biyografim

[anduril]

merhabalar ben 19 yaşında bir bayanım üniversitesi hazırlıkta 10 gün okuyup bırakmış şuan antalyada ailesinin yanında kalan post travmatik ve panik atak başlangıcı rahatsızlıkları yaşayan ensest mağduru ve eski uyuşturucu kullanıcısıyım.
bu siteyi e psikoloji forumdan kardeş site olarak öğrendim burayada kaydolmaya karar verdim. daha çok konu okuyabilmek bilgi, fikir ve öneri alabilmek ve insanlara benimde biraz olsun faydam olsun diye. benim önceki sitemde bir otobiyografim vardı. baya uzun yazmıştım onu part part bölüm buraya yazmaya karar verdim. çok uzun yazıları insanlar bir solukta okuyamıyor. ben o yazıyı partlara bölene kadar şimdilik bir tanışalım dediğim gibi. ben anduril inşallah hayırlı olacak

[anduril]

hoşbulduk=)

[anduril]

merhaba arkadaşlar ben 19 yaşındayım
bu benim otobiyografimin 1. kısmı ilk travmam

ben henüz 1 yaşımdayken kreşe verilmiştim muğlada yaşıyorduk o zamanlar..1 yaşımda babaannem anneme senin p.çine bakıyorum dediği için kreşe verildim.. kreş bir kabustu muğlanın tek kreşiydi ve özeldi tonla para verirdik babamın değişiyle 1 ev kirası ama kreşte olan olaylar inanılmazdı zaten görevliler dedikodudan bize bakmazlardı herkes kendi halinde erkeli kızlı uyuturlardı oda yer yatağında yanıma bir dobişkoyu vermişlerdi..

o dobişko bana ayıp ayıp şeyler derdi hep ve ayıp yerlerine dokunurdu tiksiniyordum ondan ama yerimi yalvarmalarıma rağmen değiştirmiyorlardır
birgünde arkadaşımın bir tanesi gel ben sana ne göstericem dedi ve beni kızlar tuvaletine götürdü kız.. orda dedi bak sırdımı aç dedi benim sırtıma dokundu ayıp laflar etti ben ağlıcak gibi oldum öğretmen ablalar kapıyı açtı bana kötü kız dediler ceza verdiler ama en kötüsü yeni gelen öğretmen teyzeydi

orta yaşlıydı ve sürekli kızgın bakar kaşlarını çatardı bize ve odasına cezaya giren çıktığında zor yürürdü. ben hep ürkerdim, ama ne olur anlamazdım. keşke hiç anlamasaydım. bir kere yatakta zıplama oyunu oynadık. hasta olanlar için yataklar vardı, onlar yer yatağında yatmazlardı hastalar, revir gibi bir yerdio oda yani. biz o yataklarda zıpladık. öğretmen ablalar bizi öğretmen teyzeye götürdü. teyze ayaklarımızı bağladı ve bize ceza uyguladı(cinsel istismar)

çok kötüydü bende ordan çıkan yürürken zorlananlar gibi oldum o gün düştüm sallanan dişim yemekhanede betonda kayboldu o gün çok ağladım çokk

sonra ben o kreşe hiç gitmek istemedim hep servisi kaçırdım yalanı söyledim babama keşke annem ev kadını annelerden olsaydı diye ağladım annemin babamın işyeri evimize yakındı ama annem hep arkadaşlarıyla yerdi pek gelmezdi eve..

devamını öğleden sonra yazacağım çıkmalıyım

[anduril]

çok kötüymüş, okuyunca bile posttravmatik oluyor insan..
o kadar ayrıntılı yazmak zorundamısın???

pekala sansürlerim

[anduril]

2. kısım(bu arada gelen istek üzerine daha yumuşak yazıcam)

neyse kreş anaokulu bitti ben 1. sınıfa geçtim öğretmen bana matematiği çok iyi dedi annemlerede annem çok mutlu oldu öğretmenim çok iyiydi hep gülümserdi ben okulumu çok severdim evimizinde karşısıydı yürüyerek gider gelirdim yürürken folklör ekibine bakardım hep ama onlar büyüktü 4. sınıflardı bende söz vermiştim kendime folklör yapcaktım

sonra babam bir gün ankaraya gitti geldiğinde elinde bir alet anneme bana gösterdi üstü parlak siyah güneşte renk renk oluyor cep telefonu bak kızım dedi ben o güne değin hep radyoyu ve tüplü siyah eski televizyonumuzu kurcalardım okuldan gelince küçücük boyumla anahtarla kapıyı açar televizyonun karşısına yer sofrası yapar yemek yerdim sonra radio açar dans ederdim o cep telefonunu çok sevmiştim parlak parlaktı sonra halam geldi kendi takoz telefonuyla takas yaptı süslü telefonu götürdü çok kızdım halamaaa

sonra babam yine ankaraya gitti ben o ara ay yıldızlı bayrak aldım öğretmen ayın çalışkanına ay yıldız verirdi babam döndüğünde boynuna atladım ayyıldızlımı gösterdim babam ankaraya gidiyoz ev aldım dedi babam ev almış çok para vermiş arabamızı satmış borca girmiş

taşındık keşke taşınmasaydık ankaraya geldiğim güne lanet ederim.. ankara kocaman hiç muğla gibi değil yine okulum yakında ama annem babam sabahın köründe koşturuyorlar burda neyse okula gttim öğretmen hanım gaddar bilemeyene acımaz patlatır bitane ya koluna ya suratına
benim sevdiğim matematik olmuş bana zehir nefret ettim matematikten arabamız yok ankara karakış bide annem hamile oldu benle ilgilenmez oldu o ilgisiz zamanlar başıma bir bela kuzenimm

annem sevinçle kaynaştırmıştı kuzenlerimle teyzemle beni baba tarafımdan hep çekmişti soyutlatmıştı beni tamam erkek kuzenlerim iyiydi hoştuda bu kız kuzenim sinirlendirsem haksız çıkarsam sözlerini beni çimdiriyordu hemen yada tırnaklarını geçiriyordu etime
sonra daha da kızmış olacak ki beni istismar etti(8 yaşındaydım)

[anduril]

kız kuzeninmi seni istismar etti,

evet çoğu kişi çok şaşırıyor biliyorum az rastlanan bir durum

[anduril]

3. kısım

kardeşim doğdu sonra.. doğa annem sinirli bir kadın oldu gözü beni görmez oldu babam arabayla rahata alışmışken 1 çocuk 1 bebek zor durumda kaldı ev desen kazıklanmışız

kimse beni görmedi derslerden nefret öğretmenden nefret her an kuzen bana kızcak korkusu bebek var yardım bahanesi sürekli teyzemler evde

sonraları ben liseye geçtim gözüm iyicee açıldı kuzenime karşı gelemeye başldım 14.5 15 yaşlarımda bıçak çektim son verdim yaşadıklarıma.. ama o olay bitene kadar ben o kızdan cinsel istismar ve dah birçok pis şey gördüm hepsini yaşadım o kızdan..
neden bunları yaptı hiç analmam lezbiyende değil şimdi nişanlı..
bu yaşadıklarımın stresiyle ben 8. sınıfta sigaraya lise 2. sınıfın 1. dönemide uyuşturucuya yöneldim zaten babam ben liseye başlarken maraşa tayini çıktı bizi ankarada bıraktı 2 sene maraşa gitti geldi düzen kalmadı kimse yine beni görmedi.. uçucular ve esrar.. arkadaşlarım zaten kötüydü metalciydim.. metalciler satanister ateistler uyuşturucu bağımlıları eşcinseller nerde uç noktada adam varsa çevremdeydi
yabancı dilde okuyordum.. uyuşturucu kullanıyordum birgün biri beni ihbar etmiş okul yönetimine aramada yakalandım annem çağırıldı bana bunu ulaştıran ve satanda bulundu zaten bizim lisedendiler.. o gün kasım ayının cuma günüydü.. pazartesi günü polise bildirildim.. polis sorguladı sonra çocuk şubeye gittim hücreye atıldım sonraki gün savcılığa ve adli tıbba gittimm.. savcı tutuksuz yargıladı beni ve aracıyı ama satıcı 2.5 ay boyunca hapis yattı.. 2.5 ay sonra mahkemem oldu 700-800 tl falan para ödendi ve 5 yıl denetimli serbestlik aldım.. şuan 3 yılı doldu 2 yılı kaldı.. ben 19 yaşındayım

[Olric]

Hoşgeldin...Zor şeyler yaşamışsın...daha yaşın da çok küçük ama buna rağmen yılmamışsın işte ne güzel bak...tebrik ederim seni...

[BeyZade]

hafızan kuvvetli açık ve net ayrıntılar atlanmamış bundan sonrası iyi olur inş.

[anduril]

Hoşgeldin...Zor şeyler yaşamışsın...daha yaşın da çok küçük ama buna rağmen yılmamışsın işte ne güzel bak...tebrik ederim seni...

yılmadan usanmadan böyle debeleşircesine geçecek demekki ömrümüz =)

[anduril]

hafızan kuvvetli açık ve net ayrıntılar atlanmamış bundan sonrası iyi olur inş.

bu zaten ptsd hastalarının çoğunda görülen bir durum travma yaratan anılara karşı beyinin fazlasıyla berrak oluşu
ama çocukluğuma dair anılarım çok çok az
benle aynı yaşta olan bir komşumuz vardı muğlada yıllar sonra bana dediği laf şuydu ''ne güzel güreşirdik sahilde hatırlıyor musun?''
benim cevabım ''hadi yaa''
inşallah iyi olur

[anduril]

4. kısım( bu biraz kısa olacak hazır siteye girmişken atayım dedim hemen çıkmalıyım şimdi akşama son kısmıda atacağım)

sonra o liseden atıldım ama disiplin işlemi ile değil kızınızı başka okula kaydettirin dediler ve tastiknamemi verdiler.. başka liseye kaydoldum 12 kişilik sınıfın 13. kişisi.. yabancıdil sınıfları böyle az olur.. 13 ayrı deli ve sorunlu tip 1 melek öğretmen.. nurgül hocam hayat ışığımm.. yabancı dil derslerimiz terapi dersleri gibiydi ders işlenmez nurgül hoca 13 deliyle uğraşırdı

lise 2nin 1. döneminden 6 tane 1im var.. zaten toplam 8 dersim var.. ben eşşek gibi çalışmaya başladım.. nurgül hoca niye geldiğimi sordu durdu sonunda söyledim.. ders notlarıma baktı tastiknamemdeki sınıfta kalacaksın dedi.. ben kalmıcam dedim.. çalıştım 2.50 ortalamayla sınırla geçtimm.. o gün nurgül hocanın gözleri parladı bana bakarken..

lise 3 de 2 dönemde notlarım çok iyiydi beni 2 ayrı psikiyatri merkezine götürdü ailem ama bana yanlış tanı ve ilaç vermişler benimde psikiyatriyede psikolojiyede güvenim kalmadı o dönem ...
akşama 5. ve son kısımı atacağım şimdilik umut dolu günler diliyorum =)

[anduril]

ve son kısım 5. kısım:
sonra lise sonda babamın tayini çıktı antalyaya.. çok çalıştım çok çabaladım.. millet lise 2 den beri deli gibi yoğun bir şekilde ingilizce görmüş ben antalyaya gelene kadar hiçbirşey görememişim ama çabaladım fransızca öğretmenliğini kazandım
bende bir umut herşey düzeldi falan.. annemlere dedim ben yurtta kalamam kalcaksın dediler.. bende peki dedim yurdu amcam buldu.. yurt yeni yapılmış ilk günden bir sürü problem çıktı sıcak su yok doğalgaz yok elektirik problem.. okulda uyuşturucudan yakalandığım sınıftan biri vardı aynı üni.. aynı bölüm aynı hazırlık sınıfı benim kafa eskiye döndü eski olaylar flashback yaptı odamda kalan kız depresyondaydı ve rüyasında konuşuyordu dişlerini gıcırdatıp horluyordu derslerde 1 gram türkçe konuşulmuyordu anlamadığımız konuyu ingilizce açıklıyorlardı.. kafayı yedim.. yemek yiyemez 4 gün boyunca uyuyamaz oldum okulun 10. günü bıraktım geldim.. kayıt dondurmada yapamadım.. şuan sınıfta kaldım devemsızlıktan
annem döndüğümde halime şok oldu zayflamış çökmüş ve sürekli ağlayan mutsuz kederli bir kız var enkazz yani
sürekli panik atak yaşıyor yanlız kalamıyor 2 hafta düzelmemi bekledi sonra terapiste götürdü terapist 2. randevudan sonra mutsuz oldukça gel dedi
beni dershaneye yazdırmaya çalıştılar 4. günü onuda bıraktım
şimdi okulu bırakalı 6 ay falan oluyor
şuan 6ay öncesine oranla okuldan döndüğüm zamana oranla düzeldimm sevgilim var mutluyumm.. tek korkum bunları yeniden yaşamak üniversiteye dönünce.. tek korkum yeniden dibe çökmek

[BeyZade]

önemli olan hazırlıklıklı olmak hayatta her an herşey olabiliyor... kendini donanımlı hale getir aynı durumlara düşmemek için.

[anduril]

drew barrymore'un hayatını hiç okudun mu? bilmiyorsan araştırmanı tavsiye ederim. küçük yaşta meşhur olduktan sonra 20li yaşlara gelene kadar çok kötü bir yaşam geçiriyor. ancak bence o kadın bir survivor. yani onca saçma sapan şey yaşamasına rağmen, hedefine amaçlarına tekrar tutunup, çok başarılı olmuş. bence böyle insanların hikayelerini arada okumak bilmek lazım. bana göre yaşamda kötü deneyimleri dengeleyen şey, pozitif tatmin edici bir amaç, ideal. yaşam başka türlü geçmiyor. sevilen şeyleri önüne koyup onların peşinden gitmek gerekiyor. geriye değil ileriye bakmak gerekiyor. benim verebileceğim tavsiye bu. ve bence üniversiteye git ya, mutlaka git, hiç ummadığın kapılar açılabilir.

okumadım ama okuyacağıma emin olabilirsiniz..
benim bir projem var her türlü cinsel saldırıya maruz kalmış kişiler için bir dernek açmayı planlıyorum. her türlü derken de unisex olacak yani biliyorsunuz erkelerde cinsel istismara maruz kalabiliyor ve cinsel/ eşcinsel/ ensest vb. hertürlü saldırıya mağruz kalmış kişiler için psikolojik- hukuki- sosyal yardımda bulunacağız.
üniversiteyi bitirdikten sonra hayatımı bu derneğe adamak istiyorum.

üniversiteye dönmek istiyorum sadece bu atakların yeniden başlamasından korkuyorum