Ölüm korkusu.

[dibss]

Ölümden çok korkuyorum. Sevdiğim insanların her an ölebilecek olma ihtimali beni mahvediyor ya. Her an ölebilirim diyorum, ya da o her an ölebilir. Bunun bir çaresi yok. Uzun yıllar yaşamamın, onların da yaşamasının bir yolu yok. Bugün bana bir araba çarpabilir ve ölebilirim. Geceleri hep bu yüzden hayvan gibi ağlıyorum ya. Sanki sevdiğim biri ölmüş gibi ağlıyorum, sanki ben ölmüşüm de gömenim yokmuş gibi ağlıyorum. Kendimi yerden yere vurarak yalvarmak istiyorum Allah'a. Nolur yaşlanabileyim o sevdiklerimle beraber diye. Çünkü eğer ölürse ne bok yiceğimi bilmediğim birileri var. Çok korkuyorum ya çok. Hiçbir söz rahatlatamıyo beni. Heran ölebilecek olduğumuz gerçeği çok ağır geliyo kaldıramıyorum. Duanın da bir yararı olmaz diye düşünüyorum, doğarken ölüm tarihimiz belli olarak doğduk çünkü. Ne kadar kendimi paralarsam paralayayım, istersem ölmemek için sokağa adımımı atmayayım, vaktim dolduysa ölcem işte. Ya da o, ölcek. Sürekl, ölümü düşünüyorum. Otobüste, yolda, yaşlı biri gördüğümde imrenir hale geldim, ne güzel ya adam bu yaşa kadar gelmiş, yaşamış. Kafamın içini kemirip duruyo kurtulamıyorum bu korkudan. off.

[eLSa35]

bende de var sürekli bazen başa çıkılmaz bi hal alıyor.. hayal etmiyorum ama gözümün önüne sevdiğim insanların cenaze törenleri geliyor... düşsem nasıl kafam dağılır senaryoları var sürekli beynimde bazen tamamen gidiyor en olmadık yerde çok eğlenceliyken birden geliveriyor:S

[dibss]

Çok psikopatlaştım ya, otobüste giderken gözümün önüne getiriyorum şimdi, karnıma bıçak saplanmış, can çekişiyorum, abim beni buluyor bağırmaya başlıyor, ambulansı arıyorlar, annemin babamın halini getiriyorum gözümün önüne. Sanki gerçekten yaşıyor gibi oluyorum o anları, gözlerim doluyo bir iki yaş düşüyo salak gibi Ama bazen öyle bi korku sarıyo ki. Sevdiğim insanların ölümünden öyle çok korkuyorum ki. Deli gibi ağlıyorum. Çok zor bu ya.

[eLSa35]

çok sevdiğimizden yani.. korku en zayıf yerden sevdiklerimizden giriyor herhalde

[dibss]

Hiç böyle olmamıştım. Yok mudur bunun bi ilacı? Bildiğin ilaç olarak yani?

[POZİTİF]

Siz fazla takmışsınız ölüme... Bu konuda profesyonel yardım almanız gerekebilir... ben bu konuda şunları söyleyebilirim: Ölüm bir gerçek... Yani, Ölümü öldüremeyiz... En iyisi ona kendimizi alıştırmalıyız...

[dibss]

Siz fazla takmışsınız ölüme... Bu konuda profesyonel yardım almanız gerekebilir... ben bu konuda şunları söyleyebilirim: Ölüm bir gerçek... Yani, Ölümü öldüremeyiz... En iyisi ona kendimizi alıştırmalıyız...

Bunları herkes biliyor. "Ölüm bir gerçek bunu kabullenmeliyiz". Başka yol da yok evet. Ama bazen birini öyle çok seversiniz ki, Allah onu bu kadar çok sevdiğiniz için sizden alacak diye korkarsınız. "Çok güldük başımıza bir iş gelecek" gibi. "Çok sevdik başımıza bir iş gelecek"

[dreamer8]

dibss sanırım genç bir arkadaşsın.Hele bir kırkına gel hiçbirşeyin kalmayacak.Herşeye alışacaksın.Allah korusun bugün baban ölse alışamam desen de merak etme ona da alışacaksın.İnsan herşeye alışır.Alışamayacağın kadar ağır gelirse de ya delirirsin ya ölürsün.Bedenin tepkisidir bu.Ölümden korkmana gerek yok.Çünkü o geldiğinde sen gitmiş olacaksın.Genç yaşta yakınlarını kaybedenleri düşün.Allah verirken neden verdi dedik mi de alınca neden aldın diyelim.Veren de O, alacak da O.İnsandan başka hiçbir canlı öleceğini bilmezmiş.Keşke sen de bilmeseydin.

[eLSa35]

ölümden değil kötü ölmekten korkuyorum ben ..

[POZİTİF]

Bunları herkes biliyor. "Ölüm bir gerçek bunu kabullenmeliyiz". Başka yol da yok evet. Ama bazen birini öyle çok seversiniz ki, Allah onu bu kadar çok sevdiğiniz için sizden alacak diye korkarsınız. "Çok güldük başımıza bir iş gelecek" gibi. "Çok sevdik başımıza bir iş gelecek"

Ben de onu diyorum zaten... "Bunları herkes biliyor" da anlıyor mu? Önemli olan bilmek değil, anlamak, özümsemektir... Sevdiklerimiz de birgün olur, ölebilirler(aynen bizlerin de birgün olup ölebileceğimiz gibi) İşte, gerek bizler olsun gerekse sevdiklerimiz olsun ölümü herkes için "doğal" bi olay kabul etmeliyiz... Bunu devamlı düşünüp, hayatımızı zehir etmenin bi alemi yok..(Sakın yanlış anlaşılmasın, "üzülmeyelim" demiyorum, ölüm herkesi çok üzer, bu çok doğaldır) sonuç olarak; bizim ve herkesi bu dünyaya gönderen Güç, nasıl ki, gönderirken kimseye sormadı, alırken de hiç kimseye sormayacak...

[eLSa35]

Ben de onu diyorum zaten... "Bunları herkes biliyor" da anlıyor mu? Önemli olan bilmek değil, anlamak, özümsemektir... Sevdiklerimiz de birgün olur, ölebilirler(aynen bizlerin de birgün olup ölebileceğimiz gibi) İşte, gerek bizler olsun gerekse sevdiklerimiz olsun ölümü herkes için "doğal" bi olay kabul etmeliyiz... Bunu devamlı düşünüp, hayatımızı zehir etmenin bi alemi yok..(Sakın yanlış anlaşılmasın, "üzülmeyelim" demiyorum, ölüm herkesi çok üzer, bu çok doğaldır) sonuç olarak; bizim ve herkesi bu dünyaya gönderen Güç, nasıl ki, gönderirken kimseye sormadı, alırken de hiç kimseye sormayacak...

ölüm gelir hoş gelir ley ley tarzı bi yaklaşım değilmi bu zaten hayatımızın içind her sekilde biriler bişiler ölmüyormu bu kadar benimsemek biraz acayip değilmi

[dibss]

Evet 17 yaşındayım daha, ilerde bunların kalmayacağını düşünüyorum, tabi ileriye gidebilirsem. Bakın ölüm ne kadar gerçekse, 40 yaşıma gelememe ihtimalim de o kadar gerçek. Bugün ölebilirim. Her an ölebilirim. Ben işte buna kafayı takıyorum hep. Allah bize dayanılması en güç seyi bildirmiş zaten, öleceğimizi biliyoruz, başka hiçbir canlı bunu bilmiyor. Yani biliyorum Allah insana kaldıramayacağı yük yüklemez. Sevdiğim birini kaybedersem kaldırabilmem için güç de verir. Ama ben yalvarıyorum Allah'a beni böyle bir şeyle imtihan etmesin diye. Buna katlanmak istemiyorum. Ben kendi ölümümden çok sevdiklerimin ölümünden korkuyorum. Bu aslında 2 yıl önce amcamın ölümüyle bende cereyan etmeye başladı. Ölümü tanıdım o zaman. Ölüm vardı ilk kez bir yakınımı almıştı. İlk kez sevdiğim birini kaybetmiştim. Hep başkalarında gördüğüm şey bu kez benim başıma gelmişti. Öyle işte.

[dibss]

Ben de onu diyorum zaten... "Bunları herkes biliyor" da anlıyor mu? Önemli olan bilmek değil, anlamak, özümsemektir... Sevdiklerimiz de birgün olur, ölebilirler(aynen bizlerin de birgün olup ölebileceğimiz gibi) İşte, gerek bizler olsun gerekse sevdiklerimiz olsun ölümü herkes için "doğal" bi olay kabul etmeliyiz... Bunu devamlı düşünüp, hayatımızı zehir etmenin bi alemi yok..(Sakın yanlış anlaşılmasın, "üzülmeyelim" demiyorum, ölüm herkesi çok üzer, bu çok doğaldır) sonuç olarak; bizim ve herkesi bu dünyaya gönderen Güç, nasıl ki, gönderirken kimseye sormadı, alırken de hiç kimseye sormayacak...

Anlıyorum anlıyorum ama zor geliyor işte. Bu bana fazla. Neyse mantıklı olan sizin söyledikleriniz tabi.

[POZİTİF]

ölüm gelir hoş gelir ley ley tarzı bi yaklaşım değilmi bu zaten hayatımızın içind her sekilde biriler bişiler ölmüyormu bu kadar benimsemek biraz acayip değilmi

Hayır, "lay loy" değil efendim... yazdıklarımı iyi okuyun... Anlamaya çalışın... Ölümü engellemeye gücümüz yok diyorum... Doğmak gibi doğal bi olay diyorum... her anımızı ölümü düşünerek geçirerek hayatımızı zehir etmememiz lazım diyorum... Onunla yaşamaya alışmalıyız diyorum... Yapacaklarımızı yapmaya çalışalım, kendimizin ve sevdiklerimizin zamanı gelince öleceğini bilmeliyiz diyorum...

[eLSa35]

bunu biliyoruz zaten bizim çözemediğimiz şey şu en azından benim.. eğer böyle birşeyle karsılasırsam nasıl dayanırım.. zaten bize destek olan kişilerde giderse bu çöküntüden nasıl kurtuluruz.. hadisler bile var ölümü unutmamak her an hatırlamak ona göre yaşamakla ilgili tabiki ona itiraz yada engel olma gibi bi çabaya düşemeyiz bizi korkutan aslında öldükten sonra yani sevdiklerimiz gittikten sonra içine düşeceğimiz durum..