Beceremedim....Ne yaşamayı ne ölmeyi beceremedim. İlk defa huzurla,isyan etmeden güne başlayayım dedim ama annem daha başlamadan mahvetti günümü.Her zamanki gibi. Sürekli zulüm sürekli hakaret aşağılama insan yerine koymama. Hep aynı şeyler senelerdir.Bir kere merhamet şefkat tatlı dil güler yüz yok.Bana o kadar kin ve nefret duyuyor ki anlatamam.bana bakarken gözlerinden ateşler çıkıyor sanki.Çok yaralıyor yüreğimi.Sabahtan beri için için ağlayıp inliyorum.Ben ne günah işledim de böyle bir kader yaşıyorum.İntihar etmeye cesaretim de yok...Hiç gücüm kalmadı.Çok ama çok yaram var her biri kanıyor hala..nasıl iyileştiricem yaralarımı

Yorum