarak yaziyorum sacmalarsam affola.Ama ben biraz sansliyim babam duzeliyormus bana iyi davranmaya calisiyormus gibi gozukmeye calisiyor ama ayni adam.Yine benim babam iyidir cogu babadan ama affetmek o kadar kolay degil.Kucukken komsunun cocugu nefes aldi diye dayak yiyen ben nasil affedebilirim onu,icimdeki nefretin disa vurumu olarak babama hep aci cektirmek istiyorum ama bisey olur diye korkuyorum,affedemiyorum onu,ben de en iyisi hic konusmuyorum onunla.Ne kadar az iletisim o kadar az hatirlama ve problem.
Benim aksime babasini affedebilen,icindeki ofkeyi sondurebilen varsa bayramda babanizin elini opup boynuna bi sarilin gerisini hayat hallediyor.Daha bircok yontemim var ama AFFEDEMIYORUM,BELKI YETERINCE CESUR DEGILIM.Sonuc gene basa donduk.

[paranoidpsikoz]

20 yaşındasın kendi ayaklarının üzerinde durabilirsin, ayrı eve çık birşekilde ve ona sebebinin ondan korkuyor olman olduğunu söyle uygun bir dille belki sana karşı hal hareket düşünceleri değişir...

ben 33 yaşındayım 1 kez dahi babamdan dayak yemedim ama piskolojimi bozdu, bir çeşit psikoz veya şizofren, doktora gitmeyi reddettiği için nedir tam olarak bilmiyorum.... bizim kavgalarımız çok şiddetli olurdu ve her tartışmanın sonunda kendimi mahlukat gibi hissetmemi sağlardı özgüvenimi emerdi, bana bir hiç olduğumu söylerdi, beni aşşağılardı.... dayak atsaydı daha iyi olurdu benim için... neyse uzatmayayım sen paylaştın bende biraz paylaşayım dedim ben çözüme ayrı evlerde yaşamayı seçerek ulaştım belki sendede işe yarar